นายบ้านไร่คว้าหัวใจยัยจอมจุ่น

 
 
"ฟางมาหาพ่อกับแม่หน่อยสิลูก"แม่ของฟางร้องเรียกเธอขึ้น เมื่อเห็นว่าลูกสาวกลับมาจากช้อปปิ้งพอดี
 
 
 
 
 
"คุณพ่อกับคุณแม่มีอะไรหรอกคะ คุณแม่ดูนี่สิรองเท้าใหม่ของฟางเนี้ยรุ่นใหม่ล่าสุดเลยน่ะสวยมากเหลือคู่สุดท้ายของร้านเลยด้วย"ฟางพูดก่อนจะชูรองเท้าราคาแพงขึ้นอวดคนเป็นแม่ด้วยความดีใจกับรองเท้าคู่ใหม่ของเธอ
 
 
 
 
"แล้วนี่ก็กระเป๋าใหม่สวยมั้ยล้าาา"ฟางหยิบกระเป๋าใหม่ที่พึ่งถอยออกมาสดๆร้อยๆสะพายก่อนจะเดินไปมาหมุนตัวปลิวอย่างกับเด็กที่ได้ของเล่นใหม่
 
 
 
 
"พอๆๆนี่แกไปห้างกลับมาทีไรวงเงินในบัตรเครดิตพ่อเต็มตลอด มานั่งลงดีๆพ่อกับแม่มีเรื่องจะคุยด้วย"พ่อฟางบ่นอุบ ก่อนจะรีบโยงเข้าเรื่องที่จะต้องคุยกับฟางวันนี้ให้ได้
 
 
 
 
"ว่ามาเลยค่ะ นี่เห็นซุบซิบคุยกันมาเกือบอาทิตย์ล่ะตั้งแต่ฟางกลับมาจากฝรั่งเศส ฟางคิดไว้ไม่มีผิดว่าทุกคนต้องมีอะไรกับฟางแน่ๆ"ฟางว่าก่อนจะนึกถึงเมื่อหลายวันก่อนหลับจากเธอกลับมาจากฝรั่งเศสก็เห็นพ่อกับแม่แอบคุยกัน
 
 
 
 
"คืออีกสองอาทิตย์ฟางต้องแต่งงานน่ะลูก พ่อกับแม่หาคนที่จะเหมาะสมกับลูกให้แล้ว ไม่ต้องห่วงว่าพี่เขาจะดูแลหนูไม่ดีน่ะคนนี้พ่อกับแม่ให้ผ่านเลย"แม่ฟางเปิดประเด็นพูดทำให้ฟางตาโต
 
 
 
 
"ห้ะ แต่งงาน คุณแม่พูดอะไรออกมาเนี้ยนี่ฟางพึ่งกลับมาจากเรียนน่ะ จะมาให้แต่งงานปุ๊บปั๊บแบบนี้ได้ไง อีกอย่างหน้าเจ้าบ่าวฟางก็ยังไม่เคยเห็นจะมาคลุมถุงชนกันแบบนี้ไม่ได้น่ะคะ นี่มันสมัยไหนแล้วฟางไม่เอาด้วยหรอกน่ะ ฟางจะต้องได้แต่งงานกับคนที่ขึ้นชื่อว่าคนรักสิ คุณพ่อกับคุณแม่เล่นอะไรกันเนี้ย"ฟางรีบพูดยาวเหยียบด้วยสีหน้าไม่พอใจกับสิ่งที่พ่อกับแม่เธอต้องการ
 
 
 
 
"แต่แม่คุยกับทางเจ้าบ่าวไว้แล้วน่ะ พี่เขาเห็นฟางในรูปก็ดูชอบฟางมากๆด้วย จะยังไงก็ชั่งเย็นนี้ลูกต้องไปดินเนอร์กับพี่เขาจะได้ทำความรู้จักกันไง ไหนๆจะได้เป็นทองแผ่นเดียวกันแล้ว"แม่พูดเชิงบังคับยิ่งทำให้ฟางหงุดหงิดขึ้นไปใหญ่
 
 
 
 
"ฟางไม่ไป!!!!!"ฟางยื่นคำขาด 
 
 
 
 
"แกต้องไปและต้องแต่งงานกับตาเขื่อนด้วย ไม่งั้นแกจะไม่ได้ใช้เงินพ่อเลยสักบาทถ้าแกไม่ยอมแต่ง"พ่อฟางลุกขึ้นพูดก่อนจะยื่นคำขาดคืนลูกเช่นเดียวกัน
 
 
 
 
"คุณพ่อคะ ทำไมต้องให้ฟางไปแต่งงานกับเขาด้วย"ฟางเอ่ยถามด้วยความข้องใจ
 
 
 
 
"มันเป็นเรื่องทางธุรกิจที่ต้องจุนเจือกันไปน่ะลูก"แม่ฟางบอกเหตุผลออกไป 
 
 
 
 
"นี่คุณพ่อกับคุณแม่เห็นธุรกิจสำคัญกว่าหัวใจฟางความรู้สึกฟางหรอคะ"ฟางพูดจาตัดพ่อด้วยความน้อยใจ เธอเองก็ไม่ได้อยากแต่งงานกับคนที่เธอไม่ได้รัก และอายุเธอเองก็พึ่งจะ24 เธอก็ยังอยากใช้ชีวิตตามประสายังไม่พร้อมที่จะมีครอบครัว
 
 
 
 
"ธุนกิจพ่อมันก็ใช้เลี้ยงปากท้องแกเหมือนกันน่ะ แกเลิกเถียงแล้วรีบไปอาบน้ำแต่งตัวส่ะ 6โมงเย็นเขื่อนจะมารับแกไปทานข้าวข้างนอก"พ่อฟางพูดก่อนจะเดินปึงปังออกไป ฟางเองที่ขัดอะไรไม่ได้ก็ต้องไปทำตามคำสั่งของพ่อกับแม่
 
 
 
 
.
.
 
 
 
 
"สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ เอ่อผมมารับน้องฟางครับ"เขื่อนเดินเข้ามาก่อนจะยกมือไหว้พ่อแม่ของฟางอย่างนอบน้อย พลันสายตากลับมองหาฟาง
 
 
 
 
"น้องกำลังลงมาลูก"แม่ฟางบอกและฟางก็เดินลงมาพอดีด้วยชุดเดรสลูกไม้สีกรมเข้า ผมที่ม้วนเกลียวถูกรวบขึ้นเก็บปลายมีปลอยผมข้างหน้าเล็กๆใบหน้าถูกแต่งแต้มด้วยสีโทนอ่อนราวกับเจ้าหญิงในนิยาย เขื่อนมองฟางแทบไม่กระพริบตาเลยทีเดียว
 
 
 
 
"วันนี้ลูกฟางของแม่สวยจังเลยลูก"แม่ฟางเดินมาโอบลูกแล้วยิ้มชม
 
 
 
 
"ค่ะแม่"ฟางกัดฟันพูดเบาๆ
 
 
 
 
"ไปได้แล้วลูก เขื่อนอย่าพาน้องกลับค่ำน่ะ"พ่อฟางบอกก่อนจะรีบเดินไปส่งทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
บรรยากาศในรถที่เงียบยุนานเขื่อนก็ถามขึ้น
 
"น้องฟางพึ่งเรียนจบโทจากฝรั่งเศสใช่มั้ยครับ"เขื่อนหันไปถามเพื่อลดบรรยากาศมันตึง
 
 
 
 
"รู้แล้วจะถามอีกทำไมล่ะคะ"ฟางตอบกลับด้วยท่าทางเย่อหยิ่งซึ่งมันชั่งตัดกับบุคลิกการแต่งตัวเอาส่ะมากๆ
 
 
 
 
 
"นี่น้องฟางไม่ดีใจหรอครับที่เราจะได้แต่งงานกัน สาวๆหลายๆคนก็อยากจะแต่งงานกับพี่แต่น้องฟางคือคนที่โชคดีที่สุดเลยน่ะ"เขื่อนพูดแล้วยิ้ม ทำเอาฟางเบะปากกับคำที่มั่นใจของเขาทันที
 
 
 
 
"เหอะคิดว่าหล่อมาจากไหน"ฟางพูดกับตัวเองเบาๆ
 
 
 
 
.
.
 
 
 
"พอๆๆใจเย็นๆดิ้ชั้นฟังตามแกไม่ทันค่อยๆเล่า"แก้วเอ่ยถามเพื่อนสาวตรงหน้าที่พึ่งไปรับมาจากร้านอาหารเมื่อกี้
 
 
 
 
"นี่กว่าจะหนีอิตาชีกอนั่นมาได้น่ะ ฉันจะไม่ยอมแต่งงานด้วยแน่นอนแกดูดิกะจะนั่งกินข้าวด้วยดีๆรีบกินรีบกลับ แต่นี่ถือวิสาสะมาแตะเนื้อต้องตัวชั้นอ่ะ สุด แล้วนี่ขนาดนั่งกับชั้นยังเหล่มองผู้หญิงคนอื่นด้วยน่ะ ก่อนมันจะลากชั้นไปม่านรูทก่อนชั้นก็เลยโทรหาแกให้มารับนี่ไง"ฟางเล่ายาวเหยียดเมื่อเธอถูกเขื่อนลวนลามที่ร้านอาหารเลยปลีกตัวขอมาเข้าห้องน้ำแล้วหนีออกมา
 
 
 
 
"แล้วนี่แกจะเอาไงต่อ"แก้วถามเพื่อนสาวที่ยกแก้วเหล้าเข้าปากแก้วแล้วแก้วเล่า
 
 
 
 
 
"ยังคิดไม่ออกเลยแก แต่ระหว่างถึงวันแต่งฉันจะพยายามหลบหน้าไอ่หมอนี่ให้ได้มากที่สุด"ฟางพูดก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปากอีกครั้ง 
 
 
 
 
"ฟางไปไหนมา"ฟางค่อยๆย่องเบาเข้ามาในบ้านโดยที่ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่ยืนดักรออยู่
 
 
 
 
"อ่ะ เอ่อ ฮ้าวววฟางง่วงมากเลยค่ะไปก่อนนะค้าา"ฟางรีบชิ่งวิ่งหนีขึ้นไปห้องทันทีโดยไม่ฟังคำทักท้วงจากพ่อกับแม่เลย
 
 
 
 
"เฮ้อเกือบไปแล้วเรา แล้วแบบนี้เราจะเอาไงต่อเนี้ย"ฟางคิดทบทวนวนไปย้อนมาแต่สุดท้ายเธอก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี
 
 
 
 

 
ไรท์เตอร์ไม่ค่อยเห็นใครเข้ามาอ่านฟิคหรือคอมเม้นเหมือนแต่ก่อนเลยอ่า
แต่ไรท์ก็จะพยายามแต่งให้คนที่ชอบฟิคป๊อปฟางอ่านต่อให้จบน้า
ไรท์ห่างหายจากการแต่งนิยายไปนานเลยไม่รู้รีดเดอร์จะยังจำกันได้รึป่าว ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวอีกครั้ง และฝากติดตามฟิคเรื่องนี้ด้วยน้าา