To love before เคยรัก

“อืมมมมม.....” เด็กสาวลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า

ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มจ้องมองหลอดนีออนบนเพดานห้องอย่างเหม่อลอย ค่อยๆไล่กวาดสายตามองไปรอบๆห้องสีขาวสะอาดตาอย่างเชื่องช้า

 กริ๊ง!!!!!!!!!!!!! เด็กสาวจ้องเขม็งไปยังที่มาของเสียงพลางขมวดคิ้วหนาๆ อย่างหงุดหงิด ในใจนึกอยากให้มันเงียบเสียงไปซะ เสียงของนาฬิกาปลุกข้างเตียงทำให้เด็กสาวตัดสินใจตื่นขึ้นเต็มตาและเอื้อมมือไปปิดมันอย่างรำคาญ

“เริ่มแล้วสินะ....” เด็กสาวพึมพำแผ่วเบา ก้าวขาลุกออกจากเตียงไปทำกิจวัติประจำวันของเธอเอย่างช้าๆ การต้องตื่นเช้าไปโรงเรียนไม่ได้ทำให้เด็กสาวถูกใจเท่าไหร่นัก

            น่าเบื่อจังนะ....เห้ออ เด็กสาวเหม่อมองออกไปนอกยานพาหนะที่ต้องนั่งมันไปยาวนานถึงชั่วโมง กว่าจะถึงโรงเรียนและสิ่งที่เด็กสาวอย่างเธอเลือกทำฆ่าเวลาในการเดินทางที่ยาวนานครั้งนี้คือมองข้างทางไปเรื่อยเปื่อย มองดูต้นไม้ข้างทางยามเช้าที่ดูจะสดใสเพราะน้ำค้างยามเช้าหรือเพราะเมื่อคืนฝนตกกันแน่นะ?  ฝนหลงฤดูงั้นหรอ? ในวันนี้คุณพระอาทิตย์ก็ยังคงส่งยิ้มให้เด็กสาวอย่างเช่นทุกวัน

        คุณพระอาทิตย์หน้าร้อนนี่สดใสที่สุดแล้ว ชอบจังน้า เด็กสาวหลับตาพริ้มเงยหน้ารับแสงจากคุณพระอาทิตย์พรางยิ้มกว้างอย่างสุขใจ

ฤดูโปรดของเด็กสาวค่อยๆใกล้หมดลงทุกที…….

            วันนี้เป็นวันเริ่มเรียนซัมเมอร์ของเด็กสาว เด็กสาวไม่มีทางรู้ว่าเพื่อนของเธอจะเป็นคนยังไง มาจากที่ไหนบ้าง  เธอจะเข้ากับเพื่อนๆได้มั้ย การเรียนจะยากขนาดไหน เธอจะเรียนไหวมั้ยนะแล้วคุณครูจะเข้ากับเธอได้ดีรึเปล่า

...เธอจะโชคดีได้มีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิงบ้างมั้ยเนี่ย....นั่นคือสิ่งที่เด็กสาวคิดไปตลอดทาง คิดจนเพลิน เธอก็ได้มาหยุดยืนอยู่หน้าประตูห้องเรียนเสียแล้ว

เด็กสาวยืนจ้องประตูซักพัก พรางกำชับกระเป๋าให้แน่นขึ้นเพื่อเพิ่มความมั่นใจไปในตัว จากนั้นตัดสินใจเปิดประตูก้าวเข้าไปในห้องเรียน

พรึบ!! สายตาของเพื่อนร่วมห้องทั้งสิบคนจ้องมาที่เด็กสาวเป็นตาเดียว....

ประหม่าจัง...เด็กสาวคิดในใจเบาๆ

“อรุณสวัสดิ์ทุกคน ซัมเมอร์ชื่อซัมเมอร์นะ”...........................................

ยินดีที่ได้รู้จัก.... เงียบกริบ... เกิดความเงียบแปลกๆขึ้นภายในห้อง ทุกคนจ้องเด็กสาวเป็นตาเดียว แต่ไม่มีใครคิดจะเอ่ยอะไรออกมาบ้างเลย เด็กสาวก้มหน้าลง

“เฮ้ยยยย ซัมเมอร์นี่ นี่เธอจริงๆใช่มั้ยเนี่ยย!!!!” เสียงตะโกนของเด็กสาวผมสั้นทำลายความเงียบในห้องลง เธอวิ่งมาเขย่ามือของฉันอย่างตื่นเต้น

 ตื่นเต้นอะไรนัก?

“เอ่อ...คือเธอรู้จักซัมเมอร์หรอ?” ฉันถามเด็กสาวผมสั้นที่ยิ้มกว้างอยู่ตรงหน้าอย่างสงสัย ทำไมเธอถึงรู้จักฉันได้ล่ะ พยายามนึกเท่าไหร่ก็ไม่คุ้นหน้าเลยซักนิดเดียว

“ต้องรู้จักสิ! ฉันเป็นแฟนคลับเธอนะ! เธอมาจากPAใช่มั้ย! ฉันก็มาจากที่นั่นเหมือนกันล่ะ! แฮร่~” ห้ะ หา! แฟนคลับ นี่ฉันมีแฟนคลับตั้งแต่เมื่อไหร่แถมฉันยังจำหน้าเธอไม่ได้ด้วยซ้ำ ฉันจ้องหน้าเด็กสาวที่บอกว่าตัวเองเป็นแฟนคลับฉัน จ้องเข้าไปในดวงตา ตาของเธอช่างสดใสเป็นประกายน่ารักจังเลยนะ

“อ่ะ โหยๆ อย่าจ้องยังงี้สิ ฉันเขิลนะ จะละลายอยู่แล้ววววว” เด็กสาวคนนั้นทำท่าละลายแล้วลงไปนั่งกับพื้น

“อ่ะ เอ๋!!! โทษทีๆ ซัมเมอร์ไม่ได้ตั้งใจนะ เอ่อเธอชื่อ...”

“ตะโกนอยู่ได้ รำคาญว่ะ!!!” เสียงผู้ชายที่ฟังดูกวนประสาทพูดขึ้นมา ฉันมองไปตามเสียง โห....หน้าตาเหมือนผีญี่ปุ่นจริงๆเลย แถมยัง.....กวนโอ้ยอีกตะหาก

“อ้าวๆ หาเรื่องอ่อ ได้น้าได้”เด็กสาวผมสั้นลุกขึ้นยืนแล้วตะโกนต่อปากต่อคำกับผู้ชายตรงหน้า คิก คิก น่ารักจังเลยน้า เวลาทั้งสองคนทะเลาะกันหน่ะ

“คิก คิก” ฉันกลั้นขำท่าทางของทั้งสองคนไม่อยู่ ทำเอาผู้ชายคนนั้นหันมามอง ฉันจึงจ้องกลับไป แล้วผู้ชายคนนั้นก็หลบตา นั่งลงและไปให้ความสนใจกับมือถือตัวเองต่อ เอ๋ ประหลาดคนจังเลยน้า

“ดี!! เงียบไปซะ” เด็กสาวผมสั้นว่ากับเขาคำสุดท้ายแล้วลากชั้นไปนั่งโต๊ะตัวข้างๆโต๊ะของเธอ

“ฉันชื่อเรนนี่นะ ส่วนต้าบ้ากวนโอ๊ยนั่นชื่อวินนี่ ผช.ที่ทะเลาะกับมือถืออยู่นั่นชื่อว่ากีร์ต้า แล้วก็คนที่แหกปากร้องเพลงอยู่นั่นชื่อว่าเทรน คนที่นั่งวาดรูปอยู่ข้างๆวินนี่ชื่อว่าแฮมล่ะ!!” เรนนี่แนะนำเพื่อนๆให้ฉันรู้จักชื่อทีละคน ซึ่งไม่ง่ายเลยที่จะจำได้ในคราวเดียว ฉันพยักหน้าส่งๆแล้วมองไปยังชายใส่แว่นที่นั่งข้างๆ ดูเงียบๆจังนะ แต่ทุกคนก็ดูมีโลกส่วนตัวเยอะจัง แต่ละคน มีเอกลักษณ์ประจำตัวทั้งนั้นเลยนี่นะ

“เห?? ตาแว่นนั่นเหมือนจะชื่อโอมห์นะ ดูจืดชืดชะมัดเลยอ่ะ อย่าใส่ใจเลยซัมเมอร์จัง และก็คนที่ดูหน้าตาดีคนนั้นหน่ะ ก็มาจากPA เหมือนกันนะ คุ้นหน้ามั้ยง่ะ คนที่เป็นป๊อปปูล่าของรร.เลยนี่นะ ซัมเมอร์น่าจะรู้...”

“เจิ้น....” แน่สิฉันไม่รู้จักได้ยังไงก็ตานั่นมาตามจีบฉันตั้งปีนึงเต็มๆนี่นา

“เห รู้จักกันงั้นหรอ เจิ้น!!!!!” เรนนี่ตะโกนเรียกเจิ้นที่ก้มหน้าเขี่ยโทรศัพท์อยู่

ตานั่นเงยหน้าขึ้นมาโบกมือให้แล้วยิ้มมุมปาก หึ คิดว่าเท่นักรึไงนั่นหน่ะ

“ฮ๊า ให้ตายสิ ทำไมห้องเราถึงมีคนหล่อขนาดนี้มาอยู่ด้วยเนี่ยยโชคดีชะมัด”

เรนนี่ตกอยุ่ในพวังไปแล้วเรียบร้อย โหยๆ

ครืดดดดดด

ประตูห้องถูกเลื่อนเข้ามาพร้อมกับสาวทอมที่เอามือคล้องคอเด็กสาวคนนึงไว้ เดินเข้ามาในห้อง เห คุ้นๆอยู่นะ...

“เห้ ซัมเมอร์หรอเนี่ย หืมมม จำฉันได้มั้ย เฟิร์นไง เพื่อนห้องเดียวกันสมัยประถมไงล่ะ!!! แล้วนี่ก็เพื่อนฉันน่ะ ชื่อมด” ไม่ต้องนึกนานอีกฝ่ายก็แนะนำตัวเรียบร้อยซะแล้ว

“อื้ม จำได้ดิ ไม่เจอกันนานเลยนะ มาอยู่ห้องนี้เหมือนกันหรอเนี่ย” ฉันพยักหน้ายิ้มให้เฟิร์นกับมดอย่างสนิทสนม มีเพื่อนใหม่ตั้งเยอะแหนะ ดูน่าสนใจกว่าที่คิดไว้ตั้งเยอะเลยนะเนี่ยยย เริ่มแล้วสิ จะวุ่นวายขนาดไหนกันนะ ห้องพิเศษที่คัดแต่คนพิเศษเข้ามาแบบนี้หน่ะ ชักจะตื่นเต้นขึ้นนิหน่อยแล้วสิ............................