MUSIC LOVER ทำนองรักฟ้าลิขิต

"กี้ นี่ไง เพลโต คนที่เล่นกีตาร์"

"ค่ะ เฮ้ย!!! นาย!!!"

 นั่นมันนายโรคจิตคนนั้นนิ นายโรคจิตคนนี่เนี่ยนะที่เล่นกีตาร์เมื่อครู่ โอ๊ย ไม่อยากจะเชื่อ มัน เป็นไป

ไม่ได้ใช่มั้ยค่ะลุง โอ๊ย!!!ทำไมพรสวรรค์ของเขามันช่างตรงข้ามกับนิสัยที่แท้จริงอย่างนี้ ไซคีคิด หาก

แต่ว่าความคิดของเธอนั่น ผู้เป็นลุงได้มองออก

"กี้ หลานรู้จักเพลโตด้วยเหรอ  งั้นลุงก็ไม่ต้องแนะนำแล้วงั้นสิ ฮ่าๆๆ"

ลุงอยากแก้เผ็ดหลานสาว เพราะรู้จักนิสัยไซคีหลานสาวสุดที่รักของเขาดีว่าหล่อนเป็นคนที่มองคนจาก

ความรุ็สึกแรกที่เจอ หลานสาวของเขาคนนี้เป็นคนที่ไม่ตัดสินใจใครจากการมองหากแต่ว่าถ้าเธอคุยแล้ว

ไม่ประทับใจ เธอก็จะไม่รู้สึกดีกับคนนั้นตลอดไป เขาต้องการที่จะให้หลานสาวของเขาเรียนรู้กับคนให้

มากๆ ยิ่งเป็นดาราไซคีก็ควรที่จะเรียนรู้จักนิสัยคนให้มากตามไปด้วย เรียนรู้ทั้งการอยู่กับคนที่รัก และ

เรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับคนที่เกียจ

"เพลโต นี่คงรู้จักกับกี้หลานสาวลุงแล้วสิ เค้าทำงานในวงกาลเพลงเธอเคยได้ยินมั้ย"

"ครับ วงกุหลาบดำ ฮ่าๆๆไม่สิครับBLACK ROSE"

"ฮ่าๆๆ งั้นหลานนั่งคุยกันไปก่อนนะเดี๋ยวลุงเอาขนมมาให้"

"คร๊าบบบบ ^^"

เพลโตยิ้มทะเล้น หลังจากที่ลุงเชียน ลุงที่เขานับถือเรื่องกีตาร์เดินไปเขาก็หันมาทักไซคี นักร้องนำวงแบ

ล๊คโรสที่ทุกคนอยากเห็นหน้าแบบใกล้ๆ ซึ่งเขาก็เป็นหนึ่งในนั้นแต่ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้เขาจะได้รับของ

รางวัลที่อยากได้มานาน เขาชื่นชอบเธอเพราะเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาประทับใจ

เมื่อ 2ปีที่แล้ว สวนหลวง

ในขณะที่เพลโตนั่งรอพี่สาวอยู๋ที่ม้านั่งในสวนหลวง

"มันจะมีจริงมั้ย ความรักที่ตามหามานาน  มันจะมีจริงมั้ยยยยย"

เสียงใสใสของหญิงสาวได้ฮัมเพลงเบาๆพอจับใจความได้ว่าเนื้อร้องเป็นอย่างไรได้ดังขึ้นอยู่ข้างหลังเขาซึ่ง

มีเพียงพุ่มไม้ใหญ่กั้นไว้ และเป็นเสียงที่สร้างความประทับใจให้เขามาก เสียงสดของผู้หญิงคนนี้เพราะจริงๆ

"คุณไซคีคะ กลับบ้านได้แล้วคะ วันนี้คุณต้องสอบร้องเพลงกับคุณลุงเชียนนะคะ"

"อ่ะ กี้ยังไม่อยากไปนิป้า แปปนึงได้มั้ย"

"ไม่ได้คะ คุณต้องไปเดี๋ยวนี้"

"ฮึ ไปก็ได้"

หลังจากที่ดื้ออยู่นานสาวน้อยคนนี้ก็ต้องไป เขาจำได้เพียงแค่ชื่อของเธอ และเสียงของเธอที่ยังก้องอยู่ใน  หูเขามาจนตอนนี้ เขาตามหาเธอมานานแต่เขาคงไม่ต้องตามหาเธอแล้ว เธอมาอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว

"นายพูดไม่เป็นหรือไง"

ไซคีว่าหลังจากที่เห็นผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเงียบเกินไปละ ทำให้เพลโตหลุดจากพวัง ดาราสาวคนนี้ปากไม่เหมาะกับเสียงเลย

"พูดเป็น แต่จะพูดกับคนที่น่าพูดด้วยเท่านั้น"

" O*O ล่ะชั้นไม่น่าพูดด้วยตรงไหนเนี่ย ก็เห็นเงียบนินา"

ไซคีทำหน้าสำนึกผิดแต่ปากเธอยังคงบ่นเบาๆ

"ก็ผมคิดว่าหน้าตาที่แท้จริงของไซคีนักร้องสาวจะสวยกว่านี้นี่ครับ ฮ่าๆ"

เพลโตหยอกสาวเล่น หลังจากที่เห็นสาวเจ้าเครียดแต่ดูเหมือนว่าจะไปยุอารมร์โกรธของนักร้องสาว

"ชั้นไม่สวยละทำไม  นา...ยนี่มัน"

เพลโตยังคงหยอกสาว แต่ไซคีไม่ขำด้วย เธอคงต้องนั่งอยู่ที่นี่จนกว่าลุงจะมา ซึ่งความจริงแล้วเชียนได้มองเห็นความขุ่นหมองของหลานสาวแต่เขายังไม่เข้าไป เพราะยังอยากให้เธอควบคุมอาการโกรธนี้

ไว้แต่ดูท่าจะควบคุมไม่อยู่เขาคงต้องออกไปสงบล่ะ

"ว่าไงหนุ่มสาว คุยกันถึงไหน"

"หึหึ  ลุงคะกี้ไม่มาที่นี่ละนายนี่มัน...."

"ผมทำไม ไม่ได้ปล้ำคุณสักหน่อย"

"ก็นาย..."

"ทำไม ผมทำไม"

"พอๆทั้งสองคนได้ล่ะ พวกเธอจะทะเลาะกันทำไม

If she is a person who loves music.

She should love to play music with people

ถ้าเธอเป็นคนที่รักในเสียงเพลง

เธอจะควรที่จะรักคนที่บรรเลงเพลงด้วย

จำไว้นะไซคี"

"ค่ะ นายก็ด้วยย่ะ ขออย่าให้เจออีก สาธุ ลาคะลุง"

หลังจากไหว้ผู้เป็นลุงเสร็จ ไซคีก็หันมาแบะหน้าใส่เพลโต

"นายโรคจิต ชิชิ!!"