มิเรียม ความลับพิชิตรัก!

   สายลมพัดเข้าสู่ห้อง 7 และวนไปทั่วห้องก่อนจะถูกมนุษย์หายใจเข้าไปและออกมาตามปกติไม่ว่าจะหายใจ เข้าและออกกี่ครั้งอากาศก็ยังคงเป็นอะไรที่วนไปวนมาไม่มีสิ้นสุดสักที่ ยังคงสูดเข้าสูดออกและสลายหายไปและกลายเป็นอากาศอีกครั้ง " สำหรับโจทย์ข้อนี้ z = 53 s = 87 ''เฮ้อ ออน่าเบื่อโจทย์คณิตซ้ำไม่มีอะไรใหม่ๆ ฉันเรียนมาตั้งแต่เด็กๆ ตอนนี้ยังจะกลับมาสอนอีก ไม่มีอะไรทำเลยทำไงดีอ๊ะเขียนจดหมายหายูรีดีกว่า ขืนพูดได้โดนยืนขาเดียวแน่ๆว่าแล้วฉันก็เอากระดาษโน็ตฉีกออกมาทำให้ ยูรีหันมามองฉันนิด ก่อนที่ฉันจะมองตอบและบรรจงเขียนและส่งให้ยูรีฉันบอกเธอว่า" ไปกิขไอติมกัน " ยู รีได้อ่านจึงรีบบรรจงเขียนก่อนจะส่งให้ฉันอย่างระมัดระวังตอนนี้ทุกคนเริ่ม สังเกตเห็นพวกฉันว่าทำอะไรกันอยู่ยกเว้นอาจารย์ที่กำลังหันหลังเขียนกระดาษยูรีตอบกลับมาว่า" ไปที่ไกล้ๆโรงเรียนไหมฉันรู้จักที่หนึ่งแหละ "เมือได้อ่านฉันจึงพยักหน้าให้ยูรีเป็นเชิงรู้กันฟิ้วววววตุ๊บ!!กระดาษม้วนเล็กลอยมาอยู่หน้าโต๊ะฉัน บวกลบคูณหารทิศทางมาจากข้างหลังแต่ไม่สามารถหันไปได้จึงรีบปิดอ่าน" จะไปไหนกันเอาฉันไปด้วยสิย่ะ " คิเรียวนั้นเอง ฉันค่อยๆยกมือขึ้นมาบนโต๊ะก่อนจะเท้าค้างงเอียงหัวหันหน้านิดๆแล้วพยักเล็กๆเป็นเชิงให้คิเรียวเห็น ฟิ้วววววววววววววววววววปุป!!รอบนี้อะไรอีกละ- -* คำนวนระยะทางข้างหลังอีกแล้วหันไม่ได้เปิดอ่านใครกัน!" พวกเธอ3คนจะไปไหนเอาฉัน 2 คนติดไปด้วยนะ...จากเรียว "เรียวหรออยากไปงั้นหรอ ฉันทำแบบเดิมให้เชิงเรียวเห็น และบรรจงเขียนจดหมายหายูรีว่าเรียวชินคิเรียวไปด้วยแค่อ่านคำแรกเท่านั้นแหละยูรีนั่งยิ้มตลอดคาบไม่หุบเลย เพื่อนฉันเป็นบ้าา~~กริ๊งงงงง!!!~เสียงหมดคาบทรหดคณิตฉัน ค่อยๆเก็บหนังสือปากกาทุกอย่างใส่กระเป๋าอย่างรวดเร็วและทำท่าลุกฉันมองไป รอบๆก็เห็นชินมองอยู่ฉันยิ้มให้เค้านิดๆก่อนที่เค้าจะรีบเบืองหน้าหนีไปก่อน จะแลมาที่ฉันก่อนจะยิ้มที่มุมปาก สักพักเรียวก็ตบทีหลังชินและค่อยๆลุกเดินมาทางฉันและยูรี พวกเราจึงเดินเข้าไปหาคิเรียวต่อเมือพร้อมพวกเราก็เดินออกนอกโรงเรียนและให้ ยูรีเป็นผู้นำทาง  ตอนนี้ ยูรีและเรียวกำลังเดินคุยกันอย่างหวาน และตามด้วยคิเรียวทีกำลังโทรศัพท์คุยบอกคุณแม่ เห็นกระเทยแบบนี้แต่เป็นเด็กดีมากคิเรียวบอกว่า คุณแม่ให้ไปหมดทุกทีเพียงแค่โทรบอกเท่านั้นแหละและแน่นอนฉันและชินตามกันมา เราเดินมาด้วยกันประมาณ1นาที เค้าก็เอ่ยถาม" อีกาของเธอมันตามมา "เค้าพูดก่อนจะเงยหน้ามองฉัน ฉํนอึ่งไปนิดและหยุดเดินก่อนจะรีบทำเป็นไม่รู้เรื่อง" อะไรฉันไม่มีอีกา นายพูดเรื่องอะไรนะ?"  ฉันพูด" ฉันแค่จะบอกว่าอีกาของเธอมันบินตามมาและหากเพื่อนของเธอเห็นมันคงจะไม่ดีเท่าไรนะ "  เค้าบอกตอบฉันมองหน้าเค้าก่อนจะพูดอีกครั้ง" ฉันไม่มีอีกาอะไรนั้นสักหน่อย ไหนละอยู่ที่ไหนไม่เห็นเลย " ฉันพูดอย่างเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรสักนิดก่อนจะมองขึ้นไปข้างบนและสั่งให้โค กี้บินไปที่อื่นด้วยพลังจิต ชิน มองขึ้นอีกครั้งก่อนจะก้มหน้าเดินและบอกเพียงว่า" มันหายไปแล้วแหละช่างมันเฮอะ " และเดินนำไปเกือบไปแล้วไหมละโคกี้บ้าน่าฆ่าให้ตาย คงมีงานสินะเอาไว้ฉันจะกลับไปเอานะเอาไปฝากไว้ที่พ่อบ้านก่อน ฉันพลังจิตไปสักพัก ยูรีก็ยิ้มแล้วมองมาทางเราก่อนจะเอ่ยอย่างสนุกสนานว่า" ถึงแล้วๆนี้แหละร้านที่ว่าแหละ "  ด้านหลังของยูรี คือร้านไอศครีมเล็กๆที่บรรยากาศด้านในเป็นสีครีมประดับตกแต่งด้วยเบาะนุ่มๆสีชมพูตัดกับสีดำที่ให้ความหมายเป็นช็อคโกแลต พวกเราค่อยๆเดินเข้าไปในร้านและเลือกโต๊ะที่สามารถนั่งได้ทุกคน ยูรีเข้าไปนั่งก่อนตามด้วยฉันและคิเรียวส่วนอีกฝั่งเป็นเรียวและชินด้านนอก นั่งได้สักพักพนักงานก็นำเมนูไอศครีมมาให้" ว้าวน่ากินจังเลยนี้มิเรียมหล่อนมากินบานาน่ากล้วยๆนั้นกับฉันนะ " คิเรียวพูดอย่างอยากกินเมือฉันดูรูปแล้วอะโหแฮะใหญ่ชะมัด ฉันตอบตกลงก่อนจะหันไปดูยูรีตอนนี้ยูรีกำลังปรึกษากับยูรี เมือตัดสินใจได้จึงบอกแก่พนักงาน ขายเธอพยักหน้าและ ส่งยิ้มให้และ พูดว่า 'รอสักครู่นะค่ะ'  เมือเธอจากไปพวกเราก็เริ่มคุยเรื่องต่างๆ คุยไปถึงคิเรียวเค้าเล่าเรื่องเด็กๆตอนที่คิดว่าอยากเป็นผู้ญิงครั้งแรก เพราะเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งไปว่ายน้ำเธอดูสวยมากจนคิเรียวอิดฉาจึงตัดสินใจ เป็นกระเทยตั้งแต่นั้นมา ไล่มาถึงยูรีเธอเล่าว่าตอนเด็กๆคิดว่าตัวเองเป็นแวมไพร์เพราะเขี้ยวของเธอ ยาวมาก จนเพื่อนล้อบ่อยๆจนเธอร้องไห้ใหญ่เลย ตั้งแต่นั้นเธอจึงไปเรียนศิลปะป้องกันตัวหลังจากนั้นเธอก็จัดการกับเด็กที่ มาล่อเธอได้ทุกคนจนฟันนั้นโยกและหลุดไป ทุกคนต่างหัวเราะสนุกสนาน เมือ ไอศครีมมาถึงทุกคนต่างยิ้มแย้มและมีสีหน้าจะกินกันอย่างมากเมือวางปุปไม่รอ ช้าก็กินกันทันที ชินดูมีความสุขเพราะทุกคนต่างสนใจในตัวเค้าและเค้าก็สนุกกันมัน หลังจากกินเสร็จ พวกเราจึงจ่ายตังค์ก่อนจะเดินออกจากร้านด้วยความสบายท้อง " เอาละเจอกันพรุ่งนี้วันนี้สนุกมากเลย ขอบใจนะ  " ยูรีพูดก่อนจะลากเรียวไปด้วย" ไปละชิน ทุกคนเจอกันพรุ่งนี้ บ้านฉันอยู่ไกล้ๆยูรีเดียวจะไปส่งเองมิเรียมเธอไม่ต้องห่วง "เรียวพูดก่อนจะโบกมือลาและจากไป" งั้นฉันขอตัวนะรถแม่มารับแล้วแหละ "คิเรียวพูดก่อนจะโบกมือลาและเดินไปที่รถเบนซ์สีดำที่จอดรอเมือคิเรียวไปถึงก็มีตาลุงคนขับรีบเดินมาเปิดประตูให้ คิเรียวยิ้มและหันมาโบกมือให้ก่อนจะขึ้นรถไป  นั้นมันรถคุณหนูนิน้า= ='' คิเรียวเป็นคุณหนูงั้นหรอ" เธอกลับทางไหนละ? " ชินถามก่อนจะเดินมาข้างหน้าฉัน" ข้ามสะพานไปแล้วถัดไปอีก 3 ซอยนะ " ฉันพูดให้ไกลไว้เพราะฉันไม่อยากให้ใครไปเห็นรังหนูของฉันเลย" ฉันนึกว่าบ้านฉันอยู่แถวนั้นคนเดียวซะอีก ไปฉันจะไปส่งแต่บ้านฉันแค่ซอยที่2 อีกซอยจะให้ไปส่งไหม? " ชินถามฉัน ฉันส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว" ไม่อะเดียวฉันเดินต่อเอง " ฉันบอกเค้า