Lipsticks Shoes and Liars

ฉันต้องเล่นตามบทที่แม่วางไว้ให้ ซึ่งฉันเบื่อจะแย่อยู่แล้ว เบื่อมาทั้งชีวิตของฉัน ทั้งๆที่พวกช่างแต่งหน้าก็ออกจะน่าสงสารแบบนี้ แต่แม่กลับว๊ากพวกเขาตลอด อืม.....น่าจะเป็นพวกหล่อนที่เป็นอดีตคำสรรพนาม'เขา'มากกว่าถึงจะถูก ดูสิ เหงื่อของพวกหล่อนแตกพลั่กๆหมดแล้ว แถมยังมาโดนแม่ฉันข่มขู่จะฟ้องหัวหน้าอีก.....ก็แค่เรื่องที่พวกหล่อนทาลิปสติกไม่เข้ากับสีชุดฉัน......

"นี่หล่อน ไม่ทราบว่าเพิ่งจะไปหัดแต่งหน้ามาหรือยะ ลูกสาวฉันต้องเด่นสุดบน catwalk นะยะจะบอกให้" แม่ว๊ากใส่หล่อน

แล้วก่อนหน้านี้ฉันก็เข้าครอสของแม่ที่แม่เรียกมันว่า "ทำอย่างไรให้คนเกลียด" ฮ่าไม่ใช่ แม่เรียกมันว่า "ครอสการเป็นไฮโซไฮซ้อที่ไม่เหยาะแหยะ" มาเรียบร้อยแล้ว ซึ่งบทเรียนที่ฉันได้รับก็มีประเภทที่ว่าจะวีนคนอย่างไร แล้วสร้างภาพกับสื่ออย่างไร ประมาณนี้ แม่บอกว่า ถ้าทำตัวเหยาะแหยะ พวกนี้ก็จะได้ใจ เฮ้อ!

แม่ถลึงตามาที่ฉัน ซึ่งหมายความว่าถึงบทฉันแล้ว ถึงแม้จะไม่อยากทำก็ตาม แต่ทำไงได้หล่ะ....นั่นไง แม่ถลึงตาใส่อีกแล้ว

"นี่เธอ นี่มันสุดจะ......แหวะ" เอาหล่ะ จบกัน ฉันพูดแบบไฮโซได้แค่นี้แหละ แล้วตอนนี้ชีวิตฉันก็จบสิ้นแล้ว แม่หันมามองฉัน เหมือนนังนกสมองกลวง แม่คงคิดว่า สอนนกแก้วให้พูดยังดีกว่าสอนฉันอีก

"นี่! แต่งใหม่เลยนะยะ แล้วขนตาน่ะ ยังกระดกไม่พอย่ะ สีลิปสติกก็รีบเปลี่ยนซะนะยะ ดูสิ หล่อนน่ะควรอย่างยิ่งนะที่จะไปหัดเรียนแต่งหน้าใหม่ คิดดูสิ จะทำให้สีปากเข้ากับชุดยังทำไม่ได้" แม่บ่นต่อ

ความจริงเราไม่จำเป็นต้องทำเป็นเรื่องใหญ่หรอกจริงมั๊ย ก็แค่สีลิปสติก อีกอย่างตอนอยู่บน catwalk ก็ไม่มีใครมาเพ่งสีลิปสติกของคุณหรอก เรื่องนี้มันงี่เง่า ฉันคิดว่าคนเราควรหันมาสนใจเรื่องสำคัญอย่าง หมีขาวที่สูญพันธุ์ไปแล้วน่ะ มีใครเก็บ DNA ของพวกมันไปโคลนแล้วรึยัง แล้วเรื่องโลกร้อนอีก อะไรทำนองนั้นน่ะ

อุ๊ย ให้ตายสิ ฉันลืมแนะนำตัวไป ฉันชื่อ แอชช่า พอชลี่ย์ ตอนเกิดแม่เถียงกับพ่อ พ่อบอกว่าน่าจะชื่อ เฮเลน เพราะมาจากชื่อของอาเฮเลน แต่แม่กลับบอกว่า "น้องสาวคุณมันห่วย ถ้าลูกเราเกิดทำตัวไม่ดีตามไปหล่ะจะทำยังไง" แต่ฉันว่าเหตุผลจริงๆก็คือ ชื่อมันเชยตะหาก แต่ก็ต้องขอบคุณแม่หล่ะ เพราะว่าความจริงฉันก็ชอบชื่อ แอชช่ามากกว่าเฮเลนตั้งเยอะ อืมมมม แม่ทำได้ถูกใจฉันสุดๆก็คงจะเป็นเรื่องนี้แหละ

เอาหล่ะนอกเรื่องไปมากแล้ว คุณยังไม่รู้ประวัติฉันเลยนิ ฉันอายุ 17 ปี มีผมยาวประบ่า สีน้ำตาล สไลด์บลอนด์ มีผิวสีแทนที่คุณเห็นแล้วต้องประทับใจสุดๆ ก็ใช่สิ แม่น่ะเสียเงินให้ฉันไปเข้าครอสทำสีผิวมานิ ฉันมีคนมาจีบเยอะนะ แต่ขอบอกพวกนั้นไร้สาระสุดๆ พวกเด็กรวยน่ะ คุณรู้มั๊ย พวกนั้นขี้โอ่สุดๆ แต่ก็มีบางคนแหละ ฉันก็สนใจอยู่คนนะ เลียม มาร์ทอนเดลล์ เขาทั้งหล่อ ทั้งดี แถมไม่เป็นเกย์อีกตะหาก จะเหลือถึงฉันหรอ ไม่มีทางอยู่แล้วแหละ เพราะสุดหล่อคนนี้น่ะ อยูในเงื้อมมือของ ยัยพอลล่า ลูเวอร์ ไปเรียบร้อยแล้ว หล่อนน่ะ สุดแสนจะเซ็กซี่...........แหวะ

แต่ฉันว่าแม่คงมีความสุขมากกว่าถ้ามีหล่อนเป็นลูกนะ เพราะแม่น่ะจะได้ไม่ต้องมานั่นสอนฉันวีนคน....ก็แหม......หล่อนน่ะ ฉันหมายถึง มิส ลูเวอร์น่ะ วีนเก่งสุดๆ ไม่ต้องเสียเวลาสอนให้สร้างภาพหรือวีนใดๆทั้งสิ้น หล่อนครีเอทเองได้หมด หล่อนเหยียดทุกคนเท่าที่หล่อนจะสามารถทำได้ แล้วที่สำคัญหล่อนเกลียดฉัน แต่ใครสนหล่ะ หล่อนกับฉันน่ะ คู่แข่งกัน ฉันชนะเกือบทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องผู้ชายนี่แหละ เห็นจะแย่ แต่ก็ไม่เป็นไร ฉันมีเพื่อนดีกว่าหล่อน ถึงจะคนเดียวก็เถอะ

เพื่อนซี้ฉัน กลาสดีส์ รอส เธอมาจากชนชั้นกลาง ฉันขอร้องแม่แทบตายกว่าจะคบเธอได้ ฉันชอบเธอมาก เหมือนเราเคยเป็นเพื่อนรักกันมาก่อน ฉันคุยกับเธอได้ทุกเรื่อง ที่สำคัญเวลาฉันอยู่กับเธอเหมือนว่าฉันเป็นเด็กธรรมดา ที่มาจากครอบครัวธรรมดา มีแม่ที่คอยทำแพนเค้กให้กินในตอนเช้า ซึ่งเป็นอะไรที่ฉันอยากได้มากกว่าในตอนนี้ แม่ฉันน่ะตอนเช้าบางทีก็หลับอยู่ บางทีก็ออกจากบ้านไปแล้ว ฉันไม่เคยได้เจอแม่ตอนเช้าเลยมาสักครึ่งปีได้แล้วหล่ะ

กลาสดีส์มาเรียนที่โรงเรียนเดียวกับฉันเพราะพ่อเธออยากให้ลูกของเขาได้เจอเพื่อนที่แบบ เอ่อม ระดับอย่างฉัน แต่พ่อของเธอไม่รู้หรอกว่า กลาสดีส์ โดนดูถูกขนาดไหน แถมกลาสดีย์ก็แสนดีบอกว่า เธอจะไม่บอกพ่อหรอกว่า เธอโดนทำอะไรบ้าง เพราะ แค่นี้พ่อก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว ก็ใช่สิ ค่าเทอมโรงเรียนเราแพงเกือบจะเลี้ยงคนทั้งประเทศที่เป็นเกาะเล็กๆได้

"เรียบร้อยแล้วฮ่ะ" เสียงช่างแต่งหน้าดังขึ้นทำเอาฉันสะดุ้ง แม่มองพิจารณาฉันแล้วบอกว่าดูดีสำหรับคืนนี้แล้ว.....ฉันจึงลุกขึ้นเพื่อเตรียมออกไปเดินแบบที่สุดแสนจะน่าเบื่อนี่ ตอนนี้มันก็เที่ยงคืนแล้ว ฉันน่าจะได้นอนอยู่บ้านมากกว่านะ แล้วฉันก็รู่สึกง่วงแล้วด้วย แล้วพรุ่งนี้ฉันยังนัดกับกลาสดีส์แต่เช้าด้วย ฉันล่ะเบื่อชีวิตเฮงซวยแบบนี้จริงๆ