สะดุดรักหัวใจนายตัวดี6

บรรยากาศที่เริ่มจะอึมครึมเต็มที ยิ่งสร้างความกดดันให้กับชุนที่นั่งรอความหวังมาซัก1ชม.ได้หลังจากที่คิโนะถูกรถชนอย่างแรงจนตอนนี้ยังไม่ฟื้น ทุกคนต่างเป็นห่วงแต่ไม่มีอะไรที่เทียบไปกว่าความกังวลใจ ที่ตอนนี้ก่อตัวขึ้นในหัวของชุนเขาคิดเพียงอย่างเดียว
อย่าเป็นอะไรไปนะคิโนะ!
แปล๊บ!ทันทีที่เปลือกตาของฉันเปิดออก อาการปวดเมื่อยเหมือนกระดูกจะหลุดก็จู่โจมเข้ามาทันที อะไรกันหละเนี่ยเจ็บชะมัด =_='
"อ๊ะ..ที่นี่ที่ไหนกันเนี่ย?"ฉันส่ายหัวไปมาพลางไตร่ตรองสถานที่ๆไม่คุ้นตา ดูแล้วน่าจะเป็นโรงพยาบาลสินะแล้วฉันมาทำอะไรที่นี่ละเนี่ย แอ๊ด!ฉันนั่งคิดอยู่สักพักก็มีใครคนนึงเปิดประตูเข้ามาสูงๆแบบนี้..ชุนแน่ๆ -_-'
"ชุนทำไมฉันมาอยู่.."คำพูดหายไปแค่นั้นชุนที่ตรงเข้ามาพร้อมกับใบหน้าเปื้อนยิ้ม โอบกอดฉันจนแน่นพลางเพรียกเสียงที่ฉันไม่ได้ยินคล้ายว่าจะพร่ำบ่นหรือต่อว่าตัวเองงั้นแหละ
"นายเป็นอะไรไปน่ะชุนหน้ามืดรึฉันเรียกพยาบาลให้นะ"ฉันที่แตกตื่นไม่แพ้กัน พยายามเอื้อมมือไปหยิบกริ่งเรียกความช่วยเหลือ ฟุ่บ!ชุนขับมือของฉันไว้พลางมองขึ้นมา..แววตาของเขาในตอนนี้เหมือนตัดคราบของหนุ่มจอมวางแผน มาเป็นแค่เด็กน้อยคนนึงเท่านั้น
"ขอโทษนะฉันขอโทษจริงๆ ถ้าหากว่าตอนนั้นฉันไม่เรียกเธอละก็เธอคงไม่ถูกรถคันนั้นชน"
เอ๋!!? ร-ถ-ช-น สะกดซ้ำกี่ทีก็คือคำนี้สรุปว่าไอ้ที่เจ็บไปทั้งตัวเนี่ยเพราะเรื่องนี้งั้นรึ ถึงจะโกรธยังไงก็ไม่อยากจะโวยวายอะไรมากมาย เพราะคนที่ยังกอดฉันไม่เลิกตอนนี้ดูท่าว่าอีกพักนึงกว่าเจ้าตัวจะหยุดโทษตัวเอง ทำยังไงล่ะทีนี้ปลอบคนไม่เก่งซะด้วยฉัน -_-'
"..อ่ะชุนไม่ใช่ความผิดของนายหรอกนะฉันเดินไม่ดูเองนั้นแหละ เห็นมั๊ยไม่เป็นอะไรแล้ว=3="ฉันพูดพลางโบกมือไปมา แต่มันเป็นการกระทำที่ไม่ได้คิดน่าคิดหลังผลที่ตามมาคือเจ็บ!จนต้องร้องโอดโอย ชุนที่เหมือนจะเริ่มดีขึ้นหัวเราะคิกคักพลางหรี่ตามองมาที่ฉัน
"ยังไงฉันก็ไม่ให้อภัยตัวเองแน่ที่ปกป้องคนสำคัญของตัวเองเอาไว้ไม่ได้"
"นายหมายความว่ายังไง..คนสำคัญ?"ฉันเค้นให้เขาตอบคำถามที่แม้ตัวเองยังไม่เข้าใจ
"สำคัญ..ก็คือสำคัญนั้นแหละเธอสำคัญกับฉันมากนะ"ถึงจะได้คำตอบแต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี สำคัญมันคือตวามสำคัญในการที่ฉันเนเครื่องมือหรือว่า สำคัญในฐานะอื่นกันนะ?
หรือจะเป็นเพราะฤทธิ์กันนะฉันถึงรูกสึกง่วงขึ้นมาซะอย่างนั้น ภาพตรงหน้าเริ่มเลือนรางแต่ก็พอจะรู้สึกว่าชุนส่งรอยยิ้มอ่อนโยนชนิดที่หาได้ยากจากใบหน้าของเขามาให้ ขอบคุณที่ดูแลฉันนะถึงแม้นายจะเห็นฉันสำคัญในฐานะเครื่องมือ แต่ฉันก็ดีใจที่อย่างน้อยได้รับความสำคัญจากคนที่ฉัน..คล้ายว่าจะมอบหัวใจให้ไปแล้ว
นัยต์ตาคมกริบมองร่างบางที่อยู่ๆก็ผล่อยหลับไปด้วยความเอ็นดู ชุนมองเห็นยาสองเม็ดที่คุณพยาบาลเมื่อชั่วโมงที่แล้วบอกว่าให้คนไข้ทาน จะให้ทำยังไงเมื่อคนตรงหน้าหลับไปแล้วชุนอมน้ำไว้ในปากและกินยาเข้าไปทันที มือที่อ่อนโยนช้อนใบหน้าของคิโนะขึ้นเส้นผมสีชาของเธอเคล้าคลอใบหน้าไปจนถึงกกหู ชุนค่อยๆประทับริมฝีปากของตัวเองลงพร้อมกับส่งยาที่กลายเป็นรสขมไปทางเรียวปากบางได้รูปสวยนั่น ถึงยาจะขมขนาดไหนแต่คนสำคัญตรงหน้าทำให้มันหอมหวานเสียยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น..
"ฉันก็อยากเป็นคนสำคัญของเธอเหมือนกันนะ..คิโนะ"