คุณครูที่รัก love alway for you

ครูคนใหม่กำลังถือไม้เรียวเดินมาท่าทางโหดร้าย ทั้งสามต้องตะลึงอีกครั้งเมื่อครูคนใหม่เดินไปหยิบข้อสอบวิทยาศาสตร์ตรงโต๊ะข้างๆมาให้นายนิก
"เอ๊า! รีบทำข้อสอบซะเดียวหมดคาบซะก่อน" ผิดคาด นิจรุ่งและมลดาคิดว่าครูคนใหม่จะตีนักเรียนอย่างไอ้นิกได้ยังไง ฝ่ายเพชรใสเห็นจึงหันมาบอกให้ทำข้อสอบเดี๋ยวเวลาหมดก่อนห้องเรียนอยู่ในความสงบสักครั้ง ก่อนที่ครูคนใหม่จะเก็บข้อสอบโดยที่ทั้งสามและนิกยังไม่ได้เริ่มทำสักข้อ
"เก็บข้อสอบครับ แล้ววันพรุ่งนี้เริ่มเรียนกัน อ้อ ครูชื่อวงศกร ชื่อเล่น อุ้ม งั้นครูไปล่ะ พรุ่งนี้เราจะเรียนเรื่องความเข้มข้นของสารละลายกันชั่วโมงนี้พอแค่นี้ครับ"
นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ "ขอบคุณครับ/ค่ะ คุณครู"   ก่อนที่ครูใหม่จะเดินหายลับไปเพื่อสอนห้องอื่น
"เฮ้อ ยังไม่ทำสักข้อแล้วเก็บข้อสอบเพราะเรื่องนายนิกเนี่ยนะ มีหวังไม่ได้เรียนกันพอดีอ่ะ" นิจรุ่งพูด พร้อมหันไปหาเพชรใสและมลดา
"อือ นั่นสิ เราว่านะคาบต่อไปอาจารย์นฤมลคนโหดมาสอนต่อแล้วล่ะ รีบเตรียมหนังสือขึ้นเถอะเดี๋ยวได้โดนดีเหมือนปีที่แล้ว คิดแล้วสยอง หยืย!" มลดาพูดขึ้นบ้าง
"อือจริงด้วยรีบเอาออกมาเถอะ มล" เพชรใสพูดขึ้นท่าทางกระตือรือร้นรีบร้อน
"จร้า....." ทั้งสองพูดกับเพชรใส......
บ่ายวันนี้เพชรใสชวนมลดาและนิจรุ่งไปห้องสมุดเพื่อค้นคว้าหาหนังสือเกี่ยวกับคุณครูปีก่อนอย่างรีบร้อน
"รีบไปเถอะเดี๋ยวหมดเวลาก่อน" เพชรใสร้องบอกพลางจูงมือมลดาและนิจรุ่ง
"อือ อย่ารีบเลยจร้า" นิจรุ่งพูดด้วยความเหนื่อย
"เร็วๆสิจ๊ะ" เพชรใสท่าทางรีบร้อน "อ่ะก็ได้ป่ะ" มลดาจูงแขนนิจรุ่งเช่นเดียวกัน
เมื่อทั้งสามเข้ามาถึงห้องสมุดแล้วจึงไปนั่งข้างโต๊ะบรรณณารักษ์โดยเพชรใสอาสาให้นิจรุ่งและมลดานั่งรอ เธอจะเป็นคนไปเอาหนังสือมาเอง
"เดี๋ยวชั้นมานะ แป๊ปเดียว" เพชรใสพูดอย่างตื่นเต้นดีใจ เหมือนมีอะไรแอบแฝง มลดาและนิจรุ่งแอบมองหน้าเพรใสเหมือนอยากรู้ความลับ
"บอกมาเถอะพาพวกเราสองคนมาที่นี่ทำไมกันยะ" มลดารีบชิงถาม
"นั่นสิ บอกมาเลยจร้า" นิจรุ่งถามเป็นชุด โดยที่เพชรใสตอบไม่ทัน เธอจึงรีบตอบทันทีเผื่อทั้งสองคนจะถามขึ้นอีก
"ไปนำหนังสือประวัติคุณครูเก่าพวกเธอไง" เพชรใสรับตอบ
"ออ ไปเถอะ"
"จร้า" เพชรใสรีบตอบเเล้วรีบวิ่งไปอีกทางของห้องสมุดซึ่งเเถวของห้องสมุดจัดอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย จนหายลับไป...
เพชรใสเจอหนังสือเก่าเล่มหนึ่งซึ่งเป็นประวัติครูที่เธอกำลังหา เธอรีบหยิบอย่างรีบร้อนก่อนจะรีบวิ่งออกมาโดยไม่ทันระวัง "โครม!" เธอล้มกลิ้งลงอีกครั้ง หนังสือกระจัดกระจายเต็มพื้นเธอรีบร้องขอโทษทันที
"ขอโทษค่ะ หนูไม่ทันระวัง" ปรากฏว่าสิ่งที่เธอเห็นอยู่ตรงหน้าไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นคุณครูคนใหม่นั่นเอง
"ครูช่วยเก็บนะ เธอเองก็ซุ่มซ่ามเหมือนตอนแรกอีกแล้วรีบร้อนไปไหนเหรอ" ครูหนุ่มพูดพลางเก็บหนังสือใส่ในมือให้เพชรใส
"อ๋อ รีบร้อนหน่อยอ่ะคะไม่ทันระวัง" เธอพูดพลางลุกขึ้น แต่เท้าเพชรใสยังเป็นตะคริวเธอร้องเสียงดังลั่น "โอ๊ย! ขาหนู " คุณครูอุ้มตกใจรีบเข้ามาดู
"เป็นอะไรมากไหมล่ะเดี๋ยวครูจะพาไปห้องพยาบาล "
"เจ็บค่ะ อะ..โอ๊ยเจ็บ" เธอร้องอีกครั้งจนทุกคนในห้องสมุดหันมามองเป็นสายตาเดียวกันไม่เว้นนิจรุ่งและมลดากำลังแอบซุ่มดูอยู่
ทั้งสองอยู่ในสายตาของทุกคนในห้องสมุด ก่อนที่คุณครูใหม่จะตะโกนขึ้น
"มองอะไรกัน คนเจ็บครับ เดี๋ยวติดลบคะแนนเลยนี่ไม่มีอะไรหรอกอ่านต่อเถอะ" คำพูดของคุณครูทำให้ทุกคนกลับเป็นปกติเหมือนเดิม ก่อนที่จะหันไปบอกเพชรใส
"เดี๋ยวครูไปส่งขึ้นหลังครูเร็ว!" คุณครูวงศกรสีหน้าเข้มงวดเหมือนเดิม จนเพชรใสต้องยอมขึ้นขี่หลังด้วยความดีใจ คุณครูบ่นไปตามทางด้วยความเป็นห่วงว่าทำไมไม่ระวังเขากับเพชรใสเดินผ่านหน้านิจรุ่งและมลดาไปโดยทั้งสองเอาหนังสือข้างๆปิดหน้าแล้วเปิดมาดูแล้วยิ้มอย่างดีใจ โดยที่เพชรใสอยู่บนหลังคุณครูยิ้มอย่างดีใจ
"เฮ้อ! ช่างมีความสุขเหลือเกิน" เพชรใสพูด
"อะไรนะ เธอว่าอะไรนะ งั้นเดี๋ยวครูจะให้งานเพิ่มเป็นค่าตอบแทนเลยนะเนี่ย"
"อย่าค่ะ ยอมแล้วค่ะ" เพชรใสรีบตอบพลางทำหน้ามุ่ย น้อยใจแต่ลึกๆเธอแอบปลื้มครูคนนี้ตั้งแต่แรกเห็นแล้ว
รักของครูหนุ่มคนพิเศษกับสาวนักเรียนธรรมดาจะมีรักได้ด้วยกันหรือไม่
(โปรดติดตามตอนต่อไปจร้า)