ยัยปากร้ายกัยนายจอมวางแผน

"มันจะอะไรกันนักกันหนาวะเนี่ย"

"เลิกบ่นเถอะน่า-_- บ่นแล้วแก่ไวนะเธอดูสิยัยน่ารักของฉันตีนกาขึ้นแว้ว กักๆๆ ^O^"

"ตายซะเถิด ไอ้เฮี่ยบุ๊ค!!"

"เฮียบุ๊คว้อย!! เรียกให้มันถูกๆหน่อยเด่ะ"

ฉันกับเฮียบุ๊คยืนทะเลาะกันอยู่หน้าบ้านเฮียเขา -_- มาทำอะไรน่ะหรอ เฮอะ! ดูตัว อุแวะ -_- บ้านรวยนักรึไง (เออมันรวย จบ-_-;;;)

"จะเรียกเฮี่ย แล้วเฮียจะทำไมฮะ เฮี่ยๆๆๆๆๆ อุ๊บ! อู้...อี้"

"เงียบซะยัยน่ารัก-_-*"

เข้าโหมดโหดซะแล้วเฮียแก !

"โถ เฮี่ยย เฮ้ย!! เฮียยย~"

"อย่ามายอนะเฟ้ย!!"

"โด่! เฮียจ้า น่ารักของรูปสองใบนิ คริๆ "

ฉันทำท่าทางแอ็บแป็วออกไป(ซึ่งมันน่าเกลียดมั๊ค -_-)

"เฮียยยย~"

อ้อนอีก

"เฮียยย~"

"รู้แล้วเฟ้ย!!"

ว่าจบเฮียแกก็เดินเข้าบ้านไป เออ! เจริญ! แล้วอิฉันจิไปอยู่ไสหว่า..? -_-??

"ยืนบื้ออยู่ได้เดินเข้ามาเด่ะ"

ว่าแล้วก็เดินตามไป...

"ดีฮะพ่อ..."

"ไอ้ลูกเวร!! ฉันรู้ความรับแกหมดแล้วตายซะเถิดดด~"

พ่อของเฮียบุ๊คไม่ฟังอะไรวิ่งไล่ฆ่าอย่างเดียว -_-

"ป๋มขะโตดงับ ป่อออ ~"

"แก...ต้องไปอยูอเมริกา ย้ากกก!!"

 ปึง!

เสียงไม้หน้าสามของพ่อเฮียบุ๊คกระทบกับโซฟาราคาแพงน่าดู-_-^^^

"ก็ได้คร้าบ~ แย้กกกก!!"

"ดี!"

ว่าจบพ่อแกก็เดินออกไป...

"เอาไงเนี่ยเฮี่ย"

"เฮียเฟ้ย แฮกๆ"

"นั้นล้า~"

"ไป...หา...ที่..คุย...กะ...กัน โอ้ยเหนื่อย"

"อื้ม"

ณ ร้าน Coffeé หน้าโรงเรียน...

"เฮียจะไปจริงๆหรอ"

"ทำไมกลัวคิดถึงรึงาย~"

"ป่าวอ่ะ"

"แล้วทำไมละ"

"ก็กลัวประเทศเขาล้มจมเพราะคนอย่าเฮีย ก๊าก กักๆๆๆ ^O^"

ฉันกวนโมโห เฮียบุ๊คอย่างขำๆ คริๆๆๆ

"อื้มอย่าลืมโทรไปหาล่ะ คริๆ "

"ขำอะไรของเฮีย"

"ไปล่ะโชคดีล่ะ ฮิๆ เรจัง"

"ระ...เรจังหรอ!!"

"มันชื่อจริงๆของเธอไม่ใช้หรอ อย่าหลอกคนอื่นอีกเลยน่า"

"ไอ้..."

"บาย"

"เฮี่ย!"

"เฮียว้อย"

"^^+"

"อ่อแล้วเรื่องแบล็กเมอ่ะ เฮียไม่สนแล้วนะบาย"

___________________________________________________________

1 อาทิตย์ผ่านไป ไวอย่างโกหก

(ก็โกหกอยู่งาย)

"หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปแล้วนะเฮีย เมื่อไรจะกลับละ"

[โถน่ารักของเฮีย อีกไม่นานโฮะๆ]

"สาวสวยเยอะหรอเฮีย-,.-"

ตอนนี้ฉันกำลังคุยโทรศัพท์กับเฮียบุ๊คอย่างหนุกหนาน โดยที่ไม่ได้เจอคนๆนั้นมาเต็มๆอาทิตย์

คนๆนั้นไม่ใช้เฮียหรอกนะ...

[แล้วน่ารักอยู่ไหนเนี่ย]

"กำลังไปหาเพื่อนจะไปกินข้าวกันน่ะ"

[อื้ม งั้นเฮียไป จึกกระดึ๋ยกะสาวสวยก่องน้า~]

"จ้า..."

ติ๊ด!

"เร~"

"ไงเบนซ์ ไงหวาน"

"hi"

"ตาลล่ะ"

"ไม่รู้ดิ"

"มาแล้วว อีอ๋อเดินเร็วๆสิย่ะ ชิชะ!"<<< ตาล

"รู้แล้วว" <<< อ๋อ

"กรี๊ดด!! หวัดดีชะนีทั้งหลายแหล่" <<< นุ

เสียงของ 'นุ' เพื่อนตุ๊ดของฉันดังขึ้น

"ไปเหอะ"

ณ ตึก8

"เฮ้ย! อย่าดิวะ"

เสียงปริศนาดังขึ้น...

แต่เสียงทุ้มอย่างนั้น มันคุ้นหูจังแฮะ

"นี้อีเร"

"ห๊ะๆ"

"นั้นไงพี่บาสที่เคยเล่าให้ฟังอ่ะ"

ขณะที่ฉันกำลังเอาแฮมเบอร์เกอเข้าปากยัย เบนซ์ เพื่อนฉันกลับบอกให้ดูหน้าหวานใจ ของเพื่อนหวาน

"นั้นมัน!!..."

"ใช้หล่อ...*O*"

"พี่นุ๊ก!!!"

ขวับ! ทันใดนั้นเองพี่นุ๊กคนที่ฉันแอบชอบก็หันมาพะเชิญหน้ากัน

คิดถึงจังแฮะ...

"^^+"

พี่แกก็ยิ้มให้แล้วจากไปอย่างโดยดี...