ขวัญใจ

ตอนที่ 8 เศร้างั้นเหรอ…

เงาตะคุ่มๆของใครคนหนึ่งปรากฏขึ้นท่ามกลางพายุฝนที่เทกระหน่ำอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงง่ายๆ

“ยัยกุ้งแห้ง เร็วเข้าสิ รีบไปกันเถอะ ดูท่าคืนนี้ฝนคงจะตกหนักอย่างนี้ไปอีกนาน”

ขวัญใจพยายามจ้องมองฝ่าม่านพายุฝนออกไปก็พบกับคนที่เธอต้องการพบมากที่สุดในเวลานี้

“นายกร นายจริงๆด้วย ฉันนึกว่านายจะทิ้งฉันหนีกลับไปก่อนแล้วซะอีก”

“จะบ้ารึไง ฉันจะทิ้งเธอได้งัย มาด้วยกันก็ต้องกลับด้วยกันสิ ใส่นี่ซะ เร็วเข้า จะได้กลับกันเสียที”

ทินกรพูดพลางยื่นชุดกันฝนให้หญิงสาว ก่อนจะเร่งเครื่องรถมอเตอร์ไซต์คันใหญ่เสียงดัง แข่งกับเสียงพายุฝนที่พัดกระหน่ำ

ขวัญใจไม่รอช้ารับชุดกันฝนมาสวมและกระโดดขึ้นซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซต์

ก่อนที่มันจะพาทั้งสองพุ่งทะยานฝ่าพายุฝนไปข้างหน้าทันที

รถมอเตอร์ไซต์พุ่งไปข้างหน้าความเร็วสูง ในขณะที่สองข้างทางมืดมัวไปด้วยม่านพายุฝนจนแทบมองอะไรไม่เห็น

ขวัญใจบีบไหล่ทินกรแน่นด้วยความกลัว เธอหนาวสั่นไปหมดทั้งตัว ในใจก็ได้แต่ภาวนาว่า

“คุณพระคุณเจ้า คุ้มครองลูกช้างกับนายกรให้ปลอดภัยด้วยเถิด สาธุๆๆ”

ในที่สุดฝนก็ซาลงและกลายเป็นตกพรำๆแทน รถมอเตอร์ไซต์คันใหญ่ยังคงมุ่งหน้าไปยังจุดหมายอย่างรวดเร็ว

และในที่สุด รถมอเตอร์ไซต์ก็มาจอดนิ่งสนิทอยู่ที่แห่งหนึ่ง ซึ่งมีผู้คนคับคั่งหนาตาเป็นอย่างมาก ขวัญใจถามขึ้นว่า

“เราจะกลับกันวันนี้เลยใช่มั๊ยนายกร”

“เปล่า ไม่ใช่เรา แต่เป็นเธอต่างหาก”

“เอ๊ะ! นายหมายความว่างัย”

“ฉันก็หมายความว่าเธอต้องกลับบ้านวันนี้คนเดียวน่ะสิ โทษทีนะยัยกุ้งแห้งที่ฉันคงกลับพร้อมเธอไม่ได้แล้ว”

“อ้าว ทำไมล่ะ ทำไมนายจะกลับพร้อมฉันไม่ได้ล่ะนายกร”

“ก็พอดีมีงานด่วนเข้ามาน่ะสิ หัวหน้าชั้นปีเขาเรียกประชุมเรื่องทำโปรเจ็คใหญ่พรุ่งนี้เช้าน่ะ ฉันไม่ไปไม่ได้ซะด้วยสิ”

ขวัญใจพยักหน้ารับเศร้าๆ สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นผิดหวังอย่างเห็นได้ชัดทันที

“อืม ฉันเข้าใจ ขอบใจนายมากนะอุตส่าหืฝ่าพายุฝนไปรับฉันมาส่งที่นี่น่ะ ฉันไปล่ะ แล้วเจอกันเมื่อชาติต้องการนะนายกร”

ขวัญใจยิ้มเศร้าๆ ก่อนจะโบกมือลาทินกรเป็นครั้งสุดท้าย และค่อยๆเดินไปขึ้นรถทัวร์ที่กำลังจอดรออยู่โดยไม่ได้หันหลังกลับมามอง

“เดี๋ยวก่อนสิ ยัยกุ้งแห้งเอ๊ย นี่เธอคิดจะตัดบทง่ายๆ อย่างนี้เลยเหรอ ให้ตายสิ ผู้หญิงอะไรวะ เข้าใจยากชะมัดเลย”

ครู่หนึ่งขวัญใจก็ยื่นหน้าออกมาแลบลิ้นปลิ้นตาหลอกทินกรที่หน้าต่าง ก่อนพูดขึ้นว่า

“นินทาอะไรฉันยะ อย่านึกว่าฉันไม่ได้ยินนะนายกะปอม ตอนนี้นายรอดตัวไป ถ้าครั้งหน้านายไม่รอดแน่ ฉันกลับถึงบ้านแล้ว จะเผานายให้เละเลยคอยดูสิ”

พูดจบ ขวัญใจก็ชูสองนิ้วแบบลิโพ(สู้ตาย)ให้ทินกร 1 ที ก่อนจะหัวเราะเบาๆ และกลับไปนั่งเรียบร้อยในรถอย่างเดิม

ทินกรได้แต่ส่ายหน้าช้าๆ เขาอดยิ้มไม่ได้กับการกระทำของหญิงสาวเมื่อครู่

“ฉันรู้นะ ความจริงเธอไม่อยากให้ฉันเศร้าและรู้สึกผิดที่ไม่ได้ไปกับเธอใช่มั๊ย แต่ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน เธอก็จะยังคงเป็นขวัญใจที่อยู่ในใจของฉันเสมอล่ะยัยกุ้งแห้ง”

ทินกรนึกในใจก่อนจะโบกมือตอบให้คนที่เขาแอบนินทาในใจเมื่อครู่

ซึ่งตอนนี้เธอมาโผล่หน้าที่หน้าต่างพร้อมกับโบกไม้โบกมือไวๆให้เขา ขณะที่รถทัวร์กำลังเคลื่อนที่ออกจากสถานีหมอชิตไปอย่างช้าๆ

ขวัญใจก็คือขวัญใจวันยังค่ำแหละ เรื่องแค่นี้ไม่ทำให้เธอเศร้าหรือผิดหวังได้นานหรอก

ยังงัยซะชีวิตก็ยังมีพรุ่งนี้เสมอแหละ เพราะฉะนั้นอย่าทำให้ทุกเรื่องในชีวิตเป็นเรื่องเศร้าเชียว

นี่คืออุดมการณ์อันแรงกล้าของผู้หญิงที่ชื่อ “ขวัญใจ”ล่ะ

"ถ่าก่อนเด้อแม่ อีกบ่โดนดอกแม่ ขวัญก็สิได้ไปพ้อหน้าแม่แล้ว(คอยก่อนนะคะแม่ อีกไม่นานขวัญก็จะได้กลับไปหาแม่แล้ว)"

 (โปรดติดตามตอนต่อไป)