love for you รักหมดใจขี้เหร่

พอตื่นขึ้นมาเชื่อไหมว่ายังอยู่ในห้องนำเหมือนเดิม คงคิดละซิว่าจะมีคนมาเจอ
"ตายแล้วเลยเวลาเรียนมาแล้วนี่"
ฉันวิ่งสุดชีวิตนี้ที่แม่ให้
"ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"ครืน..."
"ขอโทษค่ะที่เข้าสาย"
พอเงยหน้าขึ้น
"เฮ้ย"
นี่มันห้องเด็กอนุบาลนี่ ว๊ายลืมใส่แว่นมัวแต่วิ่งหน้าตั้งมา
อีอด...........
เสียงพักกินข้าว
เฮ้อยังไม่ได้เข้าห้องเลยไปห้องพยาบาลดีกว่า เปิดประตูปุ๊ปนั่นแน่มีอาจารย์อยู่ด้วยเอะมีเงาอยู่สองคนนี่สงสัยทำแผลอยู่แน่เลยอุ๊ยมีเสียงครางด้วยสงกะสัยคงแสบหน้าดูไปทำให้ตกใจดีกว่า ค่อยๆย่องค่อยๆย่องไปจ๊ะเอ๋ด้านหลังดีกว่า
"แบร่....."
"อ๊าย"
"เฮ้ย"
อีกแล้วนายวิตถารนั้นกำลังจะถลกกระโปรงสาวขึ้น
"นี่ยัยขี้เหร่ เจอเธออีกแล้วนะ มานี่เลย"
สิ้นสุดคำพูดนายนั้ก็จูงชั้นไปที่ด้านฟ้าและหันหน้ามาคุยกันโดยตรง โอ้เพิ่งรู้ว่านายนั้นหล่อลากกระชากหัวใจไปเลย จะละลายอยู่แล้ว
"นี่จะจ้องอีกนานไหม น้ำลายนี่ย่อยเป็นหมาห้อยตูดแล้ว"
"อะไรน่ะ"
"นายว่าใครกัน"
"ก็เธอไงยัยฉี่"
"หน่อยไอ้ อูว"
ยังไม่ทันพูดนายนั่นก็เอามือมาปิดปาก โอ้วเพิ่งรู้ว่ามือนายนี่ใหญ่แล้วอบอุ่นด้วยรู้สึกว่าใจเต้นตึกตักด้วย
"มาตกลงกันก่อน"
"เธออย่านำเรื่องนี่ไปบอกใครน่ะเพราะเดี๋ยวรู้ถึงหูพ่อฉัน ไม่งั้นฉันโดนแน่เลย"
"อือ"
"ดีมาก"
เค้าปล่อยมือปุ๊ป
"ซะเมื่อไร"
"ฮ้าๆๆๆใครจะปล่อยไปล่ะ นายน้อยผู้กลัวพ่อ"
นายนั่นดึงแขนรวดเดียวฉันก็ตกอยู่ในอ้อมแขนของเขาแล้วและก็สะดุดพวกเราจึงอยู่ในท่าที่สุดจะบรรณยาย
"แอ๊ด"
"ลูก..........."
"โอะโอ้"ร้องพร้อมกัน
"มาหาฉันที่ห้องเดี๋ยวนี้"
โปรดติดตามตอนต่อไป