จับเด็กพั้งค์มาดัดสันดาน
-
5) งานงอกๆๆๆ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ A-ki
"คุณลุงตีเอกิทำไมค๊ะ"
เอรินทร์โวยวาย
"เธอไม่รู้อะไร ไอ้เอกิมันจะฆ่าลูกฉันนะสิ"
"จริงเหรอเอกิคุง"เอรินทร์ทำท่าตกใจ
แต่ยังไม่ทันตอบสติของฉันเริ่มพล่าเลือนเหมือนโทรศัพท์ที่แบตกำลังจะหมด ภาพกำลังค่อยๆหายไป
__________________________________
"เอกิจัง ตื่นสิ"
โอย ปวดหัวจัง ใครเนี่ย
"โอย ใครเนี่ย?"
"ฉันไง หลีฮุย แล้วแผนการเป็นยังไงบ้างเนี่ย?"
"ไอ้นูริยังไม่กลับจากโรงบาลฯเลย"
"สงสัยช่วยไม่ได้จริงๆ อืม"หลีฮุยพึมพัม
"ช่วยอะไรของเธอ"
ช่วยอะไรของยัยนี่เนี่ย
"ก็ผ่านไป 1 วันแล้วภารกิจยังไม่ไปไหนเลย"
"ก็เธอไม่บอกฉันก่อนล่ะ"ฉันเริ่มโวย-*-แต่ฉันก็ไปไหนไม่ได้อยู่แล้วเพราะโดนกักอยู่ในบ้านอย่างเดียวT^T
"ซอรี่จ้ะ ฉันลืมบอก แฮะๆ"-_-^
"แล้วจะให้ฉันทำยังไงเนี่ย"
"ก็จะส่งเธอไปอีกโลกหนึ่ง ซึ่งคล้ายๆกับโลกของเราแต่จะตรงกันข้ามกันเล็กน้อย อืม เช่น ลุงของเธอไม่ชอบขี้หน้าเธอใช่มั๊ยล่า"
"อืม"
"แต่อีกโลกนึง ลุงจะไม่ชอบขี้หน้านายคนนั้น"
อย่าบอกนะว่านายคนนั้นคือ คือ....
"นายนูริอะไรนั่นน่ะ"
เวรล่ะ
"แล้วจะได้กลับไหมล่ะ"
"ได้สิ แต่จะกลับได้ตอนเที่ยงของวันพุธ แล้วจะมีของวิเศษให้"
แล้วยัยนั่นก็วิ่งหายไปพักนึง แล้วได้ถุงสีแดงมาสองถุง
"นี่ของเธอ"ยัยนั่นโยนถุงมาให้ถุงนึง
"อะไรเนี่ย"ฉันจึงเปิดดู เป็นชุดสำหรับผู้หญิง สีชมพู หวานแหวว แล้วก็มีเครื่องแต่งตัวอีกเยอะแยะ เช่น รองเท้าที่ผู้หญิ๊งผู้หญิง ยางมัดผม ฯลฯ "จะให้ฉัน เป็นเพย์เกิร์ลเหรอ ละแล้วเนี่ยกระดาษอะไรเนี่ย"
ฉันจึงค่อยๆเปิดดู เป็นทรงผมแบบผมสั้น
"แล้วของนายนั่นล่ะ"ฉันถาม
"เป็นยาทาแผล น่ะ"
"แสดงว่า นายนั่นต้องโดนเหมือนฉันเหรอ"
"ฉันต้องให้ยาไง อืม ได้เวลาไปแล้วนะ"
"เดี๋ยว แล้วฉันจะหาเธอได้ที่ไหน"
"ทุกที่ที่มีเงา จ้ะ 3.2.1."
พรึ่บ
อ้าว ฉันยังไม่ได้แต่งตัวเลย แล้ว แล้ว
ผ่าง!!
ฉันมาโผล่ในห้องที่ดูสวี๊ตสวีดมากๆเป็นโทนสีชมพูขาว ว้าว! ฉันไม่เคยคิดว่าสีนี้จะสวยนะเนี่ย *()*
ก๊อกๆ
"กาอิ! แต่งตัวเสร็จยังลูก"
กะกาอิ ชื่อฉันหรือเนี่ย เสียงลุงอาเธอร์นี่นา เค้าเรียกฉันว่าลูก!!!
"อะอ่า ยะเลยฮะ เอ่อ ค่า"ฃ
ฉันดัจริตเสียง สูง
"ไม่ต้องรีบนะ เดี๋ยวพ่อคุยกับครูให้"
"ขอบคุณค่า"
1 ชม.ผ่านไป
ฉันดูเหมือนผู้หญิงยังเนี่ย อืม ฉันก็สวยเหมือนกันนะเนี่ย-.,-หุหุ
ผ่าง!
"ไอ้เนริ หายหัวไปไหนฮ้า!!!!!!!!! อาหารเช้าก็ยังไม่ได้เตรียมให้หนูเกอิเลยเนี่ย!!!"
"อุ๊ย! ตกใจหมดเลยค่ะ"
"ขอโทษ นะลูกพอดี ไอ้เนริยังไม่ลงมาเลยเนี่ย โรมา! ไปเอาไม้เรียวมา"
"หา! คุณลุงจะตีนู..เอ้ย เนริไม่ได้นะค๊ะ เดี๋ยวหนูไปทานที่โรงเรียนก็ได้ค่ะ"
"ทำไมล่ะลูก เอ๊ะ ทำไมหนูเรียกพ่อว่าลุงล่ะ"
"เอ่อ คือ ..อ๋อ ..เมื่อคืนหนูดูหนังมากไปหน่อยอ่าค่า"
ฉันสตอเบอร์รี่ไปเรื่อย -_-^^
"อืมดีและ แต่หนูกินข้าวที่โรงเรียนได้เหรอ ผงชูรสมัน.."
"ได้ค่ะ ^^ "
"อ่าจ้า โรมันไปส่งกาอิให้ถึงโรงเรียนละ"
"ครับ นายท่าน"
ฉันลืมอะไรรึเปล่า ตะงิดๆยังไงไม่รู้ ช่างมันเหอะ
"คุณลุงตีเอกิทำไมค๊ะ"
เอรินทร์โวยวาย
"เธอไม่รู้อะไร ไอ้เอกิมันจะฆ่าลูกฉันนะสิ"
"จริงเหรอเอกิคุง"เอรินทร์ทำท่าตกใจ
แต่ยังไม่ทันตอบสติของฉันเริ่มพล่าเลือนเหมือนโทรศัพท์ที่แบตกำลังจะหมด ภาพกำลังค่อยๆหายไป
__________________________________
"เอกิจัง ตื่นสิ"
โอย ปวดหัวจัง ใครเนี่ย
"โอย ใครเนี่ย?"
"ฉันไง หลีฮุย แล้วแผนการเป็นยังไงบ้างเนี่ย?"
"ไอ้นูริยังไม่กลับจากโรงบาลฯเลย"
"สงสัยช่วยไม่ได้จริงๆ อืม"หลีฮุยพึมพัม
"ช่วยอะไรของเธอ"
ช่วยอะไรของยัยนี่เนี่ย
"ก็ผ่านไป 1 วันแล้วภารกิจยังไม่ไปไหนเลย"
"ก็เธอไม่บอกฉันก่อนล่ะ"ฉันเริ่มโวย-*-แต่ฉันก็ไปไหนไม่ได้อยู่แล้วเพราะโดนกักอยู่ในบ้านอย่างเดียวT^T
"ซอรี่จ้ะ ฉันลืมบอก แฮะๆ"-_-^
"แล้วจะให้ฉันทำยังไงเนี่ย"
"ก็จะส่งเธอไปอีกโลกหนึ่ง ซึ่งคล้ายๆกับโลกของเราแต่จะตรงกันข้ามกันเล็กน้อย อืม เช่น ลุงของเธอไม่ชอบขี้หน้าเธอใช่มั๊ยล่า"
"อืม"
"แต่อีกโลกนึง ลุงจะไม่ชอบขี้หน้านายคนนั้น"
อย่าบอกนะว่านายคนนั้นคือ คือ....
"นายนูริอะไรนั่นน่ะ"
เวรล่ะ
"แล้วจะได้กลับไหมล่ะ"
"ได้สิ แต่จะกลับได้ตอนเที่ยงของวันพุธ แล้วจะมีของวิเศษให้"
แล้วยัยนั่นก็วิ่งหายไปพักนึง แล้วได้ถุงสีแดงมาสองถุง
"นี่ของเธอ"ยัยนั่นโยนถุงมาให้ถุงนึง
"อะไรเนี่ย"ฉันจึงเปิดดู เป็นชุดสำหรับผู้หญิง สีชมพู หวานแหวว แล้วก็มีเครื่องแต่งตัวอีกเยอะแยะ เช่น รองเท้าที่ผู้หญิ๊งผู้หญิง ยางมัดผม ฯลฯ "จะให้ฉัน เป็นเพย์เกิร์ลเหรอ ละแล้วเนี่ยกระดาษอะไรเนี่ย"
ฉันจึงค่อยๆเปิดดู เป็นทรงผมแบบผมสั้น
"แล้วของนายนั่นล่ะ"ฉันถาม
"เป็นยาทาแผล น่ะ"
"แสดงว่า นายนั่นต้องโดนเหมือนฉันเหรอ"
"ฉันต้องให้ยาไง อืม ได้เวลาไปแล้วนะ"
"เดี๋ยว แล้วฉันจะหาเธอได้ที่ไหน"
"ทุกที่ที่มีเงา จ้ะ 3.2.1."
พรึ่บ
อ้าว ฉันยังไม่ได้แต่งตัวเลย แล้ว แล้ว
ผ่าง!!
ฉันมาโผล่ในห้องที่ดูสวี๊ตสวีดมากๆเป็นโทนสีชมพูขาว ว้าว! ฉันไม่เคยคิดว่าสีนี้จะสวยนะเนี่ย *()*
ก๊อกๆ
"กาอิ! แต่งตัวเสร็จยังลูก"
กะกาอิ ชื่อฉันหรือเนี่ย เสียงลุงอาเธอร์นี่นา เค้าเรียกฉันว่าลูก!!!
"อะอ่า ยะเลยฮะ เอ่อ ค่า"ฃ
ฉันดัจริตเสียง สูง
"ไม่ต้องรีบนะ เดี๋ยวพ่อคุยกับครูให้"
"ขอบคุณค่า"
1 ชม.ผ่านไป
ฉันดูเหมือนผู้หญิงยังเนี่ย อืม ฉันก็สวยเหมือนกันนะเนี่ย-.,-หุหุ
ผ่าง!
"ไอ้เนริ หายหัวไปไหนฮ้า!!!!!!!!! อาหารเช้าก็ยังไม่ได้เตรียมให้หนูเกอิเลยเนี่ย!!!"
"อุ๊ย! ตกใจหมดเลยค่ะ"
"ขอโทษ นะลูกพอดี ไอ้เนริยังไม่ลงมาเลยเนี่ย โรมา! ไปเอาไม้เรียวมา"
"หา! คุณลุงจะตีนู..เอ้ย เนริไม่ได้นะค๊ะ เดี๋ยวหนูไปทานที่โรงเรียนก็ได้ค่ะ"
"ทำไมล่ะลูก เอ๊ะ ทำไมหนูเรียกพ่อว่าลุงล่ะ"
"เอ่อ คือ ..อ๋อ ..เมื่อคืนหนูดูหนังมากไปหน่อยอ่าค่า"
ฉันสตอเบอร์รี่ไปเรื่อย -_-^^
"อืมดีและ แต่หนูกินข้าวที่โรงเรียนได้เหรอ ผงชูรสมัน.."
"ได้ค่ะ ^^ "
"อ่าจ้า โรมันไปส่งกาอิให้ถึงโรงเรียนละ"
"ครับ นายท่าน"
ฉันลืมอะไรรึเปล่า ตะงิดๆยังไงไม่รู้ ช่างมันเหอะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ