หัวใจลูกทุ่ง

วาริสาเดินทางไปที่สถานีอนามัยซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของผู้ใหญ่บ้านบ้านหนองอีเกิ้งมากนัก
 
โดยเธอได้หยิบช่อดอกหญ้าที่มีบุคคลปริศนาแอบเอามาวางไว้ติดตัวมาด้วย
 
เธอทำงานไปพลางก็ครุ่นคิดไปว่าใครกันนะที่แอบเอาช่อดอกหญ้าช่อนี้มาวางทิ้งเอาไว้
 
และเธอได้ตัดสินใจเก็บมันติดมือมาด้วย แม้จะไม่แน่ใจว่ามันจะถูกนำมาวางไว้ให้ใครก็ตามที
 
หญิงสาวทำงานจัดแจงข้าวของและอุปกรณ์การปฐมพยาบาลให้เข้าที่เข้าทางไปเรื่อยๆ จนเวลาล่วงเลยมาถึงเที่ยง
 
ขณะที่เธอกำลังทำงานเพลินจนเกือบลืมเวลา
 
ก็มีมือใครคนหนึ่งยื่นปิ่นโตมาตรงหน้าเธอ พร้อมส่งเสียงที่คุ้นเคยมาว่า
 
“เที่ยงแล้วครับคุณน้ำ กินข้าวก่อนเถอะครับ”
 
ชายหนุ่มส่งรอยยิ้มและแววตาแสดงความห่วงใยมาให้กับหญิงสาว
 
แต่เมื่อหญิงสาวเงยหน้าขึ้นมา เขาก็รีบก้มหน้าก้มตาหลบสายตาเธอทันที
 
วาริสาแอบอมยิ้มท่าทางที่ชายหนุ่มแสดงออกว่าพยายามจะซ่อนบางอย่างในแววตา
 
เธอถามชายหนุ่มขึ้นมาว่า
 
“แปลกจริง ทำไมคุณถึงได้เอาข้าวเที่ยงมาส่งฉันได้ล่ะเนี่ย เมื่อเช้าฉันนึกว่าคุณไม่สบายซะอีก เห็นทำหน้าซีดยังกับไก่ต้มแน่ะ”
 
ชายหนุ่มมีสีหน้างงเล็กน้อย ก่อนจะเข้าใจในถ้อยคำที่หญิงสาวพูด
 
เขาอดไม่ได้ที่จะถามหญิงสาวด้วยความอยากรู้ไปว่า
 
“เอ่อ! คุณน้ำครับ โทษทีนะครับ คุณหมออาทิตย์จะมาที่หมู่บ้านของเราวันไหนครับ แล้วคุณหมอเป็นคนรักของคุณน้ำหรือเปล่าครับ ”
 
หญิงสาวยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย ก่อนจะตอบคำถามนั้นว่า
 
"อ่อ! คุณหมออาทิตย์น่ะเหรอ เขาจะมาพรุ่งนี้ และเขาไม่ใช่คนรักของฉันหรอกค่ะ"
 
"เขาเป็นเพื่อนของฉันและเขาก็เป็นได้ทั้งเพื่อนชายและเพื่อนหญิงของฉันในคนคนเดียวได้ด้วยนะ"
 
วาริสาเห็นชายหนุ่มมีสีหน้าสงสัยจึงอธิบายต่อว่า
 
“ฉันหมายความว่า เค้าเป็นชายไม่เต็มร้อยไง”
 
เมื่อได้ฟังอย่างนั้นสิงหาเผลอยิ้มออกมาดวยความรู้สึกดีใจเป็นอย่างที่สุด
 
จนกระทั่งวาริสาหรือน้ำพูดขึ้นว่า
 
“นี่ยิ้มอะไรของนายน่ะ กินข้าวเที่ยงกันได้หรือยัง ฉันหิวจะแย่อยู่แล้วนะ”
 
เขาจึงรีบหุบยิ้มซ่อนความดีใจเอาไว้ในใจและเอ่ยอย่างลิงโลดใจว่า
 
“ครับๆ ได้ครับคุณน้ำ”
 
หลังจากนั้นทั้งสองก็กินข้าวเที่ยงด้วยกันอย่างเอร็ดอร่อย
 
โดยเฉพาะชายหนุ่มหัวใจลูกทุ่งนามว่า 'สิงหา' ที่ขณะนี้ภายในใจของเขารู้สึกเหมือนกับต้นหญ้าแห้งเหี่ยวที่ได้รับน้ำจนชุ่มชื่นขึ้นมาอย่างกระทันหัน
 
เขารู้สึกว่าการกินข้าวมื้อนี้ของเขาช่างเป็นมื้อที่อร่อยที่สุดและมีความสุขที่สุดเลยทีเดียว
 
ชายหนุ่มกินข้าวไปแล้วก็แอบยิ้มให้หญิงสาวคู่สนทนาในระหว่างกินข้าวด้วยกันไปอย่างมีความสุข
 
เมื่ออาหารมื้อเที่ยงผ่านพ้นไป
 
สิงหาขออยู่ช่วยในการจัดแจงอุปกรณ์และอาคารสถานที่สถานีอนามัยบ้านหนองอีเกิ้งจนเสร็จเรียบร้อยภายในไม่กี่ชั่วโมง
 
และชายหนุ่มก็ได้รับรอยยิ้มและคำขอบคุณจากใจจริงของวาริสามาเป็นรางวัล
 
เขาได้แต่นึกในใจว่า วันนี้เขาโชคดีมากจริงๆ ที่ตัดสินใจเอาข้าวเที่ยงมาให้หญิงสาว
 
มันทำให้เขาเข้าใจความจริงและตอนนี้สิงหารู้ว่าตัวเขาเองนั้นยังคงมีความหวังอยู่
 
ที่อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าไม่มีคู่แข่งหัวใจคนสำคัญที่จะเข้าแข่งขันกับเขาแล้วในเวลานี้
 
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม เขาก็ยังคงต้องทำคะแนนและพิชิตใจคุณน้ำ ผู้หญิงที่ทำให้โลกทั้งใบของหนุ่มลูกทุ่งอย่างเขาสดใสขึ้นมาทันตาเห็น.....
 
( โปรดติดตามตอนต่อไป )