มหัสจรรย์นักรักนี้♥♥

ตอนที่หนึ่ง      

       กริ๊ง..กริ๊ง...กริ๊งง  เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ขณะที่ร่างของสาวน้อยคนหนึ่งกำลังลุกขึ้นจากเตียง  ว๊ากกกก....ตาย ตาย ตายตายแน่ๆฉันป่านี้โฮจุนต้องรอจนหน้าแก่แน่ๆๆๆ  ยูนจีรีบแต่งตัวพร้อมกับถือกระเป๋าตังคู่ใจออกไปจากห้อง                                             

       เฮ้ๆๆ...โฮจุนเปนงัยบ้างรอฉันนานยัง ขณะที่โฮจุนเพื่อนสุดเลิฟของยูนจีจะเอ่ยปากพูดนั้น  ยูนจีรีบตัดบทเพราะรู้ว่าต้องโดนด่าแหง่ๆๆ เลยพูดขึ้นว่าเราไปตลาดนัมเดมุนกันเถอะเด๋วจะไปเรียนยาจ้าสาย(ยาจ้า คือ ที่เรียนพิเศษ) เมื่อไปถึงตลาดนัมเดมุนฉันกับโฮจุนเดินช็อปทั่วตลาดจนเหลือเงินไม่กี่พันวอดล์ ทั้งสองจึงรับตัดสินใจไปยื่นรอรถอยู่หน้าปากตลาด  ขณะที่ทั้งสองเฝ้าค่อยรถอยู่นั้น มี่อาจูม่าคนหนึ่งมาสะกิดที่หลังของยูนจีแล้วพูดขึ้นว่าหนูๆรับ"ฮาวาจอนมหาเสน่ห์"มั๊ยจ๊ะ...พออาจูม่าพูดจบ ยูนจีหัวเราะพร้อมกับพูดขึ้นว่าหนูไม่มีเงินหรอกค่ะ อาจูม่ารีบเสนอราคา ด้วยความสงสารยูนจีจึงตัดสินใจซื้อฮาวาจอน พอได้รับขนมเสร็จอาจูม่าก็พูดขึ้นว่า"เอาไปให้คนที่หนูรักกินแล้วความรักจะสมหวัง"ยูนจีรับขนมหันหลังกลับไปมองอาจูม่าแต่ปรากฏว่า อาจูม่าหายตัวไป0_0ยูนจียืนงงอยู่นานไม่นานโฮจุนก็มาสะกิดแล้วถามว่าไปกันได้ยัง...ยูนจีสะดุ้งแล้วหันกลับไปมองโฮจุนด้วยสีหน้างง                     

     พอกลับมาถึงห้องยูนจียังคงงงและนึกคิดคำที่อาจูม่าบอกกับยูนจี ก๊อกๆๆ เสียงของโฮจุนเคาะประตู จ้าๆรอแปปเดียวใจร้อนไปได้  โฮจุนเดินเข้ามาในห้องแล้วมานั่งที่เก้าอี้ด้วยสีน่าสดใสร่าเริง ขณะที่ทั้งสองคนนั่งสนทนาบทกันอยู่นั้นโฮจุนถามยูนจีว่า ...ยูนจีกล่องอะไรตั้งอยู่บนโต๊ะนั้นน่ะ กล่องขนมหน่ะ<<<ยูนจีตอบ  ขอฉันดูได้มั๊ย ได้สิ พอโฮจุนเปิดกล่องขนมออกปรากฏว่ามีขนมอยู่เพียงชิ้นเดียวยูนจีอึ้ง0_0และคิดว่าโดนตุ๋น หลังจากที่อึ้งอยู่ไม่นาน ยูนจีก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้โฮจุนฟังโฮจุนรับฟังแล้วก็หัวเราะ5555+ ยูนจียังคงเจ็บใจไม่หายที่โดนอาจูม่าคนนั้นหลอกToT

    เช้าวันรุ่งขึ้น...ยูนจีเร็วๆสิเด๋วฉันก็ไปสายหรอก ยูนจีตอบกัลบไปว่าจะรีบอะไรกันนักหนาเพิ่งจะ7.00โม่งเช้าเองโฮจุนทำเสียงหัวเราะคิกๆ คือฉันอยากไปดูพวกกลุ่มฮอลจางอ่ะ....ห๊านี้เธอก็บ้าเป็นไปกับเค้าด้วยหรอเนี้ย เปล่าซะหน่อยแค่ฉันอยากจะไปเห็นหน้าชูเฮก็เท่านั้นเองเค้าออกจะเท่ นิสัยก็ดีอื้มๆๆฉันเข้าใจแระ พอฉันกับโฮจุนเดินออกมาก็ต้องตะลึ่งที่เห็นพวกผู้หญิงเต็มหน้าตึกสิลป์โฮจุนรีบคว้าแขนฉันไว้แล้วดึงฉันเข้าไปรวมกลุ่มกับพวกนั้นด้วย กรี๊ดด....กรี๊ดดด ฮอลจางๆ คิมโซวอน!!! ชูเฮ!!!เสียงคนตะโกนเสียงดังกันมากมายฉันทนไม่ไหวจึงออกมาจากกลุ่มพวกนั้นแล้วเดินไปเรียนต่อที่ห้องวิทย์ หลังจากเลิกเรียนเสร็จฉันกับโฮจุนก็เดินกลับหอวิทย์ระหว่างตอนที่ดเนอยู่นั้นฉันโดนชนกับคนๆหนึ่งตัวสูงกล่นตัวหอมร่างใหญ่พอฉันเงยหน้าขึ้นฉันยืนอึ้ง~!!!พระเจ้าเทพองค์ไหนมายืนตรงหน้าเนี้ยยทั้งหล่อ เท่ดูมีเสน่ห์อะไรเช่นนี้ ฉันตะลึงกับความหล่อได้ไม่นานนัก ฮะ...ฮัดชิ้ววววววฉันเลือดกำเดาไหลออกมาพุ่งใส่หน้าของคนๆนั้นเข้าอย่างแรงผู้คนที่อยู่รอบๆนั้นต่างหันมามองตาจ้องเขม่งมาที่ฉันกันหมด ด้วยความอายฉันจึงขอโทษแล้วรีบเดินออกมา โฮจุนบอกกับฉันว่าคนที่เธอเห็นว่านี้น่ะเค้าคือ "คังซอกวาน"อยู่ในกลุ่มของพวกฮอลจางอ่ะนะ ยูนจีได้แต่นึกคิดแล้วยังโทดตัวเองไม่หายที่ทำให้เค้าขายหน้า   (โปรดติดตามตอนต่อไป)