ค้นใจ นายจอมโหด My Devil Boy

“สุดถนนแล้วนะ นายออกัส เราต้องเดินใช่ไหม” ชั้นหันหน้าไปถามออกัส หลังจากที่เค้าหยุดรถ

ถนนที่เราเห็นตรงหน้าเป็นถนนลูกรัง ดินแดงๆ และทางก็แคบแสนแคบ รถที่โหลดเตี้ยของนายออกัสคงไปไม่ไหวแน่

ออกัสไม่พูดไรนอกเสียจากจะเดินลงจากรถไปเฉยๆอย่างนั้น ชั้นมองตามเค้าไปสักพักก่อนที่จะเดินตามลงไป

“เราคงต้องเดินตามทางนี้ไปเรื่อยๆก่อนนะ”ออกัสพูดแต่ไม่ได้หันหน้ามา

“อื้อ” คราวนี้ชั้นตอบอย่างว่าง่าย

“ชั้นไม่น่าพาเทอมาเลยเนอะ ....ไม่ใช่สิ ชั้นไม่น่าหาเรื่องที่จะเอาเทอมาเป็นภรรยาตบตาแม่ชั้นเลย”

...เสียงออกัสดูจิงจังแต่แฝงไปด้วยความเศร้าสร้อย ใช่สิ ชั้นก็ไม่น่าตามเทอมาเหมือนกัน แต่ยังไงๆเรื่องราวมันก็มาถึงขั้นนี้แล้ว

“ช่างเหอะ ชั้นไม่คิดไรแล้วละ”

ปั๊ง!!!!!!!!!

ชั้นสะดุ้งโหยง เสียงปืนที่ดังขึ้นจากระยะทางที่ไม่ไกลนี้ คงไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจาก ลูกน้องมาเฟียฟรองค์แน่ๆ

หมับ!

“นายจับมือชั้นทำไมหน่ะ”ชั้นพยามบิดข้อมือออก

“อย่าดื้อได้ไหม วิ่งก่อนเร็ว”ออกัสยิ่งกระชับมือให้แน่นมากขึ้นก่อนจะออกตัววิ่ง ส่วนชั้นก็เหมือนถูกชุดกระชากไปดื้อแบบนั้น ตอนนี้ชั้นยังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ ดูเหมือนชั้นโง่ๆ ยังไงยังงั้นเลยเนอะ

ซักพักชั้นเริ่มก้าวฝีเท้าเร็วจนเกือบจะวิ่งตามความเร็วของนายออกัสได้แล้ว

ปัง!ปัง!!!!ๆ

เสียงปืนที่ดังรัวขึ้นอย่างไม่ขาดสาย ชั้นสะดุ้งอีกรอบพยามเอามือปิดที่หูพร้อมกับวิ่งให้เร็วขึ้นกว่าเดิม ในใจตอนนี้กลัวสุดขีด อย่าให้อธิบายอะไรไปมากกว่านี้เลย ชั้นกลัวจิงๆ

“นี่นาย จะให้วิ่งไปถึงไหน จะไปให้ลึกกว่านี้แล้วตอนขากลับละ” ...เหอะๆ ชั้นยังคิดถึงตอนขากลับอีกเนอะ อย่าหวังเลยรอสเอ๊ย ว่าจะมีชีวิตรอดออกไป

“เอาน่า รอให้ถึงเวลานั้นก่อน แล้วค่อยคิดหาทางออกกันใหม่” ออกัสกระชับมือชั้นแน่นถนัดมากยิ่งขึ้น

...ทางที่มีแต่ภูเขา ป่า สิ้นสุดพื้นดินนี้คงเป็นเหว มองลงไปคงเป็นทะเล แล้วชั้นต้องวิ่งไปถึงไหน สุดทางนี้เลยไหม แล้วต่อจากนี้ชั้นต้องเจออะไรอีก มีคำถามมากมายอยากจะถามชายคนที่จับมือชั้นแน่น มีคำพูดอีกมากมายอยากจะพูดกับเค้า มีความรู้สึกบางอย่างที่ไม่เคยพูดออกไป แต่คงไม่มีเวลาพอสำหรับชั้นที่จะบอกเค้าได้เลย…

ชั้นวิ่งไปเรื่อยๆตามแรงชุดของนายออกัส พลางคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับชั้น

“สุดทางแล้ว รอซ”

ชั้นสะดุ้งโหยง เหมือนเพิ่งตื่นจากภวังค์

“เราต้องกระโดดหรอ ตายแน่ๆอีตาบ้า นายพาชั้นมาตายแท้ๆ”

“ไม่ต้องกระโดดให้เปลืองเวลาหรอก ตายซะตอนนี้เลยอีนางหนู”

ชั้นและออกัสหันไปมองต้นเสียงพร้อมกัน

“ฟรองค์” ออกัสพูดเบาๆ

“ฟรองค์หรอ”ชั้นแหงนหน้ามองออกัส

“สิ้นสุดสักที สำหรับการล้างแค้นที่ไม่รู้จบ”มาเฟียฟรองค์พูดพลางจุดบุหรี่ที่คาบอยู่

“ใช่ไหม ออกัส” ฟรองค์แหงนหน้าขึ้นมายักคิ้วใส่

ออกัสถอนหายใจ เบาๆก่อนจะแสยะยิ้มออกมา

“คิดหรอว่ามันจะจบ ไอ้มาเฟียเฒ่า” ออกัสพูด

“จบสิวะ 555 ชั้นไม่มีไรจะเสียอีกแล้ว คนที่ตาย ไม่แก ก็ชั้น ถ้าวันนี้ชั้นตาย ก็ถือว่าแกแก้แค้นแทนพ่อแกได้สำเร็จ แต่ถ้าวันนี้แกตาย ใครจะมาแก้แค้นแทนแกว่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า เรื่องนั้นแกก็ยังหวั่นๆอยู่เลยไม่ใช่หรอ”

 “เรื่องไหนน่ะ” ชั้นถาม

ออกัสหันหน้ามามองชั้น ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ

“เมียแกยังไม่รู้หรอ เดี๋ยวชั้นบอกให้เอาไหม” คราวนี้ฟรองค์แสยะยิ้มออกมาบ้างแต่ช่างเป็นยิ้มที่น่ารังเกียจเสียจิงๆ

“หุบปากไปเลย ไอ้เฒ่า”ออกัสสบถ

มาเฟียฟรองค์ชูนิ้วชี้ขึ้นเหนือหัว ก่อนจะกระดิกนิ้วช้าๆ

ทันใดนั้นเอง ลูกน้องที่หลบอยู่มุมต่างๆก็ได้พรั่งพรูออกมาจากทุกทิศ พร้อมกับเล็งปืนมาทางชั้นกับออกัส ออกัสหยิบปืนขึ้นมาบ้าง แต่คงไร้ความหมายแล้วละ พวกมันมีเป็นสิบ คราวนี้ชั้นตายแน่ๆ

“ผู้หญิงคนนี้ไม่เกี่ยว” ออกัสพูดออกมา “ปล่อยเทอไป ฆ่าชั้นสิฆ่าชั้น”ออกัสพลักตัวชั้นออกไปด้านข้างเบาๆ

ฟรองค์ยิ้มเห็นฟันเหลืองเพราะคราบบุหรี่

“ไม่ต้องรุกรี้รุกรนไปหรอก หลานชาย ชั้นคงไม่เก็บใครหน้าไหนให้มาแก้แค้นชั้นอีกแน่ จะตายก็ตายทั้งโคตร จะได้จบๆซะที”

“หมายความว่าไง ตายทั้งโคตร” ออกัสพูดพลางเล็งปืนไปที่หัวของฟรองค์

“อย่ามาทำโง่ไปหน่อยเลย ชีวิตนี้ชั้นเหลือลูกสาวเพียงคนเดียว แต่พวกแกก็พรากลูกสาวชั้นไป แกมันเลวฆ่าได้กระทั่งผู้หญิงไม่มีทางสู้”

!!!!

ออกัสหันมามองหน้าชั้น ส่วนชั้นตอนนี้งงงวยไปหมดแล้ว ตกลงเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่