รักของพวกเรา

เมื่อทั้ง 5 สาวตามทั้ง 5 หนุ่มไปแล้วไปเจอจุดที่คาดไว้แล้วว่าทุกคนจะต้องไม่ไปที่บริษัทจริงๆ ด้วย เพราะทั้ง 5 หนุ่มไปที่ห้องหนึ่งของโรงแรมแห่งหนึ่ง ซึ่งแน่นอนว่า 5 หนุ่มจะต้องนัดพวกสาวๆมาแน่ เพราะถ้าประชุมด่วนจริงๆก็ต้องประชุมที่บริษัท   และทั้ง 5 
 
 
"เจ๊ว่าล้ะว่าต้องโกหกพวกเรา มันน่านัก" ขนมจีนที่เป็นคนขับรถพูดขึ้นเมื่อมาถึงจุดที่ GPS แสดง
 
 
 
 
"แก้วว่าเราเข้าไปเลยดีกว่าค่ะ แก้วไม่ไหวแล้ว" แก้วพูดพร้อมกำลังจะเปิดประตูแต่ก็ต้องหยุด เพราะฟางและจินนี่มาจับมือไว้ก่อน
 
 
 
 
"เดี๋ยวก่อนสิเจ๊แก้ว ฟางว่าตอนนี้พวกนั้นคงกำลังเดินขึ้นไป"
 
 
 
 
"ใช่ค่ะ จินนี่ว่าเรารอให้พวกนั้นขึ้นไปกันก่อนดีกว่า"
 
 
 
 
"แต่ถ้าพวกนั้นขึ้นไปแล้ว แล้วเราจะรู้ได้ไงคะว่าพวกนั้นอยู่ชั้นไหนกัน" เฟย์ที่นั่งฟังอยู่นานก็พูดขึ้น
 
 
 
 
"รู้สิ เพราะนี่คือโรงแรมของเรา เพราะฉะนั้นเราก็แค่เดินเข้าไปถามพนักงานแล้วก็ไปยืมชุดแม่บ้านมาใส่ แล้วก็ขอเข้าไปทำความสะอาด แค่นี้เอง"ฟางพูดตามที่ตนวางแผนกับจินนี่ไว้แล้ว
 
 
 
 
"เอ่อ อันนี้เจ๊เห็นด้วยนะฟางจินนี่" ขนมจีนที่เห็นด้วยก็พูดขึ้น
 
 
 
 
"งั้นเราก็ไปกันเลยสิคะรออะไร" จินนี่พูดพร้อมเปิดประตูลงไป
 
 
 
 
และตอนนี้ทั้ง 5 สาวก็เดินเข้าไปภายในโรงแรมแล้ว และมีพนักงานยืนทักทายยืนสวัสดีกันเพียบ เพราะว่าทุกคนรู้หมดว่าทั้ง 5 สาวนี้คือใคร
 
 
 
 
"สวัสดีค่ะคุณขนมจีน คุณจินนี่ คุณแก้ว คุณฟาง คุณเฟย์ มีอะไรหรือป่าวคะ" พนักงานกล่าวสวัสดีทั้ง 5 สาวและถามเพราะสงสัยว่าทุกคนมาทำอะไร
 
 
 
 
"สวัสดีค่ะ คือพวกเราแอบสะกดรอยตามพวกสามีเรามาอะคะ แล้วนี่รู้มั้ยคะว่าทุกคนไปเช็คอินอยู่ห้องไหนกัน" ฟางเอ่ยปากถามขึ้นแทนทุกคน
 
 
 
 
"อ๋อ...เอ่อ..." พนักงานลังเลไม่กล้าตอบเพราะกลัวว่าถ้าพวกผู้ชายรู้เค้าจะมาว่า
 
 
 
 
"ไม่ต้องกลัวอะไรหรอกคะ ถ้าพวกนั้นกล้าว่าพี่ เดี๋ยวพวกเราจะจัดการเองคะ" แก้วพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าพนักงานลังเลไม่กล้าบอก
 
 
 
 
"อยู่ชั้นบนสุดค่ะ ห้องที่มีคาราโอเกะอยู่ด้วย" พนักงานเงยหน้าขึ้นมาแล้วบอก
 
 
 
 
"ขอบคุณค่ะ แต่พี่ไม่ต้องกลัวนะคะ รับรองว่าพวกผู้ชายจะไม่มาว่าพี่แน่นอน" จินนี่พูด
 
 
 
 
"ใช่ค่ะหรือถ้าว่านะ เดี๋ยวพวกเราจะัดการเองคะ" เฟย์พูดขึ้นบ้าง ทำให้พนักงานลดความกลัวไปบ้างเล็กน้อย
 
 
 
 
"แล้วไหนเราจะไปเปลี่ยนชุดเป็นชุดแม่บ้านกันหละฟางจินนี่" ขนมจีนที่นึกขึ้นได้ก็พูดขึ้น
 
 
 
 
"จริงด้วย!! ไปกันเถอะค่ะทุกคน" ฟางพูดจบทั้งหมดก็เดินไปพร้อมกัน
 
 
 
 
"โดนแน่ๆ เลยอะแก" เมื่อทั้ง 5 สาวไปแล้วพนักงานก็หันมาคุยกัน
 
 
 
 
"แกอะเหรอ" พนักงานอีกคนถาม
 
 
 
 
"ไม่ใช่ ชั้นหมายถึงพวกท่านประธานอะโดนแน่ๆ เพราะแกก็รู้หนิว่ามันจะเป็นยังไง" 
 
 
 
 
"จริงด้วย แต่ก็นะ55"
 
 
 
 
"ทำงานกันเถอะ" จากนั้นพนักงานก็แยกย้ายกันไปทำงาน
 
 
 
 
ดานสาวๆที่ใส่ชุดเสร็จแล้วก็ได้ขึ้นไปที่ห้องของหนุ่มๆที่ตอนนี้ดูมีความสุขกันมาก และทุกคนก็มีสาวๆอยู่ในอ้อมกอดคนละคน และในอ้อมกอดนั้นแทนที่จะเป็นภรรยาของพวกเขา แต่ใครจะไปรู้ว่าพวกหนุ่มๆนั้นกำลังจะโดนอะไรบ้าง
 
 
 
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 
 
 
 
"ใครมาวะ" เสียงของเคนตะุทานขึ้น
 
 
 
 
"นั่นสิ" ป๊อปปี้พูดขึ้น
 
 
 
 
"คงจะเป็นแม่บ้านหละมั้งครับพวกเฮียๆ" เขื่อนพูดจบก็หันไปหอมแก้มสาวๆที่อยู่ในอ้อมกอด
 
 
 
 
"แต่ทำไมแม่บ้านต้องอยากมาทำความสะอาดเอาตอนนี้" โทโมะที่กำลังนั่งกอดกับสาวๆอยู่ก็พูดขึ้น
 
 
 
 
"งั้นเดี๋ยวเฮียไปเปิดเอง" จองเบพูดจบก็เดินไปเปิดประตู
 
 
 
 
"ขออนุญาตเข้าไปทำความสะอาดนะคะ" เสียงของฟางพูด
 
 
 
 
"เอ่อ...ครับ นานหรือป่าวครับ" จองเบถามฟาง
 
 
 
 
"ไม่นานหรอกค่ะ แปปเดียวเพราะว่ามีแม่บ้านตั้ง 5 คนทำแค่นี้แปปเดียว" เฟย์พูด
 
 
 
 
"ครับ" จองเบพูดจบก็เดินหันหลังกลับเข้ามาในห้องและเมื่อสาวๆ เดินเข้ามาเห็นพวกบรรดาสามีนั่งกอดกับผู้หญิงอยู่ก็รู้สึกโมโหมาก แต่ก็คงยังทำอะไรไม่ได้ และคงต้องเก็บอารมณ์โกรธไว้ก่อน
 
 
 
 
"แม่บ้านคนนี้รูปร่างเหมือนเจ๊ฟางเลยเนาะเฮียป๊อป" เขื่อนชี้ไปที่ฟางที่กำลังกวาดพื้นอยู่แล้วหันมาพูดับป๊อปปี้
 
 
 
 
"จะบ้าเหรอไอนี่ รื้อจะพูดถึงทำไมเล่า" ป๊อปปี้โยนหมอนใส่เขื่อนแล้วก็ว่า
 
 
 
 
"555 ป๊อปนี่รื้อกลัวน้องฟางขนาดนั้นเลยเหรอ" เคนตะพูดขึ้นเมื่อเห็นท่าทางของป๊อปปี้ที่เขื่อนพูดถึงฟาง
 
 
 
 
"ก็...เอ้าแล้วเฮียไม่กลัวหรือไงเจ๊จินอะ" ป๊อปปี้ไม่ตอบแต่ถามกลับ
 
 
 
 
"โอ้ยๆ พอเลยทั้งคู่ ถ้าจะกลัวนะก็กลัวกันหมดทุกคนเลยนั่นแหละ" จองเบพูดยิ่งทำให้พวก 5 สาวที่แอบเงี่ยหัวฟังอยู่นั้นยิ้มออกมากัน นี่พวกหนุ่มๆกลัวพวกเขาขนาดนั้นเลยเหรอ
 
 
 
 
"เฮียจองเบคะ ริต้าเหนื่อยจังเลยคะ หอมแก้มให้กำลังใจริต้าหน่อยสิคะ" ริต้าที่อยู่ในอ้อมกอดจองเบก็พูดขึ้น ทำให้ขนมจีนที่ยืนดูอยู่นั้นโมโหเป็นอย่างมาก
 
 
 
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 
 
 
 
"เสียงใครมาเคาะอีกแล้วเนี่ย" โทโมะอุทานขึ้นมาอีกครั้ง และครั้งนี้เขาเป็นคนเดินไปเปิดประตูเอง
 
 
 
 
"เอ่อ...ป้าขออนุญาติเข้าไปทำความสะอาดหน่อยนะคะ" แม่บ้านพูดขึ้นสร้างความตกใจให้เขาเป็นอย่างมาก เพราะถ้านี่แม่บ้านงั้นแสดงว่าข้างในเป็นพวกบรรดาภรรยาของพวกเขาเหรอ แต่คงไม่ใช่หรอกมั้งเพราะโรงแรมเรามีแม่บ้านเอะจะตายอาจจะมาซ้ำกันก็ได้
 
 
 
 
"มีแม่บ้านมาทำแล้วนะครับป้า มีมาตั้ง 5 คนแล้วนะครับ"
 
 
 
 
"จะมีได้ยังไคะก็ในเมื่อป้าเป็นคนดูแลชึั้นนี้" เมื่อแม่บ้านพูดจบโทโมะก็กลืนน้ำลายลงคอเอื้อก  และสั่งให้แม่บ้านกลับไปไม่ต้องมาทำความสะอาด แบ้วก็หันหลังเดินกลับมา
 
 
 
 
"สาวๆ พี่ว่าคือ...เอ่อ..." โทโมะพูดพร้อมปรายตามองพวกยรรดาภรรยาของพวกเขาที่ปลอมตัวเป็นแม่บ้านอและกำลังทำความสะอาดอยู่
 
 
 
 
"โอ้ย!! อะไรของเฮียเนี่ย มีอะไรก็รีบๆพูดสิ" ป๊อปปี้โวยวายขึ้้นมา เพราะโทโมะอึกอักไม่ยอมพูดสักที จากนั้นโทโมะจึงส่งซิกให้ป๊อปปี้รู้ว่าพวกแม่บ้านนั้นเป็นพวกภรรยาของพวกเขา และก่อนที่ป๊อปปี้จะละสายตานั้นก็ได้หยุดอยู่ที่นิ้มมือของแม่บ้านคนหนึ่ง ซึ่งคนนั้นคงไม่ใช่ใครก็เป็นฟางนั่นแหละ เพราะเธอคงลืมถอดแหวนแต่งงานก่อนจะมา
 
 
 
 
"สาวๆ เฮียว่าเรากลับกันก่อนเถอะนะครับ" คราวนี้ป๊อปปี้เป็นคนพูดเอง
 
 
 
 
"ทำไมหละคะ พวกเรายังไม่อยากกลับเลยอะ" สาวๆที่ยืนอยู่ข้างป๊อปปี้พูดขึ้นแล้วพูดเสียงอ่อยๆ
 
 
 
 
"นะครับกลับก่อนนะ เพราะแม่บ้านพวกนี้คือภรรยาของพวกเฮียเอง" ป๊อปปี้กระซิบกับสาวๆที่ยืนอยู่ข้างเขา แต่ถ้าดูมุมด้านฟางตอนนี้เขาโกรธมากที่ชายหนุ่มทำท่าทางหอมแก้มหญิงสาวคนนั้น
 
 
 
 
 
"ก็ได้ค่ะ" จากนั้นหญฺงสาวคนนั้นก็เดินไปกระซิบกับเพื่อนแล้วก็ชายหนุ่มที่เหลือให้รู้ แล้วสาวๆทุกคนก็เดินออกไป
 
 
 
 
"เอ่อ... ถ้าทำความสะอาดเสร็จแล้วก็ออกไปได้แล้วใช่ไหมครับ" ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
"คงไม่ได้ออกไปง่ายๆหรอกคะ เพราะตอนนี้มันมีเรื่องที่ต้องเคลียกันยาวมากก" ฟางพูดพร้อมกับถอดหน้ากากอนามัยออก
 
 
 
 
"เอ้าฟาง" ป๊อปปี้ทำท่าตกใจเล็กน้อย
 
 
 
 
"สวัสดีค่ะ" แก้วพูดพร้อมถอดหน้ากากอนามัยออกเช่นกัน
 
 
 
 
"ฮัลโหล!!"เฟย์ถอดออกบ้าง
 
 
 
 
"สวัสดีจ๊ะหนุ่มๆ" ขนมจีนถอดออกบ้าง
 
 
 
 
"เซฮายยย!!" จินนี่พูด
 
 
 
 
"เฮียตาย!!" เมื่อ 5  สาวพูดจบก็ตรงเข้าไปจัดการพวกหนุ่มๆ จนน่วมเลยทีเดียว และเมื่อสู้กันเสร็จทุกคนก็ประคองบรรดาสามีตนเองกลับบ้าน
 
 
 
 
                                  ของคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ