สาวดอกไม้กะนายแสนดี
7.3
2) ต่อจากตอนที่แล้ว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความในตอนเช้านัทวดีจัดกระถางดอกไม้อย่างสวยงามเพื่อเตรียมนำดอกไม้ไปส่งลูกค้าในตอนเช้า เธอปั่นจักรยานส่งไปยังบ้านลูกค้ารายต่อไปทันที เธอปั่นจักรยานไปส่งลูกค้ารายสุดท้ายทางหมู่บ้าน เธอหยิบกระเช้าดอกไม้อย่างระวังเพื่อไม่ให้ชำรุด
"ทั้งหมด 690 บาทค่ะ พร้อมกระเช้าดอกไม้ค่ะ"
นัทวดีพูดด้วยรอยยิ้ม
หญิงสาวคนหนึ่งเดินออกมามองนัทวดีด้วยสายตาเอาเรื่อง
"เท่าไหร่นะ"
"690 บาทค่ะ"
"ชั้นไม่จ่าย" ลูกค้าคนนั้นพูดกับนัทวดีแบบดื้อๆ
"ว่าไงนะคะถ้าไม่จ่ายแล้วคุณจะสั่งดอกไม้จากเราทำไมคะ"
"เอามา ชั้นไม่จ่ายก็คือชั้นไม่จ่ายสิยัยนี่พูดไม่รู้เรื่องหรือไงยะ"
ลูกค้าหญิงคนนั้นแย่งกระเช้าดอกไม้กับนัทวดี นัทวดีพยายามพูดดีๆกับลูกค้าหญิง
"จ่ายเถอะค่ะก่อนที่คุณจะโดน"
"โดนอะไรยะชั้นไม่กลัวหรอก" ลูกค้าหญิงคนนั้นปรี่เข้าไปตบนัทวดีหนึ่งฉาด
"นี่ไงเหตุผลจากการฟังกันไม่รู้เรื่อง" ลูกค้าหญิงคนนั้นเดินถือกระเช้ากำลังเข้าบ้านแต่นัทวดีทนไม่ไหวปรี่วิ่งไปจับแขนหญิงคนนั้นแล้วตบหน้าเหมือนที่เธอเคยทำกับนัทวดี
"นี่ไงล่ะคะเหตุผลที่คุณไม่จ่าย"
"กรี๊ดดด!!!" หญิงสาวคนนั้นกรี๊ดร้องออกมา
"แก นังบ้า" หญิงสาวคนนั้นปรี่จะเข้าไปหยิบกระถางดอกไม้มาฟาดใส่หัวนัทวดีแต่เธอไหวตัวทันจับหัวหญิงสาวคนนั้นเหวี่ยงลงกับพื้น
"จ่ายมาค่ะ"
"ไม่"
"บอกให้จ่าย" นัทวดีกดแขนหญิงสาวคนนั้นอย่างแรง
"โอ๊ยย ชั้นเจ็บยอมแล้วจ๊ะ"
"ยอมจ่ายแต่ทีแรกก็สิ้นเรื่องนะคะ" นัทวดีพูดพร้อมปล่อย
"รออยู่นี่แหละเดี๋ยวชั้นไปเอาตังค์มา" หญิงสาวลูกค้าพูด นัทวดียืนรออยู่ด้านนอกสักพักหญิงสาวคนนั้นเดินหยิบเงินและจับปากตัวเองด้วยความเจ็บ
"อ่ะ"
"ขอบคุณนะคะ" ว่าแล้วนัทวดีก็ขอตัวกลับปล่อยให้หญิงสาวลูกค้ายืนมองด้วยความแค้น ^_^
นัทวดีกลับถึงบ้านจับปากเช่นเดียวกัน กิ่งฉัตรและจอมขวัญเห็นจึงถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่นัทวดีบอกไม่มีอะไรขอตัวขึ้นห้องไปทายาโดยไม่ลืมควักเงิน5000บาทให้พี่สาว__
เยาวรัตน์กับอานนท์กำลังทานอาหารในห้องอาหารหรูแห่งหนึ่ง เยาวรัตน์เมาธ์กับเพื่อนชายหนุ่มของเธออย่างสนุกสนานพลันเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น"วุฒิธิชัย"ในรายชื่อ
"สวัสดีค่ะวุฒิ" เยาวรัตน์พูดอ่อนหวาน
"ครับเย็นนี้ว่างมั๊ยครับ คือผมจะชวนคุณไปทานข้าวนอกบ้านครับ"
เยาวรัตน์ยิ้มดีใจ
"ว่างค่ะ ตอนนี้ว่างรัตน์จะไปเตรียมตัวนะคะ" เธอพูด
"ครับแล้วผมจะรอ"
"ค่ะ รักนะคะ วุฒิ" เธอยิ้มดีใจ พลางเดินไปบอกเพื่อนหนุ่มอานนท์
"ชั้นไปก่อนนะ"
"อ้าวจะไปไหนล่ะ" เยาวรัตน์ไม่ฟังอานนท์พูดเดินออกจากร้าน
สักพักพนักงานสาวคนหนึ่งมาขอเช็คบิล
"ทั้งหมด 2780 บาทค่ะ" เธอพูด
อานนท์กระอุกกระอักก่อนตอบ "ผมไม่มีเงินอ่ะครับ"
"อะไรนะคะ ไม่มีเงิน" พนักงานเริ่มแข็งกร้า
อานนท์กลัวพนักงานเลยยอมจ่ายเงินให้พร้อมโกรธเยาวรัตน์ที่ไม่ช่วยจ่าย
"ฮึ่ม! ฝากไว้ก่อนเถอะยัยรัตน์ เธอทำให้ชั้นต้องเสียตังค์" เขาพูดยิ้มๆ
โปรดติดตามครั้งต่อไป
"ทั้งหมด 690 บาทค่ะ พร้อมกระเช้าดอกไม้ค่ะ"
นัทวดีพูดด้วยรอยยิ้ม
หญิงสาวคนหนึ่งเดินออกมามองนัทวดีด้วยสายตาเอาเรื่อง
"เท่าไหร่นะ"
"690 บาทค่ะ"
"ชั้นไม่จ่าย" ลูกค้าคนนั้นพูดกับนัทวดีแบบดื้อๆ
"ว่าไงนะคะถ้าไม่จ่ายแล้วคุณจะสั่งดอกไม้จากเราทำไมคะ"
"เอามา ชั้นไม่จ่ายก็คือชั้นไม่จ่ายสิยัยนี่พูดไม่รู้เรื่องหรือไงยะ"
ลูกค้าหญิงคนนั้นแย่งกระเช้าดอกไม้กับนัทวดี นัทวดีพยายามพูดดีๆกับลูกค้าหญิง
"จ่ายเถอะค่ะก่อนที่คุณจะโดน"
"โดนอะไรยะชั้นไม่กลัวหรอก" ลูกค้าหญิงคนนั้นปรี่เข้าไปตบนัทวดีหนึ่งฉาด
"นี่ไงเหตุผลจากการฟังกันไม่รู้เรื่อง" ลูกค้าหญิงคนนั้นเดินถือกระเช้ากำลังเข้าบ้านแต่นัทวดีทนไม่ไหวปรี่วิ่งไปจับแขนหญิงคนนั้นแล้วตบหน้าเหมือนที่เธอเคยทำกับนัทวดี
"นี่ไงล่ะคะเหตุผลที่คุณไม่จ่าย"
"กรี๊ดดด!!!" หญิงสาวคนนั้นกรี๊ดร้องออกมา
"แก นังบ้า" หญิงสาวคนนั้นปรี่จะเข้าไปหยิบกระถางดอกไม้มาฟาดใส่หัวนัทวดีแต่เธอไหวตัวทันจับหัวหญิงสาวคนนั้นเหวี่ยงลงกับพื้น
"จ่ายมาค่ะ"
"ไม่"
"บอกให้จ่าย" นัทวดีกดแขนหญิงสาวคนนั้นอย่างแรง
"โอ๊ยย ชั้นเจ็บยอมแล้วจ๊ะ"
"ยอมจ่ายแต่ทีแรกก็สิ้นเรื่องนะคะ" นัทวดีพูดพร้อมปล่อย
"รออยู่นี่แหละเดี๋ยวชั้นไปเอาตังค์มา" หญิงสาวลูกค้าพูด นัทวดียืนรออยู่ด้านนอกสักพักหญิงสาวคนนั้นเดินหยิบเงินและจับปากตัวเองด้วยความเจ็บ
"อ่ะ"
"ขอบคุณนะคะ" ว่าแล้วนัทวดีก็ขอตัวกลับปล่อยให้หญิงสาวลูกค้ายืนมองด้วยความแค้น ^_^
นัทวดีกลับถึงบ้านจับปากเช่นเดียวกัน กิ่งฉัตรและจอมขวัญเห็นจึงถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่นัทวดีบอกไม่มีอะไรขอตัวขึ้นห้องไปทายาโดยไม่ลืมควักเงิน5000บาทให้พี่สาว__
เยาวรัตน์กับอานนท์กำลังทานอาหารในห้องอาหารหรูแห่งหนึ่ง เยาวรัตน์เมาธ์กับเพื่อนชายหนุ่มของเธออย่างสนุกสนานพลันเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น"วุฒิธิชัย"ในรายชื่อ
"สวัสดีค่ะวุฒิ" เยาวรัตน์พูดอ่อนหวาน
"ครับเย็นนี้ว่างมั๊ยครับ คือผมจะชวนคุณไปทานข้าวนอกบ้านครับ"
เยาวรัตน์ยิ้มดีใจ
"ว่างค่ะ ตอนนี้ว่างรัตน์จะไปเตรียมตัวนะคะ" เธอพูด
"ครับแล้วผมจะรอ"
"ค่ะ รักนะคะ วุฒิ" เธอยิ้มดีใจ พลางเดินไปบอกเพื่อนหนุ่มอานนท์
"ชั้นไปก่อนนะ"
"อ้าวจะไปไหนล่ะ" เยาวรัตน์ไม่ฟังอานนท์พูดเดินออกจากร้าน
สักพักพนักงานสาวคนหนึ่งมาขอเช็คบิล
"ทั้งหมด 2780 บาทค่ะ" เธอพูด
อานนท์กระอุกกระอักก่อนตอบ "ผมไม่มีเงินอ่ะครับ"
"อะไรนะคะ ไม่มีเงิน" พนักงานเริ่มแข็งกร้า
อานนท์กลัวพนักงานเลยยอมจ่ายเงินให้พร้อมโกรธเยาวรัตน์ที่ไม่ช่วยจ่าย
"ฮึ่ม! ฝากไว้ก่อนเถอะยัยรัตน์ เธอทำให้ชั้นต้องเสียตังค์" เขาพูดยิ้มๆ
โปรดติดตามครั้งต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ