Bad Boy & Girl ... ภารรักภารกิจร้าย

 
        ~ออด~
               
        เสียงเตือนบอกเวลาหมดคาบเรียนสุดท้ายดังขึ้น ครูประจำวิชาเก็บอุปกรณ์ใส่กระเป๋าก่อนลุกขึ้นยืนเป็นสัญญาณให้นักเรียนบอกทำความเคารพ
               
        "ทุกคน...ทำความเคารพ" เสียงเข้มดังขึ้น
 
        "ขอบคุณครับ/ค่ะ"
               
        ฉันรีบเก็บสัมภาระของตัวเองใส่กระเป๋าเตรียมไปหาหวายที่ห้องพยาบาลแต่ก็ถูกฟางห้ามไว้ก่อน
               
        "ไม่ต้องรีบเก็บหรอกตาล มีประชุมห้องด่วน" 
 
         "ประชุม? ประชุมอะไร...ทำไมเราไม่รู้ล่วงหน้ามาก่อนล่ะ?" ฟางมองหน้างงๆของฉันก่อนจะตบหน้าผากตัวเองป้าบหนึ่ง
 
         "คืออย่างนี้ตาล เธอสังเกตมั้ยว่าทุกทีเวลาบอกทำความเคารพเนี่ย แป้งหอมที่เป็นรองหัวหน้าจะเป็นคนพูด...ใช่มั้ย" ฟางเว้นระยะให้คิดตาม ซึ่งฉันก็พยักหน้าหงึกๆ เมื่อนึกขึ้นได้
               
        "แต่เมื่อกี้ นายบรีสที่เป็นหัวหน้าห้องเป็นคนบอก...ใช่มั้ย" ฟางเว้นระยะอีกครั้ง
               
        "อืม...จริงสิ เมื่อกี้บรีสเป็นคนบอกนี่นา ต่อเลยๆ" ฉันเร่งให้อีกฝ่ายเล่าต่ออย่างอยากรู้+อยากเห็น
               
        "นั้นแหละคือคำประกาศว่ามีการประชุมห้อง เข้าใจหรือยัง" ฟางสรุปทันที แต่ฉันยังงงๆ อยู่เลยอ่า~ T_T
               
        "ไม่เข้าใจ" ฉันตอบตรงๆ แบบที่ฟางฟังแล้วอยากฆ่าตัวตาย เดือดร้อนแอร์ที่นั่งฟังอยู่อธิบายให้ฟังอีกรอบแบบละเอียดยิบ
               
        "ฟังนะตาล มันเป็นกฎของห้องที่ไม่ว่าเมื่อไหร่เวลาไหน ถ้าหัวหน้าห้องเป็นคนบอกทำความเคารพในวิชาไหน...หลังวิชานั้นก็จะมีการประชุมห้อง เป็นการบอกล่วงหน้าที่ดีที่สุดแล้วเพราะโดยปกติหัวหน้าเนี่ยก็มีงานล้นมืออยู่แล้ว การบอกทำความเคารพจึงเป็นหน้าที่ของรองหัวหน้าและเวลาที่ประชุมห้อง หัวหน้าห้องเราก็จะออกโรงเองไงล่ะเข้าใจหรือยัง" แอร์จ้องหน้าฉันที่นั่งนิ่งคิ้วขมวดรวบรวมข้อมูลก่อนจะพยักหน้าเบาๆ ...ที่นี่ทำไมมีแต่เรื่องแปลกๆ
 
        "แล้วก็จำไว้ด้วยล่ะ"
 
         "คับป๋ม" ฉันตะเบ๊ะแถมให้หนึ่งครั้ง เรียกรอยยิ้มจากเพื่อนสาวทั้งสอง ก่อนความสนใจจะถูกแบนไปที่หน้าห้องเมื่อร่างสูงของนายบรีสหัวหน้าก้าวไปยืนเด่นเป็นสง่าอยู่
               
        "หวัดดีทุกคน" บรีสเอ่ยอย่างเป็นทางการก่อนจะขยับเนคไทเล็กน้อยอย่างประหม่า
               
        "เฮ้ยไอ้บรีส!  มีไรก็พูดๆเถอะวะมัวแต่เก๊กอยู่ได้" เสียงกวนๆ ดังมาจากนายซอสที่เผยยิ้มกว้างเป็นการบอกว่าแค่แซวเล่นๆอย่างถือสานะ
 
         "เออๆ ขอกูหล่อนิดหล่อหน่อยก็ไม่ได้นะเมิง" บรีสบ่นกลับแบบรำคาญเป็นเชิงล้อกลับ ก่อนจะหันไปสนใจเพื่อนๆในห้องต่อ
               
        "เรื่องที่เรียกประชุมวันนี้ก็เป็นเหตุจากเมื่อเช้า ฉันกับคณะควบคุมเด็กห้องD ได้ปรึกษาอย่างเคร่งเครียดในระหว่างเรียนแล้วว่าเราจะ..."
               
        "เดี๋ยวนะ เมื่อกี้นายบอกว่าคณะอะไรนะ?" ฉันที่นั่งฟังอยู่ถามขึ้นอย่างสงสัย บรีสมองฉันพักหนึ่งก่อนจะหันไปหาแอร์ที่นั่งด้านหน้า คิ้วเข้มขมวดน้อยๆ
               
        "เอ่อตาล...ฟังๆไปก่อนเถอะ ถ้าสงสัยอะไรไว้ถามรอบนอกเดี๋ยวอธิบายให้ฟัง...เอ้า! พ่อหัวหน้าเชิญปราศรัยต่อเลยเจ้าค่ะ" แอร์พูดพร้อมส่งรอยยิ้มกวนๆกลับ
 
        "อืม...ถ้างั้นต่อเลยนะ เราได้ปรึกษากันว่าจะไปเจรจากับพวกห้องB ให้ส่งตัวผู้หญิงสามคนนั้นมารับโทษ ฐานบุกรุกและทำร้ายคนในเขตพื้นที่ของห้องD อย่างไม่ไว้หน้า!" เสียงเข้มของบรีสสร้างกระแสได้อย่างล้นหลามเมื่อคนส่วนใหญ่ในห้องหันไปกระซิบกระซาบกันแต่บางคนก็พยักหน้าเห็นด้วยแบบไม่ต้องเสียเวลาคิด
               
        "แล้วเราจะเริ่มตอนไหนดีวะบรีส" ซอสที่นั้งข้างๆแซนด์วิชถามขึ้น
               
        "เย็นนี้! พอดีทางโรงเรียนเปลี่ยนวันประชุมหัวหน้าห้องเป็นเย็นวันพฤหัสแทนน่ะ คิดว่าพรุ่งนี้รู้ผลแน่" บรีสสรุปรวดเดียวจบ
               
        "เอ...แต่เท่าที่ฉันรู้มาเนี่ย ผู้หญิงคนนั้นชื่อจูนกับเพื่อนอีกสองคนชื่อเบล์ลกับจิว...คนชื่อจูนนี่เป็นถึงดาวเด่นในห้องเชียวนะ แถมยังกำลังกิ๊กกับนายหัวหน้าห้องอยู่อีก แล้วเค้าจะยอมส่งตัวให้เราหรอ” แอร์เอ่ยค้านเมื่อนึกถึงสิ่งที่ได้ยินมา สร้างเสียงฮือฮาในห้องได้ไม่น้อยเพราะข่าวที่ออกจากปากแอร์เชื่อถือได้ล้านเปอร์เซ็นทีเดียว
 
        "โห ไอ้นี่แม่งโคตรเจ้าชู้เลยว่ะ เปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่น" ปังปอนอุทานอย่างอึ้งๆ
               
        "แล้วนายไปเกี่ยวอะไรกับเค้าล่ะยะ!" เสียงใสเอ่ยขัด เรียกสายตาของนายปังปอนตวัดไปมอง
               
        "แล้วทำไมยัยแพน เธอหาเรื่องหรอ! จัดเลยมั้ยๆ" ปังปอนเอ่ยท้าแบบกวนๆ เมื่อตนโฟกัสถูกว่าใครเป็นเจ้าของเสียง
               
        "พอๆ นอกเรื่องมามากแล้ว แต่ฉันว่านั้นมันคงไม่ใช่ประเด็นสำคัญน..."
               
        "นี่นายว่าไม่สำคัญหรอนายบรีส ฉันว่ามันสำคัญมากๆเลยแหละ นายลองคิดดูนะว่าใครเค้าจะยอมให้คนของตัวเองกับศัตรู! นั่นมันบ่งบอกถึงศักดิ์ศรีเลยนะ ถ้าเป็นนาย นายจะยอมมั้ยล่ะ!?” แป้งหอมผู้ดำรงตำแหน่งรองหัวหน้าห้องค้านขึ้นทันควัน บรีสเริ่มคิดตามก่อนตอบเสียงเครียด
               
        "ถ้าอย่างนั้นเราคงจะต้องเปิดศึกภายใน"
               
        "ศึกภายใน?" ฉันอุทานเสียงกระซิบ หันขวับไปหาฟางที่นั่งข้างๆอย่างตะลึง วู้! มีเปิดซงเปิดศึกด้วยแฮะ!
               
        "เดี๋ยวจะอธิบายในฟังทีหลัง อย่าเพิ่งขัดเดี๋ยวองค์จะลง" ฟางจู๋ปากหลิ่วตาไปทางบรีสที่ยืนอยู่หน้าห้องอย่างรู้กัน
               
        ทุกคนในห้องตอนนี้ตกอยู่ในความคิดของตัวเอง บ้างคิดเดี่ยวบ้างคิดคู่ คิดเป็นกลุ่มก็มี
               
        "ถ้าเราไม่มีทางเลือกจริงๆ ...อ่อ มีใครจะค้านมั้ย?" บรีสเลิกคิ้วถาม ความเงียบคือคำตอบที่ถูกส่งกลับมาเป็นที่รู้กันว่าการไม่ค้านคือตกลง!
               
        "ตกลงตามนี้" บรีสกล่าวสรุปก่อนหันไปปรึกษากับไม้ที่นั่งนิ่งเงียบมาโดยตลอด
               
        "ไม้...แล้วนายว่าไง?"
               
        "ก็ไม่ว่าไง ถ้านายพร้อมฉันก็พร้อมไม่ขัดศรัทธาอยู่แล้ว" ไม้ยักไหล่ แบบ...ว่าไงว่าตามกัน
               
        บรีสพยักหน้ารับ มุมปากถูกยกขึ้นอย่างเห็นเป็นเรื่องสนุก ก่อนจะหันไปกล่าวสรุปกับเพื่อนๆในห้องชะงัก เมื่อประตูถูกเปิดขึ้น พร้อมร่างบางของอาจารย์เอมมิกาก้าวเข้ามาด้วยใบหน้าประหลาดใจ สายตากวาดรอบห้อง ดวงตากลมโตมีแววประหลาดแวบหนึ่ง ก่อนจะหายไปอย่างรวดเร็ว
               
        "O[]O" หน้าทุกคนเป็นแบบนี้อย่างพร้อมเพรียง
               
        "อ้าว! พวกเธอยังไม่กลับกันอีกหรือนี่!?" คิ้วเรียวของฉันขมวด ถ้าเมื่อกี้หูไม่ฝาดรู้สึกว่าน้ำเสียงของอาจารย์เอมมิกาดูไม่เป็นธรรมชาติยังไงก็ไม่รู้แฮะ
               
        "ยะ...ยังฮะ" บรีสตอบกลับ ก่อนเดินไปนั่งลงที่โต๊ะของตัวเอง ส่วนครูสาวเดินมายืนแทนตำแหน่งที่นายบรีสเพิ่งสละไป
               
        "หรอ...บังเอิญจังนะ" ว่าแล้วก็พยักหน้าสนับสนุนคำพูดของตัวเอง ท่ามกลางความอึ้งของลูกศิษย์ทั้งห้อง!