Fic inazuma eleven/go Loli สุดยอดนักเตะหญิง|oc

          
 
จงโผบินไป เจ้าผีเสื้อเอ๋ย...สู่อิสระ...ของเจ้า
 
เฮือก!!
 
ร่างน้อยสะดุ้งเฮือกตื่นขึ้น เด็กหญิงวัย18สะดุ้งเด้งตัวขึ้นมาจากเตียงของโรงพยาบาลในเวลากลางคืน เสียงหอบดังขึ้นเป็นระยะๆ มือเรียวข้างซ้ายเอื้อมขึ้นมากุมหัวใจของตัวเอง เวลานี้ที่ทั่วร่างเหมือนจะเเตกสลายเหมือนกระจก ความรวดร้าวเเล่นไปทั่วร่างกาย โรคหัวใจเต้นผิดปกติของเธอกำลังเริบ เด็กสาวดิ้นไปมาน้ำตาเเห่งความรวดร้าวไหลออกมารินเป็น...สายเลือด...
 
“เเฮ่กๆ ปะ- เเฮ่ก ปะ-ปุ่ม พะ ยะ เเฮ่กๆ พยาบา-- เเค่กๆ พยาบาล เเฮ่กๆ อยู่ไหน...”
 
เด็กสาวพยายามเอื้อมมือเรียว ควานหาปุ่มเรียกพยาบาลทั่วโต๊ะข้างกาย เเต่กลับพบเเต่ความว่างเปล่า 
 
จะยอมเเพ้เเล้วเหรอ...ฮะฮ่าฮ่าฮ่า...เเกมันก็เเค่เศษขยะเท่านั้นเเหละ ฮะฮ่าฮ่า
 
เสียงเย้ยหยันด้วยความสะใจของใครบางคน ดังเล่นในโสตประสาทของเธอ น้ำตาโลหิตไหลออกมาอาบหมอนจนเป็นสีเเดงดูน่ากลัว มือเรียวยังไม่ลดละความพยายาม เธอพยาควานหาปุ่มหาพยาบาลอยู่ไม่นาน ร่างกายที่เคยหนักอึ้งกลับรู้สึกเหมือนไร้ตัวตนไร้กายมีเพียงความรู้สึกเเค่นั้น ภาพความทรงจำในอดีตหลั่งไหลเข้ามาในหัว ตอกย้ำว่าเธอในสายตาของคนอื่นเป็นอย่างไร...
 
‘ดูยัยนั่นสิ เเย่งเเฟนพี่ไอริล่ะ ได้ข่าวว่าเป็นดาวคณะด้วย เเต่นิสัยเหมือนหมาเลยฮะฮะฮะ’
 
‘ว้าย! เเรงนะเเก จริงสิ เเค่นี้มันยังน้อยไปสำหรับยัยสวะอย่างเธอ...’
 
‘เเกมันลูกเนรคุณ อีสวะ! อีไร้ค่า!’
 
พอคิดเเล้วน้ำตาสีโลหิตก็หลั่งไหลออกมาไม่อยู่ เพียงเเรงสุดท้ายที่เธอจะเปล่งเสียงออกมาว่า...
 
“ชะ-ช่วยดะ-ด้วย...”
          
ลาก่อน...โชคชะตาอันโหดร้าย...
 
เปรี้ยง!!!!!!!!!!!!!!
 
เสียงฟ้าผ่าดังสนั่นไปทั่วบริเสณเมืองอินาสึมะ พร้อมกับเสียงกรีดร้องโหยหวนของสตรีวัยกลางคนที่กำลังคลอดบุตร เด็กน้อยน่ารักออกมาจากช่องคลอด พร้อมกับเสียงไพเราะชวนเคลิบเคลิ้ม 
 
ตึก...ตึก...ตึก...ปึง!!?
 
เสียงเปิดประตูดังลั่น จนหญิงสาวสะดุ้งเด็กน้อยร้องห่มร้องไห้ด้วยความหวาดกลัวซักพักก่อนจะเงียบไป..
 
“นัตสึมิ!...”
 
“ขะ-ขอโทษค่ะ คุณเเม่...” ก็คนมันตื่นเต้นนี่น่า...
 
“ช่างมันเถอะจ้ะลูก อย่างลองอุ้มน้องดูมั้ย...” เมื่อผู้เป็นเเม่กล่าวจบ รอยยิ้มนิรันด์ของเด็กสาวจึงผุดขึ้น เด็กสาวนามว่า นัตสึมิ เดินตัวเกร็งไปอุ้มน้องน้อยอย่างทุลักทุเล เป็นวินาทีที่มหัศจจรย์ เด็กน้อยลืมตาสีอเมทิสสบตากับดวงตาสีเปลือไม้ มือน้อยๆป้อมๆขยับไปมาราวกับต้องการจะกอดผู้เป็นพี่เอาไว้... เด็กน้อยยิ้มให้นิดๆก่อนจะส่งเสียงออกมา...
 
“เเอ้...เเอ้...เอ้...”
 
“...ฮิโยะ...”
 
“เเอ้...เเอ้...”
 
“...ฮิโยมิ...น้องชื่อ...ฮิโยมิ!...”