[ฟิคแฮร์รี่ พ็อตเตอร์]เมื่อตัวประกอบอยากเล่าเรื่อง

"นี่ ยัยตัวแสบ...อย่างอนสิ..."พี่ชายของฉันหรือออสตินกำลังพยายามง้อฉันที่่ตอนนี้กำลังงอนสุดขีดค่ะ ฉันอดจับมือแฮร์รี่ พ็อตเตอร์ อดเห็นคนดังใกล้ๆ แถมข้อมือฉันยังเป็นรอยมือที่พี่เขาจับอีก กว่าพี่เขาจะรู้ตัวว่าจับฉันไปก็ตอนผ่านกำแพงเข้าตรอกมาแล้วเนี่ยละคะ จากนั้นเขาก็มาง้อฉันแบบที่ทุกคนเห็นนี่แหละคะ แต่มีหรือฉันจะยอมง่ายๆ ไม่มีทาง เชอะ!
 
"ลิซ พี่ขอโทษ ดีกันนะๆ"ออสตินพยายามเอานิ้วก้อยมาเกี่ยวนิ้วก้อยฉันค่ะ แต่ฉนเอามือมากอดอกไว้แล้วอมลมเข้ามาในปาก ไม่มีทางยดโทษให้ง่ายๆหรอก ชิ
 
"ลิซ ดูสิ กบช็อกโกแลตสูตรใหม่สูตรไวท์ช็อกโกแลตด้วยนา ไม่อยากกินหรอ"พี่ชายเริ่มเอาขนมมาล่อฉันแล้วค่ะ...แต่มีหรอฉันคนนี้จะ...
 
"โหย มีสูตรพรีเมี่ยมใส่ทองคำเปลวด้วยนะ ขายแค่วันละสิบชิ้นนะ นี่พี่ซื้อมาให้เราโดยเฉพาะเลยนา"
 
หมับ!
 
แง้ มือไม่รักดีของฉันมันคว้าหมับเข้าที่กบช็อกโกแลตแล้วค่าาาาาา ฉะ...ฉันไม่ได้ตะกละนะคะ แค่เพราะว่ามันมีวันละสิบชิ้นเท่านั้นฉันเลยอยากชิมล่ะนะ คราวนี้ถือว่ายอมแล้วกัน กระซิก คราวหน้าฉันจะซื้อกบช็อกโกแลตเตรียมไว้บ้าน จะไม่หลงกลแบบนี้อีกแล้ว ฉันคิดขณะที่กัดหัวกบช็อกโกแลตอย่างเอร็ดอร่อย นี่แน่ คิดซะว่าเป็นหัวของพี่ออสตินแล้วกัน งั่มๆ
 
-----ออสติน พาร์ท-----
 
"ลิซคนดี ดีกันนะครับนา"ผมยิ้มทันทีที่เห็นน้องสาวของผมรับขนมไปทาน นั่นหมายความว่าเธอหายงอนแล้วยังไงครับ ถึงตอนงอนเธอจะน่ารักมาก แต่การที่เธอทำเป็นไม่สนใจผมเนี่ย มันแย่ยิ่งกว่าซะอีก ดีนะที่เจ้าตัวแสบรักการกินยิ่งกว่าอะไรดี เพราะฉะนั้นวิธีง้อจึงง่ายมาก เอาล่ะที่นี้ที่ผมต้องทำคือรอให้เธอเผลอแล้วขอคืนดีแบบช่วงเวลานี้ไงครับ ดังคาดน้องสาวผมพยักหน้าให้แล้วยื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวด้วยทั้งที่ยังเคี๊ยวตุ่ยๆ
 
'น่ารักจัง'ผมมองน้องสาวด้วยแววตาเอ็นดูพร้อมทั้งยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวกับเธอไว้ น้องสาวน่ารักขนาดนี้ใครจะให้ไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นล่ะ ต่อให้เป็น'แฮร์รี่ พ็อตเตอร์' ผมก็ไม่ยอมหรอกนะ
 
เอาล่ะตอนนี้ผมต้องวางแผนแล้วว่าจะพาน้องสาวไปไหนบ้างเพื่อหลีกเลี่ยงการพบเจอกันของอลิซและแฮร์รี่ ผมมั่นใจมากว่าเขาต้องไปที่ธนาคารก่อนเพราะไม่งั้นจะเอาเงินจากไหนซื้อของล่ะ ช่างเป็นโชคดีจริงๆกว่าเขาจะออกจากธนาคารผมจะพาน้องผมซื้อของจนครบเลยคอยดู
 
"งั้นเราไปร้านมาดามมัลกิ้นกันก่อนเถอะนะ"ผมชวนน้องสาวพร้อมนำทางเธอไปยังร้านมาดามทันที ถ้าช้ากว่านี้ อาจจะเจอกันก็ได้ ผมคิดพร้อมสาวเท้าให้เร็วขึ้น
 
-----อลิส พาร์ท -----
 
หลังจากฉันยอมคืนดีกับพี่ออสตินแล้ว พี่เขาก็รีบลากฉันไปซื้อของต่างๆจนไม่มีเวลาให้ฉันดูของเลยล่ะคะ ไม่รู้รีบไปไหนของเขา ปวดห้องน้ำหรือเปล่า ถ้างั้นปล่อยฉันไว้แล้วไปห้องน้ำก็ได้นะ ฉันไม่ว่าหรอก ฉันคิดอย่างเซงๆ ตอนนี้ฉันเหลือแค่ซื้อหนังสือกับหม้อเท่านั้น และข่าวร้ายที่สุดคือฉันยังไม่เจอแฮร์รี่เลยล่ะค่ะ เฮ้อ คิดไปคิดมาฉันก็อยู่หน้าร้านตัวบรรจงและหยดหมึกเสียแล้ว
 
"ตัวแสบพี่หยิบหนังสือทั้งหมดให้เรียบร้อยแล้วนะ จะเดินไปไหนล่ะนั่น"เสียงพี่ออสตินถามเมื่อฉันเดินแยกไปอีกทาง
 
"พี่ค่ะ ถ้าพี่ปวดอึก็ไปเข้าห้องน้ำหลังร้านก่อนก็ได้ปล่อยหนูไว้ตรงนี้ละ "ฉันพูดแล้วเดินหนีมาดูหนังสือโดยไม่เปิดโอกาสให้พี่ชายพูดอะไรเลยฉันอยากดูอะไรบ้างนี่น่า!
 
"เฮ้อ งั้นพี่ไปจ่ายเงินก่อนพี่ให้เราดูห้านาทีนะ"
 
"สิบนาทีค่ะ!"ฉันต่อรองพร้อมทำแก้มพองลม เป็นการบอกว่าถ้าไม่ให้จะงอนแล้วนะ อาจดูว่าฉันเอาแต่ใจนะคะ แต่คุณไม่รู้หรอกวันนี้ฉันวาดฝันไว้สวยงามขนาดไหน ทั้งร้านไอศครีม ร้านเบเกอรี่เจ้าประจำ ร้านซาลาเปาชื่อดัง อดหมดทุกอย่างเลย! ตอนนี้ขอหาหนังสือคำสาปมาจัดการพี่ชายสักอันเถอะ ตอนนี้ใช้ไม่ได้ไม่เป็นไร เอามาฟาดก็ได้ เล่มหนาดีเหมือนกัน
 
ระหว่างที่ฉันกำลังเลือกอยู่นั้นเอง ฉันก็ได้ยินเสียงเบาๆจากชั้นหนังสืออีกด้าน เอ๋ เสียงคุณแฮกริดนี่!!! งั้นหมายความว่า... ฉันค่อยๆแอบโผล่หัวไปมองอีกฝั่งของชั้นหนังสือ ใช่จริงด้วย แฮร์รี่ พ็อตเตอร์! 
 
"เอ่อ..ดะ...โธ่เอ้ยไม่ทันแล้ว คุณแฮกริดจะรีบลากแฮร์รี่ไปไหนนะ"ขณะที่ฉันกำลังจะเอ่ยปากทักแฮร์รี่ เขาก็โดนแฮกริดลากจากหนังสือต้องสาปเสียแล้ว พร้อมทั้งบอกแฮร์รี่เรื่องที่แม่มดยังไม่บรรลุนิติภาวะห้ามใช้เวทย์มนตร์ 
 
'โธ่เอ๋ย! ใช่ไม่ได้ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ เอาไปฟาดแบบฉันก็ได้ หนังสือพวกนี้เล่มหนาพอจะฟาดกบทีเดียวไส้แตกได้เลยนะ เฮ้อ!' ฉันคิดในใจอย่างฉุนเฉียว พร้อมขยับตัวจะเดินตามแต่กลับถูกมือนึงฉุดไว้ก่อน
 
"สิบนาทีแล้ว ไปได้แล้ว"พี่ออสตินนี่เองที่ดึงแขนฉันไว้ โธ่เอ้ย มันจะประจวบเหมาะอะไรแบบนั้นนะ ว่าแต่พี่เขาไปโกรธใครมาหน้าเคร่งเชียว ฉันมองตามสายตาพี่ชายไป ก็เห็นพ่อมดเพศที่สามคนนึง เอ๋ หรือพี่จะโดนลวนลาม! ไม่น่าล่ะถึงดูเคร่งเครียดนัก เห็นดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะปลอบพี่ชายด้วยการตบบ่าพี่เขาเบาๆอย่างเห็นใจ 
 
"แล้วมันจะผ่านไปคะพี่ โดนลวนลามนิดหน่อย ไม่เป็นไรหรอกนะ!"ฉันพูดขึ้นอย่างให้กำลังใจ แต่ไม่รู้ทำไมพี่ชายสีหน้าคล้ำลงกว่าเดิมอีก สงสัยอายละมั้งที่น้องสาวรู้ทัน ฮะๆๆๆ
 
"ยัยตัวแสบคิดบ้าอะไรเนี่ย พี่แค่หวง..เฮ้อ ไม่มีอะไร นี่แน่ๆๆ"พี่ออสตินพูดพร้อมยีหัวฉันจนฟู อีกแล้วนะ!
 
"ดูของไปเดี๋ยวพี่ไปซื้อหม้อให้"พี่ออสตินว่าพลางเดินออกไป แต่เดี๋ยวสิ ทางนั้นมันทางที่มีพ่อมดคนนั้นอยู่นะ แถมเป็นทางที่แฮร์รี่ไปด้วย นี่หรือว่าพี่กลัวว่าฉันจะโดนลวนลามเลยเสียสละตัวเอง ฮึก! คิดดังนั้นแล้วฉันก็อดเอาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับน้ำตาให้กับความเสียสละของพี่ชายไม่ได้ แต่ว่านะในฐานะน้องที่ดี และคนที่อยากถ่ายรูปกับแฮร์รี่ ฉันต้องไป
 
ฉันคิดพร้อมกับเดินตามพี่ชายไปและถือโอกาสตอนผ่านพ่อมดคนนั้น โยนลูกบอลแทงโก้ไปที่รองเท้าของพ่อมดคนนั้นอย่างเนียลๆ พร้อมเดินออกมาแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น
 
3
 
2
 
1
 
บู้ม!!!
 
"ว้าย นี่มันอะไรเนี่ย! ฉันไม่ได้อยากเต้นสักหน่อย!!"เสียงโหวกเหวกโวยวายทำให้ฉันรู้ว่าแผนสำเร็จ สมน้ำหน้าใครใช้ใหมาลวนลามพี่ฉันล่ะ ฉันคิดอย่างอารมณ์ดี แล้วเดินต่อไปจนถึงร้านและพบว่าแฮร์รี่เดินออกมาพอดี
 
"แฮร์รี่...ว้าย!"
 
ขณะที่ฉันกำลังจะร้องเรียกนั้น ก็มีนกฮูกบินมาแปะที่หน้าฉันพอดี กว่าฉันจะเอานกฮูกออกได้ แฮร์รี่ก็หายไปแล้ว ฮือๆๆๆ เจ้าของนกฮูกมาขอโทษฉันใหญ่เลย เขาไม่รู้ว่าทำไมนกฮูกถึงหลุดจากกรงและบินมากระแทกหน้าฉันได้ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์จะพูดอะไรทั้งนั้น สามครั้ง สามครั้งเชียวนะที่ฉันวืดจากแฮร์รี่ งื้อ 
 
"เป็นอะไรไปละเรา"พี่ออสตินเดินมาาฉันด้วยใบหน้างงๆ
 
"แค่เสียดายที่พลาดโอกาสถ่ายรูปแฮร์รี่น่ะคะ"
 
"คราวหน้ายังมีน่า"พี่ออสตินพูดพร้อมลูบหัวปลอบใจ เง้อ พี่ออสตินน่ารักที่สุด ว่าแต่ทำไมมือของพี่ออสตินมีขนนกฮูกติดละ เหมือนขนของตัวเมื้อกี้เลย แต่ช่างเถอะ วันนี้เหนื่อยแล้วกลับบ้านดีกว่า ฉันเชื่อว่าต้องได้เจอแฮร์รี่แน่ๆที่ฮอกวอตส์ โอกาสยังมีอีกหลายครั้งหน่า ฉันคิดพร้อมกับจูงมือพี่กลับบ้าน
 
------------------------------------------
 
อลิสของเราใสซื่อมากนะคะ 5555