Love Devil นายปีศาจแสนร้ายกับยัยซื้อบื้อ
7.1
1) บทนำ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความI wanna kiss youBut if I do then I might miss you, babeIt's complicated and stupidGot my ass squeezed by sexy CupidGuess he wants to play, wants to playA love game, a love game
ฉันอยากจุมพิตคุณจัง
แต่หากทำอย่างนั้นคงไม่วายคิดถึงคุณแน่
มันช่างซับซ้อนและยุ่งเหยิง
ราวกับถูกลูกศรแห่งความรักจากกามเทพปักเข้าใส่
คาดว่าคงเล่นเกมส์ล่ะมั้ง
เกมส์แห่งความรักนั้นไง*
___________________________________
*เพลง Love game ศิลปิน Lady GaGa
___________________________________
บทนำ
'มีคำถามจะให้ตอบ' หญิงสาวพูด
'...' ชายหนุ่มเงียบ
'อย่าเงียบนะ' หญิงสาวตวาด
'คุณก็ว่ามาสิ' พูดอย่าเฉยชา
'อ่า...ขอฉันดูก่อน' หญิงสาวพูดขึ้น
' (- - )(- -)( - -)' ชายหนุ่มเสมอง
'ดีนะที่คำถามไม่เหมือยกันไม่งั้นฉันตายแน่ -_-+' พูดพลางทำหน้าเซ็ง
'...' เงียบ
'นายคิดว่า ระหว่าง 'ตัวนายเอง' กับ 'คนที่นายรัก' ถ้าต้องมีคนตายนายเลือกจะให้ฝ่ายไหนตาย' ถามด้วยหน้าตาจริงจัง
'ทำไมต้องเลือกคน 'รัก' ฉันน่ะ 'รักตัวเอง' มากกว่าสิ่งอื่นใดในโลก' ชายหนุ่ม
'นายมั่นใจ' ถามเพื่อความแน่ใจ
'อื้อ' เบือหน่าย
'...' เงียบ(กำลังใช้ความคิด)
'หมดคำถามแล้วใช้ไหม ฉันไปนะ คุณดูแลตัวเองล่ะระวังมีคนรอบทำร้าย เพราะคำถามงี่เง่า -_-' ว่าพลางเดินไป
'ไอ้ทุเรศ!!'
____________________________________
เช้าวันพุธจะเรียกว่า หม่นหมอง ก็...ไม่เชิง-_-
วันพุธเป็นอีกวันที่..น่าเบือ!!
"หย่างหยิน แกเลิกอ่านนิยายได้แล้ว 'จารมาน่ะ" ฉันบอกเพื่อนสาวคนที่นั่งใกล้เพราะเธอกำลังทำผิดกฎห้องเรียน-_-
"แกนี้ มารความสุขฉันจริงๆเล้ย" หย่างหยินตอบกลับมา
"พูดมาน่า-_-" ยัยบ้านี้ปากวอน เท้าซะแล้ว
"เลิกทำหน้าอย่างนั้นก่อนนะแล้วค่อยมาพูดกับฉัน ชิ!" คุณเธอพูดพลางหยิบหนังสือเรียนขึ้นมา "เอ้า! แกก็นั่งเอ๋ออยู่ได้หยิบหนังสือมาสิ" คุณเธอว่าฉัน แหมไม่มีตารึไง
"ยัยโง่ ฉันก็วางอยู่เนี่ย- -+" ว่าพลางเคาะหัวไปที
"เจ็บนะ!!"
"เสียงดังน่า -_-++"
พูดเสร็จฉันก็หันไปสนใจอาจารแก่คนนั้น ยืนบ่นอยู่นั้น -_-++ ให้ตายเหอะชีวิตฉันสงบสุขสักวันไม่ได้รึไง
"เซจิ หย่างหยิน จะเรียนได้รึยังหา! คุยกันอยู่นั้นแหละประเทศของเราถึงไม่เจริญเพราะเธอทั้งสองไง #*)*@#$%^&*("
อีกยาวไกลชีวิตฉัน!
________________________________
พักกลางวันอันแสนสงบ...
"เซจิ แกคิดว่าเราจะไปเที่ยวไหนกันดีอ่ะ พักร้อนนี้" หย่างหยินถามฉัน
"ไม่เกี่ยวกับแก-_-+"
ฉันค่อยๆตักข้าวเข้าปากอย่างรวดเร็ว เดี๋ยวชีวิตอันสงบสุขของฉันก็ใกล้จะหมดแล้ว ทำตัวร่าเริงไว้หน่อย -_-
"ไปล่ะ บาย!" ฉันพูดพร้อมเดินออกมาก่อนจะได้ยินเสียงกรีดร้องของ ยัยหย่าง
"ยัยเซจิ~"
ฉันเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงชุมนุมกระต่ายน้อย เพือมาหาไอ้หมูอ้วนเชสเตอร์ที่มันชื่อเชสเตอร์เพราะมันกินแล้วนอน -_- อย่างนี้เป็นกิจวัฒประจำวันไปแล้ว
"เชสเตอร์!! แกอยู่ไหนมากินของว่างเร็ววว~" ฉันตะโกนเรียกมัน
เอ...เชสเตอร์ต้องมารอฉันทุกวันนะแล้วหายไปไหนของมัน ฉันเดินตามหามันอยู่สักพักแถวๆชุมนุมกระต่ายน้อยก็ได้ยินเสียงปริศนาดังขึ้น
"นี้เจ้ากระต่ายอ้วน นายมานอนบนมือฉันไม่ได้นะ ^^+"
พูดกับกระต่ายได้ด้วยคนเราเหลือเชือจริงๆสินะ เอ๊ะ! นั้นมันเชสเตอร์นี้หน่า
"นี้นายน่ะ-_-" ฉันเดินดุ่มๆไปหาตานั้น
"คุณเรียกฉันหรอ-_-??"
"ไร้สาระก็พูดกับนายน่ะสิ ไม่พูดกับนายให้พูดกับผีรึไง -_-+ ประสาท"
"มีอะไรล่ะ วันหลังอธิบายสั้นๆก็ได้ ฉันขี้เกลียดฟังคุณพูด- -+"
"เอาเจ้าเชสเตอร์มา" ฉันพูด
"ไร้สาระ เรื่องอะไรจะให้ฟรีๆ ไม่เห็นรึไงมันชอบฉันนะ"
"ประสาทกินรึไง พูดไม่รู้เรื่องเดี๋ยวยันเปรี้ยง!"
ฉันท้าทายเกินไปป่าว ช่างเถอะ คนอย่างหมอนั้นจะรู้อะไร ท่าทางซื้อบื้อ
"ผมไม่ได้ซื้อบื้อ-_-" จะบ้าตายตานี้รู้ได้ไงว่าฉันคิดอะไรอยู่ เป็นพ่อหมดรึไง แถมยังใช้สรรพนามแปลกๆอีก
"ผมไม่ใช้พ่อมด -_- ผมดูคนเก่งจะตายไป"
"..."
"เอาล่ะ คุณจะไม่เอากระต่ายตัวนี้ใช้ป่ะ^^??"
พ่อนี้มันปีศาจ
"เอามาสิ!"
ฉันยื่นมือจะไปหยิบเอาเจ้าเชสเตอร์แต่หมอนั้นดันชักหลบ
"อะไรของนาย จะให้รึไม่ให้ หา?!" ตวาดกลับไป
"ไปเดตกับผมนะ"
"จะบ้ารึไง!! ชื่อนายฉันก็ไม่รู้จัก เราเพิ่งเคยเจอกันด้วนะ ปิ๊งฉันรึไง!?"
"เธอรู้จักฉันแน่ ฉันชื่อ 'ไทจิ' "
"ทะ...ไทจิ O[]O"
"หืม?"
ไทจิ ปีศาจจอมแสนร้ายกาจ หมอนี้สามารถทำให้ผู้ชายด้วยกันบาดเจ็บถึง 10 คน โดยที่ไม่มีคนช่วย เว่อร์ไปแล้วหมอนี้เย็นชาจะตายนี้ทำไมเมือกี้ยิ้มล่ะ เขา เขา เขา
"กลัวฉันรึไง?"
"ป่าวนะ-_- ฝันรึไง?"
"ปากดีให้ได้ตลอดแล้วกัน หึๆ"
"ไร้สาระ-_-"
"เอาล่ะแล้วเจอกันนะ ดาร์ลิ้ง ^^+"
"นายมัน ปีศาจ!!"
ว่าจบเขาก็เดินจากไป ฉันมองแผ่นหลังของเขา เขาจะยังจำได้ไหมนะว่าเรามีความทรงจำดีๆอะไรต่อกันไว้ เขาเคยจะสนใจเก็บมันไปคิดรึป่าวนะ -0- เอาล่ะไปเรียนดีกว่า เอ๊ะ!! เดี๋ยวเชสเตอร์ล่ะ
"ไทจิ!!! -0-"
..ไอ้ปีศาษนั้นเอาเชสเตอร์ไป อย่ากินเชสนะ เจ้านั้นยิ่งผอมๆอยู่ด้วย..
ฉันอยากจุมพิตคุณจัง
แต่หากทำอย่างนั้นคงไม่วายคิดถึงคุณแน่
มันช่างซับซ้อนและยุ่งเหยิง
ราวกับถูกลูกศรแห่งความรักจากกามเทพปักเข้าใส่
คาดว่าคงเล่นเกมส์ล่ะมั้ง
เกมส์แห่งความรักนั้นไง*
___________________________________
*เพลง Love game ศิลปิน Lady GaGa
___________________________________
บทนำ
'มีคำถามจะให้ตอบ' หญิงสาวพูด
'...' ชายหนุ่มเงียบ
'อย่าเงียบนะ' หญิงสาวตวาด
'คุณก็ว่ามาสิ' พูดอย่าเฉยชา
'อ่า...ขอฉันดูก่อน' หญิงสาวพูดขึ้น
' (- - )(- -)( - -)' ชายหนุ่มเสมอง
'ดีนะที่คำถามไม่เหมือยกันไม่งั้นฉันตายแน่ -_-+' พูดพลางทำหน้าเซ็ง
'...' เงียบ
'นายคิดว่า ระหว่าง 'ตัวนายเอง' กับ 'คนที่นายรัก' ถ้าต้องมีคนตายนายเลือกจะให้ฝ่ายไหนตาย' ถามด้วยหน้าตาจริงจัง
'ทำไมต้องเลือกคน 'รัก' ฉันน่ะ 'รักตัวเอง' มากกว่าสิ่งอื่นใดในโลก' ชายหนุ่ม
'นายมั่นใจ' ถามเพื่อความแน่ใจ
'อื้อ' เบือหน่าย
'...' เงียบ(กำลังใช้ความคิด)
'หมดคำถามแล้วใช้ไหม ฉันไปนะ คุณดูแลตัวเองล่ะระวังมีคนรอบทำร้าย เพราะคำถามงี่เง่า -_-' ว่าพลางเดินไป
'ไอ้ทุเรศ!!'
____________________________________
เช้าวันพุธจะเรียกว่า หม่นหมอง ก็...ไม่เชิง-_-
วันพุธเป็นอีกวันที่..น่าเบือ!!
"หย่างหยิน แกเลิกอ่านนิยายได้แล้ว 'จารมาน่ะ" ฉันบอกเพื่อนสาวคนที่นั่งใกล้เพราะเธอกำลังทำผิดกฎห้องเรียน-_-
"แกนี้ มารความสุขฉันจริงๆเล้ย" หย่างหยินตอบกลับมา
"พูดมาน่า-_-" ยัยบ้านี้ปากวอน เท้าซะแล้ว
"เลิกทำหน้าอย่างนั้นก่อนนะแล้วค่อยมาพูดกับฉัน ชิ!" คุณเธอพูดพลางหยิบหนังสือเรียนขึ้นมา "เอ้า! แกก็นั่งเอ๋ออยู่ได้หยิบหนังสือมาสิ" คุณเธอว่าฉัน แหมไม่มีตารึไง
"ยัยโง่ ฉันก็วางอยู่เนี่ย- -+" ว่าพลางเคาะหัวไปที
"เจ็บนะ!!"
"เสียงดังน่า -_-++"
พูดเสร็จฉันก็หันไปสนใจอาจารแก่คนนั้น ยืนบ่นอยู่นั้น -_-++ ให้ตายเหอะชีวิตฉันสงบสุขสักวันไม่ได้รึไง
"เซจิ หย่างหยิน จะเรียนได้รึยังหา! คุยกันอยู่นั้นแหละประเทศของเราถึงไม่เจริญเพราะเธอทั้งสองไง #*)*@#$%^&*("
อีกยาวไกลชีวิตฉัน!
________________________________
พักกลางวันอันแสนสงบ...
"เซจิ แกคิดว่าเราจะไปเที่ยวไหนกันดีอ่ะ พักร้อนนี้" หย่างหยินถามฉัน
"ไม่เกี่ยวกับแก-_-+"
ฉันค่อยๆตักข้าวเข้าปากอย่างรวดเร็ว เดี๋ยวชีวิตอันสงบสุขของฉันก็ใกล้จะหมดแล้ว ทำตัวร่าเริงไว้หน่อย -_-
"ไปล่ะ บาย!" ฉันพูดพร้อมเดินออกมาก่อนจะได้ยินเสียงกรีดร้องของ ยัยหย่าง
"ยัยเซจิ~"
ฉันเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงชุมนุมกระต่ายน้อย เพือมาหาไอ้หมูอ้วนเชสเตอร์ที่มันชื่อเชสเตอร์เพราะมันกินแล้วนอน -_- อย่างนี้เป็นกิจวัฒประจำวันไปแล้ว
"เชสเตอร์!! แกอยู่ไหนมากินของว่างเร็ววว~" ฉันตะโกนเรียกมัน
เอ...เชสเตอร์ต้องมารอฉันทุกวันนะแล้วหายไปไหนของมัน ฉันเดินตามหามันอยู่สักพักแถวๆชุมนุมกระต่ายน้อยก็ได้ยินเสียงปริศนาดังขึ้น
"นี้เจ้ากระต่ายอ้วน นายมานอนบนมือฉันไม่ได้นะ ^^+"
พูดกับกระต่ายได้ด้วยคนเราเหลือเชือจริงๆสินะ เอ๊ะ! นั้นมันเชสเตอร์นี้หน่า
"นี้นายน่ะ-_-" ฉันเดินดุ่มๆไปหาตานั้น
"คุณเรียกฉันหรอ-_-??"
"ไร้สาระก็พูดกับนายน่ะสิ ไม่พูดกับนายให้พูดกับผีรึไง -_-+ ประสาท"
"มีอะไรล่ะ วันหลังอธิบายสั้นๆก็ได้ ฉันขี้เกลียดฟังคุณพูด- -+"
"เอาเจ้าเชสเตอร์มา" ฉันพูด
"ไร้สาระ เรื่องอะไรจะให้ฟรีๆ ไม่เห็นรึไงมันชอบฉันนะ"
"ประสาทกินรึไง พูดไม่รู้เรื่องเดี๋ยวยันเปรี้ยง!"
ฉันท้าทายเกินไปป่าว ช่างเถอะ คนอย่างหมอนั้นจะรู้อะไร ท่าทางซื้อบื้อ
"ผมไม่ได้ซื้อบื้อ-_-" จะบ้าตายตานี้รู้ได้ไงว่าฉันคิดอะไรอยู่ เป็นพ่อหมดรึไง แถมยังใช้สรรพนามแปลกๆอีก
"ผมไม่ใช้พ่อมด -_- ผมดูคนเก่งจะตายไป"
"..."
"เอาล่ะ คุณจะไม่เอากระต่ายตัวนี้ใช้ป่ะ^^??"
พ่อนี้มันปีศาจ
"เอามาสิ!"
ฉันยื่นมือจะไปหยิบเอาเจ้าเชสเตอร์แต่หมอนั้นดันชักหลบ
"อะไรของนาย จะให้รึไม่ให้ หา?!" ตวาดกลับไป
"ไปเดตกับผมนะ"
"จะบ้ารึไง!! ชื่อนายฉันก็ไม่รู้จัก เราเพิ่งเคยเจอกันด้วนะ ปิ๊งฉันรึไง!?"
"เธอรู้จักฉันแน่ ฉันชื่อ 'ไทจิ' "
"ทะ...ไทจิ O[]O"
"หืม?"
ไทจิ ปีศาจจอมแสนร้ายกาจ หมอนี้สามารถทำให้ผู้ชายด้วยกันบาดเจ็บถึง 10 คน โดยที่ไม่มีคนช่วย เว่อร์ไปแล้วหมอนี้เย็นชาจะตายนี้ทำไมเมือกี้ยิ้มล่ะ เขา เขา เขา
"กลัวฉันรึไง?"
"ป่าวนะ-_- ฝันรึไง?"
"ปากดีให้ได้ตลอดแล้วกัน หึๆ"
"ไร้สาระ-_-"
"เอาล่ะแล้วเจอกันนะ ดาร์ลิ้ง ^^+"
"นายมัน ปีศาจ!!"
ว่าจบเขาก็เดินจากไป ฉันมองแผ่นหลังของเขา เขาจะยังจำได้ไหมนะว่าเรามีความทรงจำดีๆอะไรต่อกันไว้ เขาเคยจะสนใจเก็บมันไปคิดรึป่าวนะ -0- เอาล่ะไปเรียนดีกว่า เอ๊ะ!! เดี๋ยวเชสเตอร์ล่ะ
"ไทจิ!!! -0-"
..ไอ้ปีศาษนั้นเอาเชสเตอร์ไป อย่ากินเชสนะ เจ้านั้นยิ่งผอมๆอยู่ด้วย..
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ