law of love กฎของเวลากับคำสัญญาของใจ

                ท่ามกลางหิมะอันบริสุทธิ์ในเดือนธันวาคม  ที่ค่อยๆตกลงมาปกคลุมท้องถนนให้กลายเป็นสีขาว  ผู้คนมากมายต่างเดินขวักไขว่แม้จะเป็นในช่วงเวลาที่พ้นเที่ยงคืนไปแล้วก็ตาม

 แสงไฟระยับจากหอคอยโซลบ่งบอกถึงความตระหง่านของสถาปัตยกรรมอันเชิดหน้าชูตาของชาวเกาหลี  หญิงสาวร่างบางยังคงเดินชมวิวรอบเมืองอย่างตื่นตา  เธอกลับมาสัมผัสบรรยากาศที่นี่อีกครั้ง กว่า 6 ปีแล้วสินะ ที่เธอไม่ได้กลับมาที่นี่  สิ่งต่างๆดูแปลกตาไปมาก 

  กาแฟอุ่นๆจากร้านสะดวกซื้อช่วยบรรเทาความหนาวลงได้บ้าง  ร่างบางเดินกลับมายังที่พักซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่ที่เธอเดินเล่นเท่าไหร่  ระหว่างทางชายหญิงคู่หนึ่งทท่าท่างกระหนุงกระหนิงควงกันผ่านหน้าไป น้ำอุ่นจากตาไหลออกมาโดยไม่ทันตั้งตัว

" เอิง เราคงไปด้วยกันไม่ได้ "

 ประโยคที่ใครก็ไม่ต้องการรับฟัง  แต่วันนั้นเธอกลับได้ยินมันจากผู้ชายที่เคยบอกว่ารัก  และห่วงใย  มันเป็นเรื่องยากถ้าหากจะยอมยิ้มรับมันไว้ทั้งๆที่ใจอยากจะร้องไห้ออกมา  3 ปีที่เธอทุ่มเทให้กลับเขามันช่างไม่มีค่าอะเลย  เพียงแค่ความห่างไกลสามารถทำให้คนเราเปลี่ยนหัวใจได้ขนาดนี้เลยหรอ

"นี่แก เลิกทำหน้า so sad ได้แล้ว"

กรรธริดาตบไหล่เพื่อนพร้อมกับยื่นแก้วน้ำอ่นให้บรรเทาความหนาวจากบรรยากาศข้างนอก

แหะๆ เดี๋ยวมาอัพนะครับ