ขวัญใจ

ตอนที่ 8 เศร้างั้นเหรอ…
เงาตะคุ่มๆของใครคนหนึ่งปรากฏขึ้นท่ามกลางพายุฝนที่เทกระหน่ำอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงง่ายๆ
 
“ยัยกุ้งแห้ง เร็วเข้าสิ รีบไปกันเถอะ ดูท่าคืนนี้ฝนคงจะตกหนักอย่างนี้ไปอีกนาน”
 
ขวัญใจพยายามจ้องมองฝ่าม่านพายุฝนออกไปก็พบกับคนที่เธอต้องการพบมากที่สุดในเวลานี้
 
“นายกร นายจริงๆด้วย ฉันนึกว่านายจะทิ้งฉันหนีกลับไปก่อนแล้วซะอีก”
 
“จะบ้ารึไง ฉันจะทิ้งเธอได้งัย มาด้วยกันก็ต้องกลับด้วยกันสิ ใส่นี่ซะ เร็วเข้า จะได้กลับกันเสียที”
 
ทินกรพูดพลางยื่นชุดกันฝนให้หญิงสาว ก่อนจะเร่งเครื่องรถมอเตอร์ไซต์คันใหญ่เสียงดัง แข่งกับเสียงพายุฝนที่พัดกระหน่ำ
 
ขวัญใจไม่รอช้ารับชุดกันฝนมาสวมและกระโดดขึ้นซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซต์
 
ก่อนที่มันจะพาทั้งสองพุ่งทะยานฝ่าพายุฝนไปข้างหน้าทันที
 
รถมอเตอร์ไซต์พุ่งไปข้างหน้าความเร็วสูง ในขณะที่สองข้างทางมืดมัวไปด้วยม่านพายุฝนจนแทบมองอะไรไม่เห็น
 
ขวัญใจบีบไหล่ทินกรแน่นด้วยความกลัว เธอหนาวสั่นไปหมดทั้งตัว ในใจก็ได้แต่ภาวนาว่า
 
“คุณพระคุณเจ้า คุ้มครองลูกช้างกับนายกรให้ปลอดภัยด้วยเถิด สาธุๆๆ”
 
ในที่สุดฝนก็ซาลงและกลายเป็นตกพรำๆแทน รถมอเตอร์ไซต์คันใหญ่ยังคงมุ่งหน้าไปยังจุดหมายอย่างรวดเร็ว
 
และในที่สุด รถมอเตอร์ไซต์ก็มาจอดนิ่งสนิทอยู่ที่แห่งหนึ่ง ซึ่งมีผู้คนคับคั่งหนาตาเป็นอย่างมาก ขวัญใจถามขึ้นว่า
 
“เราจะกลับกันวันนี้เลยใช่มั๊ยนายกร”
 
“เปล่า ไม่ใช่เรา แต่เป็นเธอต่างหาก”
 
“เอ๊ะ! นายหมายความว่างัย”
 
“ฉันก็หมายความว่าเธอต้องกลับบ้านวันนี้คนเดียวน่ะสิ โทษทีนะยัยกุ้งแห้งที่ฉันคงกลับพร้อมเธอไม่ได้แล้ว”
 
“อ้าว ทำไมล่ะ ทำไมนายจะกลับพร้อมฉันไม่ได้ล่ะนายกร”
 
“ก็พอดีมีงานด่วนเข้ามาน่ะสิ หัวหน้าชั้นปีเขาเรียกประชุมเรื่องทำโปรเจ็คใหญ่พรุ่งนี้เช้าน่ะ ฉันไม่ไปไม่ได้ซะด้วยสิ”
 
ขวัญใจพยักหน้ารับเศร้าๆ สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นผิดหวังอย่างเห็นได้ชัดทันที
 
“อืม ฉันเข้าใจ ขอบใจนายมากนะอุตส่าหืฝ่าพายุฝนไปรับฉันมาส่งที่นี่น่ะ ฉันไปล่ะ แล้วเจอกันเมื่อชาติต้องการนะนายกร”
 
ขวัญใจยิ้มเศร้าๆ ก่อนจะโบกมือลาทินกรเป็นครั้งสุดท้าย และค่อยๆเดินไปขึ้นรถทัวร์ที่กำลังจอดรออยู่โดยไม่ได้หันหลังกลับมามอง
 
“เดี๋ยวก่อนสิ ยัยกุ้งแห้งเอ๊ย นี่เธอคิดจะตัดบทง่ายๆ อย่างนี้เลยเหรอ ให้ตายสิ ผู้หญิงอะไรวะ เข้าใจยากชะมัดเลย”
 
ครู่หนึ่งขวัญใจก็ยื่นหน้าออกมาแลบลิ้นปลิ้นตาหลอกทินกรที่หน้าต่าง ก่อนพูดขึ้นว่า
 
“นินทาอะไรฉันยะ อย่านึกว่าฉันไม่ได้ยินนะนายกะปอม ตอนนี้นายรอดตัวไป ถ้าครั้งหน้านายไม่รอดแน่ ฉันกลับถึงบ้านแล้ว จะเผานายให้เละเลยคอยดูสิ”
 
พูดจบ ขวัญใจก็ชูสองนิ้วแบบลิโพ(สู้ตาย)ให้ทินกร 1 ที ก่อนจะหัวเราะเบาๆ และกลับไปนั่งเรียบร้อยในรถอย่างเดิม
 
ทินกรได้แต่ส่ายหน้าช้าๆ เขาอดยิ้มไม่ได้กับการกระทำของหญิงสาวเมื่อครู่
 
“ฉันรู้นะ ความจริงเธอไม่อยากให้ฉันเศร้าและรู้สึกผิดที่ไม่ได้ไปกับเธอใช่มั๊ย แต่ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน เธอก็จะยังคงเป็นขวัญใจที่อยู่ในใจของฉันเสมอล่ะยัยกุ้งแห้ง”
 
ทินกรนึกในใจก่อนจะโบกมือตอบให้คนที่เขาแอบนินทาในใจเมื่อครู่
 
ซึ่งตอนนี้เธอมาโผล่หน้าที่หน้าต่างพร้อมกับโบกไม้โบกมือไวๆให้เขา ขณะที่รถทัวร์กำลังเคลื่อนที่ออกจากสถานีหมอชิตไปอย่างช้าๆ
 
ขวัญใจก็คือขวัญใจวันยังค่ำแหละ เรื่องแค่นี้ไม่ทำให้เธอเศร้าหรือผิดหวังได้นานหรอก
 
ยังงัยซะชีวิตก็ยังมีพรุ่งนี้เสมอแหละ เพราะฉะนั้นอย่าทำให้ทุกเรื่องในชีวิตเป็นเรื่องเศร้าเชียว
 
นี่คืออุดมการณ์อันแรงกล้าของผู้หญิงที่ชื่อ “ขวัญใจ”ล่ะ
 
"ถ่าก่อนเด้อแม่ อีกบ่โดนดอกแม่ ขวัญก็สิได้ไปพ้อหน้าแม่แล้ว(คอยก่อนนะคะแม่ อีกไม่นานขวัญก็จะได้กลับไปหาแม่แล้ว)"
 
 
 (โปรดติดตามตอนต่อไป)