สวรรค์สาป

                   เพชรงาม หรือ น้องเพชร ตั้งแต่กลับจากโรงพยาบาล ก็เก็บตัวอยู่แต่ในห้องนอน ขนาดใหญ่ ที่มีเครื่องอำนวยความสะดวกพร้อมสรรพ ไม่ต่างอะไรกับคอนโดหรู เป็นเวลาหลายชั่วโมงแล้วตั้งแต่กลับจากโรงพยาบาลน้องเพชรเอาแต่นั่งอยู่บนโซฟาขนาดใหญ่นุ่มสบาย ในมือถือนามบัตรของคุณหมอหนุ่ม สายตาของน้องเพชรจับจ้องอยู่ที่เบอร์โทรศัพท์มือถือ หากแต่น้องเพชรไม่กล้าพอที่จะโทรหา จึงได้เปลื่ียน เลื่อนสายตาลงมาอีกบรรทัด น้องเพชรจับจ้องอยู่ที่ อีเมลแอดเดรส ของคุณหมอหนุ่ม แล้วในที่สุดน้องเพชรก็ลุกขึ้นจากโซฟาที่นั่งอยู่หลายชั่วโมง แล้วเดินไปที่โต๊ะทำงานซึ่งมี โน๊ตบุ๊ค รุ่นใหม่ล่าสุดของแบรนด์ดัง วางอยู่ น้องเพชรเปิดโน๊ตบุ๊คและ เปิดโปรแกรม Windows Live Messenger ขึ้นมา แล้วจัดการกรอกชื่ออีเมลของคุณหมอพันธกานต์ลงไป เมื่อกรอกเสร็จ น้องเพชรก็นั่งรออย่างใจจดใจจ่อ ก็ยังไม่มีการตอบรับจากคุณหมอหนุ่ม น้องเพชรรู้สึกกระวนกระวายใจ ได้แต่นั่งจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์อยู่อย่างนั้น ว่าเมื่อไหร่คุณหมอจะออนไลน์และจะตอบรับคำเชิญของเธอหรือไม่ จนเวลาล่วงเลยไป น้องเพชรก็ยังไม่ยอมลงมาทานข้าว คุณพงษ์เพชรจึงส่งสาวใช้ขึ้นมาตาม

 

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ! เสียงเคาะประตูดังขึ้น

 

 

"คุณหนูน้องเพชรค่ะ นี่ แจ่มเองนะคะ คุณผู้ชายให้มาตามคุณหนูน้องเพชรลงไปทานข้าวค่ะ" แจ่มสาวใช้เคาะประตูและตะโกนบอกอยู่้หน้าห้อง

 

 

"น้องเพชรไม่หิวค่ะพี่แจ่ม" น้องเพชรตะโกนบอกออกมาในขณะที่สายตายังคงจ้องอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์

 

 

"แต่นี่เย็นมากแล้วนะคะ คุณหนูน้องเพชรไม่ลงไปทานข้าว...."แจ่มยังพยายามทำหน้าที่ให้สำเร็จ

 

 

"ไม่ค่ะ พี่แจ่ม เรียนคุณพ่อกับคุณแม่ให้น้องเพชรด้วยว่า น้องเพชรไม่ลงไปทานข้าวค่ะ" บอกแจ่มเสียงแข็ง

 

 

"เอ่อ... ค่ะ" แจ่มรับคำแล้วก็รีบลงไปบอกคุณพงษ์เพชรและคุณงามพิศ

 

 

                    ที่ห้องอาหาร เมื่อคุณพงษ์เพชรและคุณงามพิศรู้ว่าน้องเพชรไม่ยอมลงมาทานข้าว คุณงามพิศก็เป็นห่วงลูกสาวจะลุกจากโต๊ะอาหารไปดูน้องเพชร คุณพงษ์เพชรก็ได้ห้ามไว้

 

 

"น้องเพชรจะเป็นอะไรรึเปล่าไม่รู้นะคะ คุณ ดิฉันจะขึ้นไปดูลูกสักหน่อย" คุณงามพิศลุกขึ้น

 

 

"คุณ อย่าพึ่งไปเลย ผมมีเรื่องจะปรึกษาคุณ" คุณพงษ์เพชรกล่าวกับภรรยา

 

 

"เรื่องอะไรหรอค่ะ" คุณงามพิศเอ่ยถามสามีด้วยความสงสัย

 

 

"ผมกำลังคิดว่าน้องเพชรมีอาการแปลก ๆ ตั้งแต่ออกมาจากโรงพยาบาล" คุณพงษ์เพชรกล่าวถึงเรื่องที่กำลังไม่สบายใจให้ภรรยาได้รับรู้

 

 

"แปลกยังไงหรอคะคุณ" คุณงานพิศเอ่ยถามเนื่องจากไม่ได้เห็นอาการของลูกสาว

 

 

                    คุณพงษ์เพชรจึงได้เล่าให้คุณงามพิศฟังว่าน้องเพชรมีอาการแปลกอย่างไรหลังจากได้พบหน้าคุณหมอหนุ่มรูปหล่อ ซึ่ง พอคุณงามพิศได้ฟังเรื่องนี้ถึงกับมีสีหน้าสลดลงทันที

 

 

"คุณพระ หวังว่าน้องเพชรคงจะไม่..." ตกใจและรู้สึกสงสารลูกจับใจ

 

 

"ผมเจอกับคุณหมอพันธกานต์ที่งานศพของหมอประทีพ และได้พูดคุยกัน จึงได้รู้ว่าคุณหมอพันธกานต์เค้าจะรับรักษาลูกเราต่อแทนคุณหมอประทีพ คุณหมอพันธกานต์เป็นชายหนุ่มรูปร่างหน้าตา หล่อเหลาเอาการเลยละคุณ" คุณพงษ์เพชรกล่าวด้วยน้ำเสียเจือ ๆ

 

 

"โธ่ น้องเพชรลูกแม่ หากลูกเกิดมาเป็นปกติเหมือนเด็กสาวคนอื่น ๆ ก็ดีสิ แม่จะยินดีที่ลูกแม่เริ่มมีความรัก แต่นี่ แต่นี่ น้องเพชรป่วย แล้วน้องเพชรก็ไม่สามารถมีลูกได้นะคะ คุณ จะมีผู้ชายคนไหนอยากจะได้ภรรยาที่ ป่วย ขี้โรค แถมยังมีลูกไม่ได้อีกคะ คุณ" คุณงามพิศกล่าว พรางน้ำตาไหลรินออกมาด้วยสงสารลูกสุดหัวใจ

 

 

"คุณอย่าพึ่งคิดมากเลย ผมแค่คาดคิดเฉย ๆ ลูกเราอาจจะไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นก็ได้" เอื้อมมือมาจับมือคุณงามพิศบีบเบา ๆ เพื่อเป็นการให้กำลังใจ

 

 

"ดิฉันก็หวังอย่างนั้น แหละคะ ไม่อย่างนั้น คนที่จะเจ็บปวดที่สุดก็คงไม่พ้นน้องเพชรหรอกคะ"

 

 

                    วันต่อมาน้องเพชรลงมาทานข้าวได้เพียงไม่กี่คำ ก็รีบกลับขึ้นไปบนห้อง และยังคงนั่งเฝ้าคอยอยู่หน้าจอความพิวเตอร์เช่นเดิม ก็ยังไม่เห็นคุณหมอพันธกานต์ออนไลน์สักที จนเวลาล่วงเลยไป เย็นวันพุธ การรอคอยของน้องเพชรก็มาถึงที่สิ้นสุด เมื่อน้องเพชรเห็นสัญลักษณ์ ที่อีเมล์ของคุณหมอหนุ่มเปลี่ยนจากสีขาวเป็นสีเขียว และเขียนที่ชื่อว่า นพ.พันธกานต์ ยินดีให้คำปรึกษาครับผม  เมื่อเห็นดังนั้น น้องเพชรตื่นเต้นดีใจมาก รู้สึกหัวใจเต้นเร็ว จนรู้สึกเสียด ๆ นิด ๆ น้องเพชรค่อย ๆ เอามือมานวด ๆ ตรงหน้าอกเบา ๆ ด้วยอาการของโรคหัวใจหากน้องเพชรดีใจมากหัวใจเต้นเร็วผิดปกติ จะทำให้เจ็บหน้าอกได้ น้องเพชรจึงรีบพิมพ์ข้อความไปหาคุณหมอทันที

 

 

"สวัสดีค่ะ คุณหมอพันธกานต์ ไม่ทราบว่ารบกวนคุณหมอรึเปล่าค่ะ" น้องเพชรพิมพ์ข้อความส่งไปหาคุณหมอหนุ่ม และก็ตั้งหน้าตั้งตารอคอยคำตอบมาจากคุณหมอ

 

 

                    10 นาทีผ่านไป น้องเพชรรู้สึกผิดหวังที่คุณหมอไม่ยอมตอบกลับมา ได้แต่นั่งเฝ้ารออยู่อย่างนั้น และยิ่งรู้สึกเศร้าใจเข้าไปอีกเมื่อเห็นสถานะของคุณหมอเปลี่ยนมาเป็นไม่ว่าง น้องเพชรรู้สึกเสียใจ ที่ไปรบกวนเวลาทำงานของคุณหมอ แต่น้องเพชรก็ยังคงนั่งเฝ้ามองที่ชื่อของคุณหมอ เพียงเห็นแค่นี้น้องเพชรก็ยิ้มออกมาได้ ผ่านไป ชั่วโมงกว่า ๆ สิ่งที่น้องเพชรคาดไม่ถึงก็คือ คุณหมอหนุ่มตอบกลับมานั่นเอง

 

 

ตึ่ง ตึง ตึ้ง ! เสียงเตือนข้อความดังขึ้น

 

 

                    น้องเพชรแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ความสิ้นหวังเมื้อกี้ได้หายไปหมดแล้วเมื่อได้ยินเสียงเตือนข้อความและเห็นแถบสีส้มกระพริบอยู่ที่หน้าจอ น้องเพชรกลั้นลมหายใจเอื้อมมือไปจับเมาส์แล้วเปิดหน้าจอขึ้นมาก็เห็นข้อความว่า

 

 

"สวัสดีครับ เมื่อสักครู่ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ไม่ได้ตอบ พอดีพึ่งเคลียร์งานเสร็จนะครับ ไม่ทราบว่า มีอะไร รึเปล่าครับ"

 

 

                    น้องเพชรเฝ้ารอคอยการตอบของคุณหมอมาตลอด หากแต่เมื่อคุณหมอตอบกลับมาแล้ว น้องเพชรก็ไม่รู้จะคุยอะไรกับคุณหมอดี จึงโกหกไปว่า

 

 

"คือ น้องเพชร ๆ รู้สึกแน่น หน้าอกบ่อย ๆ นะคะ" น้องเพชรใจเต้นตูมตาม เมื่อต้องโกหกเป็นครั้งแรกในชีวิต

 

 

"อ่อ คุณ เพชรงามใช่มั้ยครับ" หมอหนุ่มตอบกลับมาแทบจะทันที

 

 

"ค่ะ" น้องเพชรรู้สึกปลาบปลี้ม และมีความสุขที่คุณหมอหนุ่มจำได้ว่าเธอเป็นใคร

 

 

"อืมม.. น้องเพชร ก่อนหน้าที่จะแน่นหน้าอกไปทำอะไรมาครับ หรือว่าอยู่เฉย ๆ ก็แน่นหน้าอกครับ" หมอหนุ่มสอบถามอาการ

 

 

"เอ่อ...น้องเพชรออกกำลังกายค่ะ" โกหกอีกแล้ว

 

 

"ไม่ทราบว่าน้องเพชรออกกำลังกายยังไงครับ น้องเพชรอาจออกกำลังกายหนักเกินไปก็ได้"

 

 

"เอ่อ ออกกับเครื่องออกกำลังกายนะคะ"

 

 

"เอาอย่างนี้นะครับ ต่อไปให้น้องเพชรเลิกออกกำลังกายกับเครื่องออกกำลังกายนะครับ แล้วเปลี่ยนมาเป็นเดินแทนนะครับ ลองดูว่ายังมีอาการรึเปล่านะครับ"

 

"ค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ"

 

 

"ครับ ไม่เป็นไรครับ ถ้ายังมีอาการอยู่หรือว่าอาการกำเริบขึ้นมา ให้รีบมาหาหมอนะครับ"

 

 

"ค่ะ คุณหมอ" น้องเพชรพิมพ์ตอบกลับไป

 

 

"แล้วเป็นไงครับ กิจกรรมยามว่างน้องเพชรทำอะไรครับ" หมอหนุ่มสอบถาม

 

 

"น้องเพชรก็ไม่ได้ทำอะไรหรอกค่ะ ก็ฟังเพลง อยู่บ้านเฉย ๆ ค่ะ บางทีก็เบื่อมาก ๆ เลย น้องเพชรป่วยทำอะไรไม่ค่อยได้เลย" น้องเพชรบอก

 

 

"หมอเข้าใจครับ เพราะว่าโรคของน้องเพชร ทำให้น้องเพชรทำกิจกรรมหนัก ๆ หรือไปไหนมาไหนค่อนข้างลำบาก น้องเพชรลองหาหนังสือมาอ่าน สิครับ เผื่อจะแก้เบื่อได้" หมอหนุ่มแนะนำ

 

 

"น้องเพชรอยากเลี้ยงสุนัขค่ะ น้องเพชรไม่ค่อยมีเพื่อน น้องเพชรอยากเลี้ยงสุนัข แต่ว่า" น้องเพชรพิมพ์ตอบคุณหมอไป

 

 

"เลี้ยงสุนัขไม่ได้นะครับ เพราะว่าน้องเพชรเป็นโรคหอบด้วย ขนของสุนัขจะทำให้โรคกำเริบขึ้นได้"

 

 

"ค่ะน้องเพชรทราบดี"

 

 

"เอ่อ น้องเพชรครับ หมอขอตัวก่อนนะครับ" หมอหนุ่มกล่าวลา

 

 

"ค่ะ ขอบคุณ คุณหมอมากนะค่ะ" ใจหายแวบ ด้วยคิดว่าพึ่งได้คุยกันแค่แป๊ปเดียวเองก็ต้องกล่าวลาซะแล้่ว

 

 

"มีอะไรก็ปรึกษาหมอได้นะครับ วันนี้หมอขอตัวก่อน สวัสดีครับ" หมอหนุ่มกล่าวแล้วก็ออฟไลน์ออกไป

 

 

                    เมื่อน้องเพชรได้คุยกับหมอหนุ่มรูปหล่อแล้วน้องเพชรก็มีความสุขยิ้มแ้ย้ม ฮัมเพลงทั้งวัน และวันนี้น้องเพชรลงไปทานข้าวกับคุณพงษ์เพชรและคุณงามพิศทั้ง 2 แปลกใจมากที่วันนี้น้องเพชรทานข้าวได้มากและดูร่าเริ่งสดใสอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

 

 

"อารมณ์ดีจังนะเราวันนี้นะ" คุณพงษ์เพชรกล่าวถามลูกสาว

 

 

"ค่ะ คุณพ่อ" ยิ้มให้กับผู้เป็นพ่อ

 

 

                    เมื่อน้องเพชรทานข้าวเสร็จก็กลับขึ้นไปบนห้อง น้องเพชรได้แต่แอบฝันหวานถึงคุณหมอหนุ่มรูปหล่อ และหลับไปด้วยความสุขความอบอุ่นที่ก่อเกิดในหัวใจ

 

 

                   ในขณะที่น้องเพชรหลับฝันหวานถึงหมอหนุ่มรูปหล่อนั้น เจ้าตัวก็ไม่รู้เรื่อง เลย กำลัง ทานข้าวอยู่ในร้านอาหารหรูกับสาวสวย นั้นก็คือ พญ.รัตน์ลดา โสภาพันธ์ หรือ ลดา คู่หมั้นสาวของ นพ. พันธ์กานต์ นั่นเอง

 

 

"พอลค่ะ คนไข้ของอาจารย์หมอเป็นยังไงมั่งค่ะ" ลดาคู่หมั้นสาวของ หมอพันธ์กานต์ถาม โดยจะเรียกหมอพันธ์กานต์ว่าพอลชื่อเล่นที่พอลมักใช้ในกลุ่มเพื่อนสนิท

 

 

"ก็เป็นเด็กสาว ที่น่าสงสารมากเลยนะครับ นี่ผมก็จะให้คุณช่วยเลือกหนังสือดี ๆ ให้แกสักเล่มนะครับ" พอลเอ่ยปากบอกกับ ลดาคู่หมั้นสาว

 

 

"ได้สิค่ะ อืมม.. แกยังเด็กนะคะ แถมมีโรคประจำตัวคงจะเหงาน่าดูเลย เดี๋ยวลดาจะหาหนังสือดี ๆ ให้แกเองค่ะ" คุณหมอสาวสวยกล่าวด้วยความยินดี และรู้สึกเห็นใจน้องเพชรเป็นอย่างมาก

 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

โปรติดตามตอนต่อไปนะคะ