เพื่อนสนิท ..

               พอกลับมาถึงบ้าน ผมเปิดกล้องดูรูปที่ผมแอบถ่ายเธอไว้ ไม่ว่าตอนที่เธอกำลังอ่านหนังสือ เดินกลับบ้าน แม้กระทั่งหลับในคาบเรียน เหตุผลที่ผมชอบฟาง คงจะเป็นเธอดีกับผมกว่าเพื่อนคนอื่นๆ ..เธอพิเศษกว่าคนอื่น 

เช้าวันต่อมา

               วันนี้เป็นวันที่ป๊อปปี้ตื่นสยที่สุด เขารีบวิ่งอกจากบ้านเพื่อที่จะไปโรงเรียนให้เร็วที่สุด แต่สายตาของเขาดันไปสะดุดกับ ฟาง ที่กำลังวิ่งออกจากบ้านเหมือนกัน ป๊อปปี้เห็นดังนั้นจึงเร่งฝีเท้าให้ทันคนตัวเล็ก 

               "ฟาง รอด้วย!"ป๊อปปี้ตะโกนเรียกฟาง เธอหันขวับมา ก่อนจะหยุดรอชายหนุ่ม

               "ทำไมพึ่งไปโรงเรียนอ่ะป๊อป" ฟางถามด้วยความสงสัย 

               "เอ่อ เมื่อคืนอ่านหนังสือดึกไปหน่อยอ่ะ"ป๊อปปี้ตอบ 'จะให้ผมพูดไปได้ไงละ เอาแต่นั่งรูปเธอทั้งคืน จะนอนได้ไง'

               "อ๋อ รีบไปกันเหอะ"ฟางพูดผมยิ้มก่อนจะจับแขนเธอให้วิ่งตามผมมา

ตุบบ

                             ฟางวิ่งชนกับผู้ชายคนหนึ่ง ก่อนที่เธอจะล้มลงไปกับพื้น ผมหันไปมองและกำลังจะไปช่วยเธอ แต่ทว่า..

               "เจ็บตรงไหนมั๊ย"ชายคนนั้นก้มลงไปถามเธอ ผมพยายามมองหน้าของคนๆนั้นก่อนจะนึกขึ้นได้ว่า เป็นแฟนเก่าของฟาง..

               "มะ ไม่ค่ะ"ฟางตอบก่อนจะลุกขึ้นและเดินมาหาผม ผมมองหน้าเธอก่อนที่จะพาเธอเดินออกจากตรงนั้น

               "ให้พี่โมะไปส่งมั๊ยฟาง"เขาถามเธอ เหตุผลที่เธอเลิกกับเขา เป็นเพราะพวกเขาไม้เข้าใจกัน แค่นั้นเอง

               "ไม่เป็นไรค่ะ ฟางเดินไปกับเพื่อนได้"ฟางตอบผมมองหน้าเธอนิดๆ ผมหันหน้าไปมองโทโมะซึ่งกำลังมองหน้าผมเช่นกัน สายตาแบบนั้นคืออะไร ..ต้องการฟางหรอ ผมไม่ให้คืนนะ ?