[OS] Where after love TK (2020 re-write)

OS: Where after love [TK]
           
            7.00น.
          เสียงนาฬิกาปลุกของเช้าวันใหม่ดังขึ้นให้ผมลืมตาขึ้นมาพบกับวันที่แสนธรรมดาของชีวิตนักศึกษาอีกครั้ง ห้องนอนห้องเดิม วิวเดิม ๆ กิจวัตรประจำวันเดิม ๆ ก็เริ่มต้นและดำเนินไปเหมือนทุกวัน
          อาจจะเป็นโชคดีหน่อยที่อาจารย์ได้ยกคลาสบ่ายไป ดังนั้นหลังจากเที่ยงวันนี้ผมก็จะได้มีเวลาผ่อนคลาย จิบกาแฟ ทำงานตามสไตล์ชายโสดอย่างผม
 
Line~ [Group chat: หนุ่มไบโอนั้นโก้จริงๆ]

TM: hang out?

Pw/Ap: dating, sry
littleDAM: go w/ my bf
Kenta: +1
JongbaeOppa: 14 Feb you know????
 
          และนี่คือแชทสำหรับคนที่สงสัยว่าทำไมผมถึงรู้ชะตากรรมตัวเองตั้งแต่ตื่นเช้ามา ผมพยายามแล้วครับ พยายามที่จะไม่ดูปฏิทินทั้งที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ ในมือถือ หรือแม้กระทั้งในแลปท้อปตัวโปรดของผม แต่เมื่อผมคลิกเขาไปที่โปรแกรมเสิร์ชเอนจินที่ใช่ประจำ หน้าเวปกูเกิลก็ตอกย้ำผมด้วยคอนเซปต์วาเลนไทน์ที่ทำให้ผมซาบซึ้งแต่มองบน
 
          ‘No matter where you are in the universe today, love is in the air!
          Whether your loved ones are light-years away, or nearby, we hope no amount of space gets in the way of letting them know you're over the moon for them.’
 
          ‘ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนในจักรวาลแห่งนี้, ความรักจะอยู่รอบ ๆ ตัวคุณ
          ไม่ว่าความรักจะอยู่ไกลออกไปหลายปีแสง, หรืออยู่ใกล้แค่เอื้อม, เราหวังว่าระยะทางจะไม่มีผลสำหรับการที่จะบอกให้เขารับรู้ว่าเรามีความสุขขนาดไหนที่ได้เจอเขา’
 
          อย่างที่บอกไปว่าผมโสดมา20ปีเกือบจะ21ปีแล้ว เห็นเพื่อน ๆ ในกลุ่มอินเลิฟสลับอกหักมาร่วมจะสิบครั้ง พอตัดภาพกลับมาที่ตัวเองมันก็น่าเศร้า ทั้ง ๆ ที่ผมมีตำแหน่งเป็นถึงเดือนคณะ พ่วงรองเดือนมหาวิทยาลัยและป๊อปปูล่าโหวตในปีที่แล้ว แต่สถานะหัวใจของผมกลับว่างเปล่าเหมือนพระเจ้าลืมใส่ดวงเรื่องวามรักมาให้ผม แต่ยังไงก็ช่างเถอะ ในเมื่อพระเจ้าเลือกให้ผมเป็นแบบนี้ผมก็ยินดี หรือความรักผมจะอยู่ห่างออกไปหลายปีแสงเหมือนที่มันบอก?
 
7:25 AM
 
          เป็นปกติที่ผมจะถึงมหาลัยในตอนเช้าเพื่อทานข้าวและรวมตัวอยู่กับกลุ่มเพื่อนในคณะเดียวกัน ซึ่งเพื่อนในกลุ่มทั้งหมดก็เป็นเพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่มอต้น และสอบติดคณะเดียวกัน เอกเดียวกันนั่นก็คือ วิทยาลัยนานาชาติ เอกวิทยาศาสตร์ สาขาชีววิทยา ซึ่งตอนนี้พวกผมก็อยู่ชั้นปีที่สองกันแล้ว
 
          “สรุปมึงจะโสดจนสามสิบจริงดิ” ไอ้เคนตะ เพื่อนลูกครึ่งญี่ปุ่นที่มีความรักยืนยาวมาตั้งแต่มอปลายถามผมขึ้นอย่างทีเล่นทีจริง
 
          “ก็เหี้ยแล้วครับ แค่กูยังไม่มีใครเฉย ๆ หรอก” ผมตอนไปหน้าตาเฉย แล้วมองดูกองช่อดอกไม้ ช็อกโกแลต และตุ๊กตาบนเก้าอี้ ส่วนใหญ่เป็นของผม
 
          “แล้วเมื่อไหร่จะมีแฟนวะ”
 
          “กูก็ถามตัวเองอยู่เหมือนกันไอ้ป๊อป” ผมตอบไปอย่างนั้น ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากรู้ แต่ทุกครั้งที่ผมต้องการรู้มันก็ไม่เคยมีใครมีคำตอบให้ผม
 
          “I guess today” (กูว่าวันนี้) ไอ้จงเบ อปป้าเกาหลีคนเดียวของกลุ่มพูดขึ้นมา
 
          “You say ‘TODAY’ every day, bro” (มึงก็บอกว่าวันนี้มาทุกวันอ่ะเพื่อน) ผมตอบมันกลับไปอย่างกวน ๆ เพราะมันก็พูดแบบนี้กับผมมาทุกวาเลนไทน์ จริง ๆ ก็ทุกวันด้วยซ้ำ แล้วไหนละครับคนข้างกายที่มันบอก
 
          หรือผมเรียนชีวะมากไป หัวใจมันเลยทำงานแค่บีบตัวเพื่อสูบฉีดเลือด
 
          ระหว่างที่รออาจารย์เข้ามาสอน ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็กเหมือนที่ทำประจำทุกวัน แล้วผมก็ได้สะดุดตากับการแจ้งเตือนจากเฟซบุ๊กที่ทำให้โทรศัพท์ผมแทบค้าง
 
          หนึ่งโพสที่แท็กผม กับอีก999+คอมเมนต์ที่เมนชันผมทำให้ต้องกดเข้าไปดู
 
Fan page: KZUcuteBoy
 
          'วันนี้14 กุมภา วันวาเลนไทน์ แอดมินขออนุญาตเปิดตัวสกู๊ปพิเศษ คิวท์บอยที่สถานะหัวใจยังว่างงง มาให้สาว ๆ ทุกคนได้รับไปมโนกันอย่างจุใจเลยค่ะ
 
          อย่างที่รู้กันอ่ะเนอะว่ามหาวิทยาลัยKZUของเรามันกว้างงงงมากขนานไหน แต่ทีมแอดมินนั้นก็ไม่หวั่นค่ะ เดินตระเวณไปทุกซอกทุกมุมของมหาลัยเพื่อเฟ้นหาหนุ่มโสดสมบัติKZUมาให้ทุกคนแล้ว อยากจะบอกว่าทุกคนแอดการันตีเลยค่ะ ว่าสถานะหัวใจนั้น ยังว่างมาก ๆ หากใครอยากจะรับไปดูแลก็inboxมาตบตีกับแอดมินก่อนนะคะ
 
          คนแรกค่ะ
หมอมิณทร์ แพทยศาสตร์ ปี1 MR.MhorMin

 
          เฟรชชี่กรุบกริบ เพิ่งได้ตำแหน่งเดือนมหาลัยไปหมาด ๆ เลยค่ะทุกคน ดีกรีเหรียญทองเพชรยอดมงกุฎเคมี ตัวโต้วาทีมหาลัย นักร้องประจำวงKZband และเป็นหลีดของมหาวิทยาลัยด้วยค่ะ หน้าตาดี เรียนดี กิจกรรมแน่นขนาดนี้แอดขอบอกเลยว่าสถานะหัวใจน้องยังว่างมาก ๆ เลยนะคะ ใครที่อยากได้ก็ยากหน่อยนะ คนนี้แอดห๊วงหวง
 
 
หมอมาร์ค ทันตแพทยศาสตร์ ปี1 Marc DentKZU

         คนนี่ก็แซ่บไม่แพ้กันนะคะ เฟรชชี่หมอฟัน ดีกรีฟิสิกส์โอลิมปิคกันเลยทีเดียวเชียวค่ะคู้ณณณณ คนนี้ก็พ่วงตำแหน่งรองชนะเลิศอันดับสองการประกวดดาวเดือนมาเหมือนกันนะคะ แล้วยังเป็นนักบอล และมือกีตาร์ของKZband ด้วยค่ะ อยากจะบอกว่าเรียนดี กีฬาเด่น ดนตรีเริ่ศมากกกกก แต่ใครอยากได้ก็คงยากหน่อยนะคะ เพราะหมอเขาก็บอกว่า สนเรื่องฟันมากกว่าเรื่องแฟนนิดนึ่งอ่ะค่ะ ก็เอาเป็นว่าเป็นกำลังใจให้ว่าที่ทันตแพทย์นะคะ เรียนจบมาอุดฟันให้แอดด้วยนะ
 
          พายุ วิศวกรรมศาสตร์ ปี4 Storm Payu

          มีหมอแล้วก็ต้องมีวิศวะใช้มั้ยล่ะคะลูกเพจทุกคนนน อยากบอกเลยว่าหนุ่มโสดคนนี้ไม่ทำให้ต้องผิดหวังเลยจริงจริ๊งงงง เรื่องสถานะของหัวใจอยากจะบอกว่าเพิ่งว่างได้ไม่นานเองค่ะคุณ แต่ตอนนี้แอดได้ข่าวมาว่าเขาโสดสนิทแล้วนะคะ คนนี้ไม่ธรรมดาค่ะ ว่าที่เกียรตินิยมอันดับหนึ่งเหรียญทอง เป็นนักกีฬาว่ายน้ำของมหาวิทยาลัย แล้วก็เป็นหนึ่งในทีมควบคุมเว็ปไซต์ของมหาวิทยาลัยด้วยล่ะค่ะ ยั้งยังยังไม่พอ คนนี้เก่งกราฟฟิกมาก ๆ ทุกป้าย ทุกไวนิล ทุกข่าวพีอาร์คนนี้ก็หัวหน้าทีมเลย หล่อเหลาเพรียบพร้อมขนาดนี้ไม่อยากให้เรียนจบเลย
 
เติร์ด เศรษฐศาสตร์ ปี3 Third Lapas

          วิศวะไปแล้ว หมอไปแล้ว หนุ่มเศรษฐศาสตร์ก็ไม่น้อยหน้านะจ๊ะ ดีกรีเป็นถึงเดือนคณะเศษฐศาสตร์กันเลยทีเดียวเชียว เรียนก็ดี ดนตรีก็เก่ง งานซิกแพคอย่าให้พูดถึงค่า เป๊ะเว่อร์ ถึงจะเรียนเศรษฐศาสตร์แต่ความเก่งกาจทางด้านอื่นก็ไม่เป็นสองรองใครนะจ๊ะ เพราะเจ้าตัวพูดได้ถึงสี่ภาษา หล่อ เพอร์เฟคขนาดนี้โสดมาได้หลายปีแล้วนะ อ๊ะ พี่เติร์ดของเรายังฝากบอกมาด้วยว่า ใครอยากจีบมาจีบทีนะครับ ผมไม่อยากโสดแล้ว
 
โทโมะ วิทยาลัยนานาชาติ ปี2 WT Tomo

         หนุ่มโสดคนสุดท้ายที่แอดมินนำมาฝากเป็นทีเด็ดแน่นอนค่ะ อย่างที่รู้กันว่าเดินเข้าไปในตึกอินเตอร์กี่ครั้งก็หาคนโสดได้น้อยม๊ากกกกก นี่แหลค่ะสมบัติอินเตอร์ ดีกรีลูกครึ่งญี่ปุ่น ว่าที่เกียรตินิยม เป็นเดือนคณะและรองเดือนมหาวิทยาลัย แถมเป็นนักบาสอีกต่างหาก ที่สำคัญนอกจากรูปหล่อแล้วบ้านยังรวยด้วยอีกต่างหาก อะไรจะเพอร์เฟคขนาดนี้ แต่เพื่อนนางแอบกระซิบมาว่าเจ้าตัวยังไม่เคยมีแฟนเลยนะคะ ถ้าใครอยากรู้จักก็ทักไปได้นะจ๊ะ แต่ต้องให้แอดสแกนก่อนนะรู้ยัง อ่ะ ๆ จิ้มพิกัดให้อีกหน่อยก็ได้ หนุ่มโสดคนนี้อยู่เอกไอโบค่ะ ใครเจอแล้วไม่ต้องมาอวดนะ แอดอิจฉา
 
         สุดท้ายนี้ในวันแห่งความรักใครมีคู่ก็ขอให้คบกันไปนาน ๆ ใครโสดก็ขอให้เจอเนื้อคู่เร็ว ๆ นะจ๊ะ หนุ่มโสดสมบัติ KZU ก็แบ่ง ๆ กันนะ แอดมินหวง แอดมินรักทุกคนเลยยยย
 
          “โอ้โหย หล่อรวย สงสัยมึงคงต้องซื้อคอนโดไว้เก็บของจากแฟนคลับเพิ่มแล้วมั้งครับ” ไอ้เขื่อนแซวผม
          “ยืมห้องมึงไปก่อนแล้วกัน เห็นได้ข่าวว่าย้ายสัมโนครัวไปนอนห้องแฟนอย่างเต็มรูปแบบแล้วนี่ครับ”
          ไม่ทันได้ต่อปากต่อคำอะไรมากอาจารย์ก็เข้าห้อง บทสนทนาเป็นอันว่าต้องจบไป ทุกครั้งผมจะตั้งใจเรียนจนเพื่อน ๆ ทุกคนต้องขอแอร์ดรอปเลคเชอร์ แต่วันนี้ไม่รู้เป็อะไร ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่มีสมาธิกับการเรียนเอาเสียเลย จะว่าไปทุกวาเลนไทน์มันก็คือวันธรรมดาของผมวันหนึ่ง แต่ทำไมมีนี้ผมกลับรู้สึกอิจฉาเพื่อน ๆ ที่เขามีความรัก อยากเป็นคนที่ไม่อยู่ตัวคนเดียวในวันแห่งความรักแบบนี้
สุดท้ายผมก็แอบอัดเสียงอาจารย์ที่สอนไปเลคเชอร์ย้อนหลังเหมือนกับตอนที่แข่งบาสแพ้แล้วไม่มีสมาธิจะเรียน
 
          เวลาสามชั่วโมงที่เคยดูเหมือนรวดเร็วกลับดูยืดยาว เสียงอาจารย์ที่เคยดึงดูดผมให้ตั้งใจกลับกลายเป็นคลื่นความถี่ที่ไม่ได้เข้าไปในหูของผม สมองที่เคยประมวลผลตามสิ่งที่อาจารย์สอนกลับคิดฟุ้งซ่านไปไหนต่อไหนไม่รู้ แล้วก็ไม่สามารถหนีความจริงเมื่อหมดคลาสได้ว่าไอ้พวกเพื่อน ๆ ของผมมันต้องไปเดทต่อ
 
          “Are you okay, bro” จงเบถามผมขึ้นทันทีหลังอาจารย์เดินออกไป
          “fine” ผมตอบแค่นั้นแล้วทำทุกอย่างให้เป็นปกติ
 
          เราทั้งห้าคนเดินออกจากตึกแล้วแยกย้ายกันข้างหน้า ซึ่งจุดหมายของผมคือร้านกาแฟเปิดใหม่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากคอนโดของผมซึ่งมีco-working spaceพร้อมWi-Fiครบครัน ถือว่าเป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับการเลคเชอร์ย้อนหลังของผม
 
          “พี่คะ พี่”
          “ครับ” ผมหันไปตามเสียงที่เรียกดังไล่หลังผมมา กลุ่มนักเรียนชั้นมอ.หกโรงเรียนสาธิตของมหาวิทยาลัยผมจำนวณสามคนแต่งตัวเรียบร้อย ในมือถือไอแพดหนึ่งเครื่อง และโทรศัพท์ที่ต่อหูฟังง่าย ๆเหมือนไมโครโฟน
         “พวกหนูมาจากห้องม.609 โรงเรียนสาธิตฯKZU นะคะ คืออาจารย์สั่งงานให้เขียนคอลัมน์เกี่ยวกับเทศกาลต่าง ๆ แล้วพวกหนูได้หัวข้อวาเลนไทน์อ่ะค่ะ” ผมพยักหน้าฟังพวกน้อง ๆ เกริ่น ยังไงผมก็ต้องโดนสัมภาษณ์แน่ ๆ
        “คือมันเดดไลน์ส่งวันนี้ แล้วหัวหน้ามันอยากให้พวกหนูมาสัมภาษณ์พี่ให้ได้เลยอ่ะค่ะ พี่ช่วยหนูหน่อยนะคะ” ผมพยักหน้าน้อย ๆ แล้วระบายยิ้ม นึกถึงตอนผมมอ.หกที่เห็นเพื่อน ๆ ออกวิ่งตามรุ่นพี่ทั่วมหาลัยเพื่อสัมภาษณ์ไอ้คอลัมน์นี่แหละ ดีหน่อยที่ผมเป็นทีมเรียบเรียงเลยไม่ต้องออกไปวิ่งกับพวกมัน
          “ครับผม ฝากบอกน้องที่รวมว่าสู้ ๆ นะ” ผมตอบไปอย่างเป็นมิตร ซึ่งน้องก็กล่าวขอบคุณ แล้วบทสัมภาษณ์ก็เริ่มขึ้น
 
Q: แนะนำตัวหน่อยค่ะ
A: ชื่อโทโมะครับ อยู่ปี2 วิทยาลัยนานาชาติ
Q: อย่างแรก เนื่องจากวันนี้เป็นวันแห่งความรัก อยากรู้ว่ามุมมองความรักของพี่เป็นแบบไหนคะ
A: ความรักสำหรับพี่ไม่มีนิยามตายตัวนะ สำหรับพี่คือใครก็ได้ที่ทำให้เรารู้สึกเป็นตัวเองที่สุดเวลาอยู่ด้วยกัน เป็นคนที่อยากเล่าทุกเรื่องที่ไปเจอมาให้ฟัง เป็นคนที่เราจะนึกถึงตลอดไม่มีจะมีความสุขหรือว่าเศร้า สำหรับพี่จริง ๆ ถ้ามีแฟนพี่คงอยากได้ฟีลแบบเพื่อนสนิทมากกว่า
Q: แล้วพี่คิดว่าพี่เป็นคนขี้หึงหรือเปล่า
A: พี่ยังไม่มีแฟนเลย ยังตอบไมได้หรอก ที่คิดไว้มันก็คงมีโมเมนต์หึง งอน ง้อกันบ้างแหละ แต่ว่าสุดท้ายก็ต้องใช้เหตุผลคุยกันอยู่ดี เอาให้การหึงหวงเป็นสีสันของความรักแล้วกันครับ
Q: อยากรู้ว่าพอพี่เห็นเพื่อน ๆ ไปกับแฟนกันแล้วพี่มีความรู้สึกอิจฉาหรือน้อยใจบ้างไหมคะ
A: ไม่นะ แต่ก็มีแซว ๆ กันในกลุ่มแหละว่าทำไมพี่ยังโสดอยู่ ก็ขำ ๆ กันไป ไม่ซีเรียส
Q: จะเข้าสู่คำถามที่เป็นกระทู้หลักของวันนี้แล้วนะคะ
A: คำถามยากมั้ยเนี่ย
Q: ไม่ยากไม่ง่ายค่ะ กระทู้หลักของคอลัมน์นี้คือ ‘รักแล้วไปไหน’ ค่ะ
A: โห...คำถามนี้พี่ก็สงสัยอยู่เหมือนกัน จนตอนนี้ก็ยังหาคำตอบไม่ได้เลยครับ คงจะไปในที่ที่คนโสดอย่างพี่ไม่เคยไปนะ เอาเป็นว่าพี่รอคำตอบด้วยคนครับ ใครตอบได้มาตอบให้หน่อยนะ
Q:สุดท้ายนี้ฝากอะไรให้กับทั้งคนมีคู่และไม่มีคู่หน่อยค่ะ
A: ก็ขอให้ทุกคนมีความสุขในวันแห่งความรักนะครับ ถึงจะไม่มีแฟนเราก็ยังมีครอบครัว เพื่อน หรือแม้แต่ตัวเองให้รักนะ สุดท้ายนี้ฝาก #whereafterlove ด้วยครับ มาหาคำตอบไปด้วยกันนะครับ ขอบคุณครับ
 
          ผมระบายยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้เมื่ออ่านจบ การเขียนคอลัมน์ออนไลน์ส่งอาจารย์ทันซึ่งผมไล่อ่านทั้งที่ตัวเองสำภาษณ์รวมถึงเทศกาลอื่น ๆ ด้วย และกระแส #whereafterlove ก็ฮิตขึ้นมาในเว็ปบอร์ดของมหาวิทยาลัย และเกิดเป็นเทรนเล็ก ๆ ในทวิตเตอร์ทำให้ผมต้องพักการเลคเชอร์ย้อนหลังเพื่อตามดูเทรนของวันนี้
 
Twitter
[Tomo @_BioToMo_] : so embarrassed but true #whereafterlove
ผมโควตทวิตลิงก์คอลัมน์ที่ผมให้สัมภาษณ์พร้อมโพสรูปภาพกาแฟที่ทำลายลาเต้อาร์ตเป็นรูปหัวใจสองดวงผูกกันไว้แก้เขิน
 [KJ @JarinyaKJ] : waiting for an answer too #whereafterlove
กดรีเฟรชทวิตล่าสุด ภาพหลังเครื่องชงกาแฟปรากฏขึ้นใต้ทวิตให้ฟีลเหงา ๆ พร้อมติดแฮชแท็ก จากวิวที่โพสก็เหมือนว่าจะเป็นร้านที่ผมนั่งอยู่ มองไปทางเคาน์เตอร์ก็ไม่เห็นใครผมเลยเปลี่ยนเป็นเข้าแอพพลิเคชันอัดเสียงและเริ่มเลคเชอร์ย้อนหลัง
[Tomo @_BioToMo_] : finished re-lecture after class but where after love? #Whereafterlove
[KJ @JarinyaKJ] : eyes on you #whereafterlove
 
          ทวิตล่าสุดดึงความสนใจของผมให้หันกลับไปมองหลังเคาน์เตอร์อีกครั้ง
 
          ผู้หญิงคนหนึ่งผมยาวประบ่า สูงประมาณ170 หน้าตาไม่ได้ถึงขั้นสวยมาก หากแต่มีเสนห์ชวนให้มองได้ไม่เบื่อ ใส่ชุดนักศึกษามหาวิทยาลัยผมแต่สวมผ้ากันเปื้อนสกรีนชื่อร้านไว้ เดาได้ว่าอาจจะมาทำงานที่นี่ในเวลาว่าง
มองดูนาฬิกาก็พบว่าห้าโมงกว่าแล้ว ผมจึงตัดสินใจลุกไปสั่งอาหาร ตั้งใจว่าจะกินข้าวเย็นที่ร้านนี้เลยเพราะรู้สึกขี้เกียจทำอาหารเย็นขึ้นมาซะอย่างนั้น เธอคนนั้นเป็นคนรับออร์เดอร์ผมด้วยท่าทางที่ปกติ ไร้การเคอะเขิน และไม่มีแม้แต่อาการที่บ่งบอกว่าสนใจในตัวผมแม้กระทั่งเมื่อเธอเดินเข้ามาเสิร์ฟอาหารด้วยตัวเองก็มีเพียงยิ้มบาง ๆ ตามมารยาทเท่านั้น
 
[Tomo @_BioToMo_] : 5 hours in café. Good meal and coffee +free Wi-Fi – I suggest here. For today #whereafterlove still doubt.
 
          โพสรูปมื้อเย็นวันนี้ลงไปเป็นการแนะนำร้าน และแทนการนั่งในร้านจนเกือบถึงเวลาปิด ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือไม่ บังเอิญหรือตั้งใจที่เวลาเลิกงานของเธอเป็นเวลาเดียวกับที่ผมออกจากร้าน
อาการแปลก ๆ เกิดขึ้นกับผมเมื่อหัวใจนั้นเต้นแรงผิดปกติ เหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะเพียงแค่เธอหันมายิ้มให้บาง ๆ และค้อมตัวก่อนจะเดินผ่านผมไป
 
          ผมขับรถกลับมาถึงบ้านด้วยอาการแปลก ๆ ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน หัวใจเต้นแรงเหมือนจะระเบิดออกมาแต่กลับรู้สึไม่ได้อึดอัดหรือทรมาน ภาพใบหน้าของเธอวนเวียนอยู่ในหัวของผม พยายามสลัดออกเท่าไรภาพก็ยิ่งชัดขึ้นเท่านั้นจนผมต้องกลับเข้าไปในโลกของทวิตเตอร์อีกครั้ง
หลังจากทวิตล่าสุดของผมก็มีอีกหลายคนเข้ามาทวิตในเรื่องเดียวกัน แต่ผมกลับเลื่อนหาทวิตของเธอจนเจอในเวลาเพียงไม่กี่วินาที
 
[KJ @JarinyaKJ] : Closer? #whereafterlove
            Tomo @_BioToMo_ Replying to @JarinyaKJ  How was it?
            KJ @JarinyaKJ Replying to @_BioToMo  like in my stomach is butterfly. You?
            Tomo @_BioToMo_ Replying to @JarinyaKJ  So do I. See you around.
 
          ไม่น่าเชื่อว่าผมกับเธอได้เจอกันอีกครั้งในวันรุ่งขึ้นที่มหาลัยเพราะเราบังเอิญจอดรถข้างกันพอดี คุยไปคุยมาสืบความได้ว่าเธอชื่อแก้ว บัญชีปี2 ชอบกิจกรรมค่ายอาสา ไม่ชอบเป็นเป้าสายตาของใคร ออกจะintrovert ด้วยซ้ำ เธอจึงเลือกทำงานในร้านกาแฟของรุ่นพี่เป็นพาร์ทไทม์ เราทานข้าวเช้าที่โรงอาหารที่อินเตอร์อย่างเงียบ ๆ และมีบทสนทนาเรียบ ๆ แทรกอยู่ตลอด
 
          “ถ้าวันหนึ่งคนที่คาเฟ่นั้นเยอะขึ้นเธอจะเปลี่ยนที่ทำงานมั้ย” ผมถามไป สถานที่ที่เสียงดัง วุ่นวาย ที่เธอจะอยู่ได้มีเพียงค่ายอาสาเท่านั้น
          “ถ้าเสียงไม่ดังจนรบกวนก็คงไม่เปลี่ยนหรอก เหตุผลที่เธอไปทำงานก็คงเหมือนกัน”
          “อืม เมื่อวานเราเรียนไม่รู้เรื่องเลยต้องตามเลกเชอร์ย้อนหลัง”
          “เมื่อวานอาจารย์สอนได้สองชั่วโมงก็มีธุระด่วน” เธอตอบผมกลับมาบ้าง
 
          บทสนทนาดำเนินไปอย่างต่อเนื่องแบบไม่หวือหวา บางทีแค่ผมเล่าเรื่องตัวเองให้ฟังเธอก็จะตอบในส่วนของเธอกลับมาโดยที่ผมไม่ต้องพยายามถามกลับเพื่อให้บทสนทนายังคงดำเนินต่อ
 
          เธอไม่ใช่คนงี่เง่า เอาแต่ใจ เป็นทั้งผู้พูด และผู้ฟังที่ดี เป็นคนที่มีความมุ่งมั่น ตั้งใจ เป็นคนที่ตั้งกำแพงสูงแต่จะบอกใบ้วิธีข้ามกำแพงนั้นได้เสมอ เป็นคนที่ผม...ตกหลุมรักไปแล้ว
 
         “คอลัมน์สัมภาษณ์แบบนั้นมีทุกปีเลยเหรอ” เธอถามด้วยความสนใจ
        “อืม งานรุ่นเก็บคะแนนใหญ่ของม.6น่ะ บูรณาการภาษา สังคม เทคโนโลยี จะว่าเหมือนโปรเจคจบก็ได้ โจทย์คือนิตยสารอิเล็กทรอนิกส์ ถ้าทำให้แท็กในทวิตเตอร์ติดเทรนด์ห้าสิบอันดับแรกได้จะได้เกรดสี่ไปเลย”
         “แปลว่ารุ่นเธอก็เคยทำ”
         “อืม ตอนนั้นเราทำเรื่องดนตรี แทคขึ้นเทรนด้วยก็เลยมีพอร์ตยื่นอินเตอร์” เธอยิ้มน้อย ๆ กับคำตอบของผม เป็นรอยยิ้มที่ผมรู้สึกได้ว่าผมอยากจะมองมันทุกวัน
 
          เราคุยกันไปเรื่อย ๆ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน ติดต่อกันทางไดเร็กแมจเสจ และเจอกันโดยบังเอิญที่คาเฟ่นั้นบ่อยครั้ง
 
          จนผมเชื่อว่ามันจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญอีกต่อไป ความสัมพันธ์ของเราค่อย ๆ ก้าวไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ แต่ว่ามันมั่นคง และมั่นใจในความรู้สึกดที่เกิดขึ้นทุก ๆ ย่างก้าว โดยที่เราเคยพูดเลยว่าเรารู้สึกอย่างไร หรือเราเป็นอะไรกัน
 
[Tomo @_BioToMo_] : Maybe I know the answer know. #whereafterlove
            PP @popwithap Replying to @_BioToMo_ : almost half a year later man
            JBoppa @Jongbaeoppa Replying to @_BioToMO_: maybe he found…
 
[KJ @JarinyaKJ] : Still finding an answer #whereafterlove
[KJ @JarinyaKJ] : But I found a person who gonna find it together :)
 
ผมคิดว่าผมเจอคำตอบแล้ว
แต่ผมคงลืมไปว่านี่เป็นแค่การเริ่มต้น
สิ่งที่ผมเจอไม่ใช่คำตอบ
แต่ผมเจอคนที่จะมาหาคำตอบด้วยกัน
สุดท้ายไม่ว่าจะต้องค้นหาอีกนานแค่ไหน
ถ้าปลายทางคือหัวใจเธอคนนี้ ฉันคงขึ้นสวรรค์.
 
#whereafterlove