แรงรักแรงปาฏิหารย์

 

 

 

 

 

 

       ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ~ ~

 

 

 

 

 

       "แปปนะแก สงสัยบ.ก.โทรมาอ่ะ/ได้ๆ" เสียงโทรศัพท์ของแก้วดังขึ้นเลยบอกกับเพื่อนก่อนจะรีบรับทันที

 

 

 

 

 

       "ค่ะบ.ก.ว่าไงคะ/คุณอยู่ไหนจริญญา/อ่อพอดีแก้วมารับเพื่อนที่สนามบินนะคะบ.ก.มีไรหรือเปล่าคะ/ตอนนี้นักร้องดังคุณภาณุประสบบุบัติเหตุผมอยากให้คุณไปทำข่าวนี้ด่วนที่สุดเลยนะ/เดี๋ยวคะบ.ก.เดี๋ยว" ไม่ทันที่แก้วจะพูดอะไรบ.ก.ก็รีบวางสายไปทันที

 

 

 

 

 

      "มีไรหรอแก ทำไมทำหน้าแบบนั้นอ่ะ" ฟางถามแก้วที่ทำสีหน้าไม่ค่อยดีนัก

 

 

 

 

 

 

      "ฉันต้องรีบไปละวะ/ไปไหนฉันไปด้วย/จะดีหรอแม่แกรออยู่นะคือฉันมีงานด่วนวะ ไว้จะเล่าให้ฟัง/ไปเล่าบนรถนี่แหละปะ ฉันไปด้วย/อะๆปะรีบไปเร็ว" แก้วพยายามจะอธิบายแต่งฟางดื้อจะไปด้วยก่อนที่ทั้งสองจะรีบขับรถออกไปที่เกิดเหตุ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

       กริ้งงงง กริ้งงง~ 

 

 

 

 

 

      "ค่ามาแล้วค่า ฮัลโหลบ้านจิระคุณค่ะ" เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้นคนใช้มีชื่อว่านิดรีบมารับสายทันที

 

 

 

 

 

        "ห้ะ! อะไรนะคะคุณป็อป ค่ะๆขอบคุณมากค่ะ" นิดรับโทรศัพท์แล้วตกใจมากเมื่อรู้ว่าป็อปปี้เกิดอุบัติเหตุ

 

 

 

 

 

      "มีอะไรรึนิด ทำไมต้องเสียงดังขนาดนั้น/เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะคุณท่าน คุณป็อปค่ะคุณป็อปรถชน" หลังจากที่ได้ยินคนใช้กล่าวทำให้พ่อตกใจเป็นอย่างมาก

 

 

 

 

 

      "อะไรนะครับ แล้วพี่ป็อปเป็นอะไรมากไหมครับน้านิด/น้าก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะคุณธาม" ธามไทที่พึ่งเดินลงมาได้ยินก็ถามอาการด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

      "อย่ามัวแต่ถามกันไปถามกันมารีบไปหาป็อปเถอะ ธามแกมากับพ่อส่วนคนอื่นอยู่ที่นี่/ครับพ่อ" พูดจบทั้งสองก็รีบวิ่งออกไปที่รถทันที

 

 

 

 

 

     "เห้อ คุณป็อปจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้นะคะแม่นม" นิดพูดพลางถอนหายใจ

 

 

 

 

 

       "นั่นสิ ภาวนาขออย่าให้เป็นอะไรเลยแล้วกัน!" แม่นมพูดทิ้งน้ำหนักเสียงเล็กน้อยก่อนยิ้มสแยะด้วยความสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

      โรงพยาบาลKZ

 

 

 

 

 

 

      "พี่ป็อปปป ฮืออออ พี่ป็อปปป พี่ป็อป/พี่ป็อปต้องไม่เป็นไรนะคะ" ในขณะที่ร่างของป็อปปี้ถูกพยาบาลเคลื่อนเข้ามาเสียงโห่ร้องจากบรรดาแฟนคลับก็ท่วมท้นด้วยความเสียใจ

 

 

 

 

 

 

 

      "น่าสงสารคุณป็อปเนอะยายแก้ว/ใช่ หนักขนาดนี้จะเป็นตานร้ายดียังไงก็ไม่รู้ เดี๋ยวฉันขอทำข่าวแปปนึงแกรออยู่ตรงนี้นะ/โอเคได้ๆ" พูดจบแก้วก็รียสวมมาดเป็นนักข่าวทันที

 

 

 

 

 

      "ขณะนี้ดิฉันนางสาวจริญญาได้อยู่ที่โรงพยาบาบที่นายภาณุหรือป็อปปี้นักร้องศิลปินที่ประสบอุบัติเหตุรถชนอาการสาหัส เบื้องต้นแพทย์กำลังทำการรักษาอย่างเต็มที่ค่ะบรรยากาศที่นี่เต็มไปด้วยเสียงร้องไห้ของบรรดาแฟนคลับ ถ้าข่าวมีความคืบหน้ายังไงดิฉันจะรายงายให้ทราบอีกครั้งค่ะ จริญญา รายงานค่ะ" แก้วพูดทำหน้าที่ของตัวเองจนเสร็จ

 

 

 

 

 

 

      "ทุกคนใจเย็นๆก่อนนะคะคุณหมอกำลังพยายามอย่างเต็มที่นะคะ" พยาบาลเกลี้ยกล่อมกลุ่มแฟนคลับที่พากันร้องโวยวาย

 

 

 

 

        

       "หมอก็เข้าไปตั้งนานแล้วฮือ พี่ป็อปยังไม่ออกมาเลยฮือ" เสียงใครบางคนในกลุ่มแฟนคลับพูดโวยวายขึ้น ร่างบางที่ยืนรอเพื่อนเห็นเหตุการณ์นี้ก็อยากช่วยแต่ไม่รู้จะช่วยยังไงจนกระทั่ง

 

 

 

 

 

 

      "ป็อปเป็นยังไงบ้างคะคุณพยาบาล/คุณโฟร์ ตอนนี้ทางคุณหมอกำลังพยายามอย่างสุดความสามารถนะคะ" โฟร์เมื่อทราบข่าวก็รีบแยกจากแม่แล้วมาหาป็อปที่โรงพยาบาลทันที

 

 

 

 

 

      "ฮืออพี่ป็อปป พี่ป็อปป"กลุ่มแฟนคลับยังคงร้องไห้เสียงดังอย่างต่อเนื่อง

 

 

 

 

 

 

      "โอ๊ยยย น้องๆคะใจเย็นๆค่ะพี่เป็นแฟนของป็อป น้องๆช่วยให้เกียรติสถานที่หน่อยได้ไหมคะ ที่นี่โรงพยาบาล" โฟร์ทนไม่ไหวเลยพูดตักเตือน

 

 

 

 

 

      "ก็พวกเราเป็นห่วงพี่ป็อปนิคะ ฮือ พี่เป็นแฟนพี่ป็อปแท้ๆ ห่วงได้แค่นี้หรอคะ" เสียงกลุ่มแฟนคลับตอกคืนโฟร์ทำให้เธอโมโหเป๋นอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

     "นี่! พวกเธอ!รู้ได้ยังไงว่าฉันไม่เป็นห่วงป็อปอะห้ะ!!" โฟร์จะเดินเข้าไปหาเหล่าแฟนคลับที่ต่อว่าเธอแต่ถูกใครบางคนดึงไว้ก่อน

 

 

 

 

 

 

      "ใจเย็นนะครับพี่โฟร์/ธาม คุณพ่อสวัสดีค่ะ/หวัดดีลูก พ่อว่าโฟร์ไปคุยกับคุณหมอด้านนู้นกับพ่อกับธามดีกว่านะะ/ก็ได้ค่ะคุณพ่อ" ธามกับพ่อมาขัดจังหวะได้ก่อนแล้วรีบพาโฟร์ไปทางอื่นทันที

 

 

 

 

 

 

      "ฮือออ พี่ป็อป พวกเราจะเข้าไปหาพี่ป็อป/ไม่ได้นะคะ ไม่ได้นะคะ"เหล่าแฟนคลับทนไม่ไหวจะพากันบุกเข้าไปหาป็อปปี้ ร่างบางที่ยืนมองอยู่นานอยากช่วยเลยเข้าไปเกลี้ยกล่อม

 

 

 

 

  

      "น้องๆคะ ที่นี่โรงพยาบาลนะคะ พี่เข้าใจนะว่าน้องๆทุกคนเป็นห่วงคุณภาณุแต่การที่น้องมาเสียงดังโวยวายแบบนี้นอกจากไม่ได้ทำให้ภาณุดีขึ้นแล้วยังสร้างความวุ่นวายให้พยาบาลและเจ้าหน้าที่ด้วยนะคะ" ร่างบางพยายามใช้เหตุผลคุยกับเหล่าแฟนคลับ

 

 

 

 

 

 

     "แล้วพี่เป็นใคร มายุ่งทำไหมคะพวกเรารักพี่ป็อป เป็นห่วงพี่ป็อปพวกเราผิดตรงไหนคะ"

 

 

 

 

 

 

 

       "ไม่ผิดหรอกค่ะ แต่น้องๆช่วยรักและเป็นห่วงให้ถูกต้องและไม่เดือดร้อนใครด้วยสิคะ แทนที่จะมาร้องโวยวาย ช่วยกันภาวนาให้คุณภาณุเค้าปบอดภัยไม่ดีกว่าหรอคะ ถ้าภาณุเค้ารู้ว่าพวกน้องๆสร้างความเดือดร้อนแล้วเอาคำว่ารักคำว่าเป็นห่วงมาอ้าง ภาณุเค้าคงเสียใจน่าดู" ร่าบสงพูดจบทุกคนก็พากันคิดได้แล้วนั่งลงสงบนิ่งเพื่อภาวนาให้ป็อปปี้ ร่างบางยืนมองแล้วยิ้มบางๆเล็กน้อย

 

 

 

 

 

 

         "ขอบคุณมากนะคะคุณ ถ้าไม่ได้คุณช่วยพูดฉันและพยาบาลคนอื่นๆคงเหนื่อยกันทั้งคืนแน่ค่ะ/ไม่เป็นไรเลยค่ะ :)" พยาบาลกล่าวขอบคุณฟางที่มาช่วยพูดให้ทุกคนสงบนิ่งลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

       "ภาณุจะไม่เป็นไรใช่ไหมลูก โฟร์ ธาม"คุณพ่อถามโฟร์และธามด้วยความเสียใจ

 

 

 

 

       "ป็อปต้องไม่เป็นไรค่ะพ่อโฟร์เชื่อแบบนั้น/ใช่ครับพี่ป็อปต้องไม่เป็นไร" โฟร์และธามช่วยกันพูดปลอบใจ

 

 

 

 

 

        "พี่โฟร์ก็อย่าคิดมากนะครับ/จ้ะ" ธามพูดบอกโฟร์พลางกลุ่มมือด้วยความเป็นห่วงที่แอบซ่อนความรักที่เขามีให้กับโฟร์ 

 

 

 

 

 

 

       "คุณหมอ ลูกผมเป็นยังไงบ้างครับ" เมื่อคุณหมอออกจากห้องผ่าตัดพ่อก็รีบถามทันที

 

 

 

 

 

 

 

       "ตอนนี้คุณภาณุอาการโคม่ามากครับ สมองได้รับความกระทบกระเทือนขั้นรุนแรงทำให้สมองบวมและมีเลือดออกในสมอง มีสิทธิ์เป็นไปได้นะครับที่คุณภาณุจะกลายเป็นเจ้าชายนิทรา" คุณหมอบอกอาการทำให้ทั้งสามคนใจเสียเป็นอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

     "มันจะมีทางรักษาไหมครับหมอ เท่าไหร่ก็ได้หมอช่วยลูกผมด้วยนะครับ/หมอจะพยายามอย่างสุดความสามารถนะครับ หมอขอตัสก่อนนะครับ" พูดจบหมอก็เดินออกไปทันที

 

 

 

 

 

        "ป็อปลูกพ่อ" พ่อพูดด้วยความสงสารและเสียใจ โฟร์กับธามก็เสียใจไม่แพ้กัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

         "ฉันไม่รู้จักคุณหรอกนะคะคุณภาณุ แต่ก็ขอให้คุณปลอดภัยหายเร็วๆนะคะ" ร่างบางยืนภาวนาให้กับชายหนุ่มที่พึ่งเกิดอุบัติเหตุไป

 

 

 

 

 

 

     "ฟาง ปะกลับบ้านกันฉันเสร็จงานละ/แล้วคุณภาณุเป็นยังไงบ้างอะแก/ฉันได้ยินคนบอกมาว่าโคม่าวะแกอาจจะเป็นเจ้าชายนิทราไปเลยอะ/น่าสงสารจัง/เอาเป็นว่าตอนนี้แกรีบกลับบ้านก่อนดีกว่าแม่แกรอนานละ/เออจิงด้วย งั้นไปกันเลยดีกว่า" สิ้นสุดประโยคของฟางทั้งสองคนก็กลับบ้านทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                มาแล้วค่า ต้องขออภัยคำพูดบางคำถ้ายังใช้ไม่เหมาะน้า ใครเป็นคนอยู่เบื้องหลังการเกิดอุบัติเหตุนี้มาช่วยกันหาคำตอบไปพร้อมๆกันค่ะ ฝากด้วยน้าา