สะดุดรักหัวใจนายตัวดี4

"วันที่ 29 จัดการพาลโรงแอบเล่นยา"
"..."
"วันที่ 28 ได้เงินจากนักเรียน ที่มั่วในห้องน้ำ"
"..."
"วันที่ 27...."
"สต๊อป! ฉันของพักบ้างเถอะ ยอมรับนะว่าแผนการนายมันดี แต่ฉันเสี่ยงไม่รอดตลอดเลยนะ!" ฉันแหวขึ้นมาทันที เมื่อชุนอ่านตารางงานที่ทำเรียบร้อย (อย่างเละๆ) สำเร็จและอย่างที่บอก ฉันเป็นเหยื่อเกือบจะทุกครั้ง =_=
"ทำไมกันล่ะแผนการเป็นไปได้ด้วยดีจนฉันอึ้งเลยนะเนี่ย ^^" ชุนพูดพลางยิ้มยียวน แบบกวนส้น... (มาก)
 "ดีกับผีสิ.."ฉันพึมพำพลางมองชุนที่ทำตัวออกจะยุ่งๆ มาตั้งแต่เช้า
"อะไรของนายน่ะ ?"
"เอ่อ..ก็เธอบอกว่าเหนื่อยใช่มั๊ยล่ะ ดูๆแล้วเราทำงานเร็วดี มีวันหยุดให้หนึ่งวัน เสาร์นี้ไปเที่ยวกันนะ^^"ชุนพูดเองเออเองจนเสร็จสับ
"..."
"..แล้ววันนั้น แต่งตัวสวยๆล่ะ ^^"
วันนัดหมาย ณ สวนสนุก
"ฮัลโหลชุน นายอยู่ที่ไหนเนี่ย =()=" ฉันแยกเขี้ยวใส่โทรศัพท์เป็นรอบที่ล้าน เพราะเจ้าคนนัดไม่มาสักที แล้วจะบอกให้ฉันมาเช้าทำไมกัน
"หันหลังมานี่ เธอมองไปไหนน่ะ"หลัง หันหลังไหน ๆ
ฟุ่บ!ทันทีที่ฉันหันไปตามคำเรียกของชุน ปรากฎตุ๊กตาหมีสีชมพูขนาด big up ตัวเท่าบ้านซึ่งอยู่ในอ้อมแขนของใครคนนึง ชุนนั้นเองแอบหวานเหมือนกันนะนั้น ไม่ดีใจหรอกย่ะ ! -^-//
"เอ้าสาวน้อย ค่าเสียเวลาที่ให้รอนาน ^^"ชุนพูดพลางพยายามดันหัวตุ๊กตาที่บังใบหน้าของเขาซะหมด
"เฮอะ ฉันไม่ใช่เด็กเล็กๆนะจะได้ดีใจที่ได้ตุ๊.."พูดจบแค่นั้น ชุนที่ดูเหมือนจะเมื่อยโยนตุ๊กตาตัวนั้นมาให้ฉันทันที ดีนะที่รับทัน!
"อะไรของนายเนี่ยเกิดมันล่วงไปจะทำยังไง?"
"อ้าวๆ ใครกันนะที่บอกว่าไม่อยากได้^^"ชุนพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ ร้ายกาจ!
"...-///-" แดงงง ~ หน้าแดงจนถึงหูเลยฉันตาบ้าเอ๊ย!
"เอ้าๆ แล้วจะเล่นอะไรกันล่ะมาสวนสนุกทั้งที แนะนำฉันบ้างนะนี้ครั้งแรกเลยน้า >_<" ชุนพูดพลางลากแขนฉันไปข้างหน้า ถ้าฟังไม่ผิดเขาพูดว่า มาครั้งแรก งั้นหรือสวนสนุกเนี่ยนะ ?
"ชุน..เมื่อกี้นายพูดว่ามา ครั้งแรก หรือ"
"ครั้งแรก.."ชุนพูดพลางยิ้มกว้างใส่ แต่ดูง่ายๆก็รู้ว่ามันเป็นรอยยิ้มที่ประดิษฐ์ขึ้นมา..
"อะไรกัน อย่างน้อยพ่อแม่ก็ต้องเคยพามาบ้างแหละน่า"
"ฉัน..ไม่มีพ่อแม่^^"ยิ้ม..ยิ้มอีกแล้วนายจะยิ้มทำไม ถ้าเกิดว่ามันไม่ได้ออกมาจากใจจริงๆ
"..."
"พ่อหย่ากับแม่ ตอนฉัน8ขวบ แล้วแม่ก็แต่งงานใหม่หลังจากนั้น 2ปี..แม่ก็ป่วยด้วยมะเร็งจนเสียไป ^^"
"อะ..อะไรกันถ้านั้นเป็นแผนเรียกน้ำตาล่ะก็ฉันว่าไม่ขำนะ"
"..^^ แล้วแต่เธอละสาวน้อย" ไม่ได้การล่ะ ปล่อยไว้แบบนี้มีหวังคงจะร้องไห้ ให้ตานี่เห็นแน่ๆ ต้องเรียบเปลี่ยนบรรยากาศ
"ละ..แล้วนายกลัวอะไรที่สุดละ ?"
"เอ่อ..คือแบบว่า อ่า .." =_= ชุนพูดกะตุกกะตัก เหมือนแผนเป็นรอยอะไรกันตานี่
"อะไรเล่าบอกฉันมาสิ ?" ฉันพูดพลางพยายามเหลี้ยกล่อมให้เขาบอกให้ได้
"เอ่อ..อย่าขำแล้วกัน น้ำ น่ะ"
"นะ..น้ำ น้ำ ฮ่าๆอะไรกันตาวายร้ายจอมวางแผนกลัวน้ำงั้นรึ ฮ่าๆ  >o
"อะ..อะไรเล่ายัยต๊อง มันก็มีปมกันทุกคนนั้นแหละ ~_~///" ชุนพูดด้วยใบหน้าที่แดงจนแทบจะกลายเป็นมะเขือเทศสุก ฮ่าๆขำจริง!
"ปม..ปมอะไรเล่า?" ฉันถามพลางนิ่วหน้าทันที ตานี้ความลับเยอะซะจริง
"ตอนเด็กๆฉันว่ายน้ำไม่แข็งน่ะ ก็เลยจมบ่อยเลยไม่อยากเข้าใกล้น้ำ -//-"
"อะ..อืม คิก ไม่คิดว่าตาวายร้ายอย่างนายก็ แอบมีมุมน่ารักเหมือนกันนะเนี่ย ^^"
"พอๆเลิกพูดได้แล้วล่ะ " ชุนพูดพลางเบนไปมองทางอื่นหึ จะหลบว่าหน้าเขินสิท่า น่ารักซะจริง ^^?เอ่อ แล้วทำไมฉันมองว่าตานี่น่ารักล่ะคงไม่ได้ไปคิดอะไรกับตานั้นหลอกนะ -//- อ่าช่างเถอะเที่ยวให้สนุกดีกว่า
16.27น.
หลังจากที่ฉันปล่อยให้ชุนลากไปเล่นเครื่องแล้วเครื่องเล่า ก็ถึงคราวหมดแรงซะจริงเหนื่อยชะมัด
"ฉันบอกแล้วว่าอย่าเล่น ไวกิ้ง แล้วเป็นไงล่ะ =()="ฉันแหวไหนขณะที่เจ้าตัวที่อยากจะเล่น เครื่องเล่นนี้สุดชีวิตลงมาพร้อมกับอาการขย้อนเครื่องในอ้วกซะได้ - -'
"กะ..ก็ไม่เลวนะ @_@ ฮ่าๆ "นั้นไงหลุดไปเลย อ๊ะจะเย็นแล้วได้เวลาแล้วล่ะ
"ชุนลุกขึ้นมานี้เลย เครื่องเล่นสุดท้ายก่อนกลับ >_<"ฉันพูดพลางมือชี้ไปที่ ชิงช้าสรรวค์ ที่ออกแบบเป็นดอกกุหลาบสีขาว ประดับประดาด้วยแก้วผลึกสีฟ้าใส ซึ่งเมื่อสะท้อนกับแสงงอาทิตย์ยามเย็นนั้น สวยงามยิ่ง
หลังจากที่ชุนและฉันเข้ามานั่งในตัวเครื่องเล่น มันก็ค่อยๆหมุนอย่างเชื่องช้าถึงแม้ที่นี่จะไม่มีตำนานยอดฮิตอย่างเมื่อจูบกันบนยอดสูงสุดความรักจะเนิ่นนานตลอดไป แต่ก็สวยใช่เล่น
"นี่เธอกะไว้ใช่มั๊ยว่าจะรอให้มันถึงเวลานี้..ร้ายนะเนี่ย"
"แน่ละฉันก็อยากจะมีเซอไพร์มั่งนี่นา ^^~"
"แล้ว..ว่าแต่เธอละกลัวอะไรที่สุด?"
"ฉันหรือ..ความมืดไงเพราะพอมืดฉันก็ต้องอยู่คนเดียว พอ่แม่กว่าจะกลับจากทำงานก็เล่นเอาเช้า เลยคลาดกันตลอดเวลา"
..............
"โอ๋ ~ เด็กน้อยของผม"ชุนแทรกขึ้นในขณะที่บรรยากาศเริ่มเงียบงันความมืดเริ่มมาแทนที่ซะแล้ว.. .
"อะไรของนาย ใครเด็กน้อย"
"ไม่ต้องกลัวน่าเธออยู่กับฉันไม่ว่าความมืดหรือ อะไรก็ตามฉันไม่ให้ใครทำร้ายเธอแน่ ^^"ชุนพูดพลางยิ้มหน้าใสลักยิ้มน้อยๆน่ารัก ผุดขึ้นมาใบหน้าไร้ที่ติ ของเขาค่อยๆเคลื่อนเข้ามาใกล้ฉันทุกที หัวใจเริ่มเต้นแรง..ไม่รู้ทำไมฉันปล่อยตัวไปกับเขาจนเผลอตอบรับ ความหวานของจูบนั้น ถึงแม้สติจะเลือนลางแต่ฉันรู้ได้ว่าเขา จุมพิตฉันเมื่อ.. เราหมุนมาอยู่บนยอดสูงสุด
19.16น.
"งั้นฉันขอตัวล่ะนะ ^^"
"อื้อระวังด้วยแล้วกัน " ฉันพูดพลางโบกมือให้เขา
"ฝันดีนะ คิโนะ เจ้าหญิงกลัวความมืดของผม ^^" ชุนพูดก่อนที่จะทะยานแลมบีเกอนี่ สีเหลืองสดสะดุดตาหายไปในความมืด อะไรมันคืออะไรกันนะความสุข..ที่มีจนล้นในใจตอนนี้
 
เจ้าของนัยต์ตาฟ้าอมเทา มองลอดกระจกมองข้างของแลมเบอกีนี่ของเขาไปยังร่างบางที่ยืนอยู่หน้าประตู พลางริมฝีปากบางก็เอื้อนเอ่ยเสียงที่ไพเราะ " ระวังงั้นรึ เธอนั้นแหละที่ต้องละวัง เจ้าหญิงน้อย"
 
ติดตามต่อตอนที่ 5