ทฤษฎีเมียน้อย จำเป็น

หลังจากวันนั้น เหตุการณ์ ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย พี่เค้ายังคงคอยเอาใจ มารับไปกินข้าว โทหา มาหาบ่อยขึ้น ตอนนั้นน้องสาวชั้นมันก็กลับมาอยู่ด้วยแระ ชั้นก็ไม่ได้อยู่ห้องคนเดียวแระ น้องสาวชั้นก็ได้รู้จักกะพี่แป๊ก น้องชั้นก็ว่าพี่แป๊กนิสัยดี ไม่ต่างกะชั้นหรอก ที่ชอบพี่เค้าเพราะนิสัยเค้าจิงๆ

ต่อมาเราก็มีทริป ไปงานรถเก่าด้วยกันอีกค๊ะ งานนี้ไกลกว่างานแรกหน่อย งานนี้ไปกันทำให้ชั้นรู้จักเพื่อนๆพี่เค้ามากขึ้น เพราะไปก็อยู่กะพี่เค้าตลอด ก็ทำให้รู้จักนิสัยใจคอพี่เค้ามากขึ้น สิ่งนี้เลยที่ชั้นชอบพี่เค้าเทคแคร์ไม่เคยห่างเลย แระที่สำคัญ ในสายตาคนอื่นพี่เค้าก็ยังเปนคนที่นิสัยดีหน้าคบอีกด้วย

"พี่ อยู่กะพี่แป๊กไปนานๆนะ คบกะแกไปเหอะ พี่เค้านิสัยดี แระพี่สองคนก็เหมาะกันดีด้วย" น้องคนนึงในบรรดากลุ่มพวกนั้นแระ มาแอบกระซิบคุยกะชั้น

โธ่น้องเอ้ยย ตอนนี้พี่ก็มีพี่แป๊กคนเดียวนี่แระ บอกตรงๆเลยว่าชั้นเริ่มรักเค้ามากๆแร้วระซิ เฮ้ออ แระในงานนั้น นั่นคุณเจ๊ ของชั้นเค้าก็ไปด้วยนะ ชั้นก็แวะเวียนไปนั่งกะเจ๊เค้านั่นแระ แระก็แฟนเจ๊เค้า แระก็เลยมีหนุ่มรถเก่าคนนึง เดินไปเดินมาแถวนั้น มานั่งเล่นกะชั้น ชั้นก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก ตอนนั้นก็คิดแค่ว่าอยากลองเชคเรตติ้งดู เหอะๆ อยากรู้ด้วยแระ ว่าพี่แกจะหึงชั้นบ้างรึป่าว คุุคุ

แระแร้วเปนไปตามนั้น คุนพี่แป๊กเนี้ย หึงอยู่เหมือนกัน เอาซะงอลชั้นไปเลย ต้องมานั่งง้ออยู่นาน แต่พอหลังจากนั้นแระ แป๊กเค้าขอ ไม่ให้ชั้นกินเหล้าเยอะๆแบบนี้อีก เฮ้ออ ก็ต้องรับปากรับคำไป ไม่ได้คิดว่าจะทำจิงๆหรอก

แต่ก็มานั่งคิดดู ตอนที่แฟนเก่าชั้นเนี้ยมาขอเลิกไปน๊ะ เหตุผลนี้เลย เพราะชั้นกินเหล้าเนี้ย เฮ้ออใครจะชอบเนาะ ผู้หญิงขี้เมา แถมต้องมาเหนสภาพแฟนตัวเอง เมาไม่เปนท่าอีก จิงม๊ะ ก็เลยตัดสินใจ จะเบาลงให้แระกันน๊าา

แระอีกอย่างคืออารมณ์นั้นนะ ชั้นเองก็รักเค้ามากแร้วด้วย ไม่อยากเสียเค้าไปแบบแฟนคนเก่า

นั่นซิ ชั้นกะกุ้งน๊ะ ห่างกันมาก็นานแร้ว กุ้งเค้าก็รู้ว่าชั้นน๊ะมีคนใหม่ไปแร้ว ไม่สนใจเค้าแร้ว แต่ยังไงชั้นก็ผิด เพราะไม่ได้เข้าไปบอกเค้าอย่างเปนทางการ หลังจากวันนั้นมาเปนระยะนึง ชั้นก็เลยหาทาง เข้าไปพูดกะเค้าตรงๆซะที

"เออ เราเองก็ไม่ได้มานั่งแบบนี้ นานแร้วเนาะ สิ่งแรกเลยที่เราขอพูด คือ ขอโทด" ตอนนั้นทุกคนก็เปนใจซะเหลือ ลุกหนีกันหมดเลย เหมือนกับให้ชั้นกะกุ้งปรับความเข้าใจกันซะ

"เรื่องอะไร" กุ้งเค้าทำเปนไม่สนใจ ไม่รู้เรื่องอะไร นั่งเล่นกีต้าต่อไป

"ก็ทุกๆเรื่อง ที่เชอทำผิด แต่เชอก็คิดว่า เชอทำถูกแร้ว เชอเลือกถูกแร้ว แม้บางครั้งในใจเชอจะยังมีคิดถึงกุ้ง แต่เชอคิดว่าเชอเลือกสิ่งที่คิดว่าดีแร้ว แระ " กุ้งเค้าก็นั่งฟังชั้นไป เหมือนกับเริ่มรู้แร้วว่าชั้นจะสื่อ อะไร

"เชอก็ต้องขอโทดจิง ที่เข้ามาบอกช้าไป แต่เชอคิดว่าตอนนี้เชอพร้อแร้ว เคยมีคนเคยบอกเชอว่า ตราบใดที่เราอยู่กะคนที่เราคบอยู่ด้วยแร้วมีความสุข คนๆนั้นก็ยังเปนคนที่ใช่ แต่หากเมื่อไหร่ ความสุขมันเริ่มลดน้อยลงไป เราก็จะรู้สึกว่า เค้าไม่ใช่ แระก็จะเริ่มมองหาคนที่ใช่กว่า แน่ๆ ความรู้สึกเชอ เปนแบบนั้นเลย กุ้งเข้าใจเชอไม๊"

"อื้มม " กุ้งเค้าก็ยังไม่ทิ้งมาดนิ่งตามเคย เชอก็รู้ว่าในใเค้าคิดแต่เค้าไม่แสดงออก ชั้นก็คิดว่า คงพอที่จะเข้าใจความรู้สึกกันแร้วระ การที่ชั้นเค้ามาพูดแบบนี้ คือ ทำให้เรื่องของเรามันจบ แระชั้นก็ตัดสินใจแร้วว่าจะคบพี่แป๊กคนเดียว

เฮ้ออ วันนั้นรู้สึกโล่งมากคะ เหมือนกันว่าเราไม่ต้องแอบใคร ไม่ต้องกลัวใครมองเราไม่ดีแร้ว ปล่อยแร้ว ในเมื่อเราเลือกแร้วนี่ ที่สำคัญ พี่แป๊กเองก็ทำอะไรหลายๆอย่างให้ชั้นมันใจ ว่าชั้น เลือก คนไม่ผิดจิงๆ

เค้าก็ยังเสมอต้นเสมอปลาย เคยมารับไปทานข้าว มาหาที่บ้าน ไปส่งที่บ้าน อยู่แบบเนี้ย เค้าบอกชั้นเสมอเลยว่า พี่รักเชอนะ พี่ว่าพี่รักแร้วจิงๆ โอ๊ยย พี่ขาา นู่อะใจทั้งใจมีพี่คนเดียวไปหมดแร้ว