คู่หมั้น

หลังจากคลาดกับสองสาว ทำให้เขาตัดสินใจที่จะพบกับเธอให้ได้ เมื่อสุมนรัตน์และเมรียาออกมาจากห้องน้ำ เขาก็รีบตรงดิ่งเข้าไปหาสองสาวทันที ดูเหมือนเพื่อนของเธอจะจำเขาได้ เขาจึงพูดขึ้นว่า

“ใช่ครับผมเอง ที่ผมมาตามหาผู้หญิงในรูปนี้ ที่ชื่อ 'เมรียา' ไงครับ”

เขาพูดพลางหยิบรูปหญิงสาวที่เขาเตรียมไว้ออกมายื่นให้ทั้งสองสาวดู สุมลรัตน์รีบเอ่ยขึ้นว่า

“เห็นมั้ย ฉันบอกเธอแล้วว่าฉันไม่ได้ตาฝาด คุณคนนี้เขามาตามหาเธอจริงๆ ยัยเมย์”     

สุกริชยิ้มเป็นเชิงทักทายสองสาวเพื่อให้บรรยากาศผ่อนคลายลง แต่ไม่รู้ว่าเขาจะคิดไปเองหรือเปล่าที่เขาเห็นเพียงหญิงสาวคนเดียวที่ส่งยิ้มตอบกลับมานั่นคือสุมลรัตน์

แต่สำหรับหญิงสาวอีกคนที่อยู่ข้างๆ หล่อนกลับทำหน้าตาเรียบเฉย ไม่ยิ้มตอบ และมีท่าทางเหมือนกับระแวงไม่ไว้ใจเขาเสียอีก

ที่โรงอาหารสองสาวกับอีกหนึ่งหนุ่มนั่งกินอาหารร่วมกันโดยที่หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่งมีท่าทางไม่ค่อยเต็มใจเท่าใดนัก

ผิดกับหญิงสาวอีกคนที่ทำหน้าระรื่นอย่างออกนอกหน้าที่นานๆ ทีจะได้ร่วมโต๊ะกับหนุ่มหล่อสักครั้งหนึ่ง

สุกริชหันไปมองหน้าเมรียา เห็นเธอนั่งกินอาหารของตัวเองเงียบๆ ไม่มีส่วนร่วมกับการสนทนาบนโต๊ะอาหารเลย เขาจึงเอ่ยเป็นเชิงชวนคุยว่า

“ดูท่าทางอาหารจะอร่อยมากนะครับ เห็นคุณเมย์ก้มหน้าก้มตารับประทานซะเต็มที่เลย”

เขาคิดว่าคงได้ผล เพราะหลังจากพูดจบ เธอก็เงยหน้าขึ้น และถามเขาด้วยสีหน้าจริงจังกลับมา แต่ไม่เกี่ยวข้องกับบทสนทนาเมื่อครู่แม้แต่น้อย

“นี่คุณ คุณเป็นใคร ทำไมคุณต้องตามหาฉันด้วย คุณต้องการอะไรกันแน่ ”

เขายิ้มที่มุมปาก พลางคิดในใจว่า 'สงสัยคุณคงยังไม่รู้สินะว่าผมเป็นคู่หมั้นของคุณ'

'เอาล่ะ งั้นเรื่องนี้เอาไว้ก่อน ก่อนอื่นผมต้องสร้างความไว้วางใจกับคุณก่อนเป็นอันดับแรก'

“เอาล่ะครับ เอาเป็นว่าผมจะตอบทุกข้อสงสัยของคุณก็แล้วกันนะครับ ผมชื่อสุกริชเป็นลูกชายคนเดียวของคุณสุดาเพื่อนคุณอาลิสาคุณแม่ของคุณ"   

"ที่ผมต้องตามหาคุณเพราะคุณแม่ของผมมีเรื่องที่อยากจะบอกคุณ แต่ท่านมีธุระมาไม่ได้ จึงให้ผมมาแทน สิ่งที่ผมต้องการคือต้องการคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวครับ คุณเมรียา”

หญิงสาวเมื่อได้ฟังดังนั้นก็นึกแปลกใจว่าทำไมคุณสุดาต้องการที่จะคุยกับเธอแทนที่จะเป็นแม่ของเธอ

และที่สำคัญ ทำไมต้องให้ลูกชายมาหาเธอด้วยตัวเองถึงที่มหาวิทยาลัย ทั้งๆ ที่โทรศัพท์ทางไกลมาคุยแทนก็ได้  

ชายหนุ่มคงจะอ่านสีหน้าแปลกใจของหญิงสาวตรงหน้าออกว่าเธอกำลังสงสัยอะไรบางอย่างในคำพูดอันเป็นปริศนาของเขาอยู่

ชายหนุ่มจึงพูดเป็นเชิงตัดบทและดึงความคิดของหญิงสาวกลับมา

“ เอาเป็นว่านี่ก็คงใกล้เวลาเข้าเรียนของพวกคุณทั้งสองคนแล้ว ถ้างั้นเย็นนี้ผมจะมารับนะครับคุณเมรียา แล้วเราจะได้คุยธุระของผมกับคุณสักที ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณสุมลรัตน์ คุณเมรียา”

เขาพูดทิ้งท้ายและดึงคู่สนทนาอีกคนเข้ามาร่วมด้วย เพื่อที่จะทำให้เธอไม่ต้องรู้สึกว่าตนเองเป็นคนนอกจนเกินไป

หลังจากนั้นทั้งสามคนก็แยกย้ายกันไป โดยสองสาวไปเข้าห้องเรียน ส่วยชายหนุ่มเลือกที่จะใช้เวลากับการอ่านหนังสือในห้องสมุดเพื่อรอหญิงสาวตามนัดหมาย

เขาอดคิดไม่ได้ว่าเธอจะรู้สึกอย่างไรบ้างนะ ถ้าเธอรู้ว่าตัวเองเป็นคู่หมั้นของเขา

( โปรดติดตามตอนต่อไป )