คู่หมั้น

หลังจากคลาดกับสองสาว ทำให้เขาตัดสินใจที่จะพบกับเธอให้ได้ เมื่อสุมนรัตน์และเมรียาออกมาจากห้องน้ำ เขาก็รีบตรงดิ่งเข้าไปหาสองสาวทันที ดูเหมือนเพื่อนของเธอจะจำเขาได้ เขาจึงพูดขึ้นว่า
 
“ใช่ครับผมเอง ที่ผมมาตามหาผู้หญิงในรูปนี้ ที่ชื่อ 'เมรียา' ไงครับ”
 
เขาพูดพลางหยิบรูปหญิงสาวที่เขาเตรียมไว้ออกมายื่นให้ทั้งสองสาวดู สุมลรัตน์รีบเอ่ยขึ้นว่า
 
“เห็นมั้ย ฉันบอกเธอแล้วว่าฉันไม่ได้ตาฝาด คุณคนนี้เขามาตามหาเธอจริงๆ ยัยเมย์”     
 
สุกริชยิ้มเป็นเชิงทักทายสองสาวเพื่อให้บรรยากาศผ่อนคลายลง แต่ไม่รู้ว่าเขาจะคิดไปเองหรือเปล่าที่เขาเห็นเพียงหญิงสาวคนเดียวที่ส่งยิ้มตอบกลับมานั่นคือสุมลรัตน์
 
แต่สำหรับหญิงสาวอีกคนที่อยู่ข้างๆ หล่อนกลับทำหน้าตาเรียบเฉย ไม่ยิ้มตอบ และมีท่าทางเหมือนกับระแวงไม่ไว้ใจเขาเสียอีก
       
ที่โรงอาหารสองสาวกับอีกหนึ่งหนุ่มนั่งกินอาหารร่วมกันโดยที่หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่งมีท่าทางไม่ค่อยเต็มใจเท่าใดนัก
 
ผิดกับหญิงสาวอีกคนที่ทำหน้าระรื่นอย่างออกนอกหน้าที่นานๆ ทีจะได้ร่วมโต๊ะกับหนุ่มหล่อสักครั้งหนึ่ง
 
สุกริชหันไปมองหน้าเมรียา เห็นเธอนั่งกินอาหารของตัวเองเงียบๆ ไม่มีส่วนร่วมกับการสนทนาบนโต๊ะอาหารเลย เขาจึงเอ่ยเป็นเชิงชวนคุยว่า
 
“ดูท่าทางอาหารจะอร่อยมากนะครับ เห็นคุณเมย์ก้มหน้าก้มตารับประทานซะเต็มที่เลย”
 
เขาคิดว่าคงได้ผล เพราะหลังจากพูดจบ เธอก็เงยหน้าขึ้น และถามเขาด้วยสีหน้าจริงจังกลับมา แต่ไม่เกี่ยวข้องกับบทสนทนาเมื่อครู่แม้แต่น้อย
 
“นี่คุณ คุณเป็นใคร ทำไมคุณต้องตามหาฉันด้วย คุณต้องการอะไรกันแน่ ”
 
เขายิ้มที่มุมปาก พลางคิดในใจว่า 'สงสัยคุณคงยังไม่รู้สินะว่าผมเป็นคู่หมั้นของคุณ'
 
'เอาล่ะ งั้นเรื่องนี้เอาไว้ก่อน ก่อนอื่นผมต้องสร้างความไว้วางใจกับคุณก่อนเป็นอันดับแรก'
 
“เอาล่ะครับ เอาเป็นว่าผมจะตอบทุกข้อสงสัยของคุณก็แล้วกันนะครับ ผมชื่อสุกริชเป็นลูกชายคนเดียวของคุณสุดาเพื่อนคุณอาลิสาคุณแม่ของคุณ"   
 
"ที่ผมต้องตามหาคุณเพราะคุณแม่ของผมมีเรื่องที่อยากจะบอกคุณ แต่ท่านมีธุระมาไม่ได้ จึงให้ผมมาแทน สิ่งที่ผมต้องการคือต้องการคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวครับ คุณเมรียา”
 
หญิงสาวเมื่อได้ฟังดังนั้นก็นึกแปลกใจว่าทำไมคุณสุดาต้องการที่จะคุยกับเธอแทนที่จะเป็นแม่ของเธอ
 
และที่สำคัญ ทำไมต้องให้ลูกชายมาหาเธอด้วยตัวเองถึงที่มหาวิทยาลัย ทั้งๆ ที่โทรศัพท์ทางไกลมาคุยแทนก็ได้  
 
ชายหนุ่มคงจะอ่านสีหน้าแปลกใจของหญิงสาวตรงหน้าออกว่าเธอกำลังสงสัยอะไรบางอย่างในคำพูดอันเป็นปริศนาของเขาอยู่
 
ชายหนุ่มจึงพูดเป็นเชิงตัดบทและดึงความคิดของหญิงสาวกลับมา
 
“ เอาเป็นว่านี่ก็คงใกล้เวลาเข้าเรียนของพวกคุณทั้งสองคนแล้ว ถ้างั้นเย็นนี้ผมจะมารับนะครับคุณเมรียา แล้วเราจะได้คุยธุระของผมกับคุณสักที ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณสุมลรัตน์ คุณเมรียา”
 
เขาพูดทิ้งท้ายและดึงคู่สนทนาอีกคนเข้ามาร่วมด้วย เพื่อที่จะทำให้เธอไม่ต้องรู้สึกว่าตนเองเป็นคนนอกจนเกินไป
 
หลังจากนั้นทั้งสามคนก็แยกย้ายกันไป โดยสองสาวไปเข้าห้องเรียน ส่วยชายหนุ่มเลือกที่จะใช้เวลากับการอ่านหนังสือในห้องสมุดเพื่อรอหญิงสาวตามนัดหมาย
 
เขาอดคิดไม่ได้ว่าเธอจะรู้สึกอย่างไรบ้างนะ ถ้าเธอรู้ว่าตัวเองเป็นคู่หมั้นของเขา
 
( โปรดติดตามตอนต่อไป )