รักอมตะ.. กาลเวลาสามภพ

"รีบเดินตามมาเร็วๆเข้า อย่ามั่วแต่ขี้เกียจสิ"
 
 
 
 
 
 
 
'แคท' ซึ่งเป็นอาของเธอที่เดินนำหน้าอยู่ก็รู้สึกว่าหลานตัวแสบของตนนั้นมัวแต่เดินอ้อยอิ่งก็หันมาบอก
 
 
 
 
 
 
 
"ก็ฟางไม่อยากเรียนนิคะ วิชาบ้าบออะไรก็ไม่รู้ ฝึกพลังจิต ฝึกกระบี่กระบอง เนี้ยนะ! เห็นคลาสแล้วอยากหลับบบ โอ้ยๆ.."
 
 
 
 
 
 
"ยัยขี้เกียจตัวเป็นขน  เฮ้อ! ตั้งใจหน่อยได้ไหมฟาง อีกไม่นานหลานก็จะได้รับตำแหน่งราชินีเผ่าเราแล้วนะ จะมามัวแต่เที่ยวเล่น แอบขโมยดื่มไวน์ที่อาหมักใว้ไม่ได้อีกแล้วนะ"
 
 
 
 
 
 
ฟางที่งอแงก็ถูกอาของเธอเอากำปั้นเล็กๆเขกหัวแล้วถูกสั่งสอนซ่ะยกใหญ่ เธอทำหน้ามุ่ยก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็นทางข้างหน้า
 
 
 
 
 
 
 
"ว้าว!!...ที่นี้นะหรอคะ..Kamiz.."ฟางพูดอย่างตื่นเต้นตาลุกวาวพลางรีบวิ่งไปดูประตูหินที่สลักโค้งเป็นทางเข้าขนาดใหญ่
 
 
 
 
 
 
 
 
"ถึงกับตาโตเชียวนะ ใช่จ๊ะ ที่นี้ก็คือ kamiz!! เป็นสถานที่ฝึกพลังจิตและวิชาต่างๆ แต่ไม่ใช่ว่าจะได้เข้าไปเรียนได้ง่ายๆนะเพราะว่า...."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เพราะว่าที่นี้รับนักเรียนปีละ 1 คนเท่านั้นแล้วคนที่มาสมัครก็เป็นสิบๆคน ฉะนั้นจึงต้องทำตัวให้ดีๆ น่ารักๆเข้าใว้ นี้อาบอกฟางมาเป็นหลายร้อยรอบแล้วนะคะ!"ฟางค้อนก่อนจะโดนผลักหัวเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
"เข้าไปกันเถอะ"
 
 
 
 
 
 
 
 
แคทพูดก่อนจะเดินนำหน้าหลานสาวของเธอเข้าไปด้านในส่วนฟางที่เอาแต่ตะลึงกับสถานที่แดนทิพย์นี้ก็รีบตั้งสติแล้วเดินตามอาของเธอ.   เมื่อทั้งสองอาหลานเข้ามาในสถานที่รับรองให้ผู้ที่มาสมัครเข้าเรียนได้มารวมกันอยู่ที่นี้ก็เห็นได้ชัดว่ามีผู้คนมากมายที่อยากจะมาเรียนที่นี้
 
 
 
 
 
 
"โห...คนสมัครเยอะขนาดนี้ ฟางจะได้เรียนรึเปล่าคะอาแคท"
 
 
 
 
 
 
ฟางพูดอย่างหวั่นๆพลางมองผู้คนมากมายที่มารวมกันอยู่ที่นี้
 
 
 
 
 
'ฟิ่ว!!'
 
 
 
 
 
 
"เห้ยๆ หลบๆ!!/ขอทางหน่อยครับๆ!!"
 
 
 
 
 
 
 
 
เสียงตะโกนดังของชายและหญิงหลายคนในชุดคลุมสีขาวทำให้ทุกคนที่มาสมัครเรียนต่างตกใจเป็นอย่างมากเมื่อจู่ๆพวกเขาก็วิ่งวุ่นเข้ามาในงาน
 
 
 
 
 
 
 
'ฟิ่ว~'
 
 
 
 
 
 
 
พัดหยกสีเขียวมรกตลอยวาปไปมาอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้ใครแตะต้อง ทร่ามกลางผู้คนมากมายที่ยืนอึ้งๆมองเป็นตาเดียว ไม่นานพัดหยกนี้ก็ลอยมาหยุดอยู่ตรงหน้าของฟาง ร่างบางนิ่งมองอย่างสงสัยว่าทำไมมันถึงไม่ลอยต่อก็เดินเข้าไปคว้าเอามาดูอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
"นี้เจ้า!.../เป็นไปได้ยังไงกัน!/ทำไมพัดแสงอรุณถึงไปอยู่กับนางละ!"
 
 
 
 
 
 
เสียงพูดคุยกันอย่างครึ้กครืนดังขึ้นหลังจากที่พัดมาอยู่ในมือฟาง
 
 
 
 
 
 
 
"ทุกคน! เครพท่านอาจารย์ภานุ!"เสียงประกาศดังขึ้นทำให้ทุกคนตกใจก่อนจะรีบลงนั่งคุกเข่ากันทุกคน 
 
 
 
 
 
 
"นั่งลงสิยัยฟาง"แคทบอกกับหลานของตนทำเอาฟางที่ยืนนิ่งอยู่ก็สะดุ้งตกใจเล็กน้อยแล้วรีบนั่งคุกเข่าตามคนอื่นๆ
 
 
 
 
 
 
"ข้า รองหัวหน้าเผ่าพ่อมดและแม่มด เครพท่านเจ้าสงคราม"แคททำมือประสานกันคล้ายปีกนกแล้วย่อตัวเครพชายผู้สูงศักดิ์ด้านหน้า
 
 
 
 
 
 
"อยู่ที่นี้ข้าคือ อาจารย์ภานุ ท่านหญิงไม่ต้องเอ่ยชื่อเต็มข้าก็ได้"อาจารย์ภานุเอ่ยกับแคทพลางเอามือไขว้หลังอย่างน่านับถือก่อนสายตาจะมองไปที่ฟางโดยในมือของร่างบางถือพัดแสงอรุณอยู่
 
 
 
 
 
 
 
"เจ้ารู้ไหมว่าพัดที่เจ้าถือ มันมีอนุภาพร้ายแรง เพียงแค่เจ้าสะบัดมันได้3ครั้ง พื้นที่ในบริเวณนี้ก็จะปลิวหายตามพลังของมัน"
 
 
 
 
 
 
อาจารย์ภานุพูดทำเอาทุกคนตกใจเป็นอย่างมาก ฟางที่ได้ฟังก็ตกใจเช่นเดียวกันก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วเดินเอาพัดไปยื่นให้ชายวัยกลางคนที่ดูโดนเด่นในลักษณะภูมิฐานเป็นอย่างมาก
 
 
 
 
 
 
"เอ่อ..ฟางไม่รู้ค่ะ..ฟางแค่เห็นมันลอยไปลอยมาแล้วมาหยุดตรงหน้า..ฟางก็เลย...."
 
 
 
 
 
 
"เอาเถอะๆ หากเจ้าจับมันได้ก็ดีแล้วละเพราะมันค่อนข้างดื้อด้านไม่ยอมฟังใคร หากมันได้อยู่กับนายที่มันเลือก ก็จะสงบเจียมตัวลง"ภานุพูดพลางยิ้มอย่างอ่อนโยน ฟางที่เห็นรอยยิ้มนั้นก็รู้สึกอบอุ่นดูให้การต้อนรับนางเป็นอย่างดี
 
 
 
 
 
 
"แต่อาจารย์คะ! พัดแสงอรุณนี้ สวรรค์เพิ่งจะประทานให้เป็นของศักดิ์สิทธิ์ kamizนะคะ จะยกให้เธอคนนี้ไม่ได้นะคะ!"หญิงสาวในชุดคลุมสีขาวเอ่ยค้านทันที
 
 
 
 
 
"ใช่ๆครับอาจารย์ พัดนี้อันตรายมาก..ถ้าหากตกอยู่ในมือผู้อ่อนด้อยประสบการณ์จะทำให้ภัยแก่ตนเองนะครับ"ชายหนุ่มพูดเสริม
 
 
 
 
 
ภานุหันไปมองศิษย์ทั้งสองด้วยสายตาดุๆก่อนจะหยิบเอาพวงกระดิ่งสีทองเล็กๆที่แนบใว้กับเข็มขัดผ้าคลุมก่อนจะเดินไปยื่นให้ร่างบาง
 
 
 
 
 
 
"ต่อจากนี้ไปกระดิ่งพรวนนี้เป็นของเจ้า จงรักษาเก็บมันใว้ให้ดี"
 
 
 
 
 
 
สิ้นเสียงคำพูดของภานุก็ทำเอาทุกคนตะลึงงันอีกครั้งโดยครั้งนี้ถึงกับต้องอ้าปากค้างเพราะอาจารย์ภานุเลือกฟางเป็นศิษย์!!!
 
 
 
 
 
 
"อ้าว! รีบเครพอาจารย์สิฟาง"แคทพูดเตือนหลานสาวที่ตาโตกับเรื่องที่ได้ยิน ฟางสะดุ้งรู้สึกตัวก่อนจะทำมือประสานเหมือนปีกนก
 
 
 
 
 
 
 
"ข้านามว่า ฟาง เป็นแม่มดฝึกหัดธรรมดาๆในเผ่าพ่อมดแม่มด ท่านอาหญิงชุบเลี้ยงข้ามาแต่เล็ก คอยให้คำสั่งสอนและดูแลข้ามาตลอด และในวันนี้ข้าก็ขอเครพเป็นนักเรียนของท่าน"
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟางพูดจบก็ย่อตัวเครพนับภานุเป็นอาจารย์ของตน ก่อนจะยิ้มตื่นเต้นเมื่อภานุพยักหน้ารับตกลง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ติดตามตอนต่อไป