สามเกลอ...รอรัก Fic เปลวกนก,หญิงยอ,โสมภา

เมื่อฟองแข หม่อมหลวงศักดิ์ชายและหม่อมหลวงโสมภา นั้นย้ายมาอยู่บ้านเช่าที่ชลบุรี ซึ่งเป็นบ้านหลังเล็กๆ มีรั้วรอบขอบชิด ส่วนพ่อของทั้งสองคนนั้น ได้แต่งงานใหม่กับ คุณหญิงโฉมสำอาง ศุภคุณ โสมภาถึงกับโกรธและแค้นเคืองที่อยากเฉดหัวภรรยาน้อยของพ่อให้ออกจากวัง แต่แม่ของเธอกลับบอกให้ใจเย็นๆ เป็นเด็กดีโสมภาก็ยอมทำใจ แล้วเลิกแค้น วันหนึ่งหญิงยอ หรือ หม่อมราชวงศ์ ยอเกียรติ ศุภคุณ นั้นได้ชวนโสมภา ศักดิ์ชายและ เปลวกนก ซึ่งเป็นพี่สาวต่างมารดาของตน

“คุณหญิงยอ วันนี้ชวนพวกเรามาทำไมหรอครับ” ศักดิ์ชายถามอีกฝ่าย

“คือว่า เราจะพากันไปปิกนิกไง เราจะได้เห็นหน้ากันหมดทุกคน” หญิงยอบอกพร้อมยิ้มให้อีกฝ่าย

“แล้วโสมภาไม่มาหรือ” เปลวกนกถาม

“ไม่เห็นนะ แต่คิดว่าคงจะมาทีหลังแล้วละมั๊ง” ศักดิ์ชายตอบ เพราะคิดว่ายังไงน้องสาวของตนต้องมาเล่นกับหญิงยอเช่นเดิม

“คุณโสมนี่ก็เหมาะกับเป็นเพื่อนเล่นของเราเนอะ สนิทกันมาตั้งแต่ยังเด็กเลย ว่าแต่โสมเขาเรียนอยู่เหรอ” หญิงยอถามอีกฝ่าย

“ใช่ครับ หญิงยอ อีกเดี๋ยวก็คงมา” ศักดิ์ชายบอก

เวลาผ่านไปสัก ห้านาที มีเสียงหนึ่งลอดเข้ามา

“รอฉันด้วย” เสียงหญิงสาวในวัย ๑๗ ปี บอก

“นั่นไงหญิงยอ โสมภามาแล้ว” ศักดิ์ชายตอบ

อีกฝ่าย มาหยุดที่ปิกนิกของหญิงยอ สภาพของเธอนั้น เต็มไปด้วยเหงื่อ

“อ้าว มากินข้าวด้วยกันสิ คุณโสม” หญิงยอชวนอีกฝ่ายให้นั่งลง

“ขอบคุณมากๆนะ หญิงยอ คือพอดี โสมไปด่าหญิงโฉมสำอางอยู่นะ” โสมภาบอก

“อ้าว พี่หญิงไปทำอะไรให้แม่ของโสมภาละ” หญิงยอถามอีกฝ่าย

“ก็คือว่า พี่หญิงของหญิงยอไปแย่งตำแหน่งภรรยาของแม่เรานะ” โสมภาบอกให้อีกฝ่ายฟัง แต่อีกฝ่ายยิ้มอย่างเป็นมิตร

“หญิงเข้าใจคุณโสมนะ ว่าคุณโสมรักแม่มากๆ คนเรานี่ก็แปลกเนอะ หาแฟนเป็นของตัวเองก็ไม่ค่อยได้ แถมยังจะมาแย่งของคนอื่นอีก” หญิงยอบอก

“งั้นมากินข้าวกันนะครับทุกคน” ชายหนุ่มบอก

“เอ๊ นั่นจักรยานของใครกันนะ” หญิงยอถามอย่างแปลกใจ

“ไม่รู้สิ หญิงยอ” เปลวกนกบอก

ชายหนุ่มกำลังปั่นจักรยาน เขาแต่งกาย เสื้อกั๊ก กางเกงขายาวสีเทา ใบหน้ารูปไข่ เขาลงมาจากจักรยานคันโปรด

“พี่ภา นี่เอง วันนี้จะไปไหนหรอคะ” หญิงยอถามชายหนุ่ม

“พี่มาหาหญิงยอไง สวัสดีเปลวกนก” ภาคิไนยกล่าวทักทายอีกฝ่าย

“เออ หวัดดีคุณภา” เปลวบอก

“เปลว ทำไมพูดแบบนั้นดูไม่งามเลย” หญิงยอบอกก่อนจะเอามือตีไปที่มือของอีกฝ่าย

“พี่ภาคะ ภูไม่มาหรอคะ” หญิงยอถาม

“ตาภูหรอคงปั่นจักรยานแถวๆ นี้แล้วละมั๊งพี่ว่า” ภาคิไนยบอก

ก่อนที่อีกฝ่ายกำลังปั่นจักรยาน ตรงมายังที่ภาคิไนยยืนอยู่

“สวัสดีครับ สาวๆ กำลังคุยอะไรกันอยู่หรอครับ” ภูทักทายอีกฝ่าย

“สวัสดีค่ะ คุณภู” หญิงยอทักทาย

“อ้าวพี่ภา พี่ภู มากินข้าวด้วยกันสิครับ เดี๋ยวอีกสักพักพวกเราก็ตกปลา ถ้าใครตกปลาได้มากกว่า เราจะพากันไปเที่ยวพระราม4 ดีไหม” ศักดิ์ชายบอก

“ผมคิดว่า คนที่ตกได้เยอะน่าจะเป็น ตาภูนะ ส่วนพี่คงตกไม่ค่อยเยอะ” ภาคิไนยบอก

“พี่ภาคะ โสมคิดว่าเราไปปั่นจักรยานชมเมืองด้วยกันไหมคะ” โสมชักชวนให้อีกฝ่ายพร้อมรอคำตอบ

“พี่ว่า คงไปได้นะสำหรับน้องโสม พี่ยอมยกหมดใจเลย” ภาคิไนยบอกพร้อมลูกอ้อน

“คุณภูละคะ ยอมไปเที่ยวกับหญิงยอไหมคะ” หญิงยอถาม

“พี่คงได้สบายๆ เลยละ” ภูบดีบอก

“ส่วนเปลวกนก ก็ไปเที่ยวกับคุณศักดิ์นะ” หญิงยอบอก

“คุณศักดิ์ ว่างไหมคะ” เปลวกนกในชุดหรูถามอีกฝ่าย

“สำหรับเราก็ว่างนะ ทำไมหรอ หรือว่าอยากไปเที่ยวเหมือนพี่ภูกับพี่ภาหรอ” ศักดิ์ถาม

“บ้า ก็เรานะอยากไปเป็นเพื่อนคุณศักดิ์นี่ กลัวจะเหงานะ” เปลวบอก

“อ้าว พวกเด็กๆ มาอยู่ที่นี่เอง” คุณนายฟองแข ถาม เมื่อเห็นบุตรชายหญิงมานั่งเล่นกัน

“แม่ มาตามหาผมหรอครับ” ศักดิ์ชายถาม

อีกฝ่ายได้แต่พยักหน้ารับ ส่วนภาคิไนยกับภูบดี ก็ยกมือไหว้

“สวัสดีครับ คุณน้า”

“สวัสดี เอ๊ นั่นเปลวกนก ลูกแม่ปลื้มนี่มาทำอะไรหรอจ๊ะ” คุณนายฟองแขถาม

“มาเล่นจ๊ะ คุณนายฟองแข แล้วแม่ไม่มาหรอ” เปลวกนกถาม

“ไม่นี่ แม่เรานะบอกว่าให้เปลวนะมารับใช้เรา ก็หายไปไหนก็ไม่รู้” คุณนายฟองแขพึมพำ

“คุณนาย สวัสดีค่ะ” หญิงยอยกมือรับไหว้คุณนายฟองแข

“เอ๊ นี่คงจะเป็น”

“อ๋อ นี่คือ หม่อมราชวงศ์ หญิง ยอเกียรติ ศุภคุณจ๊ะแม่” โสมภาแนะนำให้อีกฝ่ายรู้จัก

“กิริยาดูสง่างามจัง สมกับเป็นคุณหญิง โสมต้องดูเป็นตัวอย่างนะ เข้าใจไหมลูก” ฟองแขบอก

“ค่ะ แม่” โสมภาบอก

“งั้นแม่เข้าบ้านก่อนนะ เพราะว่าแม่ไม่สบาย” ฟองแขบอก

ก่อนฟองแขเดินกลับไป เปลวเองก็อดสงสารคุณนายฟองแขไม่ได้ จึงถามโสมภา

“โสม แม่ของเธอนี่ดูไม่คอยสบายเลย” เปลวกนกถามอีกฝ่าย

“แม่ฉันนะ มีโรคประจำตัวอยู่แล้วนี่ ไม่รู้นะว่าแม่ฉันจะอยู่ได้นานหรือเปล่าก็ไม่รู้” โสมภาบอกให้แก่อีกฝ่าย

“หญิงยอแล้วท่านพ่อของหญิงยอละ สบายดีหรือเปล่า” โสมถาม

“สบายดี แต่ท่านพ่อแยกกันอยู่กับแม่แล้วละ” หญิงยอตอบ

“อ้าว ทำไมหรือว่า ท่านพ่อของเธอก็มีภรรยาใหม่” โสมภาถาม

แต่อีกฝ่ายพยักหน้ารับแทนคำตอบ พร้อมทำสีหน้าดูเศร้าเหงาหงอยเหมือนเป็นปมในใจ ส่วนภาคิไนยกับภูบดีก็กำลังตกปลาอยู่ริมหนองน้ำที่ไม่ไกลจากสาวๆกำลังนั่งปิกนิกอยู่ หญิงยอน้ำตาไหลที่พ่อของตนนั้นไปมีเรื่องชกต่อยกับเจ้าคำฟ้าอยู่ตลอด อีกสักพักหญิงยอก็ลุกขึ้น

“จะไปไหนหรอหญิงยอ” เปลวกนกถามอย่างเร่งด่วน

“จะไปหาคุณภู ไปด้วยกันไหมคุณโสม” หญิงยอชวนโสมภา

“ไปสิคะ” โสมภาตอบ

ทั้งสองก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปริมหนองน้ำ ที่อยู่ไม่ไกลจากที่นั่น ทั้งคู่ส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรพร้อมทั้งโสมภาและหญิงยออีกด้วยก่อนที่ทั้งคู่จะมองหน้ากันและก็เป็นพี่น้องหรือไม่ก็ประมาณว่าเป็นเพื่อนเล่นที่ดีอีกด้วย