ทฤษฎีเมียน้อย จำเป็น

สวัสดีคุนผู้อ่านทุกท่านนะคะ ชั้นไม่ได้ มีฝันไว้ใหญ่โตที่อยากจะเป็นนักเขียน เท่าไหร่หรอก แต่ประสบการณ์บางอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตชั้น ชั้นจึงรู้สึกว่าอยากจะเขียน เรื่องนี้ขึ้นมา
 
ในชีวิตของลูกผู้หญิงเรา คงไม่มีใคร อยากจะเปนที่สองหรือตัวสำรองของใครหรอกใช่ไม๊คะ แต่ถ้าวันนึง เราต้องดำเนินมาเจอกับคำนี้จิงๆ เรื่องของชั้น ที่อยากเล่ามันยุ่งยากจริงๆคะ
เริ่มแรกเลยนะคะ ชั้นเปนเด็กผู้หญิงสาวคนนึง หน้าตาไม่ถึงกับสวยหรอกค๊ะ ชอบสนุกสนานไปวันๆ ชั้นดำเนินชีวิต ด้วยสิ่งที่คิดว่า คิดแค่วันนี้ มีความสุขก็พอแร้ว พรุ่งนี้มะรืนนี้ค่อยว่ากันอีกที
หลังจากที่ปล่อยตัวเองให้โสดเปนอิสระมาเปนเดือนๆ หลังจากอกหักกับแฟนเก่า หนุ่มหล่อมาดเกาหลี ชั้นก็ใช้ชีวิตลั๊นล้า ไปเรื่อยๆ คุยกะหนุ่มๆในเอ็มเรื่อยเปื่อยคะ วันๆคนเลี้ยงข้าวไม่เคยซ้ำหน้าเลย จนกระทั่งชั้นได้ มาเจอกับผู้ชายนึง เราคุยเอ็มกันมาก็เปนเวลาพอสมควรคะ แร้วก็มีเหตุการณืที่ทำให้เราได้พบกัน ตลอดเวลาที่คุยเอ็มกันมา เราไม่ได้เห็นหน้า เห็นตากันเลย
 
เฮ้ยยยวันนี้จะมาเจอตัวจิง โอ๊วว นึกในใจถ้ามันหล่อนะ ชั้นไม่ปล่อยให้หลุดมือแน่ แต่ถ้าไม่หล่อ ก็คุยเปนเพื่อนกันต่อไปเหอะ
555 นั่นคือความคิดของผู้หญิงลั๊นล้า ในตอนนั้นแระ
ครั้งแรกเลยคะที่เราได้พบกัน เค้าชวนชั้นไปงานรถเก่า เปนทริปพวกรถคลาสสิคเนี้ยแระ
ด้วยความที่ชั้นเปนคนชอบรถอยู่แร้วนะ บังเอิญ บังเอิญ ไอ่งานนี้อะ พี่สาวชั้นมันก็ไปด้วย เราเลยอยากไปด้วย พอพ่อหนุ่มคนเนี้ย
เค้ามาชวนก็เลยไป ทั้งๆที่ยังไม่รู้จักอะไรกะเค้าเลย ซ้อนมอเตอไซด์ไปตอนแรก ยังไม่รู้จักชื่อ เค้าด้วยซ้ำ
ชั้นก็ซ้อนรถมอไซด์กะเค้าไป ก็ชวนคุยกันมาเล็กน้อย นั่นแระ ตอนนั้นก็ยังเหนหน้าเค้าไม่ชัดนะ ก็เลยไม่ได้คิดอะไร
งานมันไม่ไกลมากคะ แต่สถานที่มันชนบท โอ๊ยย พอถึงงาน สิ่งแรกที่ชั้นคิดได้คือ
 
รถมอไซด์เนี้ยไม่เหมาะกะชั้นเอาซะเลยย ความจริงชั้นก็ค่อนข้างคุณหนู อยู่นิดหน่อย เนื่องจากถ้าชั้นอยู่ที่บ้านเนี้ย คุณพ่อ คุณแม่ เค้าไม่ค่อยจะปลื้มกับการซ้อนมอไซด์ หรือขี่เท่าไหร่หรอก ชั้นก็เลยสำออยมากมาย อีกทั้งยังเมื่อก่อนมีแต่คนที่มีรถเก๋งมาจีบ
อิชั้นก็นั่งแต่รถเก๋งมาโดยตลอด เหอะๆ พอมาเจองี้โอยจะเปนลม พอถึงงานสิ่งแรกเลยที่ชั้นถามถึงคือพี่สาวของชั้น
"เจ๊แจม โอยย ร้อนมากเลยเจ๊ ไม่ไหวแระเนี้ยย นู่ว่า นู่อะไม่เหมาะกะมอไซด์เอาซะเลย ไม่เอาแร้ว กลับไปนั่งเก๋งดีกว่าอีก" มาถึงก็บ่นเลยชั้น
"เออ เอาน่าเด๋วก็ชิน ว่าแต่ไหนระพ่อหนุ่มที่เธอซ้อนรถมาน๊ะ เอามายลโฉมหน่อยซิ ไหนๆๆ"
"เหอะๆ ตามเรื่องเค้าเหอะ นู่ก็แค่ขอติดรถมา ให้มาเจอเจ๊ก็พอแระ"
อารมณ์นั้นไม่สนใจอะไรเลยจิงๆ เพราะร้อนมาก ขอให้หน้าได้เจอเครื่องสำอางค์อย่างเดียวพอ เอ้าๆๆเธอ
คราวนี้แระได้เหนหน้าเค้าชัดๆ พี่เค้า ผมยาว โอ๊วว ตรงสเปคไปแระอย่างนึง
ขาว อันนั้นเรื่องบังเอิญเพราะโดยส่วนตัวไม่ได้สนใจสีผิวเลย ส่วนสูง ประมาน 177 โอ๊ววนั่นแระที่ใฝ่
ชั้นนี่ก็แปลกนะ ชอบคนที่ส่วนสูง เคยมีคนมาจีบนะ เอาใจสารพัดหล่อด้วย แต่สูงเกินไป ก็ไม่เอา เตี้ยเกินไป ก็ไม่เอา เรื่องมากเนาะ ทำเหมือนตัวชั้นนี่สวยตายแระ ฮ่าๆ
สุดท้ายก็รู้ชื่อพี่เค้า เค้าชื่อแป๊ก คะ เราก็ไม่สนใจอะไรกันมากหรอกนะ เพราะชั้นก็อยู่แต่กะเจ๊ ซะมาก พี่เค้าก็เข้าพวกเค้าไปไม่ได้สนใจอะไรกัน แต่เวลากินอะไรยังไง เค้าก็มาชวนมาถามตลอด คือตอนนั้นก็บอกได้เลยว่าต่างคนก็ต่างไม่ได้คิดอะไรกัน
งานนั้นสรุปง่ายว่าเมาค๊ะ แต่ก็ทำให้ฉันรู้เหตุผลแค่ว่า ไอ่ทริปรถเก่าเนี้ยย มันจัดมาเพื่อ เปลี่ยนสถานที่กินเล่า แท้ๆๆเลย
ข้อเสียของชั้นเลยเนี้ย บอกตรงๆเลยนะ เวลาเมาแร้วชอบร่าน เอาซะเหลือเกิน ตอนขากลับก็นั่งรถกลับกะพี่เค้ามา ช่วงนั้นนะ ชั้นกินเหล้าบ่อยพอดี คอมันก็เลยค่อนข้างแข็งหน่อย
แระเก็บอาการเมาไว้ด้วย สิ่งแรกที่ถามเค้าเลย ว่า "แร้วพี่ไม่มีแฟนหรอคะ"
"ถ้ามีแร้ว พี่จะมาแบบนี้ได้หรอ" เออตอนนั้นชั้นก็มานั่งคิด เออน่าจะจิงวะ ตอนกลับมาถึงห้องพี่เค้าก็ขึ้นมาส่งถึงห้องเลยคะ
เค้าไม่ยอมเข้าห้องด้วยนะ ส่งแค่หน้าประตู โอ๊ยยย เอาใจชั้นไปเลย ถามจิงเหอะ เปนผู้ชายคนอื่น ผู้หญิงให้ส่งถึงห้องขนาดนี้ แร้วมันจะไม่คิดเลย โอ๊ยยชั้นไม่เชื่อ แต่พี่เค้าส่งชั้นแค่นั้นจิงๆ ประทับใจไปเลย เออ แระยังมีอีกตอนนั้นนะ ตอนนั่งรถกลับมาเนี้ย หนาวมากๆๆเลย พี่แป๊กให้ชั้นจับมือเค้าไว้ โอ๊ยย ดูอบอุ่นใช่ม๊า
พูดจิงๆนะตั้งแต่เจอคนจีบมา ยังไม่เคยเจอใคร จี้ถูกจุดเท่านี้มาก่อนเลย แมร่งมันใช่จิงๆว๊ะเฮ้ยย
คืนนั้นชั้นเลยเปนปลื้มไปเลย 55 แต่ไม่อยากจะบอกเลยว่าชั้นนี่มันก็แรดจิงๆ
ความจิงคือชั้นจีบหนุ่มนักดนตรี ที่อยู่แถวบ้านอีกคนนึงเนี้ยอยู่ด้วย แต่พอมีพี่เค้ามาใจแตกเลย นอกใจหนุ่มนักดนตรีไปเลย
หลังจากนั้นเราก็โทคุยโทสับกันทุกวันเลยค๊ะ ตอนนั้นชั้นเองก็ลงไปนั่งเฝ้า นักดนตรีคนเนี้ย เล่นกีต้าร์อยู่เลย
ก็น๊ะ เอาอะไรมากกะผู้หญิงลั๊นล้า ชั้นลองใช้ทฤษฎีตามหนังสือเล่มนึง ในการคบหากะพี่แป๊ก โอ๊ยย ไม่น่าเชื่อว่าเหยื่อจะติดกับเร๊วนัก 555 ช่วงนั้นก็เริ่มจีบหนุ่มนักดนตรีใกล้ติดแระด้วย ทำเอาจิตใจชั้นสั่นไปหมด
แระชั้นก็ต้องพึงที่ปรึกษาของชั้น เจ๊แจ๋มเนี้ยแระ เฮ้ออ อีนังเจ๊เนี้ย ไม่อยากให้ชั้นคบนักดนตรีหรอก เท่าที่เค้ามองแร้ว มันไม่ผ่านมายุให้ชั้นคบพี่แป๊กแทน ก็แหม ดูพี่เค้าซิ ทุกวนเลยนะ จะมารับไปกินข้าว โทหาทุกวัน คุยยันตีสอง เปนใครมีคนมาเอาใจขนาดนี้เปนใครบ้างจะไม่หวั่นไหว ต่างกะกุ้งหนุ่มนักดนตรีนี่ ที่ชั้นต้องคอยเอาอกเอาใจ แต่สุดท้ายเหมือนทำให้แร้วเปล่า แรง เพราะชั้นไม่เคยได้อะไรกลับมาเร๊ยย
อย่างที่บอกนั่นแระ พี่แป๊กเค้าเปนคนน่ารักคะ น่ารักที่นิสัย พอคุยๆกันไปก็ยิ่งถูกคอ จนกระทั่ง วันนึง เปนวันที่ชั้นอยู่ห้องคนเดียว อีตาคุนพี่เค้าเนี้ยย จมูกไวเชี่ยว รีบมาหาเลย ขอมาหาที่ห้องเลย ความคิดชั้นตอนนั้นอะ ไม่มีคิดอะไรเลยนะ เพราะส่วนใหญ ผุ้ชายขึ้นมาห้องชั้นก็เยอะแยะ ไม่เหนจะเกิดเหตุการณ์ อะไรเลย ถ้าพี่เค้าจะมาก็คงเหมือนกันนั่นแระ
เกินคาดคะ คุนพี่ผมยาวคนนี้เค้าเข้ามาไม่ใช่แค่นั่งคุย นอนคุยเหมือนคนอื่นระซิ เข้ามาก็เหมือนรู้จุดเลย ด้วยอารมณืของชั้นนะ ไม่ได้ใกล้ผู้ชายแบบนี้มานาน โอ๊ยย ทำเอาชั้นก็อ่อนไหวไปตามอารมณ์ จนลืมไปเลยว่า มันเร๊วเกินไปไหม ก็ยอมรับนะ ว่าชั้นมันแรดจิงๆ
ขนาดมีอะไรกะพี่เค้าแร้ว ยังคงหน้าด้านไปนั่งเฝ้านักดนตรีอยู่เลย ก็ชั้นไม่คิดอะไรกะพี่เค้านี่ ตอนนั้นก็เล่นๆ สนุกๆ เผลอไผล่ไปตามอารมณ์ ก็คนมันไม่ได้คิดอะไรนี่หว๊าา ถือซะว่าไม่มีอะไรก็แร้วกัน เหอะๆ
ความคิดนี้น่าะเปนความคิดผู้ชายใช่ม๊ะ 555 ก็อย่างที่บอก ก็ชั้นมันแรด