ตราบาปสีขาว

 
 
 
 
 
 
 
“ออกโรงพยาบาลไปแล้วก็กลับมานอนที่ห้องตัวเองแล้วหัดทำตัวให้มีประโยชน์ด้วยเข้าใจมั้ย”พ่อของแก้วสั่งเมื่อรับโทโมะกลับมาที่ค่ายยมวยของเขา
 
 
 
 
 
“คุณพ่อครับ ทำไมผมมานอนห้องนี้ล่ะครับ ถ้าผมเป็นสามีของแก้ว ผมก็ต้องอยู่กับแก้วสิครับ”โทโมะมองห้องพักแคบที่มีแค่ฟูกเก่าๆและหมอนใบเล็ก
แล้วหันมาถาม
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่มีวันจะนอนเตียงเดียวกับแก ไอ้คนสารเลว”แก้วที่เดินเข้ามาได้ยินเข้าก็รีบโวยวายใส่โทโมะทันที
 
 
 
 
 
“เออ ใช่ เพราะแกมันทำเลวกับแก้วไว้มาก เป็นผัวที่ไม่ได้เรื่องไม่เอาไหน ทิ้งแก้วให้เลี้ยงลูกคนเดียวแต่ตัวเองดันไปติดเหล้าติดหนี้พนันจนโดนเจ้า
หนี้ตามฆ่าหนีหัวซุกหัวซุนกลับมาที่นี่ยังไงล่ะ”พ่อของแก้วรีบสร้างเรื่องโกหก
 
 
 
 
“นี่ผมเลวขนาดนั้นเลยหรอครับ”โทโมะอึ้งกับอดีตของตัวเองแล้วหันไปหารัศมีแขที่อุ้มน้ำหนึ่งอยู่
 
 
 
 
“ใช่ค่ะ พี่โทโมะเป็นอย่างที่ลุงเค้าบอกจริง แถมยังชอบซ้อมพี่แก้วบ่อยๆเพื่อไถเงินเอาไปซื้อเหล้าเข้าบ่อนอีก นี่ก่อนเกิดเรื่อง พี่โทโมะกำลังหนีเจ้าหนี้
กับมาที่ค่ายมวยแต่ช้าไปโดนเจ้าหนี้ตีหัวจนสลบความจำเสื่อมอีก”รัศมีแขช่วยพ่อแก้วโกหกทันที
 
 
 
 
 
“ถ้าในอดีตผมเลวมากกับแก้ว งั้นผมขอโอกาสอีกครั้งได้มั้ยครับ ที่จะดูแก้วกับลูก”โทโมะที่เชื่อเรื่องสนิทก็พูดขึ้นแล้วสบตาร่างบาง แก้วชะงักรีบเมิน
มองไปทางอื่นทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาพูดดีชั้นไม่มีวันเชื่อนาย สิ่งที่นายทำมันเลวมากจนชั้นยากจะเชื่อนายได้ ถ้าคิดมาอยู่ที่นี่ก็ต้องช่วยกันทำงานไม่ใช่มานอนสบายๆรู้เอาไว้
ซะ”แก้วรีบพูดตัดบทก่อนที่จะเดินปึงปังหนีโทโมะมาจากตรงนั้น เธอไม่เข้าใจจริงๆว่าพ่อของเธอคิดจะทำอะไรกันแน่
 
 
 
 
 
“เอาน่าแก้ว อย่าหงุดหงิดสิลูกดีซะอีกที่คนที่ทำให้เราเจ็บมาอยู่กับเราแบบนี้ เราจะได้แก้แค้นมันง่ายๆยังไงล่ะ”พ่อของแก้วเดินตามมาพูดกับลูกสาว
 
 
 
 
 
“แต่แก้วกลัวมันจะไม่จบง่ายๆน่ะสิพ่อ อีตานั่นเป็นคนมีหน้าตาในสังคม แม่เค้าก็มีเส้นสายไหนจะเพื่อนไฮโซของเค้าอีก ขืนจับได้ขึ้นมาแล้วฟ้องเรา
ล่ะ”แก้วรีบพูด
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพ่อจัดการเอง นี่บริษัทที่มันทำงานอยู่ใช่มั้ย ทำเรื่องลาออกไปเลยก็จบ ส่วนมือถือเราก็ยึดเอาไว้แค่นี้ก็จบ”พ่อแก้วพูดก่อนที่จะเดิน
ออกไปเพื่อจัดการเรื่อง
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ แก้วครับ/ไม่ต้องมาจับตัวชั้นนะไอ้เลว”โทโมะที่เก็บของเสร็จแล้วก็เดินเก้ๆกังๆมาทักและแตะไหล่แก้ว แก้วตกใจรีบผลักโทโมะล้มไปกองกับพื้น
อย่างแรงทันที
 
 
 
 
 
“ทำไมแก้วถึงเกลียดผมมากแบบนี้ด้วยล่ะครับไหนว่าเราเป็นสามีภรรยากันไง”โทโมะเห็นสีหน้าท่าทางของแก้วที่เกลียดชังเขาก็พูดด้วยความสงสัย
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะสิ่งที่แกทำมันเลวร้ายกับชั้นมากยังไงล่ะ แกยังจะให้ชั้นมองหน้าแกดีๆได้หรอ ฮึก เรื่องทุกอยางมันเป็นเพราะแก ทั้งๆที่ต่างคนต่างอยู่ไปแล้ว
ทำไมต้องกลับมาเจอกันด้วย ได้ยินมั้ยชั้นเกลียดแก ชั้นเกลียดๆๆๆแก”แก้วระเบิดอารมณ์ว่าใส่โทโมะก่อนภาพแห่งความเจ็บปวดในอดีตจะฉายเข้ามา
ในหัวแล้วน้ำตาก็พาลไหลออกมาไม่หยุด โทโมะอึ้งก่อนจะมองภาพที่แก้วเดินหนีเขาเข้าไปในบ้านแล้วนิ่งคิด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดด นี่มันอะไรกันเนี่ย”เฟย์ลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วต้องกรีดร้องเมื่อพบว่าตัวเองสวมแค่เสื้อคุมอาบน้ำนอนอยู่บนเตียง
 
 
 
 
 
 
“ตื่นแล้วหรอคุณ โอ๊ย ผมเจ็บนะ”เขื่อนเดินเข้ามาในห้องแล้วต้องร้องเมื่อเฟย์เดินเข้ามาทุบเขาเป็นพัลวัน
 
 
 
 
 
 
 
“ฮือ คนเลว คนชั่วคุณทำแบบนี้กับชั้นได้ยังไง ชั้นเป็นลูกน้องคุณนะ/คุณใจเย็นๆก่อนผมไม่ได้ทำอะไรคุณเลยนะ”เฟย์ร้องไห้โวยวายใส่เขื่อนทำให้
เขื่อนต้องรบเอามือปัดป้องเฟย์ไว้
 
 
 
 
 
 
“อ้าว ตื่นแล้วหรอคะ พอดี ชุดรีดเสร็จเรียบร้อยพอดี”แม่บ้านคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องแล้วยื่นชุดให้กับเฟย์
 
 
 
 
 
 
“ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ได้ทำอะไรคุณเลย”เขื่อนกอดอกมองร่างบางก่อนที่จะยื่นหน้าไปใกล้เฟย์ที่หน้าแดงจัดด้วยความอายก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าไป
เปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มาทำไมอีกคะ อย่าคิดว่าเอาคุณป้ามาด้วยแล้วแคทจะให้อภัย”แคทเปิดประตูบ้านมาเจอป๊อปปี้แม่ของเขาก็รีบว่า
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวก่อนสิจ้ะหนูแคท หนูกำลังเข้าใจตาป๊อปผิดนะ”แม่ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“แคทฟังกันก่อนได้มั้ย เมื่อคืนป๊อปไม่ได้มีอะไรกับเฟย์จริงๆนะเมื่อคืนมันเป็นเพียงแค่อุบัติเหตุเท่านั้น”ป๊อปปี้รีบอธิบาย
 
 
 
 
 
“แต่แคทเห็นกับตาป๊อปจูบกับเฟย์นะ”แคทรีบสายหน้าไมเชื่อ
 
 
 
 
 
 
“หนูแคทเชื่อป้าสิลูก ป๊อปเค้าไม่มีอะไรกับเฟย์จริงๆ ถ้าป๊อปรักเฟย์ป๊อปเค้าก็คบกับเฟย์ไปนานแล้วสิลูก ป๊อปเค้ารักหนูคนเดียวนะ”แม่ของป๊อปปี้
พยายามอธิบาย
 
 
 
 
 
“ป๊อปไม่ได้รักเฟย์ ป๊อปรักแค่แคทคนเดียวเท่านั้น ป๊อปเลือกแคทแล้วว่าป๊อปจะหยุดแค่แคทคนเดียวได้โปรดนะครับ ขอร้อง”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลง
คุกเข่าข้อร้องอ้อนวอนแคท
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปลุกขึ้นมาได้แล้ว แคทยอมเชื่อแล้วค่ะว่าไม่มีอะไรจริงๆ”แคทพูดแล้วดึงป๊อปปี้ที่ยอมคุกเข่าหน้าบ้านของเธอไม่อายคนสัญจรไปมาแถวนั้น ก่อนที่
ทั้งคู่จะกอดกันแน่น
 
 
 
 
 
“เธอทำให้ชั้นเกือบเสียลูกสะใภ้คนนี้ของชั้นไปนะนังเฟย์”แม่ของป๊อปปี้พูดขึ้นเบาๆแล้วยิ้มออกมาอย่างมีแผนการ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมคุณมาอยู่ที่บ้านของผมได้”ป๊อปปี้ที่เดินกลับเข้ามาในบ้านพร้อมกับแคทและแม่ของเขาแปลกใจที่เห็นฟางกำลังนั่งคุยกับพ่อของเขาอย่าง
ออกรส
 
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อกำลังคุยกับลูกค้ารายใหญ่น่ะสิ พอดีคุณเฟียซเค้าอยากติดต่อธุรกิจของเรากับรีสอร์ตของเธอน่ะ แล้วบังเอิญหนูเฟียซเค้าเป็นคนคุยสนุกแถมรู้เรื่อง
กีฬาฟันดาบที่พ่อชอบด้วยสิ”พ่อป๊อปปี้พูดพลางมองฟางที่ดื่มกาแฟแล้วมองฟางด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
 
 
 
 
 
 
“งั้นดีเลยค่ะเพื่อเป็นการฉลองวันนี้เราไปทานข้าวนอกบ้านกันนะคะ”แม่ป๊อปปี้รีบพูดตัดบท
 
 
 
 
 
 
“จะไปทานข้าวข้างนอกทำไมล่ะ วันนี้หนูเฟียซซื้ออาหารจีนมาเยอะแยะเลย งั้นเราทานด้วยกันที่นี่ล่ะ หนูด้วยนะจ้ะ”พ่อป๊อปปี้พูดจบก็พาทั้งหมดไป
ทานข้าวด้วยกัน โดยที่ป๊อปปี้รู้สึกไม่พอใจเมื่อเห็นพ่อของเขากำลังเทคแคร์ฟางไม่สนใจแม่ตนเองเลยสักนิด
 
 
 
 
 
“อ๊ะ คุณมาทำอะไรคะเนี่ย”ฟางตกใจเมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้วเห็นว่าป๊อปปี้ยืนรออยู่ ชายหนุ่มรีบดึงฟางเข้าไปคุยในห้องน้ำทันที
 
 
 
 
“เลิกยุ่งกับพ่อผมซะ พ่อผมเค้ามีแม่ผมอยู่แล้ว”ป๊อปปี้พูดตามตรง
 
 
 
 
 
“อะไรกันคะ จะให้เฟียซเลิกยุ่งกับคุณลุงได้ยังไง ในเมื่อเรากำลังจะทำธุรกิจด้วยกันแท้ๆ แถมคุณลุงก็คุยเก่ง มีเสน่ห์ดีออกไม่แปลกที่ใครอยู่ใกล้ก็รู้สึก
สนุกไปด้วย”ฟางยิ้มก่อนที่จะจงใจพูดยั่วโมโหป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ ไม่เห็นรึไงว่าเค้าแกคราวพ่อคุณได้เลยนะ แล้วเค้าก็มีเมียแล้ว คุณอย่าเข้ามาทำลายครอบครัวของผมนะ ระวังเถอะคุณคิดอะไรไม่ดีๆเดี๋ยวจะ
ตกนรเอา”ป๊อปปี้รีบว่า
 
 
 
 
 
“ตกนรกงั้นหรอ หึ คนอย่างชั้นเคยตกนรกมาแล้วล่ะ เพราะหลงผิดเชื่อสิ่งที่ผิดเป็นถูกก็เลยต้องทุกข์ทรมานแบบนี้ยังไงล่ะ”ฟางรีบว่าแล้วผลักอกป๊อปปี้
แล้วเปิดประตูห้องน้ำออกไปก็ชะงักเมื่อเห็นแคทยืนอยู่
 
 
 
 
 
“มีอะไรรึเปล่าคะ ทำไมเข้าไปอยู่ด้วยกันในห้องน้ำแบบนี้ได้”แคทถามแล้วมองหน้าป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ต้องขอบคุณคุณป๊อปมากนะคะที่เข้ามาช่วยหาคอนแทคเลนส์ให้เฟียซ พอดีเมื่อกี้เฟียซทำคอนแทกเลนส์ตก เลยวานให้คุณป๊อปมาช่วยหาแล้วเจอ
พอดี ไม่ซีเรียสนะคะ เค้าไม่มีทางนอกใจคุณแคทที่แสนดีแบบนี้ได้หรอกค่ะ”ฟางพูดแล้วเดินไปจับมือแคท
 
 
 
 
“แคทต้องขอโทษจริงๆนะคะที่เข้าใจผิดอีกแล้ว แคทนี่แย่จัง”แคทพูด
 
 
 
 
 
“งั้นเพื่อเป็นการไถ่โทษอาทิตย์หน้าเฟียซกับเขื่อนจะไปที่รีสอร์ตเพื่อถ่ายทำโฆษณาครีมกันแดด คุณแคทไปเที่ยวที่รีสอร์ตด้วยก็ได้นะคะ เฟียซไม่คิด
ค่าที่พักเลยค่ะ”ฟางรีบพูด
 
 
 
 
 
“จริงหรอคะ ป๊อปงั้นเราไปรีสอร์ตคุณฟางกันนะ”แคทพูดแล้วยิ้มออกมาอย่างดีใจแล้วหัวเราะกับฟาง โดยที่ป๊อปปี้มองฟางอย่างไม่ไว้ใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“สรุปว่าเมื่อคืนเฟย์เมาแล้วคุณเขื่อนพาเฟย์มาพักที่คอนโดนี้ก่อนเฟย์จะเผลออ้วกใส่คุณเขื่อนและก็เลอะชุดตัวเองงั้นหรอคะ”เฟย์ที่เดินออกมาทาน
โจ๊กที่เขื่อนทำให้ สรุปเรื่องราว
 
 
 
 
 
“ครับ เมื่อคืนคุณมาแล้วเกือบตกเรือ ผมมาช่วยไว้ทัน แต่ไม่รู้ว่าบ้านของคุณอยู่ที่ไหน เลยพามาที่นี่ก่อน ทานอะไรร้อนๆไปก่อนนะครับ ส่วนนี่ยาแก้
แฮงค์จะได้ไม่ปวดหัว อ๊ะ ปากคุณเลอะนี่ครับเดี๋ยวผมเช็ดให้นะ”เขื่อนพูดพลางเอื้อมมือไปเช็ดขอบปากของเฟย์ที่เลอะอยู่ เมื่อเขื่อนเข้ามาใกล้ทำให้
เฟย์ใจเต้นแรงไม่มีสาเหตุ
 
 
 
 
 
“เอ่อ จริงสิคะ จินนี่ล่ะ เมื่อคืนคุณอยู่กับจินนี่นิ”เฟย์ถามถึงเพื่อนสาวเมื่อนึกขึ้นได้
 
 
 
 
 
 
“รายนั้นกลับบ้านไปกับกวินแล้วครับไม่ต้องหวง วันนี้ผมลางานให้คุณแล้วนะเพราะคุณไม่น่าจะหายแฮงค์แน่ๆ เอาล่ะครับเดี๋ยวทานเสร็จผมไปส่งที่บ้าน
นะครับ”เขื่อนพูดแล้วยิ้มอย่างเป็นมิตรก่อนที่จะพาเฟย์เดินลงไปกับเขา โดยเฟย์ไม่รู้เลยว่า ฟางแอบถ่ายรูปเธอกับเขื่อนไปแล้ว
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะคุณแม่”
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
เมื่อลงจากรถของเขื่อนเฟย์กำลังจะเปิดประตูบ้านก็ชะงักเมื่อแม่ป๊อปปี้และลูกน้องเดินเข้ามาหา ไม่ทันที่เฟย์จะยกมือไหว้ ร่างบางก็ถูกแม่เพื่อนตบหน้า
หันอย่าแรง
 
 
 
 
“เธอเกือบจะทำให้ชั้นต้องเสียลูกสะใภ้ของชั้นไป ทำไม อยากได้ลูกชายชั้นมาจนใช้มารยายั่วลูกชั้นหรอห้ะ ทำไมไม่จำว่าลูกชั้นมันเห็นสาวๆแบบเธอ
เป็นแค่ของเล่น รึอยากโดนเหมือนนังฟาง”แม่ป๊อปปี้ไม่รอช้าเดินเข้ามาทึ้งตามตัวของเฟย์ที่ได้แค่ปัดป้องไม่สู้กลับ
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ขอโทษค่ะคุณแม่ตอนนั้นเฟย์แค่เมาเลยเผลอทำอะไรลงไปไม่ทันคิด เฟย์ขอโทษค่ะ”เฟย์รีบยกมือไหว้ด้วยความกลัว
 
 
 
 
 
“ครั้งนี้ชั้นจะให้อภัยเธอเพราะเห็นว่าเธอเป็นเพื่อนป๊อปปี้มานาน แต่ถ้ามีครั้งต่อไปอีก ชั้นจะไม่เอาเธอไว้แน่ ทั้งเธอทั้งแม่เธอที่เป็นแม่บ้านบ้านหนูจินนี่
อาจจะหายไปจากโลกนี้เลยก็ได้ จำเอาไว้”แม่ป๊อปปี้พูดขู่ก่อนที่จะเดินขึ้นรถไป เฟย์มองแม่ของป๊อปปี้กลับออกไปแล้วก็รีบปาดน้ำตาด้วยความกลัว
แล้วกลับเข้าบ้านไป
 
 
 
 
 
 
“งานนี้สนุกกว่าที่คิดแฮะ”เขื่อนที่แอบซุ่มดูยังไม่กลับแอบอัดวีดีโอคลิปตอนแม่ป๊อปปี้ทำร้ายและขู่เฟย์เอาไว้แล้วยิ้มออกมาอย่างมีแผนการ
 
 
 
 
 
“เอาน่าทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิจ้ะญาติคนสวย”เขื่อนส่ายหน้าขำเมื่อเห็นฟางทำหน้าหงิกนั่งรถมากับเขา
 
 
 
 
“ก็ฟางไม่ชอบอีตากวินนั่นนิเขื่อน ทั้งชีกอ นิสัยเสียถ้าเกิดหมอนั่นเล่นตุกติกลวนลามฟางขึ้นมาจะว่ายังไง เพราะเมื่อก่อนกวินก็เคยคิดทำมิดีทิร้ายฟาง
อยู่นะ”ฟางว่า เพราะเมื่อช่วงสายของอีกวัน กวินโทรนัดเธอผ่านเลขาและหอบดอกไม้ช่อโตมาให้เธอเพื่อนัดดินเนอร์กับเธอ
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องห่วงนะ รอบนี้มีเขื่อนอยู่ด้วยทั้งคนเอาล่ะถึงละ”เขื่อนพูดจบก็เดินพาฟางเข้าไปในตัวร้านอาหารที่ชั้นดาดฟ้าของโรงแรมหรูโดยที่เขื่อนนั่งอยู่
อีกมุมที่กวินไม่เห็นเขา
 
 
 
 
 
 
“ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากเลยนะครับที่ได้มาดินเนอร์กับผู้หญิงที่ทั้งสวยและเก่งแบบคุณเฟียซแบบนี้”กวินพูดพลางถือวิสาสะกุมมือฟางไว้ ฟางยิ้มออกมา
เล็กน้อยก่อนที่จะชักมือกลับมา
 
 
 
 
 
 
“แหมปากหวานแบบนี้คงจะพูดกับสาวๆคนอื่นมานักต่อนักแล้วสิคะ โดยเฉพาะนางแบบที่ชื่อมิเชล”ฟางรีบพูดดักคอถึงนางแบบเซเลปชื่อดังที่กวิน
กำลังควงอยู่
 
 
 
 
 
“มิเชลกับกวินเราเป็นเพื่อนสายปาร์ตี้ด้วยกันเท่านั้นครับ แต่กับคุณเฟียซผมอยากเป็นมากกว่าเพื่อนคุณ ในงานเลี้ยงของคุณผมดีใจนะครับที่ถูก
เชิญ”กวินพูดก่อนที่จะรีบลุกจากเก้าอี้ตรงข้ามมานั่งข้างๆฟาง แล้วคิดย้อนถึงงานเลี้ยงบนเรือที่ฟางแกล้งยั่วโปรยเสน่ห์ให้เขากลางฟลอร์เต้นรำ
 
 
 
 
 
“มาดินเนอร์กับคุณเฟียซแบบนี้มิเชลเค้าไม่ว่าหรอเพื่อน”แต่ก่อนที่ฟางจะลุกหนี เสียงป๊อปปี้ดังขึ้นทำให้ฟางหันกลับไปทางต้นเสียงแล้วพบว่า ป๊อปปี้
ยืนมองอยู่กับแคทที่กำลังมาหาโต๊ะนั่งในร้าน
 
 
 
 
 
 
“อ้าวป๊อป คุณแคท บังเอิญเจอกันนะเนี่ยไปไงมาไงล่ะ”กวินทัก
 
 
 
 
 
“พอดีแคทกับป๊อปเราไปเลือกของชำร่วยกับแบบชุดแต่งงานที่ร้านมาน่ะสงสัยเลือกเพลินไปหน่อยออกมาก็ค่ำลงแล้วเลยแวะมาหาอะไรทานใกล้ๆแถว
นี้”แคทพูดแล้วยิ้มออกมาด้วยความสดใสทำให้ป๊อปปี้อดยิ้มเอ็นดูไม่ได้ แต่ภาพนั้นกลับทำให้ฟางกำมือแน่น
 
 
 
 
 
“แหม ดีเลยสิคะงั้นทริปที่จะไปที่รีสอร์ตของเฟียซก็ถือว่าเป็นของขวัญฮันนีมูนให้เลยแล้วกันนะคะ เผื่อถ้าชอบบรรยากาศที่นั่นแล้วจะกลับไปหลัง
แต่งงานก็ได้จะได้มีน้องตามมาไวๆ เพราะคุณป๊อปเค้าคงจะรักลูกน่าดู”ฟางพูดแล้วจ้องมองหน้าป๊อปปี้กลับอย่างยียวนกวนประสาท
 
 
 
 
 
”แน่นอนอยู่แล้วครับ ลูกของผู้หญิงที่ผมรักผมก็รักเป็นธรรมดาเราจะได้เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์กันนะแคทมีพ่อ แม่ลูก และป๊อปก็คงสอนลูกว่าอย่าไป
คิดทำลายชีวิตครอบครัวของใคร เดี๋ยวจะตกนรกเอา”ป๊อปปี้ที่นึกเคืองฟางเรื่องพ่อของเขาก็รีบพูดประชดกลับ
 
 
 
 
 
 
“หรือไม่คนที่สอนเองก็อาจจะทำตัวมือถือสากปากถือศีลที่ต่อหน้าลูกอาจจะสอนดี แต่จริงๆแล้วเคยทำอะไรเลวๆไว้ก็ได้”ฟางพูดประชดกลับแล้วจ้อง
หน้าป๊อปปี้อย่างไม่กลัว
 
 
 
 
 
“เอาล่ะค่ะไปหาโต๊ะนั่งดีกว่านะป๊อป/ไม่ต้องหรอกค่ะนั่งด้วยกันดีกว่า เดี๋ยวเฟียซจะได้คุยเรื่องทริปต่างๆที่รีสอร์ตของเฟียซจัดให้ตอนคุณแคทไปที่
นั่น”แคทเห็นท่าไม่ดีของป๊อปปี้และฟางก็รีบพูดแต่ฟางรีบตัดบทสั่งให้ป๊อปปี้และแคทนั่งกับตัวเองและกวินเพราะดีซะอีกที่เธอจะไม่ต้องอยู่กับ
กวิน2ต่อ2 ป๊อปปี้แอบหงุดหงิดเล็กน้อยที่ตลอดเวลาที่นั่งด้วยกันฟางมักจะชอบพูดจาเหน็บประชดเขาเสมอก่อนที่เขาจะลุกขึ้นหนีฟางไปเข้าห้องน้ำ
 
 
 
 
 
 
 
“ที่แกมานั่งกับชั้นเพราะว่าแกหวงก้างรึเปล่า/หมายความไง”กวินที่เดินตามป๊อปปี้เข้าห้องน้ำไปก็เปิดประเด็นทำให้ชายหนุ่มชะงัก
 
 
 
 
 
“แหมๆไอ้เสือ เรารู้จักกันมาตั้งหลายปียังไงเสือก็คือเสือวันยังค่ำ ชั้นรู้นะว่าแกสนใจคุณเฟียซเหมือนชั้นเพราะคุณเฟียซหน้าเหมือนน้องฟางคู่ขาเก่า
แก”กวินโพล่งออกมา
 
 
 
 
 
 
“เหลวไหล ก็แค่คนหน้าเหมือน เรื่องของฟางมันจบไปตั้งหลายปีแล้วแกจะรื้อฟื้นทำไม รึว่าอยากให้ชั้นบอกว่าแกกับจินนี่เป็นต้นเหตุทะเลาะกับฟางจน
ฟางตกหน้าผาตายแบบนั้น”ป๊อปปี้ตอกกลับกวินไป
 
 
 
 
 
“เหอะ อย่าทำตัวเป็นคนดีไปหน่อยเลยป๊อป ฟางจะไปตายเลยถ้าแกไม่นึกพิเรนทร์หลอกฟันน้องเค้าจนเค้าท้องแบบนั้น แหม คิดแล้วนึกถึงเมื่อก่อน
จริงๆที่แกให้น้องเค้าไปทำแท้งแล้วทิ้ง ไม่คิดเลยว่าชั้นจะเห็นวันนี้วันที่แกรักใครจริงอย่างแคท”กวินว่า
 
 
 
 
 
 
“นายหุบปากซะกวิน เรื่องของฟางมันคืออดีตไปแล้ว เลิกพูดสักที เพราะฟางตายไปนานแล้ว ขืนนายยังพูดแบบนี้อีก เราได้เห็นดีกันแน่”ป๊อปปี้ว่าก่อน
ที่จะเดินออกไปจากห้องน้ำทันที กวินเบ้ปากมองเพื่อนรักอย่างป๊อปปี้ก่อนที่จะเดินไปอีกทางเพื่อสูบบุหรี่แล้วชะงักเมื่อพบกับสาวสวยเซ็กซี่คนหนึ่งที่
ยิ้มให้เขาก่อนที่เขาจะเข้าไปทำความรู้จักเธอโดยไม่สนใจเลยว่าตัวเองมากับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม เลวยังไงก็เลววันยังค่ำ”เขื่อนเดินออกมาจากห้องน้ำภาพไปทางป๊อปปี้ที่เทคแคร์แคทดีต่อหน้าฟางและกวินที่กำลังขอไลน์สาวสวยคนนั้นอยู่
แล้วพูดขึ้นก่อนจะยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ
 
 
 
 
 
กลับมาอ่านคอมเม้นท์แล้วเห็นคนที่ยืนยันจะให้อัพเรื่องนี้ต่อ คือดีใจมากอ่ะ ดีใจมากจริงๆ
ไม่คิดว่ายังมีคนที่เป็นแฟนคลับ PFแล้วยังตามอ่านอยู่ ขอบคุณน้าาา ขอบคุณมากๆๆๆๆๆ ขอบคุณจากใจเลย
 
งั้นเราสัญญา เราจะอัพต่อจนจบแล้วถ้าไม่เหลือคนติดตามแล้วจริงๆ เราก็จะหยุดอัพแล้วกันนะ ขอบคุณมากค่ะ