สงครามนางมารแคทวอล์ค

Chapter 1: http://www.keedkean.com/novel/KK0000149.html

Chapter 2: http://www.keedkean.com/novel/KK0000166.html

Chapeter3: http://www.keedkean.com/novel/KK0000182.html

     โคลอี้ควงชายหนุ่มในมือถือหน้ากากขนเซเบิล ระหว่างนั้นจีโน่เดินตามขวางหน้าโคลอี้

“ทำไมแกต้องมาควง ทอมมี่ ด้วยไม่ทราบ อยากจะหักหน้าชั้นหรอ” จีโน่พูดพร้อมผลักตัวโคลอี้ออกไป

“ทำไมน่ะหรอ ไม่เห็นจะต้องสงสัยเลย คู่ควงเธอคืออดีตแฟนชั้น คู่ควงชั้นก็เป็นอดีตแฟนเธอ แฟร์ดี” โคลอี้ตอกกลับพร้อมเอามือผลักจีโน่ให้หลบไป

“ไปกันเถอะ ทอม ไปเต้นรำกันดีกว่า” โคลอี้จับมือทอมเดินผ่านหน้าจีโน่ไปอย่างไม่แยแส

“ วิลล์ เราไปกันเถอะ ไปจัดการนังตัวแสบกัน” จีโน่เรียกแฟนหนุ่มสะบัดตัวไปพร้อมหน้ากากขนนก

     ในงานเต็มไปด้วยผู้มีชื่อเสียงในแวดวงสังคมบันเทิง และแฟชั่น พรั่งพร้อมไปด้วยดีไซเนอร์ ราชนิกุล เจ้าหญิงเจ้าชายรวมไปถึงเหล่าสื่อมวลชน จีโน่ แอนเดอสัน ในชุดสีทองของออสกาเดอลาเรนต้า กำลังเต้นรำกับวิลล์ ผู้เปรียบดั่งเจ้าชายหนุ่มรูปงาม ส่วนโคลอี้ในชุดราตรียาวลาดพื้นสีแดง กำลังเต้นรับกับทอมมี่ ผู้มีรอยยิ้มที่สวงาม หน้าตาเหมือนนายแบบบนรันเวย์ พ่อเป็นเจ้าของบ่อน้ำมันที่ดูไบ โคลอี้ยิ้มเยาะไปที่จีโน่ ในวเลาเดียวกันจีโน่ก็หันไปทำหน้าจิกใส่โคลอี้

“เราน่าจะแลกคู่กันเต้นนะครับ น่าจะสนุกดี” วิลล์ออกความเห็น

“วิลล์จะดีหรอค่ะ” จีโน่ถาม

“เราน่าจะทำตัวเป็นมิตรมากกว่าเป็นศัตรูนะ จีโน่” วิลล์ตอบอย่างเงียบๆ

จีโน่พยักหน้าแบบไม่พอใจสักเท่าไหร่ วิลล์หันไปถาม โคลอี้

“คุณคิดว่าไง โคลอี้ ถ้าเราจะเปลี่ยนคุ่เต้นกัน”

“มันไม่แปลกหรอค่ะ” โคลอี้ถาม

“ว่าไง ทอม” วิลล์หันไปถามทอม

“โคลอี้ว่าไง ผมก็ว่างั้นครับ” ทอมมี่ตอบ

อีกฝ่ายจีงต่างเต้นรำกับคนของอีกฝ่าย

“นี่เป็นการเชื่อมความสัมพันธ์แบบไหนค่ะ” โคลอี้ถามวิลล์

“แบบเพื่อนน่ะ” วิลล์ตอบเงียบๆ

“คุณทำแบบนี้เพื่ออะไร”

“ผมไม่อยากเห็นคุณทะเลาะกับจีโน่แล้วมาแย่งชิงความเป็นหนึ่งอะไรกัน พวกคุณโตกันแล้วไม่เหมือนเมื่อก่อน”

“เหมือนตอนที่จีโน่แย่งคุณไปจากชั้นน่ะหรอ รู้อะไรมั้ย ตอนนี้ชั้นไม่อยากเป็นเพื่อนกับคุณและจีโน่หรอก”

“ผมรู้ว่ามันยาก แต่เราไม่จำเป็นต้องเกลียดกัน เรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้”

“ชั้นอาจจะเป็นเพื่อนที่ดีกับคุณนะ วิลล์ แต่กับจีโน่ เธอคงไม่อยากเป็นเพื่อนกับชั้นหรอก เธอน่ะร้ายกาจจะตาย ไม่อย่างงั้นเธอคงไม่ทำให้ชั้นเป็นแบบนี้หรอก” โคลอี้พูดสีหน้าไม่สู้ดี

“แต่เมื่อก่อนคุณเคยเป็นเพื่อนรักกัน อะไรล่ะที่ทำให้คุณแตกแยกกัน”

“ไม่รู้สิ ทุกสิ่งทุกอย่าง หน้าที่ อาชีพการงาน เรื่องเกี่ยวกับคุณ” โคลอี้ตอบก่อนจะสะบัดแขนออกจากตัววิลล์

“คุณจะไปไหน”

“ชั้นจะไปเข้าห้องน้ำ”

จีโน่สบตาทอมมี่ ก่อนจะพูดขี้นมาว่า “ยัยโคลอี้คงขอร้องให้คุณไปเป็นเพื่อนมันใช่มั้ย”

“เธอต้องการให้ผมไปด้วย เธอชวนผม ไม่ได้ขอร้องผม” ทอมมี่ตอบ

“รู้มั้ยคุณกำลังตกเป็นเครื่องมือในการแก้แค้นของโคลอี้ ยัยนั่นต้องการทำให้ชั้นรู้สึกเหมือนถูกหักหน้าไงล่ะ หล่อนก็รู้ยุว่า ชั้นเคยเป็นแฟนคุณหล่อนคงอยากจะเล่นกฏห้ามเดทกะแฟนเก่าเพื่อนล่ะสิ”

“ผมว่าโคลอี้กับคุณไม่ได้เป็นเพื่อนกันนะ จากที่ผมสังเกต”

“ชั้นแค่พูดเปรียบเทียบเฉยๆ”

“ทำไมล่ะ โคลอี้ก็น่ารักดี ถึงแม้...”

“มันก็น่ารักแบบทั่วไป ไม่ได้สวยดูโด่ดเด่นสักเท่าไหร่ ชั้นสวยกว่า”

“คุณอาจจะสวยแบบนางแบบแนวหน้า แต่สำหรับโคลอี้สวยแบบธรรมชาติแบบสุขภาพดี ไม่เหมือนคุณที่ยอมอดอาหารเพื่อชุดราคาสามพันเหรียญหรอก” ทอมมี่พูดก่อนจะหัวเราะแล้วผละออกไป

“นี่ทอม คุณจะมากไปแล้ว......” จีโน่เจ็บใจที่ถูกทอมว่า

“ทำไมนะ โคลอี้ ชั้นพยายามให้เธอกระเด็นหลุดจากม่านไฮโซอันนี้แล้วเธอไม่ยอมไปไหนสักที” จีโน่รู้สึกโกรธและคลื่นไส้เธอจึงขอตัวววลืไปเข้าห้องน้ำ

     โคลอี้หยิบลิปกลอสออกมาจากกระเป่ากุชชี่เติมแต้มเรียวปาก มองดูลุคตัวเองในกระจกพร้อมฉีกยิ้ม จากนั้นเอาสเปร์เอเวียงมาฉีดหน้าเพื่อความผ่องใส เธอแกะผมที่รวบไว้ออกมาแล้วปล่อยให้มันดูสยายแบบไม่ตั้งใจ

ขณะเดียวกัน จีโน่ออกมาจากห้องน้ำ ทั้งสองเผชิญหน้ากันอย่างจัง

“สวยตายล่ะ” จีโน่ยิ้มเยาะพร้อมสบถคำใส่

“ก็คอยดู แล้วกัน” โคลอี้พูดจบทำเป็นไม่สนใจหันมาหยิบมาสคาร่ายี่ห้อแมคมาปัดให้ขนตางอนยิ่งขึ้น

“เธอไม่ได้เป็นดาวหรอกนะ อย่าพยายามเลย นังโคลอี้”

“แล้วมันหนักส่วนไหนของเธอ ถึงไม่ได้เป็นชั้นก็ไม่ไปนอนดิ้นชักตายบนพื้นเหมือนเธอหรอก” โคลอี้ตอกกลับ

โคลอี้ปัดมาสคาร่าเสร็จเธอดูลุคตัวเองในกระจกพร้อมจะเพิ่มความเย้ายวนจึงเติมลิปรูจอัลลัวร์สีแดงเข้มของชาแนล โคลอี้หันมาสบตากับจีโน่อย่างเอาเรื่องพร้อมบอกให้หลีกไป

“ไม่หลีก แกน่าจะหลีกไปไปให้ไกลๆจากเหล่าสังคมหรูหราแบบนี้ มันไม่เมหาะกับเธอหรอก” จีโน่โต้กลับ

“ชั้นหลีกมามากพอแล้ว ตอนนี้ชั้นจะกลับมาทวงคืนสิ่งที่เธอแย่งไป” โคลอี้ไม่ยอม

จีโน่จับแขนโคลอี้ขี้นมาแล้วบิด

“เธอจะออกไปจากงานดีๆ หรือว่าจะให้ชั้นเตะก้นเธออกไป”

“ไม่ออก เชิญเตะก้นตัวเองออกไปเหอะ อุ๊บส์ ไม่ทราบเหมือนกันนะว่าที่ใช้เดินอยู่มันก้นรึว่า นอ ถึงได้รังแกคนอื่นไปทั่วแบบนี้” โคลอี้ตอกใส่หน้า

     จีโน่บิดแขนโคลอี้แรงขี้น โคลอี้พยายามเอามือออก จีโน่ยิ่งจับแรงขี้น จนอีกฝ่ายกรีดร้อง โคลอี้รวบรวมกำลังผลักจีโน่ออกไปกองอยู่กับพื้น ด้วยความโมโหโคลอี้ขว้างสัมภาระทุกอย่างลงกับพื้น แล้วลงไปจิกหัวจีโน่ขี้นมา ทำให้หล่อนส่งเสียงกรีดร้อง

“ปล่อยชั้นนะ” จีโน่พยายามแกะมือของโคลอี้แต่ก็ไม่เป็นผล

“ชั้นอยากจะรุ้ว่าลิปสติกแท่งนี้ถ้าไปอยุ่บนหน้าแก แล้วมันจะเป็นยังไง”

“กรี๊ดดดดดดดดดดด ปล่อยๆๆๆปล่อยชั้นนังบ้า”

“ไม่ปล่อยก่อนจะได้หักนอแก”

     โคลอี้จอกหัวจีโน่ขี้นมาเอาไปทาบกับกระจกห้องน้ำอีกมือเอาลิปสติกขึ้นมาแล้วบรรจงเขียนคำว่า บิช *bitch ที่หน้าของจีโน่ ก่อนจะละเลงด้วยน้ำในอ่างล้างหน้า

“กรี๊ดดดดดดดดๆๆๆๆๆ แกนังปีศาจชั้นจะฟ้องวิลล์”

โคลอี้สลัดกำลังที่เหลือทำให้จีโน่ไปกองลงกับพื้น

“จำไว้นะ อย่ามาอวดดีกับชั้น” พูดจบโคลอี้ก็เดินออกไป แต่ไม่ทันไรจีโน่ก้อเอารองเท้าส้นสูงจิกชายกระโปรง

     โคลอี้เดินออกไปจนสะดุดกับชายกระโปรงตัวเองล้มลง จีโน่รีบไม่รอช้าจิกรองเท้าเพิ่มน้ำหนักจนชายกระโปรงฉีกไล่ตั้งแต่ปลายกระโปรงจนไปถึงลำตัวของโคลอี้ ชุดราตรีนั้นขาดวิ่นจนมองเห็นชุดชั้นในผ้าไหมสีดำของ ลาเพอล่า ช่างภาพหันมารัวแสงแฟลชเป็นตาเดียวกัน วิลล์หันไปเห็นจึงรีบถอดสูทเข้าไปคลุมตัวโคลอี้ไว้

“ชั้นไม่เป็นไร มันคงไม่มีอะไรน่าอายไปกว่านี้แล้วล่ะ”

“ผมจะพาคุณไปจากที่นี่เอง” วิลล์พูดจบแล้วเอามือปิดหน้าบังแสงแฟลชให้โคลอี้แล้วรีบเดินหลบออกไป

ในขณะจีโน่รีบลุกขี้นพร้อมกรีดร้องขี้นอย่างโมโหเธอรีบเอาหน้ากากปิดหน้าอันเละเทะเอาไว้ แล้วรีบวิ่งออกจากงาน ทอมมี่เห็นเหตุการณ์ไม่สู้ดีจึงรีบตามจีโน่ไป จีโน่วิ่งตามาเพียงพอที่จะเห็นว่า วิลล์อยู่กับโคลอี้

“นังโคลอี้ แก…” จีโน่ไม่รอช้าวิ่งเข้าไปกระชากแขนออกจากตัววิลล์

“วิลล์ ดูสิ่งที่ยัยนี่มันทำกับชั้นสิ”

จีโน่เปิดหน้ากากออกเผยให้เห็นสิ่งที่อยู่บนใบหน้า วิลล์ตื่นตะลึง

“นี่พวกคุณสองคน มีเรื่องกันอีกแล้วหรอ” วิลล์ถาม

“ก็ถามนังโคลอี้ดูสิ”

“จีโน่มาหาเรื่องชั้นก่อน ก็ต้องเจอดีแบบนี้แหละ”

“แหม เธอก็เหมือนกัน ดูสิอับอายไปทั่วเมืองพรุ่งนี้รูปเธอกับชุดชั้นในคงได้ลงอยุ่บนหน้าหนังสือพิมพ์ อับอายที่สุด ไปกันเถอะ วิลล์” จีโน่เอาหน้ากากมาปิดไว้แล้วกระชากตัววิลล์ขี้นลิมูซีน

“คุณไม่เป็นไรนะ “ทอมมี่เข้ามาโอบ

“ชั้นเข้มแข็งพอ ถ้าจีโน่อยากจะเล่นเกมนี้ ชั้นจะเล่นด้วย ไม่ยอมแพ้หรอก”

“ผมว่าคืนนี้เราไปทำอะไรให้หายเครียดดีกว่า สถานการณ์คืนนี้แย่จริงๆ” ทอมมี่พูดติดตลก

“มันมีแย่กว่านี้อีกนะ คุณอยากจะฟังมั้ยล่ะ” โคลอี้ชักชวน

ทั้งสองขี้นลิมูซีนคันงามก่อนที่ช่างภาพจะวิ่งตามมารัวแสงแฟลชเพื่อเก็บรูปของเธออีกหลายรูปงานในค่ำคืนนี้คงจะกลายเป็นทอล์ค ออฟเดอะ ทาวน์ ในวันรุ่งขี้นอย่างแน่นอน

.........................................จบ chapter 4 …………… to be continued………..............................................