boy and girl รักสุดโอเวอร์ของฉันกับนายสุดเฟี้ยว

ดีครับ^^ผมชื่อว่านิวเมื่อกี้ผมเพิ่งจะโดนผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นดาวเด่นของห้อง ม6/7ตบเอา ใครจะไปรู้หละว่าผู้หญิงที่เป็นดาวเด่นยังไม่เคยโดนใครจูบเลย

ก็แหงหละดาวเด่นห้องผมนะโดนจูบไม่รู้กี่ครั้งแล้ว เฮ้อถ้าไม่มีคนเข้ามาผมคงจะขอโทษเธอไปนานแล้ว เธอมองผมอย่างแค้นเคืองมากเลย- -*ผู้หญิงอะไรดูเซ่อแต่ก็โหดได้ใจเลย ตอนนี้พวกเรามานั่งอยู่กลางห้องกันแล้วโดยที่เธอคนนั้นต้องนั่งข้างๆผมเพราะเธออยู่ห้อง7 ส่วนผมอยู่ห้อง8แต่ว่ายัยนั่นดูจะไม่สนใจผมเอาซะเลย

“เอาหละน่ะค่ะทุกคนอาจารย์ใหญ่ยังไม่มาฉันก็ขอทำความรู้จักกับทุกคนก่อนนะค่ะฉันชื่อว่ากล้าย อยู่ห้อง4ยินดีที่ได้รู้จัก^^”

“ฉันชื่อบอสน่ะอยู่ห้อง2”

“ฉันชื่อแคสอยู่ห้อง1”

“ฉันชื่อยูห้อง6แล้วเธอหละ”ไอ้ยูหันหน้ามาถามยัยนั่นเออดีผมจะได้รู้ว่าชื่อเล่นของยัยนั่นขื่อว่าอะไรอาจเป็น แน็ตตี้ ตะหลิว อะไรประมาณนั้น

“ฉันหรอ ชื่อแพรวห้อง7”เฮ้ยธรรมดาแฮะแพรวหรอแต่ก็เพราะดี

“แล้วสุดหล่อหละค่ะชื่อนิวรึป่าว”กล้ายหันมาถามผมใครไม่รู้จักผมก็บ้าแล้วผมนะมันเก๋าที่สุดในโรงเรียนแล้ว

“อื้ม”ผมตอบสั้นๆแล้วหันไปมองหน้าแพรวหน้าเธอตอนนี้ดูนิ่งๆนะไม่เห็นเหมือนตอนที่ผมกับเธออยู่ด้วยกันสองคนเลย

“ขอโทษทีนะนักเรียนพอดีครูเอาเอกสารไปให้เลขาอยู่นะ”หึอาจารย์ใหญ่เดินเข้ามานั่งหัวโต๊ะ

“เอาหละครูขอถามก่อนนะว่าพวกเธอในนี้มีใครจะถอนตัวรึป่าวเพราะว่าการเป็นประธานนักเรียนนะมัน.....”อาจารย์ใหญ่ยังไม่ทันพูดจบก็มีเสียงแทรก

“หนูค่ะหนูขอถอนตัว”แพรวนั่นเองแพรวขอถอนตัว

“ทำไมหละหฤทัย”อาจารย์ใหญ่หันไปถามแพรว

“หนูไม่ได้อยากจะมาเป็นประธานนักเรียนตั้งแต่แรกเพื่อนในห้องหนูบังคับค่ะ”

“อื้มงั้นก็ได้”อาจารย์ใหญ่ตอบเฮ้ยผมว่าไม่ใช่เพื่อนบังคับชัวร์เธอโกรธผม

“งั้น   หนูไปนะค่ะ”แพรวลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกไป เฮอะเรื่องอะไรที่ผมจะให้เธอโกรธผมหละ เพราะว่าผมนะชอบเธอคนนี้แล้วสิ

“ไปไหนหละนั่นนายสิทธิพล”อาจารย์ตะโกนถามผมที่วิ่งออกจากห้อง แต่ผมก็ไม่ตอบผมไม่ยอมเลิกล้มความคิดที่จะสมัครเป็นประธานนักเรียนหรอกแต่ว่า ผู้หญิงคนนี้ผมปล่อยเธอไปไม่ได้จริงๆ ยังไงเดี้ยวขอไห้ไอ้คิงช่วยพูดกับพ่อมันก็ได้ ผมวิ่งตามเธอไปจนเจอเธอกำลังเดินเข้าห้องเรียนของเธอ เรื่องอะไรที่ผมจะยอมให้เธอเข้าห้องไปโดยที่ผมยังไม่ได้คุยกับเธอหละ

“เดี้ยวก่อน!!”ผมตะโกนเรียกเธอ     แล้วเข้าไปขวางประตูไม่ให้เธอเข้าห้อง

“มีอะไร”เธอมองผม ตรงระเบียงตอนนี้ผมสีดำของเธอทำให้เธอดูเด่นขึ้นมามาก ตาสีน้ำตาลอ่อนจ้องมองผมอย่างไม่เข้าใจ

“เธอโกรธฉันหรอ”ผมถามเธอ

“ปล่าว ถ้าพูดให้ถูกฉันเกลียดนาย”ผมอึ้งกับคำพูดของเธอ

“งั้นฉันขอดทษแล้วกันเรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องออกจากการสมัครประธานนักเรียนเลยนี่นา”ผมพูด

“หลีกไป ฉันจะเข้าห้อง”เธอสั่งผม แต่เรื่องอะไรหละ ห้องเรียนติดแอร์ประตูแต่ละห้องมีแค่บานเดียวผนังชั้นเรียนถูกโบกไปด้วยปูนสีขาว แล้วตอนนี้ก็เป็นเวลาเรียนของนักเรียนทุกห้องในชั้นม.ปลาย จึงไม่มีใครเห็นเรา

“น่าๆๆฉันมาขอโทษเธอแล้วนะ”

“นายไม่จำเป็นต้องมาขอโทษฉันเพราะฉันกับนายมันไม่ได้เป็นอะไรกัน!”เธอตะโกนผมใส่หน้าผม ผมชักจะเดือดแล้วนะขอโทษแล้วเธอก็ไม่ฟังอย่างงี้คงต้องใช้ความรุนแรง

“ปล่อยฉันนะ”ผมดึงมือเธอให้ลงบันไดไปชั้นล่างเพราะถ้าอยู่ตรงนี้มันไม่ดีแน่เดี้ยวใครออกมาเจอแล้วจะเข้าใจถูก- -*(ดูความคิดมัน)

“ถ้าเธอร้องฉันจะปล้ำเธอจริงๆด้วย”ผมขู่เธอ เงียบครับเงียบ ชายโหดจริงเลยตู ผมดึงมือเธอ(ฉุดไม่ใช่หรอแก)มาถึงบริเวณหลังโรงเรียน ผมปล่อยมืออันนุ่มนิ่มของเธอออก

“นี่เธอชื่อแพรวใช่ไหม”ผมถามเธออันที่จริงก็รู้แหละ

“แล้วไงนายมีธุระอะไรกับฉัน”เธอถามผม

“เธอบอกว่าฉันเป็นจูบแรกของเธอหรอ”

“.......”เธอเงียบ

“งั้นฉันรับผิดชอบเองนะ”

“??”แพรว ทำหน้าสงสัย

“ก็ทำอย่างนี้ไง”ผมวิ่งออกไปจากตรงนั้น แพรวมองตามผมมาแต่เธอก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม ผมวิ่งขึ้นตึกมาจนถึงหน้าห้องของเธอห้องของเธอคงไม่มีอาจารย์อยู่เพราะเสียงดังมากเลย

ปึง!!

ผมเปิดประตูเข้าไปทุกสายตาหันมามองผม

“จำเอาไว้!! แพรวเป็นแฟนฉันใครคิดที่จะแกล้งเธอหรือแม้แต่จะคิดอะไรระยำกับเธอละก็ตายแน่”ผมตะโกนออกไป มีเสียงซุบซิบกันทั่วห้อง

“นิวนายเป็นแฟนแพรวตั้งแต่เมื่อไรอะ”นุกถามแน่นอนว่าผมต้องรู้จักเพราะเธอเป็นแฟนไอ้คิงเพื่อนผม

“เออน่าเอาเป็นว่าแพรวเป็นแฟนฉัน ฉันจองเธอแล้วเข้าใจ”ผมพูดจบก็เดินออกจากนอกห้องสายตานับสี่สิบคู่มองตามหลังผม เฮ้อปานนี้แพรวจะเดินขึ้นมารึยังนะ^^