boy and girl รักสุดโอเวอร์ของฉันกับนายสุดเฟี้ยว

ฉันกำลังนั่งอยู่หลังตึกที่นายนิวบ้านั่นลากฉันมาพูดแล้วมันแค้นใจจริงๆ ว่าแต่ทำไมฉันต้องมานั่งรอมันด้วยนี่ รีบขึ้นไปเรียนดีกว่า ฉันลุกขึ้นและค่อยๆเดินขึ้นตึกไป ฉันเดินผ่านหน้าห้องนายนิวแต่ก็มองไม่เห็นคนข้างในเพราะมีแต่ผนังสีขาวกั้นอยู่ โอ้ย~หิวข้าวจริงๆยังไม่ได้กินข้าวกลางวันเลยเข้าห้องแล้วไปหาเรื่องยัยมิวดีกว่า ยัยนั่นต้องทำตัวเหมือนคนรับใช้ฉันตลอดทั้งวันจนกว่าฉันจะพอใจเป็นการไถ่โทษ

“ขออนุญาตค่ะ”ฉันเดินเปิดประตูไปเพื่อขออนุญาตอาจารย์เข้าห้องแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ อาจารย์ไม่อยู่ทุกคนในห้องเงียบและมองฉันเป็นตาเดียว

“มีอะไรกันหรอ?”ฉันถามเพื่อนๆที่นั่งจ้องหน้าฉัน

“ยัยแพรวมานี่”ยัยนุกกวักมือเรียกฉัน

“ทำไมหรอมีอะไรกันหรอ”ฉันถามยัยนุก

“เธอเป็นแฟนกับนิวห้อง8หรอ”ยัยนุกถาม

“จะบ้าหรอไงฉันหละเกียดหมอนั่นจะตายไป”ฉันบอกยัยนุก เว้ยใครเอาข่าวไร้สาระแบบนี้มาบอกกับพวกเธอนี่

“จริงๆนะยัยแพรวนิวเข้ามาประกาศที่ห้องเลยว่าเธอเป็นเป็นแฟนของเขาห้ามใครแตะต้องเธอเป็นอันขาด”เฮ้ยหรือว่าที่อีตานั่นบอกว่าจะรับผิดชอบ...นั่นไงกรี๊ด!!!!!~อีตาบ้าเอ้ยใครเป็นแฟนนายฟะ

“เสน่ห์แรงนะเธอ”แม็กพูด

“แรงกับผีสิไอ้บ้าแม็ก”ฉันว่า

“แต่ว่านะคนสวยๆอย่างเธอเป็นแฟนกับคนหล่อๆอย่างงั้นออกจะดี”ยัยมิวพูด ดีอย่างไงไม่ทราบวะ

“อุ๊ยตายยัยแพรวเธอนี่ช่างกล้าเนอะ”ยัยอลิสพูด ยัยนี่นะถ้าไม่จำเป็นฉันไม่อยากจะไปคุยด้วยเลย ยัยแรดประจำชั้น- -* แล้วก็มีทาสรับใช้ผู้ซื่อสัตย์สองตัวคือยัยริต้า กับยัย หมิว คอยแต่จะหาเรื่องฉันทั้งวัน

“กล้าอะไรหรอ”ยัยมิวที่เห็นฉันเงียบถามแทนให้

“ก็กล้าที่จะแย่งแฟนเพื่อนฉันนะสิ”แย่งแฟนเพื่อนเธอหรอ??ใครวะแล้วฉันไปแย่งเพื่อนเธอตั้งแต่เมื่อไร

“เอ๊ะ? หรือว่าเด็กโรงเรียนข้างๆที่ชอบมายืนอยู่หน้าโรงเรียนเรา”ยัยนุกพูดขึ้นอ๊อที่ยัยนุกชอบชี้ให้ดูนี่เองเด็กผู้หญิงโรงเรียนมิโดนา ที่ชอบมายืนเกาะรั้วอยู่หน้าโรงเรียนทุกวัน

“ใช่นะสิยะ ยัยน้ำฟ้าเพื่อนฉันเองแหละ”

“ก็สมควรอะนะแรดพอๆกัน”ยัยมิวพูด

“อะไรนะ!”ยัยอลิสกรี๊ด

“ว่าแต่นะยัยนั่นจะเป็นเพื่อนของใครแฟนใครแล้วทำไมฉันต้องสนด้วยเล่า”ฉันพูดขึ้นเพราะเงียบมานาน แล้วน้ำลายแห้งหมดต้องบริหารมั่ง- -*

“ก็เพราะว่า....”

ออส~

เสียงออดโรงเรียนดัง หมดเวลาเรียนแล้วอาจารย์ก็ยังไม่มีอาจารย์มาสอน ทุกคนกลับไปเอากระเป๋าที่ล็อกเกอร์หลังห้อง เฮ้อวันนี้พี่แพมจะมารับไม่นะเดี้ยวค่อยโทรหาละกันเอากระเป๋าก่อน

“นี่ๆแพรววันนี้กลับเองหรือว่าพี่แพมมารับอะ”ยัยมิวถาม

“ไม่รู้ดิอาจจะกลับเอง”

“หรอๆพอดีวันนี้พ่อฉันมารับอะ”ยัยมิวบอก

“อ้าวแล้วฉันจะกลับกับใครอะ”

“ยัยนุกไง”

“โทษทีจ๊ะแพรวพอดีวันนี้คิงเอารถมารับนะ”ยัยนุกรีบบอก

“เฮ้อกลับคนเดียวอีกและหรอ”ฉันบ่นเบาๆ

“แกก็โทรให้พี่แพมมารับดิ”ยัยนุกพูด

“ไม่อะกลับเองดีกว่า”

“อื้ม”ฉันรอรถพ่อยัยมิวเป็นเพื่อน ไม่นานรถสีดำเบนส์ขันหรูก็มาจอดตรงหน้า

“อ้าวลุงกล้า แล้วพ่ออะ”ยัยมิวถามคนขับรถ ลุงกล้าฉันรู้จักลุงแกมานานแล้วเพราะฉันชอบไปเล่นบ้านยัยมิวก็เจอแต่ลุงกล้ากับแม่บ้านอีก2-3คน ยัยนี่ก็รวยอยู่อะนะ

“คุณท่านบอกว่าให้ผมมารับคุณหนูแทนครับเพราะคุณท่านติดงานที่บริษัท”

“หรอๆอืมอ้าวงั้นแพรวก็กลับพร้อมฉันสิ”

“ไม่ดีกว่าฉันกลับเองได้”ยัยมิวพยักหน้าแล้วก็ขึ้นรถคันหรูออกไป ฉันเดินออกมาจากโรงเรียน เฮ้อยัยนุกคงจะมีความสุขมากแน่ๆเลย ไม่น่าเชื่อนุกคบกับคิงมา2ปีแล้วยังไม่มีทีท่าว่าจะเลิกกันเลย กลับบ้านคนเดียวมันเหงาๆแหะไม่มีแท็กซี่ผ่านมาซักคัน เดินไปเรื่อยๆดีกว่า เฮ้อเดินไปที่ไหนก็มีแต่เด็กนักเรียนที่เป็นแฟนกันเดินกลับบ้านด้วยกันเกือบทั้งหมดเลยแฮะ

“แพรว แพรว”ใครเรียกว่า

มอเตอร์ไซด์สีดำคันสวยวิ่งมาจอดอยู่ตรงหน้าของฉัน

“นาย”เราก็นึกว่าใครที่แท้ก็นายนิวนี่เอง

“ขึ้นมาดิ”ขึ้นก็โง่สิ ใครจะไป ฉันทำเป็นไม่สนใจแล้วรีบเดินไปเรื่อยๆ

“เฮ้ยเป็นอะไรของเธอเนี่ย”นายนิวขับมอเตอร์ไซด์ตามมาช้าๆ

“ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น”ฉันพูด อีตาบ้านี่ทำให้คนอื่นคิดว่าฉันเป็นแฟนของนาย- -*ผู้ชายที่ดูถูกผู้หญิงอย่างนายฉันไม่มีวันชอบหรอก

“งอลหรอ”

“ป่าวฉันไม่จำเป็นต้องงอลนายเพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน”ฉันพูด

“เธอเป็นสิ”นายนิวพูด

“เป็นอะไรมิทราบ”

“เป็นแฟนไง”หน้อยยังมีหน้ามาพูดอีกหรอ

“ใครเป็นแฟนนายมิทราบยะ”

“เอ้าฉันรับผิดชอบเธอนะเนี่ย”นายนั่นพูดชิรับผิดชอบอะไรกัน

“ขึ้นมาเดี้ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะลงไปอุ้มเธอต่อหน้าคนเยอะๆเลย”นายนิวขู่เชอะฉันไม่กลัวหรอกนะ

“อย่ามาขู่เลยฉันไม่มีวันไปกับนายแน่นอน”ฉันพูด

“จริงอะ”นายนิวเริ่มส่งสายตาเหมือนจะชิ้งๆ มาทางฉัน

“จะ...จริงดิ”ฉันพูดเหมือนไม่กลัวแต่ก็กลัวอะนะเดี้ยวมันลงมาอุ้มฉันจริงๆ ทั้งขายหน้า ทั้งเสียหน้าเลย

ตึก.

นายนิวจอดรถแล้วทำท่าจะลงจากรถ กรี๊ดไม่เอา

“หยุดโอเคฉันขึ้นแล้ว”ฉันพูดแล้วค่อยๆเดินไปที่มอเตอร์ไซด์ของหมอนั่น

“แค่นี่ก็จบ”

บรื้น!!

หมอนั่นออกรถฉันจับขอบมอเตอร์ไซด์ด้านหลังเอาไว้เพราะไม่มีทางที่ฉันจะ

บรื้น!!!!!!!!!!

“กรี๊ด!!”ฉันกรี๊ดแล้วก็กอดหมอนั่นไว้แน่นเพราะกลัวว่าจะหล่นลงไปหมอนั่นแกล้งฉันแน่ๆเลย ขับเร็วเป็นบ้า

“นี่นายขับช้าๆหน่อยดิ”ฉันพูด

“หา!”หมอนั่นคงจะไม่ได้ยินเพราะลมมันตีแรงเหลือเกิน

“ฉันบอกว่า!!”ฉันกำลังจะตะโกนต่อ หมอนั่นก็จอดรถ

“อ้าวถึงแล้ว”อ้าวถึงแล้วหรอกะจะบอกว่าให้ขับช้าๆหน่อย- -* ว้าวนี่มันบ้านหรือ คฤหาสน์ เนี่ย ใหญ่เบ่อเริ่มทึ่มเลย

“ที่ไหนเนี่ย”ฉันถาม

“ดูไม่ออกหรอไง”หมอนั่นพูดเบาๆก่อนจะไปเปิดประตูเล็กๆที่อยู่ข้างประตูใหญ่ เอ๊? นั่นมัน ป้ายหน้าบ้านเขียนว่า ‘ฉายศิรินันท์’ คุ้นๆแฮะ หรือว่า นี่มันนามสกุลของหมอนี่นี่นา งั้นก็แปลว่า นี่คือบ้านของหมอนี่หรอ>O<

“นี่บ้านนายหรอ”ฉันถาม

“เอออ้าวขึ้นมาสิหรือว่าจะเดินเข้าไปเอง”ฉันค่อยๆเดินกลับไปขึ้นมอเตอร์ไซด์ของหมอนั่น พอนายนั่นขับรถเข้าบ้านไปประมาณ2เมตรก็มีผู้หญิงวัยกลางคนเดินเข้ามาหา

“คุณนิววันนี้กลับช้านะค่ะ”คุณนิวหรอ.....

“ปิดประตูให้ที”หมอนั่นพูดแล้วก็ขับรถไปไว้ที่โรงจอดรถ ที่นั่นมีแต่รถหรูๆทั้งรั้นเลย รถเบนส์แบบยัยมิวก็มี มินิคูเปอร์ สปอท รีมูซีน มอเตอร์ไซด์อีก4-5คัน จอดเรียงกัน

“ว้าว”ฉันพูดออกมาเบาๆ

“อึ้งไปเลยหรอไง”นายนั่นพูด

“นี่อะนะบ้านคน”

“อ้าวคงไม่ใช่บ้านหมาหรอกนะ”นายนั่นพูด

Neo ttaemune manhido ureosseo, maeil bam nan~

เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นนายนั่นมองฉันนิ่งๆแล้วหยิบกระเป๋าของฉันออกจากรถ ฉันทำเป็นไม่สนใจแล้วดูเบอร์ที่โทรมา: Pam: พี่แพมนี่หว่า

“ฮัลโหล”

(อีเบ๊อะแกอยู่ไหนเนี่ย)อะไรกันด่ากันเฉยเลยหรอ

“พอดีเพื่อนชวนมาเที่ยวบ้านอะ”

(แกจะบ้าหรอไงวันนี้แกมีเรียนพิเศษที่บ้านนะ ครูพิเศษเขามารอแกตั้งครึ่งชั่วโมงแล้ว)

“เอ๋..วันนี้วันอะไรอะฉันมีเรียนด้วยหรอ”

“วันศุกร์”นายนิวพูดเบาๆ

“เฮ้ยจริงด้วย”

(แกอยู่บ้านใครให้ฉันไปรับปะ ไม่งั้นพ่อกลับมาไม่เจอแกนั่งเรียนอยู่ฉันโดนพ่อแฉ่งแน่นอน และไม่ใช่ฉันที่จะโดนแฉ่งคนเดียวฉันจะทำให้แกม่องไปด้วย)

“ยัยโหดร้ายTOTฉันจะกลับเดี้ยวนี้แหละ”ฉันพูดแล้วกดวางโทรศัพท์

“นี่นายพาฉันกลับบ้านหน่อยดิ”ฉันพูดกับนายนิว

“กลับทำไมฉันอุส่าพาเธอมาบ้านทั้งทีนะ”

“ฉันมีเรียนแล้วอีกอยากฉันไม่ได้อยากมาบ้านนายซักหน่อย”ฉันพูด

“เออน่าโดเรียนซักวันไม่ตายหรอก”นายนั่นพูดพร้อมกับชูกระเป๋านักเรียนของฉันแล้วเดินออกจากที่โรงจอดรถ

“เฮ้ยเอามา”ฉันวิ่งตามหมอนั่นมาจนถึงในบ้าน โหo.oในบ้านขอหมอนี่หรูมากๆบันไดเป็นชั้นชันๆลงมามีมีรูปปั้นด้วย พื้นข้างล่างเหมือนแก้วเลยวิ่งที่เสียงนี่ดังก้องบ้านไปหมด

“สวยจังนายอยู่ที่นี่หรอ”ฉันถาม

“อะฮะ ชอบไหมหละ”

“ชอบสิบ้านฉันยังไม่สวยเท่านี้เลย”

“ก็มาอยู่กับฉันเลยสิ555+”บ้าเอ๊ย ไอ้เรานึกว่าจะหายบ้าแล้วทำไมหมอนี่มี

หลายอารมณ์จังนะ เดี้ยวก็ดูน่ากลัว เดี๊ยวก็ดูไร้สมอง- -* ฉันยังตามอารมนายไม่ทันเลย

“จะบ้าหรอไง- -*เออว่าแต่บ้านนายไม่มีใครอยู่หรอ”ฉันถามเพราะในบ้านเงียบมาก

“ป่าวมีคนสวนอยู่นอกบ้าน แม่บ้านอยู่ในครัวพี่ฉันอยู่ข้างบน”แม่บ้านฉันเห็นแล้วคนหนึ่งหมอนี่มีแม่บ้านกี่คนกันเนี่ย

“นายมีพี่ด้วยหรอ พี่ชายหรือสาวอะ”ฉันถามเพราะอยากรู้- -เรียกง่ายๆว่า....(เซนเซอร์ไว้ผู้หญิงไม่ควรพูดหยาบคายนะจ๊ะ)

“ชายอะ ว่าแต่เราคงจะไม่ยืนคุยกันตรงนี้หรอกนะขึ้นมาข้างบนก่อนดิ”นายนั่นพูด จะบ้าหรอไงให้ฉันขึ้นบ้านนายเนี่ยนั่น แล้วอีกอย่างฉันติดเรียนด้วย

“ฉันมีเรียนนะฉันจะกลับแล้วอีกอย่างฉันเป็นผู้หญิงไม่ขึ้นบ้านผู้ชายหรอกนะ”

“เบาๆสิเธอ เดี้ยวไอ้บ้านั่นก็โวยวายเสียงลั่นบ้านอีกหรอก”หมอนั่นพูดแล้วทำท่าจุ๊ปาก แต่ว่าก็มีเสียงประหลาดตะโกนขึ้นก่อนที่ฉันจะพูดออกมา

“เฮ้ย!!~เอะอะอะไรกันโว้ยข้างล่างนั่นอะ”เสียงผู้ชายดังลั่นบ้าน ฉันมองขึ้นไปตามเสียงก็พบผู้ชายผมสีทองมีผมข้างหน้าเป็นสีส้มสองสามกระจุก แล้วอีกอย่างหมอนี่หน้าตาเหมือนนายนิวเปี๊ยปเลย แต่ว่าดูดีๆหมอนี่หน้าตาคล้ายแฟนเก่าพี่แพมเลยแฮะ

“นั่นไงฉันบอกเธอแล้ว”นายนิวเอามือไปแตะที่หน้าผากเหมือนหนักใจหน่อยๆ หรือว่าอีตาที่มันตะโกนอยู่ข้างบนนั่นคือ....

“นี่นายคนนั้นคงไม่ใช่”

“นั่นแหละพี่ฉัน เนส”กรี๊ดๆไอ้บ้าที่เอะอะอยู่ข้างบนนั่นพี่นายหรอ><หน้าตาก็หล่อดีอะนะแต่ท่าทางจะโหดใช่เล่นเลย

“อ้าวไอ้นิวพาแฟนมาบ้านหรอ เออๆไม่ต้องบอกเดี้ยวฉันลงไป”อะไรกันยังไม่ทันจะพูดอะไรเลย พูดเองเออเองหมด- -*

“นี่แพรว ฉันขอเตือนเตรียมหลบข้างหลังฉันดีกว่านะ”นายนิวหันมากระซิบ

“เฮ้ยนิวเอาแฟนแกไปหลบข้างหลังทำไมวะไม่ต้องกลัวหรอกนะ”พี่เนสพูดพลางยื่นหน้ามาข้างหลังเพื่อมองฉัน แต่ฉันหลบหน้าไปอีกทางหนึ่งเพราะความรู้สึกมันบอกให้หลบไม่มีเหตุผล

“พี่นะแหละเป็นอะไรเอะอะโวยวายลั่นบ้านเดี้ยวอะไรพังขึ้นมาฉันจะบอกแม่ว่าแกเป็นคนทำ”นายนิวพูดพลางพยามเอามือบังฉันไว้

“ชั่งเหอะฉันไม่สน ดีจ้า^^สาวน้อยชื่อไรหรอพี่ชื่อเนสนะยินดีที่ได้รู้จัก”

“ค่ะ ชื่อพะ...แพรวค่ะ”ฉันพูด

“เฮ้ยแพรวหรอ”ก็เออนะสิแพรวแปลกตรงไหน...อ๊ะคิดออกแล้วพี่เนสแฟนพี่แพมนี่หว่า

“พี่เนส”ฉันพูดพี่เนสทำหน้าตกใจ

“อ้าวรู้จักกันมาก่อน หรอเนี่ย”นายนิวทำหน้าสงสัยแล้วหันมาหาฉัน

“ก็ใช่.....ไม่ใช่เว้ยไม่รู้จักน้องเขาน่ารักดีเนอะ”พี่เนสแย่งฉันพูดไปเฉยเลย

“ออ หรอ”นายนิวทำหน้าหายสงสัยแล้วเดินเอากระเป๋าฉันไปวางไว้ที่โซฟาสุดหรูของเค้า

Neo ttaemune manhido ureosseo, maeil bam nan~

เสียงเพลงเกาหลี Becross of you  ของวงAfter school ดังขึ้นและจะเป็นใครไม่ได้ถ้าไม่ใช่พี่แพม

“พี่สาวโทรมาหรอ”นายนิวถาม

“อือ ขอตัวแปป”

“บอกให้มารับที่บ้านก็ได้นะ วันนี้พ่อกับแม่ฉันกลับดึกนะ”นายนิวพูดพลางหยิบซองบุหรี่จากกระเป๋าเสื้อออกมา

“เออจะทำอะไรก็ทำเหอะฉันหิวข้าว อยู่ที่ห้องอาหาร”พี่เนสพูดแล้วเดินไป

“ฮัลโหล”

(อีแพรวแกทำไมยังไม่กลับบ้าน ครูพิเศษกลับไปแล้วเนี่ย) พี่แพม ว่า

“ก็ดีแล้วนี่ แล่วพ่อยังไม่กลับบ้านไช่ไหม พี่ก็บอกพ่อไปว่าวันนี้หนูเรียนพิเศษ”ฉันพูด พลางมองดูรอบๆบ้านของนายนิว

(เออ ตอนนี้แกอยู่ไหนให้ฉันไปรับนะเผื่อพ่อกลับมาตอนที่ฉันไปรับแก แล้วจะได้บอกว่าไปเซเว่นหน้าปากซอยมา โอเค)พี่ฉันบอก เออว่าแต่เซเว่นหน้าปากซอยมันมีด้วยหรอ...ถึงมีก็เหอะแค่หน้าปากซอยใช้รถสปอร์ทเนี่ยนะ

“ก็ได้ๆ...ฉันอยู่ที........”

(เออรออยู่นั่นแหละ) แล้วยัยพี่มหาโหดก็กดวางสายยัยนี่นะโหดยิ่งกว่าแม่วะอีกแต่ก็ว่าแหละแม่ไม่อยู่แล้วนี่