ตราบาปสีขาว

 

 

 

 

 

“ค่ายเล็กชะมัด แล้วแบบนี้จะไหวจริงหรอเนี่ย”โทโมะยืนมองหน้าค่ายมวยแล้วบ่นอุบก่อนที่จะตัดสินใจเดินกลับ

 

 

 

 

“พี่รัศมีแขจับตัวน้ำหนึ่งให้แก้วหน่อย แก้วจะให้น้ำหนึ่งกินยา”เสียงตะโกนเสียงดังทำให้โทโมะหันกลับไปมองที่ค่ายมวยอีกครั้ง

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

ก่อนที่โทโมะจะทำอะไรต่อมีเด็กชายตัวเล็กคนหนึ่งวิ่งมาชนโทโมะจนล้มกระเด็น โทโมะรีบประคองเด็กชายขึ้นมา

 

 

 

 

 

“คุณน้ำหนึ่งขาไปกับพี่แขเถอะค่ะ เดี๋ยวแม่แก้วออกมาจัดการเองคุณน้ำหนึ่งจะโดนหนักนะคะ”จากนั้นสาวประเภทสองร่างยักษ์คนหนึ่งวิ่งออกมาตาม

เด็กน้อยแล้วพูดขึ้น

 

 

 

“ไม่เอาหนึ่งไม่ชอบกินยา แล้วก็ไม่กินผักด้วยมันขม ลุง ลุงช่วยหนึ่งหน่อยสิ แม่แก้วตอนนี้เขี้ยวงอกออกมาจะกินหนึ่งแล้ว”เด็กชายน้ำหนึ่งรีบพูด

ขอร้องโทโมะทำให้ชายหนุ่มที่ประคองเด็กน้อยรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาดเมื่อสบตากับเด็กน้อย ใบหน้าของเด็กชายมันช่างคล้ายกับเขาในวัยเด็ก

เหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

“น้ำหนึ่งกลับมากินยาเดี๋ยวนี้นะไม่อย่างงั้นพรุ่งนี้แม่จะไม่ให้เรากินไอติม”แก้วเดินโวยวายมาตามลูกชายด้านหน้าค่ายมวยแล้วต้องตกใจหน้าถอดสีเมื่อ

เห็นโทโมะคุกเข่าอยู่และกำลังประคองลูกของเธอไว้

 

 

 

 

 

 

“เธอ”โทโมะเองที่หันไปตามต้นเสียงแล้วต้องตกใจอย่างขีดสุดเช่นเดียวกับแก้วก่อนที่จะลุกขึ้นมายืนดีๆ

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

ทันทีที่โทโมะลุกขึ้นยืนแก้วไม่รอช้าตรงไปชกหน้าโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

“แม่แก้วเป็นยักษ์ไปแล้ว แม่แก้วจะกินหัวลุงเค้าหรอ”น้ำหนึ่งไม่เข้าใจกับการกระทำของแม่ตัวเองก็พูดขึ้น

 

 

 

 

“ไม่ใช่นะ รัศมีแขพาน้ำหนึ่งกลับเข้าบ้านไปก่อน”แก้วว่าก่อนที่จะสั่งคนสนิทรีบพาลูกกลับเข้าบ้านไป

 

 

 

 

 

“ยัยบ้าทำอะไรน่ะเจ็บนะเว่ย”โทโมะโวยวายว่าแก้วทันทีที่ลูกเดินออกไป

 

 

 

 

 

“ออกไป อย่าเข้ามาในบ้านชั้นไอ้สารเลว”แก้วเอ่ยปากไล่โทโมะ

 

 

 

 

 

“ชั้นก็ไม่อยากมาเหยียบที่นี่หรอกถ้าบังเอิญมติของที่ทำงานชั้นตกลงให้ชั้นมาติดต่อค่ายมวยนี่ โอ๊ะ ว่าแต่ไม่เจอกันตั้งหลายปี ผันตัวเองจากทอมมา

เป็นผู้หญิงจนมีลูกแล้วนิ แล้วใครคือผู้ชายโชคร้ายที่เป็นพ่อของลูกเธอล่ะ”

 

 

ผลัวะ

 

 

 

ทันทีที่โทโมะพูดจบแก้วก็ชกหน้าชายหนุ่มอีกครั้งด้วยความแค้นเคือง

 

 

 

 

 

“นี่มันจะมากไปแล้วนะ ชกชั้นจนเลือดออก2ครั้งแบบนี้ คิดว่าตัวเองเป็นใครล่ะห้ะ”โทโมะรู้สึกถึงคาวเลือดที่ปากก็เดือดจัดก่อนที่จะกระชากแก้วมาแนบ

ลำตัวแก้วตกใจพยายามทุบตีโทโมะเพื่อออกจากการเกาะกุมของเขาแต่โทโมะไม่สนใจกลับรัดตัวแก้วมากอดไว้แน่นไม่ให้ไปไหน

 

 

 

 

 

“แกทำอะไรลูกชั้น”ตอนนั้นเองเสียงของพ่อแก้วดังขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

 

“พ่อช่วยแก้วด้วยไอ้เลวนี่จะทำแก้ว”แก้วโวยวายรีบฟ้องพ่อทันทีที่โทโมะปล่อยตัว

 

 

 

 

 

 

“เปล่านะลุงดูหน้าผมก่อนเถอะ ลูกลุงนั่นล่ะที่ชกผมจนเลือดออกแบบนี้ ทั้งๆที่ผมมาจากบริษัทที่ตกลงกับลุงเมื่อเช้าทางโทรศัพท์ไง”โทโมะไม่ยอม

แพ้รีบฟ้องกลับไปบ้าง

 

 

 

 

 

 

“อ้าว ไอ้แก้วนี่ลูกค้าเรานะไปทำเค้าทำไม ขอโทษเค้าเดี๋ยวนี้เลยนะ”พ่อแก้วรีบดุลูกสาว

 

 

 

 

 

“ไม่ แก้วจะไม่มีวันขอโทษไอ้เลวที่ทำลายชีวิตแก้วหรอก”แก้วรีบว่า

 

 

 

“ก็ถ้าเธอไม่ทำชั้นก่อนชั้นก็ไม่ทำเธอนั่นล่ะ เธอเริ่มก่อนเองนะ”โทโมะคิดถึงอดีตที่ถูกแก้วแฉก็รีบว่าแก้วกลับไป

 

 

 

 

“ชั้นแค่ประจานความเลวของนายให้พี่รหัสชั้นแต่นายมันเลวไอ้ชั่ว ข่มขืนชั้น”แก้วโพล่งอดีตที่แสนเจ็บปวดของเธอออกมา

 

 

 

 

 

“อะไรนะ ไอ้นี่เองหรอที่ข่มขืนแกเมื่อ5ปีก่อน งั้นมันก็เป็นพ่อของน้ำหนึ่งงั้นสิ”พ่อของแก้วตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน

 

 

 

 

 

“อะไรนะ พ่องั้นหรอ”โทโมะตกใจกับสิ่งที่ได้ยินแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“พ่อไม่ต้องไปตกลงสัญญาอะไรกับมันนะ แก้วเกลียดมันมันทำลายชีวิตแก้ว”แก้วพูดออกมาด้วยความเคียดแค้นแล้วจ้องหน้าโทโมะราวกับจะกินเลือด

กินเนื้อให้ได้

 

 

 

 

 

“แกทำลายชีวิตลูกสาวชั้น แกอย่าอยู่เลยไอ้เลว พวกเรา กระทืบมัน”พ่อแก้วหันขวับไปพูดด้วยความแค้นจัดก่อนที่จะสั่งเด็กในค่ายมวยตามไล่กระทืบ

โทโมะโดยที่ชายหนุ่มตกใจและรีบหนีออกไปจากตรงนั้นอย่างไม่คิดชีวิต

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เราต้องลงทุนเอาของมาง้อเค้าถึงที่เลยจริงๆหรอแคท”ป๊อปปี้มองช่อดอกไม้และขนมในมือขณะขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้นดาดฟ้าของโรงแรม5ดาวสุดหรูแห่งหนึ่งที่ฟางมาพักอยู่

 

 

 

 

 

“แน่ล่ะเค้าเป็นลูกค้ารายใหญ่ของเรานะป๊อป และอีกอย่างแคทรู้สึกถูกชะตา อยากทำงานนี้ให้เค้านะป๊อปนี่เลขาคุณเฟียซเค้าบอกแคทมานะว่าวันนี้

คุณเฟียซขึ้นมาว่ายน้ำบนนี้”แคทพูดก่อนที่จะเดินนำป๊อปปี้ไปที่สระว่ายน้ำชั้นดาดฟ้าป๊อปปี้เดินตามคู่หมั้นสาวไปหยุดอยู่ที่ริมสระน้ำตามที่เลขาส่วนตัว

ของฟางบอก สายตาคมมองไปที่สระว่ายน้ำที่มีร่างบางกำลังว่ายน้ำอยู่ก่อนที่ฟางจะขึ้นจากสระน้ำในชุดทูพีชสีดำแล้วเดินมาสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ แล้ว

สายตาของป๊อปปี้ที่สังเกตอะไรบางอย่างก็ชะงัก ไม่มีรอยแผลเป็นที่เอวด้านขวา

 

 

 

 

 

 

 

“ความจริงไม่จำเป็นต้องเอาของมาให้กันแบบนี้เลยก็ได้นะคะคุณแคท เพราะเราไม่่มีความจำเป็นอะไรจะต้องเจอกันอีกแล้ว”ฟางปรายตามองของที่แค

ทเอามาให้ก่อนที่จะนั่งไขว่ห้างจิบน้ำส้มที่เก้าอี้ริมสระแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“คุณเฟียซคะ อย่าพูดตัดรอนความสัมพันธ์แบบนั้นสิคะ พวกเราถึงจะตกลงร่วมงานกันแล้วแท้ๆนี่แทนคำขอโทษของแคทกับทางบริษัทเรานะคะ

กรุณารับไว้และให้พวกเราได้ทำงานกับคุณเฟียซต่อเถอะนะคะ”แคทพูดแล้วยื่นช่อดอกไม้ให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมถึงอยากทำงานกับเฟียซละคะเพราะว่าราคาที่ตกลงจ้างตอนแรกเฟียซจ่ายหนักเลยไม่อยากเสียลูกค้ารายนี้ไปงั้นสิ”ฟางพูดจาดูถูกก่อนที่จะแล

หางตามองป๊อปปี้และแคท

 

 

 

 

 

“นี่พวกเราไม่ได้เห็นแก่เงินขนาดนั้นนะคุณ ที่แคทมาขอโทษเพราะว่าผมอาจจะพูดทำร้ายจิตใจคุณแต่บอกไว้เลยถึงคุณไม่จ้างพวกเรา พวกเราก็มี

ลูกค้ารายอื่นอยู่ดี ไปแคท กลับกันเถอะ แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเค้าไม่จ้างเราต่อ”ป๊อปปี้รีบว่าก่อนที่จะดึงมือคู่หมั้นสาวลุกขึ้นกลับ

 

 

 

 

 

 

“แหม ไม่ง้อลูกค้าแบบนี้เพราะว่าที่บ้านมีฐานะอยู่แล้ว แล้วการมาเปิดบริษัทออแกไนซ์เล่นๆนี่ก็คงทำเอาสนุกๆไม่จริงจังอะไร พอเบื่อก็ทิ้งไปง่ายๆ

สินะ”ฟางลุกขึ้นแล้วพูดว่าไล่หลังป๊อปปี้ทำให้ชายหนุ่มชะงักหันขวับกลับมาสบตากับร่างบางตรงหน้า

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณจะเอายังไงกับพวกเรากันแน่ ในเมื่อไม่อยากจะจ้างพวกเราแล้วพวกเราก็กลับไง”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

“เหย่อหยิ่ง ถือตัวแบบนี้ สงสัยจะเป็นพวกคนรวยใช้เงินพ่อแม่มาจนชินสินะ พอทำงานจริงแล้วเจอลูกค้าเรื่องมากใส่ถึงกับรับไม่ได้”ฟางว่าต่อจนป๊อปปี้

ไม่พอใจจะเอาเรื่องแต่แคทรีบห้าม

 

 

 

 

 

 

 

 

“แคทขอโทษแทนป๊อปด้วยนะคะ แต่ถ้าคุณเฟียซไม่พอใจพวกเรา พวกเราคงต้องกลับค่ะ”แคทพูดแทนป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ตกลงว่าชั้นจ้างคุณต่อนะ รายละเอียดก็ตามที่คุยกับเลขาไว้ตอนแรก แล้วอีก2วันชั้นจะไปดูความเรียบร้อยของงาน หวังว่างานเริ่มอาทิตย์หน้า ทุก

อย่างจะต้องออกมาเพอเฟ็ค”ฟางพูดก่อนที่จะเดินเชิดเข้าห้องน้ำไปล้างเนื้อล้างตัวโดยที่เดินชนไหล่กว้างของป๊อปปี้อย่างแรงแล้วไม่หันกลับมา

ขอโทษชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

“เราได้งานนี้แล้วป๊อป”แคทยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนที่จะกระโดดกอดป๊อปปี้จนตัวลอย ป๊อปปี้ยิ้มออกมากับความสดใสของคู่หมั้นสาวก่อนที่ทั้งคู่จะ

กลับออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทีหลังก็อย่าพึ่งว่าป๊อปปี้แรงๆแบบนั้นสิ เดี๋ยวไก่จะตื่นแล้วไม่ทันได้ร่วมงานพอดี”เขื่อนพูดขึ้นเมื่อฟางเดินออกจากห้องน้ำมา

 

 

 

 

 

 

“ก็มันอดไม่ได้นิ แต่ยังไงก็ได้ร่วมงานกันต่อแล้วว่าแต่เขื่อนเถอะ แผนจะปั่นหัวพวกนั้นไปถึงไหนแล้วล่ะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“ใกล้แล้วล่ะ เพราะจินนี่ค่อนข้างที่จะไวในเรื่องผู้ชายอยู่แล้ว ส่วนเรื่องบริษัทของครอบครัวป๊อปปี้กับแบงค์ที่ครอบครัวโทโมะทำ กำลังจัดการอยู่ อ้อ

แล้วไอ้ข่าวคาวๆของครอบครัวกวินนี่หาได้ไม่ยากหรอก เพราะความชั่วที่ทำมันเยอะเป็นหางว่าว หาแค่นี้ก็เจอความผิดหลายคดีแล้วล่ะ”เขื่อนพูดอย่าง

อารมณ์ดีที่ทุกอย่างเริ่มเป็นไปตามแผนแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ดี ทำเลวกันไว้มากมันถึงเวลาแล้วล่ะที่ต้องชดใช้กรรม อ้อ แต่ยังไงซะก็ขอบคุณรองพื้นกันน้ำของเขื่อนที่ให้มานะ ปิดรอบแผลเป็นซะเนียนเลย”ฟาง

พูดอย่างพอใจก่อนที่จะชูขวดรองพื้นกันน้ำที่เขื่อนเอามาให้อย่างพอใจ เพราะเธอจงใจใส่ทูพีชและนัดป๊อปปี้มาที่นี่ตั้งแต่แรกแล้วเพื่อทำให้เขาได้เห็น

ว่าที่เอวของเธอไม่มีรอยแผลเป็นที่ในอดีตเคยได้รับอุบัติเหตุที่บ้านของเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ แค่เฟย์มีเรื่องกับลูกค้าพี่ถึงกับจะย้ายเฟย์เลยหรอ”ทางด้านเฟย์โวยวายเมื่อรับรู้จากหัวหน้าตัวเองที่บริษัทโฆษณาว่าจะปลดเธอออกจากทีม

เพราะวันก่อนลูกค้าที่เธอไปตกลงงานตั้งใจลวนลามเธอทำให้เธอไม่พอใจเอากาแฟร้อนราดใส่หัวเขา

 

 

 

 

 

“เอ้า นั่นลูกค้านะแกดันไปมีเรื่องเองอ่ะ เค้าเลยจะเล่นงานแก แต่ไม่ต้องห่วงนะเฟย์ พี่ให้แกไปทำงานที่บริษัทนี้ชั่วคราว เพราะเป็นบริษัทใหม่ เป็น

บริษัทลูกคู่ของเราพอดี ถือซะว่าย้ายทีมไปที่ๆดีกว่านะ เอาล่ะ ไปตามแผนที่นี้แล้วกัน”หัวหน้าเฟย์พูดจบก็สั่งลูกน้องสาวขึ้นแท็กซี่มาที่บริษัทโฆษณา

ใหม่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะคะที่มาช้าพอดีว่าเฟย์หลงทางค่ะ”เฟย์เข้าไปในห้องของประธานบริษัทพลางขอโทษที่มาสาย

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรครับ แต่ทีหลังถ้าหลงทางรึไม่มั่นใจก็โทรมาหาพวกเราก่อนได้ เพราะประชาสัมพันธ์ข้างล่างเค้าจะบอกทางที่ถูกต้องให้คุณเอง”เขื่อนหันมา

พูดแล้วยิ้มให้กับเฟย์อย่างเป็นมิตรทำให้เฟย์อึ้งกับคนที่นั่งที่โต๊ะตรงหน้าทันที

 

 

 

 

 

“ยินดีที่ได้รู้จักกันอีกครั้งนะครับ พอดีผมได้ทราบข่าวของคุณมาจากที่เก่า แต่ถ้าเทียบกับผลงานของคุณแล้วถือว่าคุณเป็นครีเอทีฟที่มีผลงานดี มี

ลูกค้าติดต่องานคุณเยอะทำให้คุณรู้จักคอนเนคชั่นมากมาย ผมเลยตกลงกับพี่ไก่ไว้ว่าระหว่างที่คู่กรณีของคุณเลิกแบล็คลิสคุณแล้วคุณกลับไปทำงาน

ที่เก่าได้ แต่ตอนนี้คุณมาทำงานกับผมที่บริษัทนี้ก่อน แต่งานของผมอาจจะใหญ่กว่าเดิมมาหน่อยนะ เพราะนอกจากโฆษณาแล้ว พวกเรายังทำโป

รดักชั่นให้หนังอีกด้วยงานอาจจะเหนื่อยหน่อยแต่ค่าตอบแทนผมให้สูงกว่าที่นั่นแน่นอน”เขื่อนคุยรายละเอียดงานก่อนที่จะยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับเฟย์

แล้วพาเฟย์มาที่โต๊ะทำงานตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“อ้าว คุณ เอ่อ บอสยังไม่กลับอีกหรอคะ”เมื่อถึงเวลาเลิกงานเฟย์ที่กำลังลงลิฟท์มาเจอกับเขื่อนที่อยู่ชั้นล่างก็ทักชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“พอดีว่าเย็นนี้ผมมีดินเนอร์กับเพื่อนของคุณ แล้วผมนึกได้ว่าวันนั้นผมเองที่เดินชนคุณ และพวกคุณคือเพื่อนกัน ผมอยากจะเลี้ยงข้าไถ่โทษคุณ คุณ

ไปกับผมนะ”เขื่อนพูดจบก็รีบดึงมือเฟย์ให้ขึ้นรถไปกับตนเองโดยที่ไม่ฟังคำทักท้วงของเฟย์เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ ไม่ถูกใจ”ป๊อปปี้อึ้งเมื่อแฟ้มรายละเอียดงานเลี้ยงถูกฟางโยนลงพื้นอย่างไม่ไยดี ในวันที่ฟางนัดดูงาน

 

 

 

 

 

“จืดชืด ไร้รสนิยมที่สุด คิดว่างานปาร์ตี้บนเรือยอร์ชส่วนตัวมีแขกในงานระดับแนวหน้าทั้งนั้นกลับเอางานโทนสีจืดชืดอย่างกับกระดาษเปล่าแบบนี้ได้

ยังไง ชั้นไม่ให้ผ่านไปคิดมาใหม่”ฟางรีบว่า

 

 

 

 

 

 

“แต่คุณเฟียซครับ ทีมเราก็คิดให้มันอยู่ในตีมงานที่สุภาพและเรียบหรูตามที่คุณให้โจทย์ไปแล้วนะ”ป๊อปปี้พยายามอธิบาย

 

 

 

 

 

 

“ก็คิดอะไรให้มันแตกต่างสิคะ เพราะคุณเก่งอยู่แล้วนิ กับเรื่องที่ชอบคิดอะไรแตกต่างแล้วก็ลงมือทำ”ฟางพูดและแอบจิกกัดป๊อปปี้เล็กน้อย

 

 

 

 

 

“แล้วคุณเฟียซอยากให้พวกเราทำยังไงหรอคะ แคทจะได้ไปหาให้”แคทพยายามพูดไกล่เกลี่ยไม่ให้ป๊อปปี้และฟางเถียงกันอีก

 

 

 

 

 

 

“เฟียซชอบงานเลี้ยงตีมแฟนซีค่ะ อยากได้เป็นงานเลี้ยงหน้ากากโดยที่สีในงานขอเน้นโทนสีเข้มให้ดูลึกลับน่าค้นหา รายละเอียดของที่เฟียซต้องการ

อยู่ในนี้นะคะ อ้อ ถ้าภายใน4วันนี้จนถึงก่อนเริ่มงานยังไม่เสร็จอีก เฟียซไม่จ่ายเงินนะคะและเฟียซคงต้องบอกกับคนอื่นว่าบริษัทคุณน่ะไม่มีคุณภาพ

มากแค่ไหน”ฟางพูดก่อนที่จะสั่งเลขาเอารายละเอียดให้กับแคทและป๊อปปี้ก่อนที่จะเดินออกไปคุยงานกับลูกน้องเมื่อเห็นแคทคุยกับเลขาตัวเองเสร็จ

แล้วก็เดินเข้าไปหาป๊อปปี้และแคท

 

 

 

 

 

 

“จริงสิคะ ครอบครัวของคุณทำธุรกิจส่งออกอาหารทะเลใช่มั้ยคะ พอดีว่ารีสอร์ตของเขื่อนเค้าอยากจะเปลี่ยนเจ้าส่งอาหารน่ะค่ะเฟียซต้องคุยกับใครได้

หรอคะ”ฟางทำทีเดินไปถามป๊อปปี้ต่อ

 

 

 

 

 

 

“คุณคุยกับผมก็ได้นะครับเพราะผมก็ช่วยดูแลบริหารงานของพ่อแม่ผมอยู่”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ ที่แท้ก็ชอบนิสัยจับปลา2มือ ไม่เลือกเอาสักอย่าง”ฟางพูดขึ้นมาลอยๆ

 

 

 

 

 

“นี่คุณ ผมถามหน่อยเถอะ ผมไปทำอะไรให้คุณไม่พอใจนักหนาไม่ว่าผมจะพูดอะไรคุณก็ขัดผมตลอด นี่ตกลงคุณอยากร่วมงานกับผมจริงรึเปล่า

เนี่ย”ป๊อปปี้หงุดหงิดกับท่าทางที่ฟางชอบพูดจากวนประสาทเขาก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

“ชั้นก็เป็นของชั้นแบบนี้พูดไปตรงๆตามที่คิดไว้ ไม่ได้โกหกเสแสร้งเล่นละครแบบใครบางคน เอาล่ะค่ะชั้นว่าชั้นไปคุยงานกับพ่อแม่คุณดีกว่า เพราะ

ลำพังคุณคงจะหัวหมุนกับงานเลี้ยงขอชั้นอยู่แล้วงั้นอีก4วันเจอกันนะคะ”ฟางพูดแล้วเดินเชิดออกไปทันที

 

 

 

 

กลับมาคราวนี้ฟางจิกเก่ง กัดเก่ง555 แก้วกลับมาแล้วนะ จะเป็นยังไงต่ออย่าลืมติดตามกันน้าา