Fanfic สองรัก (บาส&บอล)
เขียนโดย 
ณัฐพล
วันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2563 เวลา 19.41 น.
แก้ไขเมื่อ 6 มกราคม พ.ศ. 2564 20.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2) บทที่ ๒ ห้องเดียวกัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบอลอยู่กับเพื่อนๆ ของเขาก่อนที่จะคิดว่าจะเอาคืนอีกฝ่ายยังไง อีกฝ่ายนั้นชอบแกล้งขาใหญ่ เย่อหยิ่งบอลเองไม่เคยรู้เลยว่า อีกฝ่ายคือใคร เขาเคยสงสัยว่า ‘ทำไมเจ้าหมอนั่นต้องมีใบหน้าคล้ายคลึงกับเขา เขาได้แต่คิดว่า ต้องเอาคืนอีกฝ่ายยังไง
บาสเองก็ครุ่นคิดว่า คู่เหมือนอีกคนคือใคร ก่อนที่เบ๊ปจะเดินเข้ามา
“บาส นายไม่เอะใจหรอว่านายนั่นทำไมหน้าตาเหมือนนาย”
บาสส่ายหน้าก่อนตอบ
“ไม่รู้สิ”
“ฉันว่านะเขาอาจจะเป็นแฝดเธอก็ได้นะ พ่อเธอไม่เคยบอกหรอ”
บาสยังคาใจแต่พ่อของเขาไม่เคยเล่าเลยว่าเขามีพี่น้องหรือไม่
“ไม่อะ พ่อฉันไม่เคยเล่าอะไรให้ฟังเลย พ่อฉันควงสาวๆ มาขนาดเลขาของพ่อยังเป็นสาวเอ๊าะๆ”บาสเล่าให้เพื่อนของเขาฟัง
“แล้วนายจะจัดการนายนั่นยังไง”
บาสบอก
“ฉันคงให้นายนั่นเป็นทาสฉัน”เขาบอก
บอลนั้นหยิบล็อกเก็ตของตนที่แม่ของเขาสวมไว้ให้เขา เขานึกขึ้นว่า
‘แม่เราซื้อล็อกเก็ตเนื่องในวันเกิดเรานี่นา จะมีกี่อันนะ’
บาสหยิบล็อกเก็ตขึ้นมาเป็นล็อกเก็ตสีเงิน มีรูปลูกบาส เขาไม่เคยได้พบแม่เลย สิบเอ็ดปีแล้วที่เขาไม่เคยเห็นแม่ เขามีแต่พ่อ พ่อที่เจ้าชู้ ส่วนเขานั้นเรียนทำอาหารฉบับง่ายๆ เขาไม่เคยรู้เลยว่าเขามีพี่น้องหรือไม่
“แม่ครับ เราจะได้มีโอกาสได้เจอแม่อีกหรือเปล่า ถ้าเราเจอเราจะเข้าไปกอดแม่นะครับ”เขาบ่นพึมพำ ก่อนเขาหยิบหมอนข้างที่เก่ามากๆ ขึ้นมากอดเขาไม่เคยได้กอดแม่เลย เขามีแต่พ่อก่อนที่จะหลับไป
เช้าวันรุ่งขึ้น บาสเดินออกมานอกห้อง ก่อนถลึงตาใส่บอล โดยที่ในตอนนี้บาสยังไม่รู้ว่าบอลวางกับดักไว้เรียบร้อยแล้ว
บาสเปิดประตูเข้ามา
“แม่เจ้า”
ลูกโป่งที่บรรจุใส่น้ำหล่นลงมาโดนหัวของบาส บาสกัดฟันก่อนที่จะเอ่ยขึ้น
“เจ้าหมอนั่นแสบนักนะ”
ทั้งสามคนแทบจะมีสภาพไม่ต่างกัน ตัวเปียก บอลขำหนักมากก่อนที่จะหัวเราะดังๆ “เหอะ เหอะ” ก่อนที่จะเชิดหน้า
“เจ้าหมอนั่น นี่แกกล้ามาทำฉันงั้นเหรอ”เขาตะคอกแบบโกรธ
บอลแลบลิ้นปลิ้นตาก่อนที่จะแสยะแล้วขำหัวเราะ
“ฮ่า ฮ่า สะใจเว้ย ใครเป็นทาสใครแกต้องเป็นทาสฉันนะฮ่า ฮ่า”ก่อนที่เดินหนีไปแล้วปล่อยบาสที่ยืนกำหมัดอย่างโกรธเคือง
“ฝากไว้ก่อนนะแก”
บาสรีบเดินกลับไปเปลี่ยนชุดก่อนที่จะไปล้างหน้า เปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนที่จะรวมกลุ่มวางแผนทำกับดัก
“เรามารวมกลุ่มกัน”
“แล้วเราจะวางแผนยังไง”ปาล์มบอก
ก่อนบาสวางแผนว่า “ต้องแอบไปที่ห้องข้างๆ เขา แล้วเราก็ต้องวางกับดักไว้ในห้องนั้นนะ”เขาบอกก่อนชี้นิ้วไปที่นั่น
ในคืนวันเดียวกัน ทั้งสามคน บาส ปาล์มและเบ๊ปก็ได้แอบเข้าไปในห้องของบอล ในตอนนี้บอลหลับอยู่บนเตียงบาสก็รีบวางกับดักพอบอลตื่นขึ้นมาก็รีบ ลุกออกมาจากเตียงแล้วกับดักเขาหัวเราะแบบเบาก่อนที่จะย่องเดินออกไปข้างนอกก่อนที่ทั้งสามจะตะโกนออกไปว่า
“ไฟไหม้ ไฟไหม้ ช่วยด้วยครับ ไฟไหม้”
บอลได้ยินที่ทั้งสามคนตะโกนลุกขึ้นมาจากเตียงก่อนที่จะไปสะดุดบางอย่าง เครื่องพันธนาการที่ห้อยอยู่ก็ทำหน้าที่ตกลงมา ครั้งแรกไม่โดน ครั้งที่สองหลบทัน ครั้งที่สามไม่รอดก่อนที่จะบอกว่า
“ไอ้ตัวแสบครูครับ ตัวแสบแกล้งผม”
ครูประจำชั้นเดินเข้ามาก่อนแตะเครื่องพันธนาการที่ซับซ้อน ลูกโป่งบรรจุน้ำหล่นลงมาใส่หัวของครูสาว ในสภาพที่เปียกปอน
บอลแก้ตัว
“ผมเปล่าทำนะครับครูเขาเป็นคนทำ”
บาสปฎิเสธ
“ผมก็เปล่านะครับครู”
ครูสาวเลือดขึ้นหน้าก่อนสั่งออกไปว่า
“เธอกับเธอ เก็บของแล้วฉันจะพาไปอยู่ที่ห้องใหม่ เดี๋ยวนี้”เขาสั่งเสียงเขียว
ก่อนที่ทั้งสองคนจะเงียบก่อนมองหน้ากันอย่างมีปัญหาแบบเหมือนไม่ค่อยชอบหน้ากันสักเท่าไหร่ ทั้งสองคนเข้าห้องก่อนเก็บสัมภาระ ก่อนที่จะร่ำลาเพื่อนๆ ก่อนเดินถือกระเป๋าออกมาก่อนปิดประตู บาสกับบอลสบตากันก่อนที่จำใจเดินลงไป ครูสาวรอบาสกับบอลอยู่เห็นก็เลยตะเพิดขึ้น
“นี่เธอสองคนมากันแล้วหรอ ไปเดี๋ยวฉันจะนำทางเอง”
บาสกับบอลในตอนนี้ไม่กินเส้นกัน บาสชิงถามก่อน
“ครูครับ จะพาเราสองคนไปไหนครับ”
“บ้านพักใหม่ของเธอไง เดินตามมา”
ครูสาวขึ้นเสียงดุ เสียงของล้อกระเป๋าลากกับถนนลูกรังก่อนที่จะมาหยุดอยู่บ้านหลังหนึ่งมีสภาพเก่าทรุดโทรม บ้านหลังนี้เป็นบ้านชั้นเดี่ยวอายุประมาณสามสิบปี ก่อนครูสาวมองสายตาด้วยความโกรธก่อนตะคอก
“เธอสองคนเข้าไปข้างในเลย ไปสิ”
บาสกับบอลเดินคอตกก่อนบอลเอ่ยถาม
“ครูจะให้ผมอยู่ที่นี่กี่วันครับ”
“สาม”
“สามวันหรอครับ”บาสถาม
“สามสิบวันยะ ครูไปละ”
ครูสาวผละเดินออกไป ก่อนปล่อยให้ทั้งสองคนอยู่อย่างลำพัง
ทั้งสองขนสัมภาระกระเป๋าเข้ามาที่นี่ ในตอนนี้ภายในบ้านทั้งเย็น ที่พื้นมีฝุ่นหนาเหมือนถูกปิดมาไม่ได้ใช้งานอีกเลย ทั้งสองเอากระเป๋าเข้ามาก่อนวางมันลง บาสจะดูแลฝั่งซ้าย บอลจะดูแลฝั่งขวา วันแรกทั้งคู่ไม่ได้คุยกันเพราะมีปัญหากัน บาสหยิบรูปภาพของศิลปินนักร้อง คือ The Carpenter ,เอลวิส เพสลี่ย์ เขาส่งยิ้มกับรูปภาพเพลงโปรดของเขาก่อนที่จะหยิบหนังสือนิยายแจ่มใสขึ้นมาอ่าน ส่วนบอลนั้นหยิบสมุดบันทึกขึ้นมาเป็นปกสีดำ เขาเขียนลงไปในนั้นได้แปดหน้าแล้ว บาสกำลังฮัมเพลงพร้อมถอดรองเท้าอันกลิ่นเหม็นโชยมา บอลทนไม่ไหวจึงเอ่ยขึ้น
“นี่นาย ไปถอดรองเท้าเอาไปไว้ที่อื่นได้ปะ มันเหม็น”
บาสกวนบาทาก่อนตอบไป
“ถ้าเหม็นก็ไปที่อื่นสิวะ”
บอลมองก่อนที่จะส่ายหน้า ก่อนเขียนไดอารี่ลงไปในสมุดบันทึก
เขาไม่สนใจอีกฝ่ายก่อนที่จะเตะรองเท้าออกไป
ก่อนที่ค่ำคืนนั้นทั้งคู่หยิบขนมรสสตอร์เบอร์รี่ขึ้นมากิน เขาคิดว่าทำไมชอบรสเดียวกัน ก่อนที่ทั้งคู่ ก็มองหน้ากันก่อนที่จะกินจนหมด ก่อนที่จะนอนคนละทิศคนละทางโดยไม่สนใจกันเลย
เช้าวันรุ่งขึ้น บาสลืมตาขึ้น ในเช้าวันนี้ท้องฟ้ามืดครึ้ม ก่อนลุกขึ้นไปดูที่ช่องประตู ภายนอกครึ้มมาก สักพัก บอลก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก่อนที่จะได้ยินเสียงฝนตกกระหน่ำลงมาอ้าๆ บาสรีบวิ่งไปเช็คดูหน้าต่างเห็นหน้าต่างบานหนึ่งปิดไม่สนิท บาสกำลังจะปิดแต่ปิดไม่ลง หน้าต่างบานนั้นมีสภาพเก่า บอลเห็นเลยเข้าไปช่วยคู่เหมือน จนปิดสนิท บาสมองหน้าก่อนกล่าวไปว่า
“ขอบคุณมากนะ”
“ไม่เป็นไร ว่าแต่มีอะไรเปียกไหม”บอลถามด้วยความเป็นห่วง
“ก็มีสมุดเพลงนะที่เปียก”
บอลเริ่มนั่งเข้ามาใกล้ๆบาส
“นายชื่ออะไรหรอ”
“ฉันบาส แล้วนายละ”บาสถามคู่เหมือน
“ฉันบอล ฉันอยู่กับแม่ของฉันที่จังหวัดนครพนม”
บาสพยักหน้าก่อนเล่าให้อีกฝ่ายฟัง
“ฉันก็อยู่กับพ่อที่ปัตตานี พ่อฉันนะเป็นคนเจ้าชู้มาก ฉันเคยถามพ่อว่าแม่ฉันไปไหน พ่อฉันตอบคำเดียวรู้ไหมคำว่าอะไร”
“คำว่าอะไรหรอ”บอลบอก
“แม่ฉันตายไปแล้วแล้วนายละเคยถามไหม”
บอลพยักหน้าก่อนยักไหล่ให้
“เคยสิ แม่ฉันตอบไปว่าพ่อเราหายสาบสูญ ฉันว่าพ่อเราอาจจะยังมีชีวิตอยู่ไหม”
บาสพยักหน้าก่อนคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“เดี๋ยวนะ เรามีล็อกเก็ตนี้ด้วยเป็นรูปลูกบาสเก็ตบอลนายมีไหม”
บอลชูล็อกเก็ตที่พกติดตัวมาด้วย
“ฉันก็มี แต่เป็นรูปลูกฟุตบอล”
บาสถอนหายใจก่อนบอก
“แล้วนายมีรูปแม่ไหมคือฉันอยากเห็น”
“มีนะ”
บอลหยิบรูปๆ หนึ่งขึ้นมาดู
“นี่หรอแม่ของเรา แล้วข้างๆนั่นใครหรอ”บาสถามก่อนชี้ไปที่คนข้างๆ
“นั่นป้าลิลี่นะ ป้าแม่บ้าน ที่บ้านเรามีแมวด้วยนะ ชื่อ คิตตี้ แล้วบ้านเธอละเลี้ยงอะไรหรอ”บอลตอบ
“บ้านฉันนะเลี้ยงหมา มันชื่อแม็กซ์ แล้วก็มีพ่อบ้านด้วยนะชื่อพล”บาสบอก
“หรอ นายชอบฟังเพลงเก่าๆ หรอ”บอลถาม
“ใช่ มันไพเราะและคลาสสิคดี มันเป็นเพลงสากล”
ก่อนที่บาสหยิบรูปพ่อของเขาขึ้นมา
“คนนี้หรอพ่อของเรา”
บาสลืมถามวันเกิดของอีกฝ่าย
“จริงสินายเกิดวันที่เท่าไหร่”
“ฉันเกิดวันที่17 กันยายน 2534นายละ”
บาสเบิกตาโตก่อนตอบ
“17 กันยายน ปีเดียวกัน”
บอลเอ่ยขึ้น
“ใช่! เราเป็นพี่น้องฝาแฝด เกิดวันเดือนปีเดียวกัน แล้วนายชอบทำอาหารไหม”
บาสพยักหน้าแทนคำตอบ
“เหมือนเราเลย เราก็ชอบ พ่อบ้านเราบอกว่าให้ฝึกทำโตขึ้นจะได้ทำกินเอง แล้วนายอยากมีแฟนไหมเมื่อโตขึ้น”บอลถามอีกฝ่าย
“ไม่นะ มีไปปวดหัว เราอยู่กับพ่อแม่แบบนี้ดีกว่า”บาสตอบ
“ถ้าปิดเทอมเมื่อไหร่เรามาเปลี่ยนตัวกันนะ แบบในละครไงเราจะได้พาพ่อกับแม่มาอยู่ด้วยกัน”
บอลยังลังเลก่อนถามอีกฝ่าย
“จะดีหรอบาส”
บาสพยักหน้าก่อนบอก
“แต่ต้องรอให้โรงเรียนปิดก่อนนะนาย”
บาสกับบอลเริ่มสอนเรื่องการทำอาหารแบบง่าย ในตอนนี้ฝนตกลงมาอย่างหนัก พร้อมสายลมที่พัดกระโชกมาอย่างแรง บาสกับบอลในตอนนี้เริ่มหนาวเพราะฝนตกลงมาหลังคาบางจุดรั่วลงมา บาสกับบอลเอาถังน้ำมารองน้ำฝนที่ตกลงมา ก่อนที่จะนั่งลงบนที่นอนของตน บาสควักแซนวิชส์มาอีกชิ้นให้บอล ส่วนอีกชิ้นให้ตัวเองบอลยังคาใจอีกเรื่อง
“บาส แล้วถ้าเราออกไปจากห้องนี้เราจะ…”
บอลพูดด้วยความลังเลก่อนคู่เหมือนจะเอ่ยขึ้น
“เราจะแกล้งทะเลาะกันอย่างงั้นหรือ”บาสเอ่ยเขารู้ดีว่าอีกฝ่ายคงโดนจับให้แยกอีก
“ใช่ คือแบบว่าตบตาครูนะ”บอลพูดไปยิ้มไป
“นายชอบกินช็อกโกแลตไหม ลองกินหน่อยดีกว่าไหม”บาสยื่นช็อกโกแลตให้คู่เหมือน
“ขอบคุณนะ แล้วนายแบบว่ามีเพื่อนเยอะไหม ตั้งแต่ตอนฉันเรียนฉันมีไม่กี่คนเอง”บอลบอกก่อนคว้าช็อกโกแลตมากิน
“ฉันหรอ…ก็มีเยอะอยู่นะ สนิทก็ไม่กี่คนเอง”เขาตอบ
ก่อนที่บอลจะมองลอดออกไปนอกหน้าต่าง ก่อนเอ่ยขึ้น
“เราไปนั่งข้างนอกห้องกันเถอะ ครูไม่ว่าหรอก”
บอลเปิดประตูบรรยากาศภายนอกในตอนนี้ฝนหยุดตกแล้ว หน้าบ้านมีชิงช้าก่อนบอลจะเดินไปนั่งที่ชิงช้าโดยมีบาสสมทบตามมา
“ที่นี่ชั่งดีเนอะ พอฝนหยุดเราก็มานั่งมองท่ามกลางธรรมชาติ”บาสบอก
“แล้ว ชอบสีไหนหรอสีที่ชอบ”บอลเสริม
“ฉันชอบสีเขียวกับฟ้า เขียวเป็นสีที่สื่อถึงธรรมชาติ ส่วนฟ้าคือท้องฟ้าแล้วนายละ”บาสบอก
“เราชอบสีเดียวกันกับนายไง”บอลบอก
ก่อนบอลจะนั่งมองดูต้นยางพารา
“นี่บาส ต้นยางต้นนี้พอเราตัดเราสามารถทำเป็นถนนได้นะ”บอลบอกก่อนพูดแบบแผ่วเบา
บอลแกว่งชิงช้า ก่อนที่บาสจะสูดลมหายใจลึกๆ ก่อนที่จะบอกกับอีกฝ่าย
“บอล รอเราอยู่ตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวมา”
บาสรีบวิ่งไปยังบ้านหลังเก่าๆ ที่เขาโดนครูสาวขัง เขาผลักประตูก่อนที่จะเดินไปหยิบสมุดบันทึกขึ้นมา เพื่อจดความทรงจำดีๆ สมุดบันทึกเล่มนี้มีปกสีน้ำตาลเลือดหมูพร้อมปากกาก่อนเปิดสมุดบันทึกขึ้นมาเขียน
‘สิ่งดีๆ ในวันที่3 จากวันแรกที่เราวางกับดักให้บอลเพราะหมั่นไส้ สุดท้ายครูโดนเองเราสองคนเลยทำโทษให้มาอยู่บ้านเดียวกัน’
บอลพูดแทรกขึ้น
“บาสนายกำลังทำอะไรหรอ”
บาสวางปากกาก่อนตอบ
“เรากำลังจดสิ่งดีๆ ที่เคยได้เจอไง มันเป็นของขวัญสำหรับฉัน”
บาสบอกก่อนเขียนลงไปอีก
‘ทีแรกเราก็เกี่ยงกัน ในวันที่พายุฝนกระแสลมแรงเขามาช่วยเรา เราก็เลยเป็นเพื่อนกันและสุดท้ายเราเจอสิ่งดีๆ ให้กัน’
บาสวางปากกาก่อนที่จะปิดสมุดบันทึกลงก่อนวางไว้ข้างๆ ตัว
“นายไม่ได้เขียนความทรงจำดีๆ หรอ”บาสเอ่ยถามอีกฝ่ายก่อนที่บอลจะมองดูต้นไม้ก่อนตอบไปแบบเรียบๆ
“ฉันหรอ ก็เขียนตอนกลางคืนนะ ตั้งแต่วันแรกที่เจอนาย ฉันเขียนไว้หมดแล้ว”
บาสกำลังมองไปอีกทางก่อนที่จะนั่งมองไปเบื้องหน้า
ในวันนี้ฝนไม่ค่อยจะตกเพราะเป็นช่วงเปลี่ยนฤดูจากฤดูร้อนเป็นฤดูฝน บาสหยิบมือถือ โมโตโรล่า A1000 ขึ้นมาออกมาก่อนถามคู่เหมือน
“บอล นายอยากคุยกับพ่อไหม”
บอลใจเต้นแรงถี่เพราะไม่เคยเห็นหรือได้ยินเสียงพ่อของตนเองเลย
“อยากสิ”บอกตอบ
บาสกดโทรไปหาประวิทย์ ก่อนปลายจะรับสาย
“ฮัลโหล”
บาสยื่นโทรศัพท์ให้บอล ก่อนบอลจะสวมรอยเป็นบาส บอลใจเต้นแรงก่อนทำใจและคุยกับปลายสาย
“ฮัลโหลพ่อ คือ พ่อทำอะไรอยู่หรอฮะ”บอลเอ่ยถามกับปลายสาย
“พ่อเหรอ ก็กำลังดูยอดการตลาดนะลูก แล้วบาสสบายดีไหม”
บอลมองหน้าบาสก่อนส่งสัญญาณให้กันข้างๆ
“สบายดีฮะ ผมอยู่ที่นี่ได้เพื่อนใหม่เยอะแยะเลย ถ้าปิดเทอมผมจะกลับปัตตานีเลยนะฮะ”
ประวิทย์เอ่ยขึ้น
“กลับมาเลยลูก พ่อจะรอ”
“งั้นแค่นี้นะฮะพ่อ”บอลตัดบท
“โอเค”
ก่อนบาสวางสาย เขาเห็นบอลหน้าแดงก่ำ
“นายตื่นเต้นหรอ”เขาถามแบบเรียบๆ
“ใช่ ตื่นเต้นมากๆ เลย แม่เคยบอกว่าพ่อเจ้าชู้ พ่อ…มีเมียน้อย”
บาสตกใจ
“หา แต่พ่อไปทำงานที่ปัตตานีไม่มีเมียน้อยนะ มีแต่น้ากุ้งเลขาฯ เท่านั้น”
บอลเอ่ยปริปากขึ้น
“ฉันคิดว่าน้ากุ้งเขาอาจจะเป็นเมียน้อย”
บาสรีบปฎิเสธ
“ไม่มีทาง เราอยากฟังเสียงแม่จังเลย”
บอลหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนกดโทรหาแม่ก่อนยื่นให้บาสได้คุย บาสสวมรอยเป็นบอล
ปลายสายรับสาย
“ฮัลโหลบอลมีอะไรหรอลูก”
บาสตั้งใจฟัง
“บอล”
“คือว่าบอลคิดถึงแม่ครับ แม่ตอนปิดเทอมอย่าลืมมารับผมนะครับ”
ปลายสายเงียบไปสักครู่ก่อนบอกไป
“ได้สิ แม่จะไปรับ”
“งั้นแค่นี้ก่อนนะครับแม่”บาสตัดบท
“จ้าลูก”ก่อนวางสายลง
ทั้งคู่ดีใจก่อนที่จะจับมือกัน
“นายต้องสัญญานะว่าปิดเทอมเมื่อไหร่เราจะสลับตัวกันเข้าใจไหม”
อีกฝ่ายพยักหน้ากันก่อนกอดกันด้วยความยินดี
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
