[ Fanfic South Park ] Only You ใจดวงนี้มีแค่เธอ

Chapter I :: Far
บทที่ 1 :: ห่างไกล
 
…ระยะห่างเกิดขึ้นได้กับความสัมพันธ์ของทุกๆคน
แม้แต่เรื่องของความรัก ความสนิทสนม
มันเกิดกับความสัมพันธ์ของใครก็ได้
ไม่ว่าคนนั้นจะมีหัวใจที่มั่นคงขนาดไหนก็ตามที…
 
           ณ สนามบินเซาธ์ ปาร์ค


เวลาในตอนนี้เป็นเวลาประมาณเกือบสองทุ่ม
 
" แล้วเราเจอกันนะ เครก " เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักยืนอยู่หน้าร่างสูงผมสีดำและสีของนัยน์ตาทอง รอยยิ้มนั่นมันมีไว้ให้แค่คนตรงหน้าเพียงผู้เดียว ความสูงตามปกติของเด็กผู้ชายอายุ 12
 
เครกกอดร่างของแฟนสาวเอาไว้ในอ้อมกอด สักพักสนามบินก็ประกาศเวลาออกเดินทาง พวกเขาจำใจต้องจากกัน
 
ทวีคเดินออกมาจากสนามบินตรงไปที่ร้านกาแฟของครอบครัว เขาเดินไปเลือยๆท่ามกลางหิมะสีขาว เกร็ดหิมะล่วงหล่นมาจากเบื้องบน
 
ทวีคกลับมาถึงร้านกาแฟของเขา เขาช่วยครอบครัวขายกาแฟในร้าน ลูกค้าในร้านก็จะเยอะเป็นช่วงๆ ลูกค้าจะเยอะเวลาเช้าๆหรือประมาณบ่ายอ่อนๆ
 
" ทวีคไปพักเถอะนะจ๊ะ " แม่ของทวีคเดินเข้ามาบอกลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอ
 
" นี่ก็ผ่านมาวันนึ่งแล้ว เครกจะเป็นยังไงบ้างนะ " ทวีคนั่งมองมือถือในมือของตน ก่อนจะเปิดเข้าแอปๆหนึ่ง เปิดเข้ามาทวีคก็พบกับโพสต์ของเครก
 
 
 
Craig Tucker
25 May time 08:45
 
Love –Tweek Tweak #Creek
 
Love100+ Like100+               Comments 200+
 
Stan Marsh Cheesy
Like              08:50
          Craig Tucker Shut up, Stan
          Like              08:51
 
Kyle Broflovski What is this sweet?
Like              08:55
          Craig Tucker This is my love
          Like              08:55
 
Kenny McCormick ….
Like              08:55
Craig Tucker fuck you!!!! Bunny
Like              08:55
Kyle Broflovski Bunny?
Like              08:55
Leopold Stotch No! No! Nothing,
Like              08:55
Kyle Broflovski What is it?
Like              08:55
 
 
 
มือขาวสั่นเล็กน้อย ข้อความพวกนี้มันเลี่ยนไปแล้ว ทนอ่านต่อไม่ไหวแล้ว ร่างเล็กที่สั่นหน่อยๆ ถ้าเวลาแบบนี้เครกก็คงต้องแซวร่างเล็กอยู่ข้างๆ
 
ทวีคคิดว่าถ้าเกิดยังอยู่ในบ้านต่อไปก็มีแต่ทำให้คิดมาก ทวีคตัดสินใจออกมาเดินเล่น รอบๆเมืองหิมะสีขาวหนาวเย็น แต่กลับรู้สึกอบอุ่นในใจเมื่อนึกถึงใครอีกคน แม่ของทวีคบอกให้เขากลับมาให้ทันมื้อเย็น
 
ไม่รู้ว่าเดินมาได้ยังไงจนถึงตอนนี้ ทวีคยืนอยู่หน้าบ้านของเครก
 
ไม่รู้ว่าเดินมาได้ยังไงจนถึงตอนนี้ ทวีคยืนอยู่หน้าบ้านของเครก บ้านที่ไร้แสงไฟ มืดสนิท ไร้วีแววของสิ่งมีชีวิต
 
 โทรศัพท์ในกระเป๋าสั่นเพื่อให้รู้ว่ามีใครโทรมา
 
 
 
 
Calling
 
Craig [Honey]
 
 
 
 
 
//" ไง...ที่รักที่นู้นหนาวหรือเปล่า? "// เสียงทุ้มของเด็กชายผมดำถูกส่งผ่านโทรศัพท์เครื่องสวย
 
" ก็นิดหน่อยนะ เครก " ทวีคตอบกลับคนปลายสายอย่างอารมณ์ดี เพราะว่าเครกโทรมาหา
 
//" แล้วสไตร์ปเป็นยังไงบ้าง? "// เครกเอ่ยถามคนปลายสายถึงหนูตะเภาของตน
 
" มันก็สบายดีนะ ตอนนี้ออกมาเดินเล่นกับฉัน " มันเป็นหนูที่เครกฝากไว้เป็นเครื่องหมายแทนความรักของเขา และเขาจะกลับมา
 
พวกเขาทั้งสองคุยกันจนดึก ทวีคกลับมาถึงบ้านแต่ในมือก็ไม่ลืมที่จะคุยตอบแฟนหนุ่มของตนเลย พวกเขาคุยกัน ไม่มีใครที่ว่างสายไปก่อน พวกเขาคุยกันและคาสายของอีกฝ่าย
 
To Be Continued
 
     สวัสดีนะ เราไม่รู้ว่าแต่งถูกใจใครรึเปล่า เพราะส่วนตัวเลยจะเป็นคนแต่งนิยายไม่ค่อยสนุกเท่าไรด้วย แต่จะพยายามปรับอารมณ์ให้เข้ากับสถานการณ์นะ ถ้าใครคิดว่าเราควรปรับปรุงตรงไหนก็เม้นได้นะ แล้วก็ตอนนี้เราคิดไรไม่ออกเลย เพราะปกติแต่งเรื่องราวสั้นๆแล้วก็ตัดจบ ส่วนใครอยากทักทายหรือพูดคุยกัน ทักมาได้เสมอเลยนะที่แฟนเพจ “ดาวน้อยหลงฟ้า” เราอยากคุยกับคนอ่านทุกคนนะว่าคิดยังไงกับนิยายของเรา อยากรู้ ถ้าว่างๆก็ทักมาได้นะ
แล้วก็ถ้าคุ้นๆการแต่งแบบนี้คือไม่ต้องสงสัย เราอู้มาจากเด็กดีนะ