ที่นี่...ที่รัก

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะฟางพูดสายค่ะ อ้าว แม่ชบาเองหรอคะ อะไรนะคะ พ่อไม่สบาย ก็ได้ค่ะ ฟางจะกลับไป

แต่จะไม่อยู่ที่นั้นตลอดนะคะ แค่ไปเยี่ยม”ฟางรับสายชบาแม่นมคนสนิทแล้วต้องนิ่งไปทันทีที่

ทราบเรื่อง

 

 

 

 

 

“มีอะไรหรอฟาง”ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาถาม

 

 

 

 

 

“แม่พี่น่ะสิพี่โทโมะ โทรมาบอกว่าพ่อฟางป่วยอยากเห็นหน้าฟางกับกันต์”ฟางตอบพี่ชายคนสนิท

พลางมองไปที่กันต์ น้องชายของเธอที่เดินเข้ามาได้ยินพอดี

 

 

 

 

 

“ทั้งๆที่พ่อไล่พวกเราออกจากเมืองให้พวกเรามาลำบากตั้งหลายปี มีความจำเป็นอะไรที่เราต้อง

กลับไป”กันต์ได้ยินดังนั้นก็รีบโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“แต่ท่านป่วยหนักนะกันต์ เราเป็นลูกเราก็ต้องไปดูแลท่าน ไม่ต้องอยู่ที่นั่นนานหรอก แค่2-3วัน

แล้วเราก็กลับ เพราะพี่ไม่ได้อยากอยู่ที่นั่นนานอยู่แล้ว”ฟางพูดแล้วนิ่งลงไปคิดถึงเรื่องราวในอดีต

บางอย่าง

 

 

 

 

 

“งั้นเอาอย่างนี้ถ้าฟางกับกันต์ไม่สบายใจ เดี๋ยวพี่ไปเป็นเพื่อนฟางก็ได้นะ”โทโมะเสนอความคิด

 

 

 

 

 

“พี่ยังไม่ได้ลางานนี่คะลำพังแค่ร้านขนมของฟางฟางปิด3-4วันก็กลับม่เปิดใหม่ แต่งานที่ทำงาน

พี่ล่ะเอาอย่างงี้ เดี๋ยวพี่มารับฟางกับกันต์ในอีก3วันก็ได้ค่ะฟางจะรอ”ฟางบอกพี่ชายคนสนิทก่อน

ที่จะบอกให้น้องชายจีดการเตรียมเก็บกระเป๋าเพื่อกลับไปที่เมืองkzที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นบ้านเกิด

ของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เมื่อไหร่จะถึงเนี่ยพี่ฟางผมเดินจนปวดขาแล้วนะ”กันต์บ่นอุบเมื่อเดินลากกระเป๋าตามฟางมา

เรื่อยๆแต่ก็ยังไม่เจอท่ารถที่จะขับเข้าไปในเมือง

 

 

 

 

 

“เอาน่ากันต์ เดี๋ยสก็ถึงท่ารถละ นี่พึ่งจะ2ทุ่มเองคิวรถคงมีล่ะ รู้งี้มาตั้งแต่เช้าดีกว่าจะได้เข้าเมือง

ไม่มืดแบบนี้”ฟางพูดแล้วมองไปรอบๆถึงแม้เธอกับน้องจะไม่ได้กลับบ้านเกิดของเธอมา

เกือบ10ปีแต่ทำไมเธอหลับรู้สึกไม่ชอบมาพากลตามเส้นทางนี้นะ

 

 

 

 

 

“จะไปไหนน่ะค่ำมืดแบบนี้”แต่แล้วก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้2พี่น้องหันไปเห็นกลุ่มผู้ชายใส่

แว่นตาดำและมีผ้าคลุมปิดอยู่

 

 

 

 

 

“พวกเราจะไปที่คิวรถจะนั่งรถเข้าไปในเมืองบ้านพวกเราอยู่ที่นั่น”กันต์รีบพูด

 

 

 

 

 

“บ้านงั้นแสดงว่าพวกมันต้องเป็นพวกคนรวยแน่ๆเพราะถ้าเป็นชาวบ้านธรรมดาคงไม่แต่งตัวดีแบบ

นี่หรอก ในกระเป๋านั่นก็คงจะมีของมีค่าแน่ๆ ส่งกระเป๋ามานะ”ลูกน้องชายคนนั้นพูด

 

 

 

 

 

“ไม่ได้นะ จะมาปล้นกันแบบนี้ไม่ได้บ้านเมืองมีขื่อมีแปจะมาทำแบบนี้ไม่ได้อยากถูกตำรวจจับเข้า

คุกรึไง”ฟางโวยสายและรีบปกป้องน้องชาย

 

 

 

 

 

 

“5555ตำรวจงั้นหนอ นี่สาวน้อยไปอยู่ไหนมาภึงได้ไม่รู่เรื่องเมืองkzที่ตอนนี้มันเป็นเมืองเถื่อนไป

แลเว พวกคนรวยทำตัวเหนือกฏหมายทรมานคนจนจนพวกเราต้องเป็นแบบนี้ตำรวจมีไปก็เท่านั้น

ปากดีนัก มานี่เลย”ชายเป็นหัวหน้าหัวเราะและพูดออกมาก่อนที่จะกระชากแขนฟางมาโดยลูก

น้องอีก2คนจะเข้าไปรุมทำร้ายกันต์และแย่งเอาของมีค่าไป ฟางตกใจพยายามต่อสู้จนถูกชายคน

นั้นตบจนหน้าหันเซล้มลงกับพื้น

 

 

 

 

 

ปัง ปัง ปัง

 

 

 

 

แต่จู่ๆก็มีปืนจากไหนไม่รู้ยิงโดนพวกโจรกลุ่มนั้นตายลง ฟางและกันต์อึ้งตกใจก่อนที่จะรีบจับมือ

กันวิ่งหนีไปอย่างไม่คิดชีวิต

 

 

 

 

 

“กรี๊ด กันต์”แต่แล้วก็มีไอ้โม่งโผล่มาจากพงหญ้าเอาไม้ฟาดน้องชายของฟางล้มลงไปทันที

 

 

 

 

 

“อื้ออออ”ฟางที่เข้าไปดูอาการน้องชายก็ถูกมือปริศนาที่มีผ้าใส่ยาสลบโปะเข้าที่จมูกก่อนที่ฟาง

จะแน่นิ่งไป

 

 

 

 

 

“สลบไปแล้วล่ะป๊อป เราพา2คนนี้ไปที่พักของเรากันเถอะ”เสียงสุดท้ายที่ฟางได้ยินทำให้ฟาง

พยายามฝืนลืมจาขึ้นมาเห็นชายที่ใส่ไอ้โม่งถอดหมวกออกมาแล้วสั่งชายไอ้โม่งอีก2คนลากตัว

เธอกับน้องชายไป

 

 

 

ขอเปิดเรื่องใหม่ก่อนนะตอนนี้คิดเรื่องเก่าไม่ออก

 

ชอบอย่าลืมเม้นกันน้า