FIX OF DEATH (ประดิษฐ์ความตาย)

5.0

เขียนโดย นิรนาม

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553 เวลา 22.55 น.

  2 ตอน
  11 วิจารณ์
  6,940 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) เรื่องจริงกับความฝัน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
  "มีอะไรให้ช่วยไหมค่ะ" สามน้อยถาม "อ้อเปล่าครับ ไม่มีอะไรครับ กระเป๋าตังค์มันอยู่ลึกนะครับ ขอโทษที่ทำให้รอนานนะครับ" ใจผมเต้นตุ้บ ตุ้บ เป็นจังหวะ จังหวะนั้นมือผมก็ล้วงไปเจอกับตลับอะไรซักอย่างขนาดพอดีมือ ฮะ ฮะ พระเจ้าช่วย ทันทีที่เปิดออกมาผมพบ แบงค์ถูกพับเก็บไว้ภายในอย่างเรียบร้อย แต่ดูเหมือน มันจะไม่ใช้ตลับธรรมดา เพราะข้างในนั้นมีช่องลับอยู่ ผมสังเกตุเห็นจอภาพภายในตลับสีฟ้า เหมือนจะเป็นโน้ตบุคขนาดเล็ก "อะนี้ครับ 100 บาท ไม่ต้องทอนครับ" "ขอบคุณค่ะ" สาวน้อยยิ้มตอบ  ผมก้าวฝีเท้าไปที่รถ และเข้าไปนั่งภายในรถ  "นายท่านต้องการหลอดไหมขอรับ" เสียงคอมพิวเตอร์ดังขึ้น ผมตอบว่า "อ้อไม่เป็นไร ฉันชอบกระดกนะ มันทันใจดี" ระหว่างที่ผมนั่งดื่มกาแฟอย่างสบายใจ ผมมองออกไปที่นอกปั้ม ผมเริ่มสั่งเกตุความแปลกประหลาดอย่างเห็นได้ชัด ผมพูดกับตัวเอง "แปลกแหะ ทำไมไม่มีรถผ่านปั้มแถวนี้ซักคัน" และผมก็นึกได้อีกว่าตอนที่ขับรถหนี ปีศาจสาวเมื่อกี้มา ก็ไม่ได้สวนรถเลยซักคัน ผมเริ่มเอะใจ "นายท่านอย่าแปลกใจไปเลย เพราะนี้คือยุค 2570 ขอรับ เป็นยุคที่มีกฎหมายห้ามออกมาบริเวณนอกบ้านหลังเที่ยงคืนถึงหกโมงเช้าเป็นเวลานานแล้วขอรับ" "เพราะอะไรละ" ผมถามต่อไป
 
    "แสดงว่านายท่านคงจำอะไรไม่ได้จริงๆ ผมจะเล่ารายละเอียดให้นายท่านฟังเลยละกันขอรับ หุ่นยนต์เป็นปัจจัยที่สำคัญในศตวรรษนี้  ดอกเตอร์วอมอล ได้คิดค้นวิธีทำให้มนุษย์กลายเป็นอมตะ ไม่มีวันตายโดยการจับมนุษย์ที่เป็นนักโทษนำร่างกายมาทดลองผนวกกะหลักทางวิทยาศาสตร์ ที่ว่าร่ายกายมีไฟฟ้าเป็นตัวกำเนิดพลังงาน ท่าสามารถผลิตไฟฟ้าได้ตลอดเวลาเซลล์ก็จะไม่มีวันตาย โดยการผ่าตัดมนุษย์นำหัวใจมาถ่ายลงไปในตัวหุ่นยนต์และปรากฎว่า หัวใจของมนุษย์คนนั้นทำงานปกติเพราะมีกระแสไฟฟ้าไปกระตุ้นการทำงานของหัวใจ ทำให้หัวใจไม่ตายและยังคงเต้นอยู่ แต่กลับล้มเหลวเพราะ เพียงแค่หัวใจเต้นนั้นไม่สามารถทำให้มนุษย์ฟื้นคืนชีพได้ เค้าจึงเปลี่ยนหลักการใหม่ โดยการนำหัวใจที่ทำขึ้นเองเรียกว่า Heart Wm เป็นหัวใจที่เลียนแบบหัวใจมนุษย์ทำจากเหล็กและสามารถผลิตไฟฟ้าได้ ฝังลงไปในตัวหุ่นยนต์ และสร้างแกนสมองเทียมขึ้น แล้วเค้าก็ทำการนำหัวสมองของมนุษย์เป็นๆ ปลูกถ่ายลงไปในแกนสมองเทียม ปรากฎว่า หุ่นยนต์กลับมีความคิดที่เป็นมนุษย์อย่างเห็นได้ชัดและยังจำร่างเก่า อดีต ตอนยังมีชีวิตได้อย่างแม่นยำ ทำให้ดอกเตอร์เข้าใจว่า หลักการทำงานของมนุษย์ที่สำคัญไม่ใช่หัวใจแต่คือสมอง ท่าเราสามารถสร้างสมองกลที่คล้ายกะสมองมนุษย์จริงแล้วปลูกถ่ายเซลล์ลงไป อาจจะทำให้หุ่นยนต์กลายเป็นมนุษย์ และไม่มีวันตายได้ การคิดค้นของเค้าทำให้โลกตะลึง เพราะเหล่าผู้คนที่ร่ำรวยล้วนหวังที่จะอยู่บนโลกนี้นานๆ ทำให้เหล่าคนรวยเริ่มมสนับสนุนโครงการของ ดอกเตอร์วอมอล จนกระทั่ง ดอกเตอร์วอมอลสามารถสร้างหุ่นยนต์ดัดแปลงสำเร็จมันมีชื่อว่า CZ Wm01 และน่าตกใจนักเพราะมันมีร่างกายที่เหมือนกะมนุษย์98% ต่างตรงที่ร่ายกายของมันไม่มีวันเน่าเปื่อย จากนั้นด๊อกเตอร์วอมอลตัดสินใจที่จะนำตนเองเป็นตัวทดสอบกับหุ่นตัวนี้ เค้าสั่งลูกน้องของเค้า ทันทีที่เค้าหลับให้นำหัวสมองของเค้าถ่ายเซลล์ลงไปในสมองกลทันที และเค้าก็หยิบยาสลบ และกินเข้าไปทันที เค้าสลบไม่รู้ตัวอีกแล้ว ลูกน้องของดอกเตอร์วอมอลระดมกำลังผ่าหัวสมองของเค้า เพื่อถ่ายเซลล์ให้เร็วที่สุด เพราะสมองจะตายทันทีภายใน5นาทีหลังขาดอ๊อกซิเจนไปหล่อเลี้ยงเซลล์ก้านสมอง เมื่อลูกน้องทำการถ่ายเซลล์สำเร็จ จึงเริ่มกระบวณการชาจไฟเค้าไปในตัวหุ่นยนต์  ทันใดนั้น หัวสมองก็เริ่มมีปฎิกิริยากับร่างกายใหม่ มือเท้าเริ่มกระดิก และในที่สุดตาก็เริ่มลืมขึ้น แต่แล้วทุกอย่างก็สิ้นหวัง เมื่ออยู่ดีๆ ก็เกิดไฟฟ้าช๊อตบริเวณหัวใจเทียม หุ่นยนต์ CZWm01 นิ่งไปทุกคนได้แต่เศร้าสลดที่ขาดคนฉลาดอย่างเค้าไป และจะทำพิธีฝังศพเค้าอย่างเป็นทางการในวันต่อมา แต่เมื่อลุกน้องของเค้าคนหนึ่งเธอชื่อ มิลฟา ได้นึกถึงคำที่ดอกเตอร์วอมอลพูด คือ "หัวสมองต้องการไฟฟ้าและเลือดไปหล่อเลี้ยง ส่วนหัวใจมีหน้าที่สูบฉีดเลือดไปหล่อเลี้ยงสมอง" เธอดีใจมาก ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจ ลอบเข้าไปในห้องเก็บร่างกายของดอกเตอร์วอมอลที่กำลังจะถูกฝังในวันพรุ่งนี้ และทำการผ่าตัดนำหัวใจของเค้า มาถ่ายลงไปในตัวหุ่นยนต์ CZ Wm01
 
.......ทันใดนั้น...................................."โอ้ย ไม่.... ทำไมตัวผมรู้สึกปวดหัวไปหมด.........อยู่ดีๆ ก็มีภาพความทรงจำของผมปรากฎขึ้นมาผมกำลังมองเห็นเธอคนนั้น"..............."ภาพความทรงจำของผมกลับคืนมา"..........เธอเริ่มทำการชาจไฟไปกระตุ้น หัวใจ ทันใดนั้น ตุ้บๆ ตุ้บๆ ตุ้บๆ หัวใจก็เริ่มเต้นและสูบฉีดเลือดไปทั่วหุ่นยนต์ เธอจึงเริ่มทำการปล่อยกระแสไฟไปที่หัวสมอง และเป็นตามคาด หัวสมองของเค้าทำงาน และ........ฮะ ฮะ ฮะ ฮ่าๆๆ ในที่สุด ฉันก็ทำสำเร็จ ฉันเป็นอมตะแล้ว มิลฟาเดินตรงเข้ามาที่หุ่น CZ Wm01 "ดีใจด้วยค่ะ เราทำสำเร็จแล้ว" "เราเหรอ เธอพูดว่าเรางั้นเหรอ มิลฟาเธอเข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่า การทดลองนี้เกิดจากความเสี่ยงของฉัน การลงทุนของฉัน และมันก็เป็นของฉัน สำหรับเธอนะมันก็แค่หนูทดลอง" CZ Wm01 ต่อยเข้าไปที่ตัวมิลฟาเต็มแรง โครม!! ตัวเธอลอยปริวไปชนข้างฝาอย่างแรง ดอกเตอร์ค่ะ ให้อภัยฉันด้วย หะ หะ ท่าฉันปล่อยเธอไว้ เธอก็จะนำเรื่องการทดลองของฉันไปเผยแพร่นะสิ ไม่ค่ะ ดิฉันจะไม่ทำอย่างนั้น    มิลฟาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนระทวย อย่านะ "นี้เรากำลังแอบดูอยู่" ผมพูดกับตัวเอง ทันใดนั้น ตู้ม เสียงระเบิดดังขึ้นในห้องวิจัย "มิลฟาหนีไป เร็วเข้า" "ฮะๆ ฮะๆ มีมดมาอีกตัวหนึ่งสินะ..." Cz Wm01 พูดด้วยความสะใจ"คาโด้อย่านะ เธอสู้เขาไมได้ เขาไม่ใช่คนอีกแล้ว" เรื่องนั้นฉันรู้แล้ว เธอต้องมีชีวิตอยู่ไป โครม!! ชายหนุ่มคาโด้ถุกเตะปลิวทะลุห้องวิจัย มิลฟาวิ่งมาทางผม "เอนดิสันเธอมาอยุ่ตรงนี้นานแล้วเหรอ ไปเร็วเข้า" เธอพูดกับผม และ................โอ้ย ฉันจำอะไรไม่ได้อีกแล้ว ให้ตายสิ...
 
นายท่านขอรับ นายท่าน.....
__________________________________________________________________________________
ติดตามตอนต่อไป~

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา