love for you รักหมดใจขี้เหร่

พอตื่นขึ้นมาเชื่อไหมว่ายังอยู่ในห้องนำเหมือนเดิม คงคิดละซิว่าจะมีคนมาเจอ

"ตายแล้วเลยเวลาเรียนมาแล้วนี่"

ฉันวิ่งสุดชีวิตนี้ที่แม่ให้

"ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆ"

"ครืน..."

"ขอโทษค่ะที่เข้าสาย"

พอเงยหน้าขึ้น

"เฮ้ย"

นี่มันห้องเด็กอนุบาลนี่ ว๊ายลืมใส่แว่นมัวแต่วิ่งหน้าตั้งมา

อีอด...........

เสียงพักกินข้าว

เฮ้อยังไม่ได้เข้าห้องเลยไปห้องพยาบาลดีกว่า เปิดประตูปุ๊ปนั่นแน่มีอาจารย์อยู่ด้วยเอะมีเงาอยู่สองคนนี่สงสัยทำแผลอยู่แน่เลยอุ๊ยมีเสียงครางด้วยสงกะสัยคงแสบหน้าดูไปทำให้ตกใจดีกว่า ค่อยๆย่องค่อยๆย่องไปจ๊ะเอ๋ด้านหลังดีกว่า

"แบร่....."

"อ๊าย"

"เฮ้ย"

อีกแล้วนายวิตถารนั้นกำลังจะถลกกระโปรงสาวขึ้น

"นี่ยัยขี้เหร่ เจอเธออีกแล้วนะ มานี่เลย"

สิ้นสุดคำพูดนายนั้ก็จูงชั้นไปที่ด้านฟ้าและหันหน้ามาคุยกันโดยตรง โอ้เพิ่งรู้ว่านายนั้นหล่อลากกระชากหัวใจไปเลย จะละลายอยู่แล้ว

"นี่จะจ้องอีกนานไหม น้ำลายนี่ย่อยเป็นหมาห้อยตูดแล้ว"

"อะไรน่ะ"

"นายว่าใครกัน"

"ก็เธอไงยัยฉี่"

"หน่อยไอ้ อูว"

ยังไม่ทันพูดนายนั่นก็เอามือมาปิดปาก โอ้วเพิ่งรู้ว่ามือนายนี่ใหญ่แล้วอบอุ่นด้วยรู้สึกว่าใจเต้นตึกตักด้วย

"มาตกลงกันก่อน"

"เธออย่านำเรื่องนี่ไปบอกใครน่ะเพราะเดี๋ยวรู้ถึงหูพ่อฉัน ไม่งั้นฉันโดนแน่เลย"

"อือ"

"ดีมาก"

เค้าปล่อยมือปุ๊ป

"ซะเมื่อไร"

"ฮ้าๆๆๆใครจะปล่อยไปล่ะ นายน้อยผู้กลัวพ่อ"

นายนั่นดึงแขนรวดเดียวฉันก็ตกอยู่ในอ้อมแขนของเขาแล้วและก็สะดุดพวกเราจึงอยู่ในท่าที่สุดจะบรรณยาย

"แอ๊ด"

"ลูก..........."

"โอะโอ้"ร้องพร้อมกัน

"มาหาฉันที่ห้องเดี๋ยวนี้"

โปรดติดตามตอนต่อไป