สามเกลอ...รอรัก Fic เปลวกนก,หญิงยอ,โสมภา

ฟองแขก็มองหน้า ศักดิ์ชาย และโสมภา ก็ดูมีความสุขมากๆ กว่าตอนที่อยู่กับคุณชายยิ่งศักดิ์ ที่ต้องทนมาเจอกับ ภรรยาในสมรส คือ “หญิงโฉมหรือ ม.ร.ว.โฉมสำอาง ศุภคุณ เสียอีก ศักดิ์ชาย มีลูกหยอดทีเล่น      ทีจริงที่ต้องเห็น ภาคิไนยนั่งอยู่ข้างๆ เปลวกนก

“อะแหม” ศักดิ์ชายขัดจังหวะ

“เป็นไรหรอพี่ศักดิ์” ภูบดีถามอย่างเป็นกันเอง

“พี่ชายนายอะดิ นั่งข้างเปลว” ศักดิ์ชายบอกพร้อมชี้ไปที่ทั้งสองคนนั่งอยู่

“คุณภูคะ เอากุ้งไหมคะ” หญิงยอถามอีกฝ่าย

ภูบดีได้แต่พยักหน้าพร้อมกับมองหญิงยอ ในขณะที่เจ้าหล่อนยังทานข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อย ทุกคนในที่นี้ก้มหน้าก้มตาทาน ส่วนฟองแขก็ดูมีความสุข ที่เห็นบุตรสาวคนเดียวของตระกูล ‘วรากร’ กินข้าวอย่างอร่อย

“นี่คุณโสม คุณจำตอนสมัยยังเด็กได้ไหม ที่เราเล่นหม้อข้าวหม้อแกงกัน” หญิงยอเอ่ยปากถามอีกฝ่าย

“จำได้สิ เรานะเป็นเพื่อนเล่นกันนี่ เราจะลืมได้ยังไงกัน” โสมภาตอบพร้อมมองค้อนไปอีกฝ่าย

 “หญิงยอ เอากุ้งไหม เดี๋ยวเปลวตักแบ่งให้” เปลวถามพร้อมตักกุ้งให้

“ขอบคุณมากนะเปลว” หญิงยอกล่าวคำขอบคุณ

ส่วนแม่ปลื้มก็ได้มาแอบดู เปลวกนก ว่าทำตามที่ตนสั่งหรือไม่ จนไม่ละสายตา

“นังเปลวนี่มันก็ใช้ได้ไม่เลวนี่ มาดูแลคุณนายฟองแข” แม่ปลื้มบอก

“อร่อยมากไหมเปลว” ฟองแขถามเปลวกนก

เปลวกนกได้แต่พยักหน้าแทนคำตอบ ฟองแขดูโทรมไปมากแต่ด้วยสุขภาพที่ยังดูอ่อนแอ เพราะมีโรคประจำตัว โสมภานั้นคอยมองผู้เป็นแม่อยู่ไม่ห่าง ส่วนศักดิ์ชายนั้นได้แต่มองหน้า ภากับภูอยู่ไม่ห่าง พอทานข้าวเสร็จแล้ว ต่างคนก็ลุกขึ้นไปนั่งเล่น แต่ฟองแขก็ให้พวกเด็กๆ นั้นมานั่งพูดคุยกันที่บ้านของเจ้าหล่อน

“พี่ภา วันนี้พี่ไม่ได้ไปดูหนังที่ศาลาเฉลิมกรุงหรอกหรือ” ภูบดีถามอีกฝ่าย

“ถ้าพี่ไปแล้วว่าแต่พี่จะไปดูหนังกับใครกันละ” ภาคิไนยตอบเสียแข็ง

“เอ้า ก็ไปกับพี่ศักดิ์ไงครับ เห็นบ่นว่าอยากไปดูหนังนี่”

“อ้าว อยู่ๆก็มาพูดถึงเราซะงั้น แล้วนายละภู อย่าบอกนะว่า ไปปั่นจักรยานรับส่งสาวๆ ทั่วพระนครนะ” ศักดิ์ชายย้อน

จนอีกฝ่ายถึงกับยิ้มพร้อมหน้าแดงก่ำ เหมือนลูกมะเขือเทศ

“แล้ว หญิงยอละครับไม่ไปดูหนังกับพวกพี่ๆ หรอ” ภาคิไนยถามอีกฝ่าย

“ไม่ค่ะ พอดีว่า วันนี้หญิงจะกลับวังศุภคุณ เพราะคุณแม่ มีเรื่องที่จะคุยกับหญิง” เจ้าหล่อนตอบ

“งั้นพวกผมไปกันสองคนนี่แหล่ะ ใช่ไหมคุณศักดิ์” ภาคิไนยบอก

แต่ศักดิ์ชายไม่ได้ตอบแต่อย่างไร ได้แต่พยักหน้าไปพลางๆ ศักดิ์ชายเห็นเปลวกนกกำลังมองคุณนายฟองแข ตนจึงถาม

“เปลว ไม่ไปด้วยกันหรือ”

“ไม่นะ คือว่า กลัวแม่ปลื้มว่าอีก แม่ปลื้มสั่งให้ข้ามาดูแลคุณนายฟองแข” เปลวตอบในขณะที่มองเจ้าหล่อนกำลังมองไปอีกทาง

“ปะ คุณศักดิ์เราไปกัน”

“ครับ คุณภา”

สองหนุ่มก็รีบเดินจ้ำอ้าว พร้อมลาฟองแข ภาคิไนยและศักดิ์ชาย ก็เดินมาถึงจักรยาน ที่มีตะกร้าอยู่ข้างหน้ารถ ภาคิไนยเป็นคนปั่น ส่วน ศักดิ์ชายเป็นคนซ้อนท้ายและปั่นออกไปตามทางถนนใหญ่

ฟองแขมองโสมภา

“โสม ลูกไปเอาน้ำเย็นๆ มาให้หญิงยอหน่อยสิ”

“ได้สิแม่”

โสมภาก็เดินไปที่หลังครัว เตรียมเอาน้ำเย็นๆ มาให้เพื่อนเล่นของตนได้ดื่ม ส่วนฟองแข ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เปลวก็ได้แต่คุยกับหญิงยอ

“จริงดิ เปลว วันนี้เธอมาดูแล คุณนายฟองแขหรอ”

“ใช่นะ น่าสงสารคุณนายฟองแขมากๆ เลยเนอะ” เปลวตอบ

“ใช่ ที่ต้องเจอ คุณชายยิ่งศักดิ์ได้พี่สาวของหญิงเป็นภรรยาอีก” หญิงยอบอก

ในขณะเดียวกัน โสมภาก็เอาน้ำมาให้หญิงยอดื่ม

“ขอบคุณมากนะ คุณโสม” หญิงยอกล่าวคำขอบคุณ

“แม่ของคุณโสม ไม่ได้พาไปหาคุณชายยิ่งศักดิ์หรือ” เปลวถามในขณะที่เจ้าหล่อนอีกฝ่ายกำลังจะตอบ

“ก็ไปนะ มีแต่พี่ศักดิ์กับโสมนี่แหล่ะที่ไปหาพ่อเพราะคิดถึง” โสมตอบ

“ศักดิ์ชายนิสัยใจคอนี่ดูเหมือน ท่านปู่ของโสมเลยเนอะ เห็นได้ยินมาว่า จะยกวังวรากรให้หรือ” หญิงยอถามอีกฝ่าย

“ใช่นะ พูดถึงท่านปู่ทีไร ก็คิดถึงท่านทุกที”

“ถ้าคิดถึงท่านก็ทำบุญให้ท่านสิคุณโสม” หญิงยอบอก

“ท่านปู่เคยสอนนะว่า เด็กดี ต้องแยกแยะ ดีชั่ว มิตรและศัตรู ส่วนเด็กเกเร เจ้าคิดเจ้าแค้น จะต้องได้รับผลกรรม” โสมบอกให้อีกฝ่ายฟัง

“แล้วคุณโสมละ อยากเป็นทางฝั่งไหนดีละ” หญิงยอถาม

โสมภาคำนึงถึงเรื่อง ท่านปู่อบรมมาตั้งแต่ยังเด็ก และเคยพร่ำสอน แล้วจึงตอบไปว่า

“ก็ฉันเป็นเด็กดีสิ ฉันนะมีศัตรูมีแค่คนเดียวคือ พี่สาวของหญิงยอไง จริงไหมละ” โสมตอบในขณะที่เจ้าหล่อนกำลังนึกตาม ก็เลยพยักหน้ารับ

“ได้เวลากลับวังแล้ว งั้นฉันไปก่อนนะ คุณโสม” หญิงยอกล่าวลาพร้อมโบกมือไปมาให้อีกฝ่าย

“เปลว จะกลับบ้านแล้วหรอ” โสมถาม

“ก็อีกสักพักหนึ่งนี่แหล่ะ จะกลับแล้ว พอดีกลัวแม่ตามมา”เปลวตอบพร้อมรีบวิ่ง

โสมต้องอยู่กับฟองแข

“แม่ วันนี้ไม่ไปหาคุณพ่อหรอคะ” โสมภาเอ่ยถามกับมารดา

“ไม่ แม่เองก็เจ็บมากพอแล้ว” ฟองแขตอบ

“ค่ะ โสมเข้าใจแม่ งั้นแม่นั่งอยู่ตรงนี้นะคะ” โสมภาพยุงฟองแขให้มานั่งในบ้าน

อีกสักพักมีรถยนต์ โฟล์กสวาเกนรุ่นหนึ่งหนึ่งศูนย์ศูนย์ สีทอง มาหยุดอยู่หน้าบ้าน ประตูรถถูกเปิดออก ชายหนุ่มร่างใหญ่ สวมชุดสูท เดินตรงเข้ามายังบ้านของฟองแข

“นั่นรถใคร” โสมภาอุทาน

“โสม ออกไปดูหน่อยสิว่าใครมา”

โสมภา เดินไปยังผู้มาเยือน แล้วก็รีบมารายงานให้แม่ของเขาฟัง

“แม่ มีคนมาหา เขาบอกว่าเป็นเพื่อนแม่” โสมภาบอก

ชายหนุ่มคนดังกล่าวก็มาเห็นฟองแข

“เจ้าคำฟ้า” ฟองแขบอก

เจ้าคำฟ้า พูดกับฟองแขเป็นภาษาถิ่นทางภาคเหนือ

“เจ้าคำฟ้า นี่ลูกของฉัน ชื่อ โสมภา โสมภา นี่ เจ้าคำฟ้า เป็นเจ้ามาจากเมืองเชียงใหม่” ฟองแข แนะนำให้อีกฝ่ายได้รู้จักกัน

“เอ๊ แล้วไหนฟองแข เขียนจดหมายมาว่า มีลูกอยู่สองคนนี่”

“อ๋อ อีกคนไปดูหนังกับเพื่อนๆ”

“อืม”

“เจ้าคำฟ้ามาที่นี่มีอะไรหรอ” ฟองแขถามอีกฝ่าย

“ที่พีมาก็จะมาบอกว่า คุณภาคินีจะจัดงานเลี้ยง ต้อนรับพี่ พี่เองก็อยากเชิญ น้องกับลูกไปด้วย” เจ้าคำฟ้าบอกพร้อมชวน

“น้ำมาแล้วค่ะ เจ้า”

“ขอบคุณมากนะ หนูโสม

“แล้วว่าแต่งานเริ่มวันไหน” ฟองแขถามอีกฝ่าย

“คงเป็นคืนพรุ่งนี้ พอดีทางนั้นก็เชิญคุณชายยิ่งศักดิ์ด้วย” เจ้าคำฟ้าบอก

“คุณพ่อจะมาร่วมงานคืนนี้ด้วยหรอคะ” โสมภาถามอีกฝ่าย

“จริงดิ โสมภา คือว่าเรามีอะไรจะมอบให้”

เจ้าคำฟ้าหยิบของอีกชิ้นหนึ่ง ข้างในเป็นขนม มาจากเมืองเชียงใหม่

“ว้าว ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ เจ้า”

“แล้วว่าแต่ ฟองแข ทำไมมาอยู่ที่บ้านเช่านี้ละ” เจ้าคำฟ้าถาม

“คือว่า คุณชายยิ่งศักดิ์ แต่งงานใหม่ กับหญิงจากวังศุภคุณ”

“คุณชายยิ่งศักดิ์ ทำแบบนี้ก็ไม่ถูกนะ เท่ากับทิ้งลูกและภรรยาตนเองไป” เจ้าคำฟ้าบอก

“ชั่งมันเถอะ เจ้าคำฟ้า ถือซะว่า เป็นเวรกรรมของน้องเอง” ฟองแขตอกย้ำตัวเอง

“งั้นพี่กลับบ้านก่อนนะ”

เจ้าคำฟ้า เดินออกจากบ้านฟองแข ตรงมายังรถที่ยังจอดอยู่ที่เดิม ในระหว่างทาง จักรยานของภาคิไนยทีมีศักดิ์ชายซ้อนท้ายอยู่ ศักดิ์ชาย มองดูรถคันดังกล่าวก่อนละสายตาไป

“เห้อ ถึงบ้านนายซะที คุณศักดิ์” ภาบอก

“ภา นายเห็นรถคันที่สวนทางกับเราหรือเปล่าละ”

“ไม่นะ งั้นฉันไปก่อนละนะ บาย” ภาบอกพร้อมปั่นจักรยานไปตามทาง

“แม่ครับ ใครมาหาแม่หรอครับ” ศักดิ์ชายถาม

“เจ้าคำฟ้า มาหาแม่นะลูก” ฟองแขบอกให้แก่ศักดิ์ชาย

“อ๋อ ที่แม่บอกว่า เจ้าที่มาจากเมืองเชียงใหม่ ใช่ไหมครับแม่” ศักดิ์บอก จริงๆ ศักดิ์เองก็รู้ว่ามีเจ้ามาจากเชียงใหม่ เพราะแม่ของเขาบอก

“พี่ศักดิ์ เจ้านะรวยมากๆ เลยนะ เนี่ยเจ้ายังซื้อขนมมาฝากด้วย” โสมภาบอก พร้อมยื่นกล่องขนมมาให้ดู

“ตาศักดิ์ ยัยโสม พรุ่งนี้ ต้องไปร่วมงานเลี้ยง ต้อนรับเจ้าคำฟ้านะ” ฟองแขบอก

“ครับ ผมจะไปร่วมงานนี้ครับ ว่าแต่ผมเองไม่รู้เลยนะว่า หญิงยอจะมาร่วมงานนี้หรือไม่” ศักดิ์บอก

“พี่ศักดิ์ โสมว่า หญิงยอต้องมาแน่ๆเลยค่ะ” โสมตอบ

“นั่นนะสิ คุณแม่อยู่ไหน”

“แม่อยู่ในครัว” โสมบอกพร้อมชี้ไปทางห้องครัวให้พี่ชายของเขา

ศักดิ์ชายเดินเข้าไปหาแม่ของเขา ฟองแขกำลังทำอาหารพื้นบ้านทางภาคเหนือ ไว้ต้อนรับบุตรสองคนศักดิ์ชายเห็นแม่ของตนกำลังทำ น้ำพริกอ่อง

“มาให้ผมช่วยนะครับแม่” ศักดิ์ชายบอก

“ไม่เป็นไรศักดิ์ แม่ทำได้อยู่แล้ว”

“แม่ครับ พรุ่งนี้พ่อจะมาร่วมงานเลี้ยงต้อนรับหรือไม่ครับ” ศักดิ์ถาม ฟองแขเห็นอีกฝ่ายถามซึ่งทำให้ฟองแขไม่ค่อยสบายใจ

“อย่าไปพูดถึงเขาเลย ป่านนี้เขาคงอยู่กับภรรยาใหม่แล้ว” ฟองแขปฏิเสธ

“ครับแม่ ผมอยากเห็นแม่ มีความสุข” ศักดิ์ชายบอกกับแม่

“ศักดิ์ ลูกรู้ไหมว่า มีอีกสิ่งที่ทำให้แม่มีความสุขมากๆ คืออะไร ก็คือได้เห็นลูกทั้งสองคนไง แม่เองก็มีความสุขแล้ว ตาศักดิ์ ยัยโสม ลูกคือกำลังใจของแม่”

“ครับแม่” ศักดิ์ชาย บอกพร้อมหลั่งน้ำตา

“ต่อไปนี้ เรามีกันแค่สามคน แม่ลูกนะ”

“ครับแม่”

โสมภา ก็เดินเข้ามาด้วยความเป็นห่วงแม่

“แม่จ๋า แม่ร้องไห้ทำไม”

“ยัยโสม จำวันที่พ่อแต่งงานใหม่กับหญิงโฉมสำอางได้ไหม” ศักดิ์ชายถาม

โสมภา ก็จำได้ขึ้นมาทันที

“พ่อเราไม่รักเราแล้ว แม่ เราสามคนต้องอยู่อย่างลำบาก โสมเกลียดพ่อ”

โสมเดินออกไปแล้วมาหยุดตรงโซฟาห้องนั่งเล่น แล้วใบหน้ากลบไปด้วยน้ำตา ศักดิ์ชายก็เดินมานั่งข้างๆ น้องสาวของตน

“โสม พี่เข้าใจนะว่าพ่อไม่รักแม่แล้ว” ศักดิ์ชายปลอบใจให้อีกฝ่าย

“พี่ศักดิ์” โสมบอก พร้อมโอบกอดอีกฝ่ายตามประสาพี่น้อง

ณ วังศุภคุณ ตอนนี้หญิงยอ ทำหน้าระรื่น หญิงยอ จึงเดินมาที่เยาวลักษณ์ซึ่งตอนนี้เป็นหม่อม

“คุณแม่ นั่นอะไรหรอคะ” หญิงยอถาม เห็นซองสีครีมๆ

“อ๋อ คือว่า ภาคินี จะจัดงานเลี้ยงต้อนรับเจ้าคำฟ้าไงละลูก” เยาวลักษณ์บอก

“จริงหรอคะคุณแม่ หญิงดีใจมากๆ คุณแม่จะไปร่วมงานนี้หรือเปล่าคะ” หญิงยอถามพร้อมตื่นเต้น

“ก็ต้องไปสิจ๊ะลูก เขาอุส่าห์เชิญทั้งทีไม่ไปไม่ได้นะลูก” เยาวลักษณ์บอก

“แล้วท่านพ่อละคะ จะไปหรือไม่คะ” หญิงยอถาม

“ก็ต้องไปสิ จะไปเจออดีตคู่หมั้นของคุณนี่” ท่านชายเกียรติก้องแทรกขึ้น

ทำให้หม่อมเยาวลักษณ์ชักสีหน้าไม่สู้ดี

“งั้นก็ดีเลยนะคะท่านพ่อ หญิงอยากไปคุยกับเปลวและคุณโสม” หญิงยอสบถตอบ

“ว่าแต่งานเริ่มวันไหนละ”

“คืนพรุ่งนี้เพคะท่านพ่อ” หญิงยอบอก

ท่านชายเกียรติก้องนั่งลูบใบหน้า แล้วพยักหน้า ส่วนหญิงยอก็ออดอ้อนพ่อของตน ก่อนที่เวลาจะเข้านอนก็มาถึงเสียแล้ว

“งั้นหญิงขอตัวไปนอนก่อนเพคะท่านพ่อ”

“ฝันดีนะลูกหญิง”

เช้าวันรุ่งขึ้น บ้านกระท่อม โดยมีนายฟู่ สุขดี แม่ปลื้ม สุขดี และก็มีเปลว ปริก ปราง และปลูก ซึ่งเป็นพี่น้องของเปลว เปลวนั้นมักจะไปรับใช้ คุณนายฟองแขตามที่แม่ปลื้มสั่ง และได้ไปแวะหาหญิงยออยู่เนืองๆ

“อะไรนะ คืนนี้จะมีงานเลี้ยงต้อนรับเจ้าคำฟ้าหรอ” เปลวเอ็ดตะโร

“ใช่ เปลวจะไปไหม”

“ข้าคงไปไม่ได้หรอก ข้าเป็นไพร่นี่ ข้าไม่ใช่ผู้สูงศักดิ์อย่างหญิงยอสักกะหน่อย” เปลวบอก

“ไม่ใช่แต่ก็เหมือนใช่ แล้ววันนี้ไม่ไปรับใช้คุณนายฟองแขหรอ” หญิงยอถามอีกฝ่าย

“รับสิ แต่เห็นโสมร้องไห้ไม่หยุดเลย น่าสงสารเนอะ” เปลวบอก

“ก็พ่อของคุณโสมทิ้งคุณโสมกับแม่ไปโดยไม่สนใจใยดีเลย” หญิงยอบอก

“โอ้โห นี่พ่อของโสมนี่กล้าทิ้งลูกตัวเองเนอะ แย่มากๆ”

“แล้วรู้ไหมว่า ภรรยาใหม่ของคุณชายยิ่งศักดิ์คือใคร” หญิงยอถาม

“คือใครหรอ” เปลวอยากรู้

“ก็พี่หญิงโฉม ลูกพี่ลูกน้องของหญิงไง” หญิงยอบอก

“แสดงว่าแม่ของ คุณโสมคงไม่ลงรอยกับหญิงโฉมสินะ” เปลวถาม

แต่อีกฝ่ายพยักหน้าแทนคำตอบ โดยไม่พูดใดๆ

“นี่มันเย็นแล้ว งั้นเราไปก่อนนะหญิงยอ” เปลวบอก

เปลวรีบเดินกลับบ้านทันที และแล้วในงานเลี้ยงต้อนรับเจ้าคำฟ้าที่บ้านของภาคินี นภาธรก็เริ่มงาน

“สวัสดีครับ แขกผู้มีเกียรติ์ทุกท่าน วันนี้ทางบ้านของผมจัดงานเลี้ยงต้อนรับของเจ้าคำฟ้า เจ้ามาจากเมืองเชียงใหม่ ผมขอให้ทุกท่านได้สังสรรค์กันอย่างสนุกสนานนะครับ” เจ้าของบ้านจัดงานเลี้ยงขึ้นกล่าว

“อ้าว สวัสดีค่ะ หม่อมเยาวลักษณ์ นั่นหญิงยอเกียรติใช่ไหม” ภาคินีถามอีกฝ่าย

“ใช่ค่ะ แล้วคุณภูละคะอยู่ที่ไหน” หญิงยอถาม

“ตาภูอยู่ในครัว” ภาคินีบอก

พร้อมแยกให้อยู่โซนเด็กๆ โสมก็เดินทางมาร่วม

“อ้าว คุณโสม เรามาทางนี้กันเลย” หญิงยอบอก

หญิงยอพาโสมไปยังโซนที่เด็กๆกำลังพูดคุยกันอยู่ มีภาคิไนย ภูบดี หญิงยอ และโสมภา และเพื่อนคนอื่นๆ

ส่วนหม่อมเยาวลักษณ์ก็ได้แต่ รอเจ้าคำฟ้า เปิดตัว ส่วน ท่านชายเกียรติก้องถึงกับหมั่นไส้ ที่เจ้าคำฟ้ามีความสัมพันธ์กันอย่างลับๆ

ภาคิไนย ภูบดี หญิงยอ โสมภาและเพื่อนๆ ก็ได้ยินเสียงเอะอะ ดังมาจากข้างบน

“นี่มันเสียงดังมาจากชั้นบนนี่” ศักดิ์ชายบอกให้อีกฝ่ายรู้

“มันเกิดอะไรขึ้นนะ” ภูบอก

พอสิ้นเสียงเอะอะ ทุกอย่างก็สงบลง ท่านชายเกียรติก้องก็เดินลงมาจากชั้นบนพอดี หญิงยอแทบจะระเหี่ยใจ

“ท่านพ่อ มีเรื่องกับเจ้าคำฟ้าหรอเนี่ย ทำแบบนี้ทำไม”

“หญิงกลับบ้าน” ทานชายเกียรติก้องดุเสียงเขีย

ส่วนหญิงยอ ก็ผละเดินออกจากงานเลี้ยงของเจ้าคำฟ้า ในสายตามองไปที่ทุกคน แล้วเดินทางกลับวังทันที