แผนรักแผนร้ายทะลายหัวใจนายแบดบอย

 ณ เช้าวันใหม่
"โกสซี่ตื่นได้แล้ว เช้าแล้วแกฉันจะไปทำงานแล้วเนี่ย หาววว~ =0=;;"
 
"อ่ะ โหยยแก เดี๋ยวฉันล็อกบ้านให้น่าไปเถอะแล้วเจอกันย่ะ ฉันขอนอนอีกซะพักเน้อ"
 
"อืม ดูให้ดีด้วยล่ะ"
 
ว่าจบลิฟฟี่ก็เดินไปที่หน้าประตูบ้าน แล้วก็ต้องเดินกลับมาในบ้านเพราะว่าเธอนั้นลืมใส่รองเท้านั้นเอง-_-
 
"อ๊ะ!!"
 
เสียงของเธออุทานขึ้นเมื่อเดินออกไปนอกบ้านแล้ว
 
"โกสๆ!"
 
"ว่าไงย่ะ หาวว=0=;;"
 
"มาดูนี้ มันส่งมาแล้ว"
 
"อะไรอ่ะมัน"
 
"เถอะน่ามาดูสิ-_-;;"
 
"เออ"
 
จดหมาย
ถึงคุณลิฟฟี่
 
สวัสดีครับผมเป็นนักสืบที่คุณจ้างให้ไปสืบข้อมูลของคนๆหนึ่ง ณ ตอนนี้ผมได้หามาให้คุณเรียบร้อยแล้วครับ ส่วนค่าจ้างเราค่อยมาตกลงกันที่หลังนะครับ เพราะตอนนนี้ผมไม่สามารถไปหาคุณได้
 
จาก...คุณนักสืบ
 
เมื่อลิฟฟี่อ่านออกเสียงจบ ก็ตกใจ เพราะเธอไม่คิดว่ามันจะมาเร็วขนาดนี้
 
ใช้แล้วมันคือจดหมายจากนักสืบที่เธอจ้างให้ไปสืบเรื่องของคนที่ขับรถชนพี่ชายของเธอนั้นเอง
 
กริ๊ง~
 
"เดี๋ยวฉันรับเอง" 
 
โกสซี่เสนอ
 
"สวัสดีค่ะ บ้านลิฟฟี่ค่ะ"
 
(สวัสดีครับ ขอสายคุณลิฟฟี่ด่วนเลยครับ)
 
"ระ...รอสักครู่ค่ะ"
 
ว่าแล้วเธอก็เรยกเพื่อนสาวลิฟฟี่ให้มารับโทรศัพท์ ด้วยความงุนงง
 
"ลิฟพูดค่ะ"
 
(ผมหมอประจำตัวคุณลูฟฟี่นะครับ)
 
"หมอหรอค่ะ มีอะไรหรอค่ะถึงได้โทรมา"
 
(พี่ชายของคุณฟื้นแล้วครับ ตอนนี้สามารถที่จะพูดคุย หรือรับประทานอาหารเองได้แล้ว น้ำท่าก็อาบเองได้แล้วครับ ประสาทของเค้ารับรู้เรื่องราวต่างๆได้ดีมากเลยครับ)
 
"จริงหรอค่ะ วั้นเป็นตอนเย็นได้มั๊ยค่ะ ตอนนี้ลิฟต้องไปทำงานค่ะ"
 
(ได้ทุกเวลาครับ อ๊ะ...แค่นี้ก่อนนะครับ)
 
"ค่ะ"
 
แกร็ก
 
เมื่อเธอว่าโทรศัพท์ไป โกสซี่เพื่อนสาวของเธอก็ดิ่งเข้ามาบอกเรื่องสำคัญที่เขาได้อ่านเจอในจดหมาย
 
ซึ่งมันก็คือประวัติของผู้ชายที่ชนพี่ชายของลิฟฟี่นั้นเอง
 
"ลิฟฟี่ คนที่ขับรถชนพพี่แกขะ..เขาเป็นพี่ชายคนโตของคอร์ฟแห่งวงดาร์กว่ะ"
 
"ฮึ! มันก็ได้เวลาที่ฉันต้องทำให้เขาเจ็บปวดแล้วสินะ 2 ปีแล้วสินะ"
 
"แล้วแกจะทำยังไงล่ะ" โกสซี่ถามด้วยความสงสัย"
 
"ฉันก็จะทำให้เขารักฉันมากๆแล้วก็ทิ้งเขาไปอย่างไม่ใยดี"
 
"แกก็อย่าเผลอรักเขาเข้าไปก็แล้วกัน"
 
"ไม่มีทางหรอกย่ะ"
 
"เออ แล้วเมื่อกี้ใครโทรมาหรอ"
 
"หมอน่ะ เขาโทรมาบอกว่า..."
 
แล้วเธอก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนสาวฟังและแล้วเธอก็ออกไปทำงานสายตั้งแต่วันเรกของงานเลย
 
"มาแล้วค่ะ ขอโทษที่มาสายนะค่ะ"
 
เธอบอกเข้าไปแต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีคอร์ฟมือกีต้าร์คนเก่งมานั้งประจำที่อยู่
 
"แหมคุณผู้จัดการคอร์ฟไม่ต้องมองหามันหรอกครับ มันก็สายแบบนี้ประจำ"
 
เคย์มือกลองบอกขึ้น
 
"แล้วพี่ไซมิกล่ะค่ะ"
 
"อ่อไซมิกไปตาม คอร์ฟนั้นล่ะ เดี๋ยวก็มาครับคุณผู้จัดการสุดเนี้ยบ!"
 
"แหมคุณไมค์ก็..นี้แปลว่ารู้กันหมดแล้วหรอ"
 
"คร้าบบ"
 
"อายจังหุๆ"
 
30 นาทีผ่านไป...
 
"มาแย้ วว"เสียงของคอร์ฟดังขึ้น
 
"คนไหนหว่า?ผู้จัดการ"
 
"อยู่นี้ค่ะ -__-" เธอทำหน้าเนื่อยๆ
 
"เฮ้ย!!เธอคนนั้น”
 
“สวัสดีค่ะ คุณมือกีต้าร?สุดฮอต-__-;;”
 
“คร้าบบ คุณผู้จัดการที่อ่อนต่อโลก แบร่~”
 
หลังจากที่เขามือกีต้าร์สุดหล่อ เขาก็ได้แลบลิ้นใส่เธอผู้เป็นผู้จัดการ 
 
แล้วหลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้รับรสเค็มๆจากนิ้มเรียวยาวงามของผู้จัดการส่วนตัวทันที 
 
“โหยย คุณผู้จัดการส่วนตัวเล่นแรงอ่ะ”
 
“เมื่อกี้ดิฉันเพิ่งเข้าห้องน้ำมาค่ะ แล้วก็ลืมล้างมือซะได้-_-“
 
“เห้ยยย!! เวรกรรม เดี๋ยวฉันมานะเว้ย แปะๆๆ ถุยๆๆ”
 
ว่าจบเขาก็เดินออกไปแล้ว ตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็ว 
 
“เก่งนี้น้องสาวพี่”
 
“อ่ะนะ ฮ่าๆๆ”


>จบตอน<