ยัยปากร้ายกัยนายจอมวางแผน

"มันจะอะไรกันนักกันหนาวะเนี่ย"
"เลิกบ่นเถอะน่า-_- บ่นแล้วแก่ไวนะเธอดูสิยัยน่ารักของฉันตีนกาขึ้นแว้ว กักๆๆ ^O^"
"ตายซะเถิด ไอ้เฮี่ยบุ๊ค!!"
"เฮียบุ๊คว้อย!! เรียกให้มันถูกๆหน่อยเด่ะ"
ฉันกับเฮียบุ๊คยืนทะเลาะกันอยู่หน้าบ้านเฮียเขา -_- มาทำอะไรน่ะหรอ เฮอะ! ดูตัว อุแวะ -_- บ้านรวยนักรึไง (เออมันรวย จบ-_-;;;)
"จะเรียกเฮี่ย แล้วเฮียจะทำไมฮะ เฮี่ยๆๆๆๆๆ อุ๊บ! อู้...อี้"
"เงียบซะยัยน่ารัก-_-*"
เข้าโหมดโหดซะแล้วเฮียแก !
"โถ เฮี่ยย เฮ้ย!! เฮียยย~"
"อย่ามายอนะเฟ้ย!!"
"โด่! เฮียจ้า น่ารักของรูปสองใบนิ คริๆ "
ฉันทำท่าทางแอ็บแป็วออกไป(ซึ่งมันน่าเกลียดมั๊ค -_-)
"เฮียยยย~"
อ้อนอีก
"เฮียยย~"
"รู้แล้วเฟ้ย!!"
ว่าจบเฮียแกก็เดินเข้าบ้านไป เออ! เจริญ! แล้วอิฉันจิไปอยู่ไสหว่า..? -_-??
"ยืนบื้ออยู่ได้เดินเข้ามาเด่ะ"
ว่าแล้วก็เดินตามไป...
"ดีฮะพ่อ..."
"ไอ้ลูกเวร!! ฉันรู้ความรับแกหมดแล้วตายซะเถิดดด~"
พ่อของเฮียบุ๊คไม่ฟังอะไรวิ่งไล่ฆ่าอย่างเดียว -_-
"ป๋มขะโตดงับ ป่อออ ~"
"แก...ต้องไปอยูอเมริกา ย้ากกก!!"
 ปึง!
เสียงไม้หน้าสามของพ่อเฮียบุ๊คกระทบกับโซฟาราคาแพงน่าดู-_-^^^
"ก็ได้คร้าบ~ แย้กกกก!!"
"ดี!"
ว่าจบพ่อแกก็เดินออกไป...
"เอาไงเนี่ยเฮี่ย"
"เฮียเฟ้ย แฮกๆ"
"นั้นล้า~"
"ไป...หา...ที่..คุย...กะ...กัน โอ้ยเหนื่อย"
"อื้ม"
 
ณ ร้าน Coffeé หน้าโรงเรียน...
"เฮียจะไปจริงๆหรอ"
"ทำไมกลัวคิดถึงรึงาย~"
"ป่าวอ่ะ"
"แล้วทำไมละ"
"ก็กลัวประเทศเขาล้มจมเพราะคนอย่าเฮีย ก๊าก กักๆๆๆ ^O^"
ฉันกวนโมโห เฮียบุ๊คอย่างขำๆ คริๆๆๆ
"อื้มอย่าลืมโทรไปหาล่ะ คริๆ "
"ขำอะไรของเฮีย"
"ไปล่ะโชคดีล่ะ ฮิๆ เรจัง"
"ระ...เรจังหรอ!!"
"มันชื่อจริงๆของเธอไม่ใช้หรอ อย่าหลอกคนอื่นอีกเลยน่า"
"ไอ้..."
"บาย"
"เฮี่ย!"
"เฮียว้อย"
"^^+"
"อ่อแล้วเรื่องแบล็กเมอ่ะ เฮียไม่สนแล้วนะบาย"
___________________________________________________________
1 อาทิตย์ผ่านไป ไวอย่างโกหก
(ก็โกหกอยู่งาย)
"หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปแล้วนะเฮีย เมื่อไรจะกลับละ"
[โถน่ารักของเฮีย อีกไม่นานโฮะๆ]
"สาวสวยเยอะหรอเฮีย-,.-"
ตอนนี้ฉันกำลังคุยโทรศัพท์กับเฮียบุ๊คอย่างหนุกหนาน โดยที่ไม่ได้เจอคนๆนั้นมาเต็มๆอาทิตย์
คนๆนั้นไม่ใช้เฮียหรอกนะ...
[แล้วน่ารักอยู่ไหนเนี่ย]
"กำลังไปหาเพื่อนจะไปกินข้าวกันน่ะ"
[อื้ม งั้นเฮียไป จึกกระดึ๋ยกะสาวสวยก่องน้า~]
"จ้า..."
ติ๊ด!
"เร~"
"ไงเบนซ์ ไงหวาน"
"hi"
"ตาลล่ะ"
"ไม่รู้ดิ"
"มาแล้วว อีอ๋อเดินเร็วๆสิย่ะ ชิชะ!"<<< ตาล
"รู้แล้วว" <<< อ๋อ
"กรี๊ดด!! หวัดดีชะนีทั้งหลายแหล่" <<< นุ
เสียงของ 'นุ' เพื่อนตุ๊ดของฉันดังขึ้น
"ไปเหอะ"
ณ ตึก8
"เฮ้ย! อย่าดิวะ"
เสียงปริศนาดังขึ้น...
แต่เสียงทุ้มอย่างนั้น มันคุ้นหูจังแฮะ
"นี้อีเร"
"ห๊ะๆ"
"นั้นไงพี่บาสที่เคยเล่าให้ฟังอ่ะ"
ขณะที่ฉันกำลังเอาแฮมเบอร์เกอเข้าปากยัย เบนซ์ เพื่อนฉันกลับบอกให้ดูหน้าหวานใจ ของเพื่อนหวาน
"นั้นมัน!!..."
"ใช้หล่อ...*O*"
"พี่นุ๊ก!!!"
ขวับ! ทันใดนั้นเองพี่นุ๊กคนที่ฉันแอบชอบก็หันมาพะเชิญหน้ากัน
คิดถึงจังแฮะ...
"^^+"
พี่แกก็ยิ้มให้แล้วจากไปอย่างโดยดี...