MUSIC LOVER ทำนองรักฟ้าลิขิต

"กี้ นี่ไง เพลโต คนที่เล่นกีตาร์"
 
"ค่ะ เฮ้ย!!! นาย!!!"
 นั่นมันนายโรคจิตคนนั้นนิ นายโรคจิตคนนี่เนี่ยนะที่เล่นกีตาร์เมื่อครู่ โอ๊ย ไม่อยากจะเชื่อ มัน เป็นไป
ไม่ได้ใช่มั้ยค่ะลุง โอ๊ย!!!ทำไมพรสวรรค์ของเขามันช่างตรงข้ามกับนิสัยที่แท้จริงอย่างนี้ ไซคีคิด หาก
แต่ว่าความคิดของเธอนั่น ผู้เป็นลุงได้มองออก
 
"กี้ หลานรู้จักเพลโตด้วยเหรอ  งั้นลุงก็ไม่ต้องแนะนำแล้วงั้นสิ ฮ่าๆๆ"
 
ลุงอยากแก้เผ็ดหลานสาว เพราะรู้จักนิสัยไซคีหลานสาวสุดที่รักของเขาดีว่าหล่อนเป็นคนที่มองคนจาก
ความรุ็สึกแรกที่เจอ หลานสาวของเขาคนนี้เป็นคนที่ไม่ตัดสินใจใครจากการมองหากแต่ว่าถ้าเธอคุยแล้ว
ไม่ประทับใจ เธอก็จะไม่รู้สึกดีกับคนนั้นตลอดไป เขาต้องการที่จะให้หลานสาวของเขาเรียนรู้กับคนให้
มากๆ ยิ่งเป็นดาราไซคีก็ควรที่จะเรียนรู้จักนิสัยคนให้มากตามไปด้วย เรียนรู้ทั้งการอยู่กับคนที่รัก และ
เรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับคนที่เกียจ
 
"เพลโต นี่คงรู้จักกับกี้หลานสาวลุงแล้วสิ เค้าทำงานในวงกาลเพลงเธอเคยได้ยินมั้ย"
 
"ครับ วงกุหลาบดำ ฮ่าๆๆไม่สิครับBLACK ROSE"
 
"ฮ่าๆๆ งั้นหลานนั่งคุยกันไปก่อนนะเดี๋ยวลุงเอาขนมมาให้"
 
"คร๊าบบบบ ^^"
 
เพลโตยิ้มทะเล้น หลังจากที่ลุงเชียน ลุงที่เขานับถือเรื่องกีตาร์เดินไปเขาก็หันมาทักไซคี นักร้องนำวงแบ
ล๊คโรสที่ทุกคนอยากเห็นหน้าแบบใกล้ๆ ซึ่งเขาก็เป็นหนึ่งในนั้นแต่ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้เขาจะได้รับของ
รางวัลที่อยากได้มานาน เขาชื่นชอบเธอเพราะเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาประทับใจ
เมื่อ 2ปีที่แล้ว สวนหลวง
 
ในขณะที่เพลโตนั่งรอพี่สาวอยู๋ที่ม้านั่งในสวนหลวง
 
"มันจะมีจริงมั้ย ความรักที่ตามหามานาน  มันจะมีจริงมั้ยยยยย"
 
เสียงใสใสของหญิงสาวได้ฮัมเพลงเบาๆพอจับใจความได้ว่าเนื้อร้องเป็นอย่างไรได้ดังขึ้นอยู่ข้างหลังเขาซึ่ง
มีเพียงพุ่มไม้ใหญ่กั้นไว้ และเป็นเสียงที่สร้างความประทับใจให้เขามาก เสียงสดของผู้หญิงคนนี้เพราะจริงๆ
 
"คุณไซคีคะ กลับบ้านได้แล้วคะ วันนี้คุณต้องสอบร้องเพลงกับคุณลุงเชียนนะคะ"
 
"อ่ะ กี้ยังไม่อยากไปนิป้า แปปนึงได้มั้ย"
 
"ไม่ได้คะ คุณต้องไปเดี๋ยวนี้"
 
"ฮึ ไปก็ได้"
 
หลังจากที่ดื้ออยู่นานสาวน้อยคนนี้ก็ต้องไป เขาจำได้เพียงแค่ชื่อของเธอ และเสียงของเธอที่ยังก้องอยู่ใน  หูเขามาจนตอนนี้ เขาตามหาเธอมานานแต่เขาคงไม่ต้องตามหาเธอแล้ว เธอมาอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว
 
 
"นายพูดไม่เป็นหรือไง"
 
ไซคีว่าหลังจากที่เห็นผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเงียบเกินไปละ ทำให้เพลโตหลุดจากพวัง ดาราสาวคนนี้ปากไม่เหมาะกับเสียงเลย
 
"พูดเป็น แต่จะพูดกับคนที่น่าพูดด้วยเท่านั้น"
 
" O*O ล่ะชั้นไม่น่าพูดด้วยตรงไหนเนี่ย ก็เห็นเงียบนินา"
 
ไซคีทำหน้าสำนึกผิดแต่ปากเธอยังคงบ่นเบาๆ
 
"ก็ผมคิดว่าหน้าตาที่แท้จริงของไซคีนักร้องสาวจะสวยกว่านี้นี่ครับ ฮ่าๆ"
 
เพลโตหยอกสาวเล่น หลังจากที่เห็นสาวเจ้าเครียดแต่ดูเหมือนว่าจะไปยุอารมร์โกรธของนักร้องสาว
 
"ชั้นไม่สวยละทำไม  นา...ยนี่มัน"
 
เพลโตยังคงหยอกสาว แต่ไซคีไม่ขำด้วย เธอคงต้องนั่งอยู่ที่นี่จนกว่าลุงจะมา ซึ่งความจริงแล้วเชียนได้มองเห็นความขุ่นหมองของหลานสาวแต่เขายังไม่เข้าไป เพราะยังอยากให้เธอควบคุมอาการโกรธนี้
ไว้แต่ดูท่าจะควบคุมไม่อยู่เขาคงต้องออกไปสงบล่ะ
 
"ว่าไงหนุ่มสาว คุยกันถึงไหน"
 
"หึหึ  ลุงคะกี้ไม่มาที่นี่ละนายนี่มัน...."
 
"ผมทำไม ไม่ได้ปล้ำคุณสักหน่อย"
 
"ก็นาย..."
 
"ทำไม ผมทำไม"
 
"พอๆทั้งสองคนได้ล่ะ พวกเธอจะทะเลาะกันทำไม
 
If she is a person who loves music.
She should love to play music with people
ถ้าเธอเป็นคนที่รักในเสียงเพลง
เธอจะควรที่จะรักคนที่บรรเลงเพลงด้วย
จำไว้นะไซคี"
"ค่ะ นายก็ด้วยย่ะ ขออย่าให้เจออีก สาธุ ลาคะลุง"
หลังจากไหว้ผู้เป็นลุงเสร็จ ไซคีก็หันมาแบะหน้าใส่เพลโต
"นายโรคจิต ชิชิ!!"