ยัยปากร้ายกัยนายจอมวางแผน

 
"โย่วว!! พัดลม โย่วว!! ขวดน้ำ ^0^" ยัยมิเม่เพื่อนสาวแสนใจดีของฉันเดินเข้ามาทัก ในขณะที่ฉันกับยัยขวดน้ำกำลังนั้งเลือกเพลงที่จะร้องกันอยู่
ใช่แล้วเรามาร้องเพลงกัน!!
"ไงมิเม่มาช้านะแก" ขวดน้ำพูดขึ้น เมื่อเห็นว่ายังไม่ถึงคิวตัวเอง
"โทษย่ะ!! ติดธุระกับหมาข้างล่างนิดหน่อย"
"หมาข้างล่างงั้นหรอ??" ฉันถามขึ้น เมื่อเห็นว่ามีผู้ชายกลุ่มหนึ่งมายืนอยู่หน้าห้องของพวกเรา
"ช่ายหมาน่ะ!!~" มิเม่ตอบกลับ สงสัยยัยนี้ไม่เห็นจริงๆนะแหละ
"แล้วไอ้ที่ยืนอยู่หน้าห้องนะ ใช่หมาแกมะ...อึก" ฉันพูดพลางดื่มน้ำตามเข้าไป
"เฮ้ย!! เวรชิบ!!" ครั้งแรกที่เห็นยัยนี้อารมณ์เสีย =0=
"พวกแกจะเอายังไงวะ!!" มิเม่พูดขึ้น ครั้งแรกนะเนี้ย เพราะว่ายัยนี้เป็นคนอารมณ์ดี
น่ารัก สดใส ติงต็อง=_=;; ไม่เคยโกรธใครเลยละ
"โห~ มิเม่ครับเราเป็นลูกพี่ลูกน้องกันนะ ร้องเพลงห้องเดียวกันไม่ตายหรอก ห้องมันเต็มช่วยหน่อยสิ!"
"เอาไงวะ พัดลม" มิเม่หันมาถามฉัน
"ช่างแกสิ=_="ว่าพลางเดินไปนั้งลงข้างๆยัยขวดน้ำ
"เออๆ! เข้ามาๆ!"
พูดจบหมาของยัยมิเม่ก็เดินเข้ามา โห!! แน่ใจว่ามันเป็นคน น่ากลัวมั๊คค่า -0-
"โคมนี้ไอ้เมาส์ ลูกพี่ลูกน้องฉัน นั้นเพื่อนมันชื่อ..."
"บุ๊ค..."นายนั้นตอบกลับมา "เธอชื่อ..."
"พัดลม-_-" ว่ากลับไป
"ชื่อไม่น่าคบ!"
"นายว่าฉันหรอย่ะไอ้หนังสือเน่า!!"
"ช่าย~"
"ไอ้...หน้าหมาเอ้ย!!!" ฉันด่ากลับไปอย่าอามรณ์เสีย
"เธอมันยัย...ลมเหม็น!"
"หน็อย!! ไอ้บุ๊คด็อก!"
"เธอว่าฉันหรอฮะ!!!"
"ว่านายน่ะสิ จะให้ว่าพ่อนายรึไง!!!"
"ยัยนี้เล่นพ่อเลยหรอวะ!!"
"เออว้อย!"
"เดี๋ยวพ่อจับปล่ำแม่งเลย!!"
ว่าจบนายนั้นก็เดินหันหลังออกจากห้องไป ทำไมง่ายเง่อ่า...
ทางด้าน 'บุ๊ค'
"หึ...สำเร็จไปขั้นนึงแล้ว"
บุคกระตุกยิ้มที่มุมปาก