Naruto chitose ยอดนักรบหญิงเเห่งโคโนฮะ
-
เขียนโดย 
Shiorisama
วันที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2561 เวลา 20.01 น.
2 ตอน
0 วิจารณ์
4,231 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2561 20.08 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
2) ซาซึเกะ เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“เเฮ่กๆ ”
ตึก... ตึก.... ตึก...
เสียงวิ่งประกอบกับเสียงหอบหายใจ อย่างรวดเร็ว ใครบางคนกำลังวิ่งไปยังทางยาวอันเเสนไกล ที่เหมือนไม่มีที่สิ้นสุด
ปึง!
เขาผู้นั้นเปิดประตูดังปัง! เสียงดังสนั่น เเต่สิ่งที่เขาพบความว่างเปล่า... ตัดภาพมาที่สตรีผมสีเทาสลวยรีบวิ่งไปเรื่อยๆด้วยความเหนื่อยล้า ราวกับพยายามหนีอันตรายบางอย่าง ที่กำลังคลืบคลานเข้ามา จนหยุดที่ประตูบานหนึ่งเปิดประตูเข้าไป..
‘ไม่มี...’
เธอคิดในใจก่อนจะวิ่งในสถานที่ที่เปรียบดังเขาวงกตนี้ต่อไป
‘ไม่มีอีกเเล้ว!’ นารูโตะคิดพลางเปิดประตูไปพบกับความว่างเปล่า
‘อยู่ไหนกันนะ!?’ ชิคาโกะคิด
“ที่นี่ก็ไม่มีอีกเเล้วล่ะ ซากุระจัง...” ชิคาโกะพูดพลางปิดประตูอย่างเเผ่วเบาด้วยความผิดหวัง
“อย่าพึ่งท้อสิจ้ะ ชิโกะจัง... รีบวิ่งไปต่อเถอะ”
“อื้อ!?”
ว่าจบซากุระเเละชิคาโกะก็รีบวิ่งไปต่อ
“นี่เราอยู่ที่ไหนกันเเน่...” นารูโตะบ่น
“อุตสาห์มาถึงที่นี่เเล้วเชียว...” ซากุระเสริม
“อย่าพึ่งท้อสิ นารูโตะ ซากุระ” ชิคาโกะพูดให้กำลังใจ ในขณะที่ตัวเองก็ท้อไปเเพ้กัน
“รู้เเล้วล่ะน่าพี่...”
“ฉันเกิดก่อนนาย3ชั่วโมงเองนะ!?”
“เวลานี้ไม่ใช่เวลามาเถียงนะ เจ้าบ้า!” ซากุระเเวดเสียงดัง
“น่าๆ ซากุระจังล่ะก็...เเฮ่กๆ อยู่ที่ไหนกันนะ”
“นี่มันไม่ตลกนะ... อยู่ไหนกัน ออกมาได้เเล้ว!?”
ชิคาโกะบ่น ในขณะที่วิ่งไปพร้อมๆกับนารูโตะเเละซากุระ
“ซาซึเกะ!!!” นารูโตะตะโกน
“ซาซึเกะคุง!!!!!! กลับบ้านกันเถอะ!!” ชิคาโกะพอเห็นนารูโตะตะโกน ก็ตะโกนบ้าง
ตู้ม!!
เสียงระเบิดดังขึ้น ดึงดูดความสนใจของทั้งสามคนเป็นอย่างดี ทั้งสามรีบวิ่งไปที่เเสงที่เกิดจากเเรงระเบิด จึงออกมาจากสถานที่เเห่งนี้ได้ ซากุระเเละชิคาโกะรีบวิ่งไปหาซาอิทันที
“เเฮ่กๆ เเฮ่กๆ ซะ-ซาอิเป็นไงบ้าง...” ชิคาโกะถามถึงสถานการณ์ตอนนี้
“ชิคาโกะเหรอ...” เสียงนุ่มทุ้มดังขึ้น มันเป็นเสียงที่เธอคุ้นเคยมาก เสียงของซาซึเกะ
“ซะ-ซาซึเกะเหรอ?”
“พี่!!!”
นารูโตะรีบวิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว เเค่ก็ต้องตะลึงเมื่อเห็นบุรุษที่ยืนบนหน้าผา
“ซาซึเกะคุง...” ซากุระเอ่ยด้วยเสียงเเผ่วเบา เเต่เต็มไปด้วยความรู้สึกเอาไว้
เเละเป็นวินาทีสำคัญที่ดวงตาสีเเดงชาดทั้งาองสบตากัน
อย่างโหยหามิตรภาพระหว่างกันเเละกัน ระหว่างเนตรพฤกษาเเละเนตรวงเเหวน ทุกสิ่งตกอยู่ในความกดดันเเละความเครียดจนกระทั่ง
“นารูโตะกับชิคาโกะสินะ...”
เขาพูดพลางหลับตานึกย้อนอดีตอันเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักของทีมเจ็ด
“ที่จริง... เรื่องพ่อเเม่พี่น้องฉันก็ไม่เข้าใจหรอก เเต่นายก็ยังมีฉัน ซากุระ เเละชิคาโกะไม่ใช่เหรอ”นารูโตะพูด
“เเต่ในตอนนั้น ฉันกับนารูโตะก็ยังตามนายไป ทำไมนายไม่ฆ่าพวกเราล่ะ!!!? ไหนว่าตั้งใจจะตัดสายสัมพันธ์ไง!!!? ซาซึเกะคุง!!!!!!” ชิคาโกะตะโกนด้วยความโมโห
“เหตุผลมันง่ายจะตายไป ไม่ใช่ว่าชั้นตัดสายสัมพันธ์ของเธอกับเจ้านั่นไม่ขาดหรอก การทำตามวิธีที่หมอนั่นบอก เพื่อให้ได้พลังน่ะ...”
“ใคร!? ซาซึเกะใคร!? อิทาจิ พี่อิทาจิใช่มั้ย!!!!?”
“หุบปาก!!! เหตุผลเพราะวิธีนั้นมันไม่ถูกใจชั้น ชีวิตของเธอกับเจ้าบ้านนั่น เลยถูกชั้นช่วยเอาไว้ เพราะฉันเกิดเปลี่ยนใจ”
พรึบ!
“ฮะ? มาตั้งเเต่เมื่อไหร่กัน...” ซากุระดูจะตะลึง เมื่อเห็นซาซึเกะมาจับไหล่ชิคาโกะอย่างรวดเร็ว...
“นาย...”
“อยากจะบอกว่าถ้าน้องสุดที่รักของเธอ อยากเป็นโฮคาเงะ ถ้าว่างมากถขนาดมาตามชั้นถึงที่นี่ล่ะก็... เอาเวลาไปฝึกวิชาดีกว่านะ... ส่วนเธอ เธอต้องเป็นของฉันคนเดียว”
ซาซึเกะพูด เเต่กลับประโยคหลัง เขากลับกระซิบราวกับอยากให้เธอรู้เพียงคนเดียว ก่อนเขาจะพูดประโยคต่อไป พลางดึงดาบคมออกมาจากฝัก
“เพราะไม่งั้นคราวหน้า ฉันอาจจะเปลี่ยนใจ ฆ่าคนที่เธอรักเหมือนน้องก็ได้....”
เคล้ง!!!
เสียงคุไนขชิคาโกะกระทบเสียงดาบของซาซึเกะ เขาเสยะยิ้มราวกับพึงพอใจบางอย่าง ก่อนจะกระโดดหนีไป
#จบตอน
โย่วววววว! ไรริเองจ้า อยากจะบอกว่า ชิคาโกะกับนารูโตะเป็นพี่น้องกันตามสายเลือดนะจ้ะ เพราะไม่งั้นโบรูโตะไม่ได้เกิดกันพอดี555555+
ตึก... ตึก.... ตึก...
เสียงวิ่งประกอบกับเสียงหอบหายใจ อย่างรวดเร็ว ใครบางคนกำลังวิ่งไปยังทางยาวอันเเสนไกล ที่เหมือนไม่มีที่สิ้นสุด
ปึง!
เขาผู้นั้นเปิดประตูดังปัง! เสียงดังสนั่น เเต่สิ่งที่เขาพบความว่างเปล่า... ตัดภาพมาที่สตรีผมสีเทาสลวยรีบวิ่งไปเรื่อยๆด้วยความเหนื่อยล้า ราวกับพยายามหนีอันตรายบางอย่าง ที่กำลังคลืบคลานเข้ามา จนหยุดที่ประตูบานหนึ่งเปิดประตูเข้าไป..
‘ไม่มี...’
เธอคิดในใจก่อนจะวิ่งในสถานที่ที่เปรียบดังเขาวงกตนี้ต่อไป
‘ไม่มีอีกเเล้ว!’ นารูโตะคิดพลางเปิดประตูไปพบกับความว่างเปล่า
‘อยู่ไหนกันนะ!?’ ชิคาโกะคิด
“ที่นี่ก็ไม่มีอีกเเล้วล่ะ ซากุระจัง...” ชิคาโกะพูดพลางปิดประตูอย่างเเผ่วเบาด้วยความผิดหวัง
“อย่าพึ่งท้อสิจ้ะ ชิโกะจัง... รีบวิ่งไปต่อเถอะ”
“อื้อ!?”
ว่าจบซากุระเเละชิคาโกะก็รีบวิ่งไปต่อ
“นี่เราอยู่ที่ไหนกันเเน่...” นารูโตะบ่น
“อุตสาห์มาถึงที่นี่เเล้วเชียว...” ซากุระเสริม
“อย่าพึ่งท้อสิ นารูโตะ ซากุระ” ชิคาโกะพูดให้กำลังใจ ในขณะที่ตัวเองก็ท้อไปเเพ้กัน
“รู้เเล้วล่ะน่าพี่...”
“ฉันเกิดก่อนนาย3ชั่วโมงเองนะ!?”
“เวลานี้ไม่ใช่เวลามาเถียงนะ เจ้าบ้า!” ซากุระเเวดเสียงดัง
“น่าๆ ซากุระจังล่ะก็...เเฮ่กๆ อยู่ที่ไหนกันนะ”
“นี่มันไม่ตลกนะ... อยู่ไหนกัน ออกมาได้เเล้ว!?”
ชิคาโกะบ่น ในขณะที่วิ่งไปพร้อมๆกับนารูโตะเเละซากุระ
“ซาซึเกะ!!!” นารูโตะตะโกน
“ซาซึเกะคุง!!!!!! กลับบ้านกันเถอะ!!” ชิคาโกะพอเห็นนารูโตะตะโกน ก็ตะโกนบ้าง
ตู้ม!!
เสียงระเบิดดังขึ้น ดึงดูดความสนใจของทั้งสามคนเป็นอย่างดี ทั้งสามรีบวิ่งไปที่เเสงที่เกิดจากเเรงระเบิด จึงออกมาจากสถานที่เเห่งนี้ได้ ซากุระเเละชิคาโกะรีบวิ่งไปหาซาอิทันที
“เเฮ่กๆ เเฮ่กๆ ซะ-ซาอิเป็นไงบ้าง...” ชิคาโกะถามถึงสถานการณ์ตอนนี้
“ชิคาโกะเหรอ...” เสียงนุ่มทุ้มดังขึ้น มันเป็นเสียงที่เธอคุ้นเคยมาก เสียงของซาซึเกะ
“ซะ-ซาซึเกะเหรอ?”
“พี่!!!”
นารูโตะรีบวิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว เเค่ก็ต้องตะลึงเมื่อเห็นบุรุษที่ยืนบนหน้าผา
“ซาซึเกะคุง...” ซากุระเอ่ยด้วยเสียงเเผ่วเบา เเต่เต็มไปด้วยความรู้สึกเอาไว้
เเละเป็นวินาทีสำคัญที่ดวงตาสีเเดงชาดทั้งาองสบตากัน
อย่างโหยหามิตรภาพระหว่างกันเเละกัน ระหว่างเนตรพฤกษาเเละเนตรวงเเหวน ทุกสิ่งตกอยู่ในความกดดันเเละความเครียดจนกระทั่ง
“นารูโตะกับชิคาโกะสินะ...”
เขาพูดพลางหลับตานึกย้อนอดีตอันเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักของทีมเจ็ด
“ที่จริง... เรื่องพ่อเเม่พี่น้องฉันก็ไม่เข้าใจหรอก เเต่นายก็ยังมีฉัน ซากุระ เเละชิคาโกะไม่ใช่เหรอ”นารูโตะพูด
“เเต่ในตอนนั้น ฉันกับนารูโตะก็ยังตามนายไป ทำไมนายไม่ฆ่าพวกเราล่ะ!!!? ไหนว่าตั้งใจจะตัดสายสัมพันธ์ไง!!!? ซาซึเกะคุง!!!!!!” ชิคาโกะตะโกนด้วยความโมโห
“เหตุผลมันง่ายจะตายไป ไม่ใช่ว่าชั้นตัดสายสัมพันธ์ของเธอกับเจ้านั่นไม่ขาดหรอก การทำตามวิธีที่หมอนั่นบอก เพื่อให้ได้พลังน่ะ...”
“ใคร!? ซาซึเกะใคร!? อิทาจิ พี่อิทาจิใช่มั้ย!!!!?”
“หุบปาก!!! เหตุผลเพราะวิธีนั้นมันไม่ถูกใจชั้น ชีวิตของเธอกับเจ้าบ้านนั่น เลยถูกชั้นช่วยเอาไว้ เพราะฉันเกิดเปลี่ยนใจ”
พรึบ!
“ฮะ? มาตั้งเเต่เมื่อไหร่กัน...” ซากุระดูจะตะลึง เมื่อเห็นซาซึเกะมาจับไหล่ชิคาโกะอย่างรวดเร็ว...
“นาย...”
“อยากจะบอกว่าถ้าน้องสุดที่รักของเธอ อยากเป็นโฮคาเงะ ถ้าว่างมากถขนาดมาตามชั้นถึงที่นี่ล่ะก็... เอาเวลาไปฝึกวิชาดีกว่านะ... ส่วนเธอ เธอต้องเป็นของฉันคนเดียว”
ซาซึเกะพูด เเต่กลับประโยคหลัง เขากลับกระซิบราวกับอยากให้เธอรู้เพียงคนเดียว ก่อนเขาจะพูดประโยคต่อไป พลางดึงดาบคมออกมาจากฝัก
“เพราะไม่งั้นคราวหน้า ฉันอาจจะเปลี่ยนใจ ฆ่าคนที่เธอรักเหมือนน้องก็ได้....”
เคล้ง!!!
เสียงคุไนขชิคาโกะกระทบเสียงดาบของซาซึเกะ เขาเสยะยิ้มราวกับพึงพอใจบางอย่าง ก่อนจะกระโดดหนีไป
#จบตอน
โย่วววววว! ไรริเองจ้า อยากจะบอกว่า ชิคาโกะกับนารูโตะเป็นพี่น้องกันตามสายเลือดนะจ้ะ เพราะไม่งั้นโบรูโตะไม่ได้เกิดกันพอดี555555+
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
