เพลิงพิษ

 
 
 
 
"นี่คุณตำรวจจะบอกว่าคนที่ฆ่าพ่อฉันคือคนของจิระคุณหรอค่ะ"ฟางถามเขื่อนอีกครั้งเพื่อฟังคำตอบที่ได้ยินเมื่อกี้ให้ชัดเจน
 
 
 
 
"เขาตกเป็นผู้ต้องสงสัยครับเพราะจากรูปคดีก่อนที่ยูหมินจะเกิดอุบัติเหตุรถคว่ำเขาได้ไปหาเสี่ยพลก่อน ซึ่งจากที่ผมเรียกตัวเสี่ยพลมาสอบสวนเขาบอกว่ายูหมินแวะไปหาเขาเพื่อเอาใบมอบสิทธิ์บริหารบริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่เขาเป็นหุ้นส่วนกับพ่อของคุณมาให้ ผมว่าอาจะเป็นไปได้มั้ยที่เสี่ยพลจะฆ่าพ่อคุณเพื่อหุบบริษัทของพวกคุณ"เขื่อนอธิบายยาวซึ่งทำให้ฟางที่ฟังอยู่นั้นกำมือแน่นด้วยความเคียดแค้น
 
 
 
 
"งูพิษ"ฟางพูดขึ้นเบาๆแต่ก็ทำให้เขื่อนได้ยิน"คุณว่าอะไรน่ะ"เขื่อนถามขึ้น
 
 
 
 
"ไม่มีอะไรค่ะ งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัว คดีพ่อฉันฝากสารวัตรด้วยน่ะคะ"ฟางว่าก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากโรงพักไป
 
 
 
 
"นายครับผมว่าพวกมันต้องคิดว่าเราเป็นคนฆ่ายูหมินแน่ๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่เรียกตัวนายไปสอบปากคำแบบนี้หรอกครับ"
 
 
 
 
"ใช้สติสิทีเจ อย่าพรวดพราด"เสี่ยพลบอกลูกน้องคนสนิทพลางคิดถึงตอนที่ก่อนยูหมินจะตาย คิดแล้วเขาเองก็ไม่อยากเชื่อว่าจะเสียเพื่อนรักเขาไปจริงๆ
 
 
 
 
"ดีใจที่ได้แกมาบริหารแทนฉันน่ะ ได้แกยื่นมือเข้ามาช่วยฉันก็สบายใจหน่อย"ยูหมิบบอกก่อนจะยื่นเอกสารให้เสี่ยพล
 
 
 
 
"ฉันรู้ว่าแกป่วย เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนสิว่ะ รู้ว่างานเยอะแต่แกก็ควรพักผ่อนบ้าง เดี๋ยวหยกทั้งหนูฟางจะเป็นห่วง"เสี่ยวพลตบไหล่ยูหมินเบาๆก่อนจะกอดคอแน่นด้วยความรักความผูกพันธ์ของเพื่อน
 
 
 
"ถ้าสมัยเด็กๆอาป๊าไม่ส่งฉันมาดัดนิสัยที่ไทยฉันคงไม่ได้มาเจอเพื่อนดีๆอย่างแก แต่ยังไม่มีใครรู้เลยน่ะว่าแกกับฉันเราเป็นเพื่อนมาตั้งแต่สมัยเด็ก"ยูหมินว่า ก่อนจะนั่งลงที่โซฟาแล้วจิบชา
 
 
 
 
"ก็มีอะไรแกเคยบอกใครที่ไหน ถ้าไม่เก็บไว้คนเดียวแกก็มาบอกฉัน5555"เสียพลพูดตามความเป็นจริงก่อนจะขำกับนิสัยเพื่อนของตน
 
 
 
 
"ฉันเริ่มสงสัยในตัวอาเหวินว่ะ"เมื่อยูหมินพูดจบก็ทำเอาบรรยากาศในห้องเงียบคลึมทันที
 
 
 
 
"แต่เหวินมันน้องแกน่ะเว้ย"เสี่ยพลพูดขึ้น
 
 
 
 
"ทุกวันนี้ท่าทีมันแปลกๆจนฉันเดาใจมันไม่ถูกว่ามันคิดอะไรกันแน่"ยูหมินพูดตามความรู้สึกที่น้องของเขาดูเปลี่ยนไป
 
 
 
 
"แกคิดมาไปรึเปล่าว่ะห้ะ"เสี่ยพลบอกก่อนจะตบลงที่ไหล่ยูหมิน
 
 
 
 
"ถ้าฉันเป็นอะไรไปฉันฝากแกดูแลฟางกับหยกด้วยน่ะ ถือว่าฉันขอ"
 
 
 
 
"ไอ่บ้า แกไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอกเชื่อฉันสิ"หลังจากที่ทั้งสองเพื่อนเกลอคุยกันเสร็จยูหมินก็ขับรถออกจากบ้านของเสี่ยพลในทันที แต่เสี่ยพลเองก็อดเป็นห่วงเพื่อนไม่ได้จึงขับรถตามไปห่างๆจนถึงช่วงทางโค้ง ยูหมินเสียหลักขับรถชนต้นไม้ใหญ่ซึ้งดูก็รู้ว่ารถไม่มีเบรก เขารีบจอดรถไว้ฝั่งตรงข้ามก่อนจะรีบวิ่งมาดูเพื่อน
 
 
 
"ยูหมินทำใจดีๆไว้น่ะเว้ย"เสี่ยพลพยายามหาอะไรมางัดเพื่อเอาร่างของเพื่อนที่ถูกอัดก็อปปี้อยู่ในซากรถออกมาแต่มันก็เป็นไปได้ยาก
 
 
 
 
"แกรีบหลบไปถ้ามันรู้ว่าแกมาช่วยฉันมันตามฆ่าแกแน่เชื่อฉัน ฉันคงไม่รอดหรอกฉันเจ็บไปหมด ไปสิหนีไป"ยูหมินบอกพร้อมกับสีหน้าที่เจ็บปวดทั้งกายและใจ
 
 
 
 
"แต่ว่า"เสี่ยพลได้แต่อ่ำๆอึ้งๆทำอะไรไม่ถูก "ไปสิฉันบอกให้แกไปไง"ยูหมินฮึบยื่นมือมาพลักเสี่ยพลออก
 
 
 
 
"เออๆก็ได้ว่ะไอ้เพื่อนบ้า"เสี่ยพลรีบวิ่งหลบออกมาขึ้นรถเป็นเวลาแปปเดียวที่มีชายคนนึงลงจากรถแล้วเดินไปหายูหมิน ในมือถือปืนก่อนจะยิงไปที่ถังน้ำมันรถของยูหมินทำเอาเสี่ยพลถึงกับหัวเสียแล้วกำมือแน่น เค้าทำอยู่ตรงนั้นแท้ๆแต่กลับช่วยเพื่อนตัวเองไม่ได้
 
 
 
 
"ป่านนี้แกคงจะหัวเราะใส่ฉันสิไอ่เพื่อนบ้า"เสี่ยพลได้แต่พูดกับตัวเองเบาๆ
 
 
 
 
"โทโมะดูแลหลานสาวอั้วให้ดีน่ะ"อาม่าบอดกับโทโมะ โทโมะก้มหน้ารับคำทันที
 
 
 
 
"งั้นฟางไปก่อนน่ะคะอาม่า"ฟางยกมือไหว้อาม่าก่อนจะเดินนำโทโมะไปขึ้นรถ เพื่อไปที่บริษัทที่มีเสี่ยพลและมาเฟียอีกหลายกลุ่มเป็นหุ้นส่วน เมื่อถึงบริษัทฟางก็มุ้งตรงไปยังห้องประชุมในทันทีโดยมีโทโมะตามมาติดๆ
 
 
 
 
"นายน้อยผมขอตัวไปตรวจงานทางนั้นสักครู่น่ะครับ"โทโมะเอ่ยบอกฟาง ฟางยิ้มให้บางๆก่อนจะตอบกลับ
 
 
 
"เจอกันที่ห้องประชุมน่ะคะ"ฟางบอกก่อนที่โทโมะจะปลีกตัวไปเช็คงาน ส่วนฟางก็เดินแยกไปที่ลิฟท์ ฟางเดินเข้าไปในลิฟท์ที่มีชายคนหนึ่งยืนอยู่ข้างในก่อนที่เธอจะปิดลิฟท์
 
 
 
 
"รอด้วยครับ"ชายหนุ่มอีกคนที่กำลังวิ่งเข้ามาพูดขึ้นก่อนที่ประตูลิฟท์จะปิด ฟางยืนอยู่ข้างหน้าและมีชายหนุ่มสองคนอยู่ข้างหลัง เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นโดยไม่ทันระวังอะไร
 
 
 
 
"เห้ยคุณหลบ"ชายหนุ่มคนหนึ่งรีบดึงฟางหลบจากมีดที่คนร้ายถืออยู่เพื่อจะจ้วงแทงเธอก่อนที่เข้าจะจัดการกับคนร้ายนั้นด้วยมือเปล่าพอดีกับลิฟท์เปิดฟางรีบเดินออกมา พร้อมกับชายหนุ่มคนนั้นก็เรียกยามมานำตัวคนร้ายไปส่งตำรวจ
 
 
 
 
"นี่คุณเป็นใคร ช่วยฉันไว้ทำไม"ฟาเอ่ยถามด้วยความสงสัย
 
 
 
 
"แหม่แทนที่จะขอบคุณกันส่ะก่อน แต่มาสักถามผมเหมือนผมเป็นผู้ต้องหาเลยน่ะครับ"ชายหนุ่มพูด แล้วยิ้มจางๆ
 
 
 
 
"ขอบคุณค่ะแล้วคุณจะบอกฉันได้รึยัง"ฟางกล่าวขอบคุณก่อนจะเอ่ยถามเขาอีกรอบ
 
 
 
 
"ผมชื่อพิชชี่ เป็นหุ้นส่วนธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของพ่อคุณไงล่ะครับ"พิชชี่แนะนำตัว ก่อนที่ฟางจะเดินออกไปไม่สนใจอะไร
 
 
 
 
"หนูจะมาบริหาได้ยังไงบริษัทใหญ่กับอีแค่เด็กยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมใช่มั้ยพวกเรา"เสียงหนึ่งทักท้วงขึ้น ทำให้มีเสียงตอบรับฮือฮาขึ้นทันที โทโมะได้ยินอย่างนั้นก็ชักปืนขึ้นจ่อไปที่ชายวัยกลางคนๆนั้น
 
 
 
"เฮียไม่ต้อง"ฟางจับปืนโทโมะให้ลดลง จังหวะที่โทโมะเผลอฟางก็ชิงปืนมาก่อนจะยิงทะลุหัวของชายวัยกลางคนทันที"เฮียเรียกลูกน้องมาจัดการด้วย มีใครจะคัดค้านอะไรมั้ย"ฟางวางปืนลงบนโต๊ะทำเอาทุกคนเงียบทันที
 
 
 
 
"อะไรทำให้หนูอยากขึ้นบริหารละ"ลูกน้องเสี่ยพลเปิดประตูห้องประชุมก่อนที่เสี่ยพลจะเดินเข้ามาแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
"ไม่จำเป็นที่จะต้องให้คนที่ฆ่าป๊าของฉันบริหารต่อ"ฟางพูดเสียงแข็งกร่าว ผู้คนในห้องประชุมต่างซุบซิบกัน
 
 
 
 
"แล้วไหนล่ะหลักฐาน ถ้าไม่มีหลักฐานอย่ามากล่าวหากันเลยดีกว่า ส่วนตำแหน่งผู้บริหารฉันคงให้หนูไม่ได้หรอก เพราะป๊าของหนูยื่นเอกสิทธิ์นี้ให้ฉันแล้ว"เสี่ยพลพูดขึ้นทำเอาฟางถึงกับกำมือแน่นด้วยความโกรธ
 
 
 
 
"ฉันคงไม่ปล่อยคนที่ฆ่าอาป๊าของฉันลอยหน้าลอยตาหรอกจำไว้"ฟางเดินมาพูดกับเสี่ยพลเบาๆก่อนจะเดินออกไปจากห้องประชุม
 
 
 
 
"ทีเจพาฉันไปที่สุสานยูหมินหน่อย"เสี่ยพลบอกลูกน้องคนสนิทก่อนที่รถจะออก เมื่อถึงสุสานยูหมินก็วางช่อดอกไม้สีขาวลงหน้ารูปของเพื่อนรัก
 
 
 
 
"เลือดมังกรของแกในตัวหนูฟางนี่ทั้งเยอะทั้งเข้มจริงๆ แกเข้าใจฉันอยู่ใช่มั้ยว่าทำไมฉันถึงไม่ยกตำแหน่งนั้นให้หนูฟาง ฉันกำลังทำตามสัญญาที่แกขอไว้อยู่น่ะ ฉันไม่อยากให้ใครมาทำอันตรายกับหนูฟาง ไม่ใช่แค่หนูฟางเองที่อยากได้ตำแหน่งนี้ คนอื่นๆก็เช่นกันถ้าฉันยกตำแหน่งนี้ให้หนูฟาง หนูฟางจะตกอยู่ในอันตรายแน่ หวังว่าแกคงจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันทำยูหมิน"เสี่ยพลพูดกับรูปของยูหมินที่ติดไว้หน้าสุสานก่อนจะลูบเบาๆด้วยความอาลัย
 
 

 
 
 
                                                       "ฉันไม่ได้ฆ่าพ่อของหนูฟางน่ะ"
"ถ้าไม่ใช่แกแล้วจะเป็นใคร"
                                            ปั้งงงง!!!!!
 
 
ฮั่นโน่ววววววมาอัพแล้วน่ะคะ พึ่งจะเริ่มต้นฟางก็โหดส่ะละ ตอนหน้าจะเป็นยังไงมาลุ้นไปด้วยกันน่ะค้าาาาาา